Ήταν μια συνηθισμένη μέρα με παίρνουν τηλέφωνο οι φίλοι μου και μου λένε "Ερχόμαστε να σε πάρουμε θα σε πάμε κάπου που θα σε αρέσει πολύ " Κλίνω το τηλέφωνο και ετοιμάζομαι. Μετά από πέντε λεπτά έρχονται οι φίλοι μου και με παίρνουν. Μέσα σε 2-3 λεπτά φτάσαμε. Και τι να δω. Δυο χαριτωμένα κουταβάκια με την μαμά τους μέσα σε μια αυλή. Το ένα κουτάβι ήταν πολύ φοβιτσιαρικο ήταν πίσω πίσω ενώ το άλλο μπροστά στην πόρτα για χάδια. Χτυπήσαμε τη πόρτα και ρωτήσαμε άμα μπορούμε να μπούμε μέσα είπε ναι και μπήκαμε. Όλοι είχαν ξετρελαθεί με την Μπέλα την θαρραλέα (το κουτάβι που ήταν στην πόρτα) Εγώ μόλις είδα το άλλο κουτάβι ερωτεύτηκα. Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Τα αυτάκια του, τα ματάκια του όλα ήταν μια ζωγραφιά. Έσκυψα και τον πήρα αγκαλιά. Τον κοιτούσα ( αγόρι ήταν) με κοιτούσε και τα ματάκια του ελαμπαν. Από εκείνη την στιγμή δεν άντεξα από την γοητεία του και ρώτησα τον κύριο άμα μπορώ να τον πάρω και με είπε μετά από ένα μηνα που θα γίνει 2,5 μηνών. Πηγενα κάθε μέρα. Τις πρώτες μέρες ήταν πίσω πίσω .Με το ζόρι τον έπιανα μετά από το τρέξιμο που έκανα. Τον έπαιρνα αγκαλιά και του μιλούσα ο μικρός με κοιτούσε μέσα στα μάτια. Τέλος πάντων να μην τα πολυλογώ πέρασε ένας μήνας και πήγα να τον πάρω. Ήμουν τόση χαρούμενη που θα τον Εφερνα σπίτι. Τον ονόμασα Έκτορα (όνομα και πράγμα) . Στην αρχή φοβόταν τα βήματα που ακουγόντουσαν στο πάτωμά, την βροχή που ακουγόταν και ερχόταν αμέσως απάνω μου για αγκαλιά
Αφού πέρασαν οι μήνες τον καλό έμαθα. Όλη την ώρα αγκαλιά θέλει αλλά όταν θυμώνει μαζί μου γιατί δεν τον έδωσα να φάει αυτό που τρώω με γυρνάει πλάτη και κάνει πως δεν ακούει. Τον παίρνω αγκαλιά και όλα λύθηκαν. Ούτε μούτρα ούτε τίποτα. Στην βόλτα είναι πάντα καμαρωτός. Όπου και αν πάμε τραβάει όλα τα βλέμματα. Τον κοιτάνε και λένε και εγώ θέλω ένα, αχ τι όμορφο που είναι, τι ράτσα είναι και άλλα πολλά. Όμως τον κοροϊδεύουν κιόλας. ... Τον λένε σφουγγαρίστρα ,ποντίκι,πιτ μπουλ ,αλλά και λιοντάρι και τίγρη . Άμα δούμε κανένα σκυλί στο δρόμο δεν δίνει σημασία είναι πάντα κυρίως μόνο θα το μυρίσει και τέλος. Αλλά άμα τον προκαλέσουν τα άλλα σκυλιά γαβγίζει και γρυλίζει. Αναγκάζομαι να τον παίρνω αγκαλιά γιατι άμα τον αφήσω θα τον δαγκώσουν και θα έχω αλλά. (τον έχουν δαγκώσει ήδη δυο φορές) Βέβαια δεν είναι και αθλητικός τύπος. Μετά ζόρι θα με φέρει την μπαλα του.Το μόνο που του αρέσει είναι το χιόνι.. Ξετρελενετε. Ανυπομονεί να πάμε έξω και να παίξει με το χιόνι. Βέβαια γίνεται χάλια αλλά χαλάλι του. Αυτός είναι ο έκτορας
Συγνώμη για το μεγάλο κείμενο.
