Αισθητικες και μη παρεμβασεις στους σκυλους

[spyv]

... συνεχιζω την κουβεντα που ειχαμε εδω http://www.dogforum.gr/community/threads/τροφή-για-κανε-κορσο.33751/page-2 για να μη χαλασουμε το thread .

@AGRIAN , αυτα που εγραψα στο ποστ 28 τα "δανειστηκα" απο το βιβλιο του john f. gordon: the staffordshire bull terrier handbook, 2η εκδοση, 1961.
το ιδιο κειμενο (με ελαχιστες διαφορες) υπαρχει και στο βιβλιο του με τιτλο: the bull terrier handbook, 1η εκδοση, 1957.

σου παραθετω αυτουσιο το κειμενο που χρησιμοποιησα/ αντεγραψα απο το κεφαλαιο 1, με τιτλο origin and history, και θεμα bull- baiting:

"One decidedly unpleasant feature of the preparation of these Bulldogs for the sport was the deliberate malformation of the dog' s face to enable him to perform his work better. In some cases even the nasal sinews where cut, the flews, or lower lips amputated and even forefaces where pushed back by blocks and metal clamps. These atrocities were commited because it was believed that the "improvements" would allow the dog to breathe easier while maintaining his hold on the bull. The operations were normally effected while the dog was still a puppy, and the horrors accompanying these administrations must have exceded all imagination. As though this was not enough, owners frequently mutilated and scarred the faces and bodies of their dogs to give them an extra "thuggish" appearance compatible with their boastings of the animals' prowess in the bull- ring."

ο tom horner στο βιβλιο του all about the bull terrier, λεει για το βιβλιο του gordon σχετικα με τα bulls: "John Gordon' s book is strong on history and the sporting side. The fighting angle is a good deal emphasized; too much so perharps."

αλλη πηγη παρακατω

αντιγραφω απο το κεφαλαιο the early history, part 1 the beginning του βιβλιου the sixth bull terrier book, υπογραφει ο b. a. kenway, 1988 (αναφερεται στα bulldogs οχι στα μπουλς):

"Jesse' s History of the British Dog published 1866, gives an insight to atrocities of the day by describing how owners, to prove the gameness of the mother of puppies they were selling, would hack off hind quarters whilst her jaws remain locked on an opponent."

στο ιδιο κεφαλαιο παρακατω μιλωντας για τα bull and terriers ή τα bulldogs (δεν ειναι ξεκαθαρο), διαβαζουμε:

"As for the fighting dog, it suffered more than just wounds or death in the pit. Ears, lips, nostrils or any appendage that may give an opponent a hold would often be removed. Contraptions reminiscent of a medieval torture chamber were used to disfigure and mutilate, an ugly dog looked better, a reshaped head would fight better, or so it was thought."

 

[vrmode]

Και μετά λέμε για τους κινέζους στο σκυλοκρεατοπανηγύρι....

 

[noni_papa]

Είναι τουλάχιστον ανατριχιαστικό και απάνθρωπο αυτό που γινόταν. Πότε σταμάτησαν να ακολουθούνται αυτές οι πρακτικές; έχουμε στοιχεια;

 

[spyv]

το bull- baiting απαγορευτηκε στα 1835 με το νομοσχεδιο κατα της σκληροτητας στα ζωα. πιθανοτατα οι πρακτικες αυτες να σταματησαν εκεινο τον καιρο.
η τελευταια καταγραμμενη "παρασταση" που γνωριζω, ειναι το 1842 στο δυτικο derby.

η απαγορευση ομως του bull- baiting ("σπορ" πολυ δημοφιλες στην εποχη) εδωσε μεγαλη ωθηση σε αυτο το κυνομαχιων, το οποιο δε χρειαζοταν τους αντιστοιχους χωρους και ηταν πολυ πιο ευκολο να κρατηθει μυστικο απο τις αρχες.

 

[AGRIAN]

@spyv ευχαριστώ για την παράθεση των πηγών σου.

Δεν έχω διαβάσει α συγκεκριμένα βιβλία και δεν μπορώ να έχω άποψη. Αν υπάρχουν σε ηλεκτρονική μορφή, παρέθεσε σε παρακαλώ σχετικό λινκ. Δεν είναι όμως πηγή αναφοράς, ένα κείμενο εποχής που να περιγράφει κάτι που είδε ή έζησε ο συγγραφέας, αλλά ένα πολύ μεταγενέστερο κείμενο. Ο Γκόρντον γράφει 100 με 130 χρόνια αργότερα από όσα περιγράφει, οπότε επέτρεψέ μου να αμφισβητώ οτι αυτά που γράφει είναι αληθή, ιδιαίτερα εφ' όσον δεν παραπέμπει και αυτός σε πρωτογενείς πηγές : κείμενα, σκίτσα κλπ εκείνης της εποχής που να αποδεικνύουν τα γραφόμενά του.

Από τις δικές μου μελέτες δεν μου έχει προκύψει τίποτε από αυτά. Πουθενά δεν έχω βρει να αναφέρεται τίποτε σχετικό. Αν αυτό ήταν μια πρακτική, κάτι θα είχε μείνει στη συνέχεια. Καμία τέτοια αναφορά δεν υπάρχει σε κανένα κείμενο του 19ου ή του πρώτοι μισού του 20ου αιώνα.
Έχουμε άρθρα σε εφημερίδες της εποχής, ανακοινώσεις αγώνων, βιβλία εκτροφέων και κυνομάχων που περιλαμβάνουν από τη διατροφή του σκύλου, τη γενεαλογία του, τους κανόνες της μάχης, την προπόνησή του, τα πάντα. Αναφορές σε ακρωτηριασμούς δεν έχουμε.
Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον αν γνωρίζεις τέτοιες αναφορές, σύγχρονες των περιγραφομένων κι όχι 100-130 χρόνων μεταγενέστερες.

Πέραν της διαστροφής, θεωρώ και απολύτως παράλογο να κόβει κάποιος μύτες, χείλη κλπ από το σκύλο του. Πώς θα επιβίωνε αυτός ο σκύλος από τις αιμορραγίες, πώς θα συγκρατούσε την τροφή ή το νερό στο στόμα του κλπ. Παραπέμπει μάλλον σε ταινίες διαστροφής και φρίκης παρά στην πραγματικότητα. Ακόμη κι αν υποθέσουμε οτι η ανθρώπινη ανωμαλία είχε φτάσει σε αυτό το βαθμό, προφανώς δεν ήταν μια καθιερωμένη πρακτική. Αυτό νομίζω οτι λέει κι ο Γκόρντον καθώς γράφει "In some cases".

Η μαχητική ικανότητα και κυρίως το gameness δεν αναπτύσσεται με ακρωτηριασμούς αλλά μόνον με επιλεκτική εκτροφή. Είναι θέμα "ψυχής" και όχι σωματικής κατασκευής. Ο σκύλος δεν είναι ούτε ρομπότ, ούτε τρανσφόρμερ. Εδώ δεν έκοβαν τα αυτιά του σκύλου (κόντρα σε ότι γενικώς πιστεύεται) γιατί το θεωρούσαν αδιάφορο. Θα έκοβαν μύτες, χείλη κλπ (;;;;!!!!). Παραθέτω και εδώ αυτό που έγραψα στο προηγούμενο νήμα σχετικά :

Στα πιτ μπουλ που έπαιρναν μέρος σε κυνομαχίες το μόνο που κάποια περίοδο (κυρίως τη δεκαετία του '70) κάποιοι λίγοι έκοβαν, ήταν τα αυτιά. Παραδοσιακά μέχρι τότε δεν ακρωτηρίαζαν κανένα μέρος του σκύλου. Εκεί στα sixties-seventies κάποιοι νεόκοποι,μάτσο τύποι, έκοψαν κάποια αυτιά, κυρίως για να "δείχνουν" οι σκύλοι πιο άγριοι. Η επίσημη δικαιολογία τους ήταν για να αποτρέψουν το πιάσιμο από το αυτί του σκύλου τους από τον άλλο σκύλο (κυρίως από τους ear-fughters). Για ένα διάστημα υπήρξε μία διχογνωμία κατά πόσο αυτό βοηθούσε (αρκετά άρθρα γράφηκαν σε περιοδικά και κεφάλαια σε βιβλία σχετικά) με τους παραδοσιακούς να υποστηρίζουν οτι είναι καλύτερα ο άλλος σκύλος να πιάσει το σκύλο σου από το αυτί παρά από το λαιμό, το στήθος ή τα πόδια.
Τελικά τα αποτελέσματα έδειξαν οτι το κόψιμο των αυτιών δεν έχει καμία απολύτως επίπτωση στη μάχη, είναι αδιάφορο και δεν προσφέρει κανένα πλεονέκτημα. Γι' αυτό αν δείτε, σχεδόν κανένας πρωταθλητής σκύλος κυνομαχιών δεν έχει κομμένα αυτιά. Αντίθετα, όλοι σχεδόν έχουν τα αυτιά τους φυσικά.

Εν κατακλείδι, αν δεν είναι άλλη μια μυθοπλασία (από τις τόσες που έχουμε δει κι ακούσει) για έναν χώρο που δεν γνωρίζει ο συγγραφέας αλλά νομίζει οτι γνωρίζει, τότε θα είναι κάποια διεστραμμένη μεμονωμένη περίπτωση κάποιου παρανοϊκού.

 

[spyv]

@AGRIAN , θα προσπαθησω να σου απαντησω σε επι μερους σημεια για να μην μπερδευτω .

δεν ξερω αν τα βιβλια υπαρχουν online και αν μπορεις να τα βρεις. εγω σου αντεγραψα απο τα ιδια βιβλια. το 6th bt book ειναι απιθανο να υπαρχει online.

τι εννοεις οταν γραφεις:

Δεν είναι όμως πηγή αναφοράς, ένα κείμενο εποχής που να περιγράφει κάτι που είδε ή έζησε ο συγγραφέας, αλλά ένα πολύ μεταγενέστερο κείμενο.

δε βγαζω ακρη.
μαλλον εννοεις οτι δεν ειναι αξιοπιστη πηγη ενα κειμενο που εχει γραφτει καιρο μετα τα γεγονοτα που περιγραφει. καταλαβαινεις οτι αυτο κανει αναξιοπιστα τα περισσοτερα βιβλια ιστοριας απο την αρχαιοτητα ως τις μερες μας. οι ιστορικοι συμβουλευονται πηγες, γραφουν την ιστορια και μετα η ιστορια τους κρινει.

οσο θυμαμαι απο οσα παλια βιβλια εχω, κανενα δεν εχει παραπομπες με το σημερινο τροπο (με υποσημειωσεις στο κατω μερος της σελιδας ή στο τελος του βιβλιου σε συγκεκριμενες προτασεις). εχουν βιβλιογραφια ομως στο τελος. απο που ακριβως προερχεται τι, δεν ξερω αν δεν το αναφερει ο συγγραφεας (μακαρι να 'ξερα).
το sbt handbook που σου εγραψα εχει στο τελος του 4 σελιδες βιβλιογραφια, ενω το bt handbook εχει 12. αρκετα απο τα βιβλια που γραφει (ο gordon), δεν υπαρχουν καθολου στο ιντερνετ... ουτε σαν αναφορα... οσο κι αν εψαξα... .

γραφεις:

"Από τις δικές μου μελέτες δεν μου έχει προκύψει τίποτε από αυτά. Πουθενά δεν έχω βρει να αναφέρεται τίποτε σχετικό. Αν αυτό ήταν μια πρακτική, κάτι θα είχε μείνει στη συνέχεια. Καμία τέτοια αναφορά δεν υπάρχει σε κανένα κείμενο του 19ου ή του πρώτοι μισού του 20ου αιώνα."

ουτε 'γω ειχα ξαναδιαβασει τα πραγματα που παρεθεσα μεχρι να τα βρω στα βιβλια αυτα. σημαινει κατι αυτο; την τελευταια προταση δε θα τη σχολιασω . καταλαβαινεις φανταζομαι.

μια συγχρονη παραπομπη με τα γραφομενα/ λεγομενα ειναι απο το 6th bt book που εβαλα. κανε ενα κοπο και ξαναδιαβασε το. ειναι στην αρχη- αρχη.

συμφωνω οτι ειναι τελειως παραλογο και διεστραμμενο να γινονται αυτα που περιγραφω. καποια γινοντουσαν για λογους εντυπωσιασμου και αλλα με "επιστημονικη" τεκμηριωση. αυτες οι "επιστημονικες" τεκμηριωσεις συνεχιζουν μεχρι τις μερες μας για αλλες πρακτικες.
δε θυμαμαι να εγραψα πουθενα οτι ολα αυτα ηταν παγια τακτικη και συνεβαιναν σε ολους τους σκυλους που επαιρναν μερος στο bull- baiting.

γραφεις:

"Έχουμε άρθρα σε εφημερίδες της εποχής, ανακοινώσεις αγώνων, βιβλία εκτροφέων και κυνομάχων που περιλαμβάνουν από τη διατροφή του σκύλου, τη γενεαλογία του, τους κανόνες της μάχης, την προπόνησή του, τα πάντα."

ξεχνας ομως οτι εγω αναφερομαι στο bull- baiting, οχι στις κυνομαχιες.

ο gordon δεν ειναι τυχαια φιγουρα για τα sbt. αν εχεις ορεξη ψαξ' τον ή καλυτερα διαβασε τα βιβλια του.

και για να ολοκληρωσω, σου παρεθεσα 2 βιβλια και μια κριτικη για το βιβλιο του gordon, απο ενα πολυ σεβαστο προσωπο στον μπουλτεροχωρο.
μεχρι στιγμης δεν εχω διαβασει καποια κριτικη για τον gordon που να τον καθιστα αναξιοπιστο.

 

[AGRIAN]

@spyv στην πρώτη σου ερώτηση, αυτό που εννοώ είναι οτι δεν έχουμε καμία αναφορά από πηγή του 1800-1860 στις πρακτικές που αναφέρει ο Γκόρντον. Προφανώς και δεν εννοώ βιβλίο με υποσημειώσεις όπως σήμερα αλλά π.χ. σε αναγγελία αγώνα (που έχουμε πολλές) οτι π.χ. ο τάδε σκύλος έχει κομμένη μύτη, χείλη κλπ. Όταν έπαιρνε μέρος κάποιος σκύλος με κομμένη ουρά, έγραφαν "docked", όταν έπαιρνε μέρος κάποιος με κομμένα αυτιά έγραφαν "cropped". Αν έπαιρνε μέρος μέρος κάποιος με κομμένες μύτες και χείλη δεν θα έγραφαν κάτι ; Το θεωρώ απίθανο.
Ή σε κάποιο βιβλίο που περιέγραφε το "sport" (κι έχουμε κάμποσα) δεν θα υπήρχε μια σχετική αναφορά ;. Γράφουν άλλες κι άλλες βλακείες (για τα σημερινά μας δεδομένα), αυτό πώς δεν το ανέφερε κανένας ; Και προφανώς αναφέρομαι κι εγώ στο bull baiting κι όχι στις κυνομαχίες. Εκεί είναι ο προβληματισμός μου : ελλείψει πρωτογενών πηγών, από πού αντλεί ο Γκόρντον αυτές τις πληροφορίες.

Ένα βιβλίο του 1800 είναι πηγή για εμάς σήμερα. Ένα σημερινό βιβλίο για το 1800 χωρίς πηγές (κάθε είδους) είναι λογοτεχνία. Με αναφορά σε πηγές είναι ιστοριογραφία. Με κριτική θεώρηση των πηγών και ερμηνεία τους είναι ιστορία. Το μεγάλο πρόβλημα στην Ιστορία (και όχι μόνο) είναι η ερμηνεία του γεγονότος. Πρέπει όμως να έχεις γεγονός για να ερμηνεύσεις, όχι ψέμματα, μυθοπλασίες και φαντασιώσεις. Και γεγονότα χωρίς πηγές, απλά δεν υπάρχουν. Κάτι σαν τη γάτα του Σρέντιγκερ.

Μην μπούμε στη συζήτηση τι είναι ιστορία και πώς γράφεται. Θα μπλέξουμε. Ας μείνουμε στο γεγονός οτι τεχνοκρατικά, επιστημονικά αν θες, κανείς ιστορικός δεν γράφει τπτ χωρίς αναφορά στις πηγές. Κι αυτές είναι βιβλία, μαρτυρίες, έργα τέχνης, ερείπια κλπ. Για παράδειγμα, έχουμε τα βιβλία του Ηροδότου, του Θουκυδίδη, του Πλούταρχου και τόσων άλλων και μαθαίνουμε για την αρχαιότητα. Τα συνδυάζουμε με τα αντίστοιχα έργα εποχής (Ασχύλου, Σοφοκλή κλπ), με τα απομεινάρια της αρχιτεκτονικής (Παρθενώνας κλπ). τους μετέπειτα περιηγητές και ιστοριογράφους και έχουμε μια εικόνα πιο κοντά ή πιο μακριά στην πραγματικότητα.
Αν όμως πούμε αυθαίρετα π.χ. οτι οι Πέρσες ήρθαν από την Ιταλία, ή οτι οι Έλληνες στο Μαραθώνα χρησιμοποίησαν κανόνια, τότε λέμε βλακείες. Αν υπάρχει έστω και η ελάχιστη αναφορά από τότε να το συζητήσουμε κι αυτό. Αλλιώς ο καθένας λέει το μακρύ του και το κοντό του.

Δεν αμφισβητώ την εγκυρότητα του Γκόρντον στα sbt, αλλά στη συγκεκριμένη αναφορά του. Δεν ξέρω αν είναι έγκυρος ή αναξιόπιστος και δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Ακόμη κι έτσι όμως, απλά ζήτησα τις πηγές του. Δεν μπορεί να λέει τι έγινε πριν 100-130 χρόνια χωρίς αντίστοιχο πρωτογενές υλικό. Αν υπάρχει, να το δούμε και να το σχολιάσουμε. Αν δεν υπάρχει, λέει βλακείες. Και δεν κατάλαβα γιατί δεν σχολίασες μια πρόταση. Αλλά μάλλον δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία.

( ΥΓ. Έχω κόλλημα μεγάλο και με τις πηγές και με τις λεπτομέρειες - και με την κριτική στάση απέναντι σε όλα, εξ ου και το άλλο νήμα που είχα ανοίξει για την ιστορία των πιτ-μπουλντογκ κλπ. Δεν είναι αντίθεση με σένα, μην το πάρεις λάθος. Είναι προσωπική στάση που μάλλον - και πολύ ορθά - δεν ενδιαφέρει κανέναν σε ένα τέτοιο φόρουμ, οπότε ας μην το κουράζουμε άλλο.)

 

[spyv]

παρακαμπτω τη συζητηση για την ιστορια γιατι θα χρειαστει να μεταφερθουμε σε αλλο παλι thread ( ) και σου παραθετω αυτουσιο το κειμενο για το συγκεκριμενο αποσπασμα που εβαλα του kenway. το βιβλιο ειναι του 1866:

"In the House of Commons, 1802, a Bill was introduced to prohibit bull-baiting and bull-running, but was thrown out on the second reading. Sheridan, in his speech in its favour, said, " What sort of moral lesson would it be to the wife and children of the farmer, who sold his bull for the purpose of being baited, to see the poor simple, harmless animal, which for years they had cherished as a favourite, and learned to look on with affection, tied to a stake, worried by dogs, and his bleeding tongue torn out of his mouth by the roots ? But cruelty to the bull was not the only cruelty exercised on these occasions. What sort of moral lesson, for instance, was it to the children of the farmer, who brings his aged bull-bitch, many years the
faitful sentinel of his house and farm-yard, surrounded by her pups, to prove at the bull-ring the staunchness of her breed? He brings her forward; sets her at the infuriated animal; she seizes him by the nose and pins him to the ground. But what is the reward from her owner, amidst the applauses of the mob to his favourite animal ? He calls for a hedging-bill, and, to prove her breed, hews her to pieces without quitting her grip, while be sells her puppies at five guineas a piece !"

η προταση σου (η τοσο αφοριστικη) δε, που αφησα ασχολιαστη, ειναι η παρακατω:

"Καμία τέτοια αναφορά δεν υπάρχει σε κανένα κείμενο του 19ου ή του πρώτοι μισού του 20ου αιώνα."

καταλαβες τωρα γιατι δε τη σχολιασα;

υ. γ. καλα κανεις και εχεις κολλημα με τις πηγες και με τις λεπτομερειες. κι εγω το ιδιο εχω.

 

[AGRIAN]

Εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω γιατί δεν τη σχολίασες, μιας και με τα φτωχά αγγλικά μου δεν διάβασα πουθενά στο κομμάτι που ξανα-παρέθεσες καμία απολύτως αναφορά σε ακρωτηριασμό μύτης, χειλιών, σιδερένιων σφιγκτήρων κι όλων αυτών των ανατριχιαστικών και φρικαλέων που περιείχε το αρχικό σου μήνυμα.

Αυτό που εγώ διάβασα ήταν μία ομιλία στο κατώτερο αγγλικό νομοθετικό σώμα υπέρ της απαγόρευσης των κυνοταυρομαχιών (πολύ σωστά), όπου ο ομιλητής Σέρινταν ανέφερε την περίπτωση ενός αγρότη ο οποίος έκοψε σε κομμάτια τη σκύλα του όσο αυτή δάγκωνε, για να αποδείξει πόσο game ήταν και να αυξήσει την αξία των κουταβιών της. Μου θύμισε την αναφορά σε μία αντίστοιχη περίπτωση ενός ηλίθιου νεαρού τέρατος στην αμερική, ο οποίος για να αποδείξει το ίδιο για το πιτ του, το έβαλε να δαγκώσει στο springpole και το έκοψε στη μέση με αλυσοπρίονο.

Οκ, ηλίθιοι, τέρατα, διεστραμμένοι υπάρχουν σε κάθε περίοδο. Οκ, αυτό που έκανε ο αγρότης κι ο αμερικάνος ήταν φρικτό και δεν υπάρχουν λόγια να το χαρακτηρίσεις. Προφανέστατα όμως είναι απολύτως μεμονωμένες περιπτώσεις, ούτε καν μειοψηφίες. Το ότι στην Κρήτη κρέμασαν σκύλο σε δέντρα με σύρμα, δεν χαρακτηρίζει όλους τους κατόχους σκύλων στην Κρήτη. Αντίστοιχα ισχύουν και για τον αγρότη "σου", τον αμερικάνο "μου" κλπ.

Από αυτό όμως δεν προκύπτει κανένας ακρωτηριασμός μύτης, χειλιών κλπ προκειμένου ο σκύλος να είναι πιο "αξιόμαχος" στην αρρένα. Το αντίθετο. Εδώ την κατακρεούργησε για να αποδείξει την αξία των κουταβιών της. Κάνω λάθος ;

Δυστυχώς, επαναλαμβάνω, οτι δεν κατάλαβα ούτε το μη σχολιασμό, ούτε την νέα παράθεση, ούτε το τελευταίο σου σχόλιο

 

[spyv]

ο ογδοος μυθος του 10ου βιβλιου των μυθων του Jean de La Fontaine, αφορα ενα νεαρο dogue, τον Mouflar, και εχει τιτλο: Ο σκυλος που του εκοψαν τα αυτια.


Le Chien à qui on a coupé les oreilles

« Qu'ai-je fait, pour me voir ainsi
Mutilé par mon propre maître'?
Le bel état où me voici!
Devant les autres chiens oserai-je paraître?
O rois des animaux, ou plutôt leurs tyrans,
Qui vous ferait choses pareilles... »
Ainsi criait Mouflar, jeune dogue; et les gens,
Peu touchés de ses cris douloureux et perçants,
Venaient de lui couper sans pitié les oreilles.
Mouflar y croyait perdre. Il vit avec le temps
Qu'il y gagnait beaucoup; car, étant de nature
A piller ses pareils, mainte mésaventure
L'aurait fait retourner chez lui
Avec cette partie en cent lieux altérée :
Chien hargneux a toujours l'oreille déchirée.
Le moins qu'on peut laisser de prise aux dents d'autrui,
C'est le mieux. Quand on n'a qu'un endroit à défendre,
On le munit, de peur d'esclandre.
Témoin maître Mouflar armé d'un gorgerin ;
Du reste ayant d'oreilles autant que sur ma main:
Un loup n'eût su par où le prendre.


The Dog Whose Ears Were Cropped


"What have I done, I’d like to know,
To make my master maim me so?
A pretty figure I shall cut!
From other dogs I’ll keep, in kennel shut.
Ye kings of beasts, or rather tyrants, ho!
Would any beast have served you so?"
Thus Growler cried, a mastiff young;—
The man, whom pity never stung,
Went on to prune him of his ears.
Though Growler whined about his losses,
He found, before the lapse of years,
Himself a gainer by the process;
For, being by his nature prone
To fight his brethren for a bone,
He’d oft come back from sad reverse
With those appendages the worse.
All snarling dogs have ragged ears.
The less of hold for teeth of foe,
The better will the battle go.
When, in a certain place, one fears
The chance of being hurt or beat,
He fortifies it from defeat.
Besides the shortness of his ears,
See Growler arm’d against his likes
With gorget full of ugly spikes.
A wolf would find it quite a puzzle
To get a hold about his muzzle.

η αγγλικη μεταφραση ειναι του Elizur Wright ( https://en.wikipedia.org/wiki/Elizur_Wright )

μερικες γκραβουρες που συνοδευαν το ποιημα:

του Oudry


του Doré


του Grandville