ΑμεΑ και Σκύλοι Βοηθοί

[Penguin]

Πρόκειται για εργασία πανεπιστήμιου με τίτλο «ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ : ΣΚΥΛΟΙ ΒΟΗΘΟΙ»που έκανα με συμφοιτήτρια,οπότε για τυχόν ορθογραφικά/τυπογραφικά/συντακτικά/γραμματικά λάθη συγχωράτε μας.


ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η παρούσα εργασία αφορά προγράμματα εναλλακτικής θεραπείας ατόμων με αναπηρία που πραγματοποιούνται με ειδικά εκπαιδευμένους σκύλους - σκύλους βοηθούς. Αρχικά θα γίνει μια μικρή ιστορική αναδρομή για την σχέση του σκύλου με τον ανθρώπου και τη πρώτη καταγεγραμμένη χρήση σκύλου βοηθού. Θα αναλυθούν η υποβοηθούμενη από ζώα θεραπεία και ειδικότερα η σχέση της με τον τομέα της κοινωνικής εργασίας. Στη συνέχεια, θα εξετάσουμε πως επηρεάζουν οι σκύλοι βοηθοί τη ζωή των ανθρώπων στις κινητικές αναπηρίες, στον αυτισμό, στην επιληψία, τον διαβήτη και την ολική ή μερική τύφλωση τόσο θετικά όσο και αρνητικά. Τέλος, θα αναφερθούμε και στην ισχύουσα νομοθεσία που υπάρχει στην Ελλάδα σχετικά με τους σκύλους βοηθούς/οδηγούς.

1.ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΤΗΣ ΣΧΕΣΗΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΣΚΥΛΟ

Μέχρι το τέλος της Εποχής των Παγετώνων, περίπου 12.000 χρόνια πριν, ο ανθρώπινος πληθυσμός εξασφάλιζε την τροφή του από τα άγρια ζώα και φυτά. Η κοινωνικοοικονομική επανάσταση που ακολούθησε μετά το τέλος της Εποχής των Παγετώνων, έχει ως χαρακτηριστικό γνώρισμα την εξημέρωση φυτών και ζώων. Η πρώτη εξημέρωση ήταν ο λύκος - πρόγονος του σκύλου - καθώς υπολογίζεται ότι οι εξημερωμένοι λύκοι έκαναν την «πρώτη τους εμφάνιση» περίπου πριν 14.000 με 12.000 χρόνια στην Εγγύς Ανατολή.

Σύμφωνα με τον Lane (2015) πολύ πριν δοθούν σκύλοι ως βοηθοί σε επαγγελματίες και άτομα με αναπηρία, ειδικά εκπαιδευμένοι για την πραγματοποίηση συγκεκριμένων καθηκόντων, βοηθούσαν τους ανθρώπους είδη από την προϊστορική εποχή. Οι σκύλοι βοηθούσαν τους κυνηγούς, ειδοποιούσαν με το γάβγισμα τους σε περίπτωση κίνδυνου και εντόπιζαν πήγες ποσίμου νερού. Αργότερα οι Αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν σκύλους στους ναούς για την επίτευξη εσωτερικής γαλήνης και πνευματικής θεραπείας, εν συνεχεία έκαναν την εμφάνιση τους μεσαιωνικές απεικονίσεις να οδηγούν τυφλούς.

Όμως, το να ορίσουμε ακριβώς από πότε οι άνθρωποι άρχισαν να χρησιμοποιούν τους σκύλους ως βοηθούς δεν είναι εντελώς εφικτό. Όπως αναφέρθηκε παραπάνω και σύμφωνα με την InternationalGuideDogFederation, καταγεγραμμένες περιπτώσεις σκύλων οδηγών για τυφλούς υπάρχουν από τον Μεσαίωνα, στην Ευρώπη μέχρι και την Ασία. Η πρώτη όμως συστηματική προσπάθεια εκπαίδευσης σκύλων για την υποβοήθηση τυφλών έγινε το 1780 στο νοσοκομείο «LesQuinze-Vingts» για τυφλούς στο Παρίσι. Αργότερα, η μέθοδος αυτή εξαπλώθηκε στην Αυστρία και την Ελβετία. Η πιο γνωστή χρήση των σκύλων βοηθών είναι κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου που οι στρατιώτες επέστρεφαν από το μέτωπο τυφλωμένοι, συχνά από δηλητηριώδη αέρια. Ο γιατρός που παρατήρησε το πως συμπεριφέρονταν οι σκύλοι στους τυφλούς ήταν ο Γερμανός DrGerhardStalling κι έτσι τον Αύγουστο του 1916 άνοιξε την πρώτη σχολή εκπαίδευσης σκύλων οδηγών για τυφλούς στο Oldenburg. Στη συνέχεια, σχολές άνοιξαν και στην Βόννη, Δρέσδη και σε άλλες Γερμανικές πόλεις. Τα σκυλιά τα οποία εκπαιδεύονταν στέλνονταν επίσης στην Αγγλία, Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία, τα Ηνωμένα Έθνη, τον Καναδά και στη Σοβιετική Ένωση. Όπως τονίζει ο Lane (2015) με την πάροδο του χρόνου εκπαιδεύτηκαν σκυλιά για να βοηθούν και άτομα με άλλα ειδή αναπηρίας. Oψυχαναλυτής BorisM. Levinsonήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε σκύλο ως θεραπευτικό παράγοντα στην θεραπευτική διαδικασία και ιδιαίτερα με παιδιά που είχαν διαταραχή του φάσματος του αυτισμού (Pavlides, 2015). Σήμερα υπάρχουν σκύλοι βοηθοί ατόμων με κινητή αναπηρία, με αισθητηριακή αναπηρία, με αναπηρία όρασης ή ακοής, με εξελικτικές διαταραχές και διαταραχές συμπεριφοράς με συνδυασμό διαφόρων αναπηριών και σκύλοι που χρησιμοποιούνται κατά την θεραπευτική διαδικασία. Παρακάτω θα αναλυθούν περαιτέρω ορισμένες από αυτές τις κατηγόριες.

2.ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΥΠΟΒΟΗΘΟΥΜΕΝΗ ΑΠΟ ΖΩΑ (ANIMAL ASSISTED THERAPY)

Αναλύσαμε σε προηγούμενο κεφάλαιο τις απαρχές της υποβοηθούμενης από ζώα θεραπείας (animal assisted therapy - ΑΑT), όμως, τι ακριβώς είναι; Ουσιαστικά, η υποβοηθούμενη από τα ζώα θεραπεία στον τομέα της συμβουλευτικής είναι η χρήση ενός ζώου ως θεραπευτικό παράγοντα στην θεραπευτική διαδικασία. Σύμφωνα με την Chandler (2005), τα ζώα που ενισχύουν την θεραπευτική διαδικασία έχουν πολλές, εναλλάξιμες ονομασίες όπως ζώο θεραπείας (therapy animal), κατοικίδιο θεραπείας (therapy pet), κατοικίδιος θεραπευτής (pet practitioner), και άλλα. Ασχέτως όμως με την ονομασία που του δίνεται, το κάθε ζώο εξυπηρετεί έναν συγκεκριμένο σκοπό: την παροχή μιας μορφής θεραπείας η όποια χαρακτηρίζετε από ενσυναίσθηση και ερεθίσματα και αποσκοπεί στην ανάκαμψη και την αποκατάσταση του ενδιαφερόμενου σε στενή συνεργασία με τον άνθρωπο-θεραπευτή.

Η υποβοηθούμενη θεραπεία μπορεί να λάβει διάφορες μορφές και να πραγματοποιηθεί με διάφορες τεχνικές. Η πιο διαδεδομένη τεχνική είναι η συνεργασία του θεραπευτή με το προσωπικό του κατοικίδιο, το οποίο έχει περάσει από σχετική αξιολόγηση και είναι ικανό για τέτοια δουλειά. Το μοντέλο αυτό προτιμάτε διότι ο θεραπευτής είναι πιο εξοικειωμένος και γνωρίζει καλύτερα το δικό του κατοικίδιο, οπότε μπορεί με μεγαλύτερη ακρίβεια να προβλέψει την συμπεριφορά και την συναισθηματική κατάσταση του ζώου. Επιπλέον, ένας δυνατός και υγιής δεσμός ανάμεσα στον θεραπευτή και το ειδικά εκπαιδευμένο κατοικίδιο του μπορεί να βοηθήσει στην θεραπευτική διαδικασία, ενισχύοντας την εντύπωση ότι ο θεραπευτής είναι άτομο άξιο εμπιστοσύνης, ιδιαίτερα όταν ο εξυπηρετούμενος έχει την δυνατότητα να παρατηρήσει τα θετικά σχήματα αλληλεπίδρασης ανάμεσα σε θεραπευτή και ζώο. Σε καμία περίπτωση η σχέση ανάμεσα σε εξυπηρετουμένου και ζώου δεν μπορεί να αντικαταστήσει την σχέση ανάμεσα σε εξυπηρετούμενο και θεραπευτή· αντιθέτως, η πρώτη στοχεύει στην ενίσχυση της δεύτερης (Chandler, 2005).

Η υποβοηθούμενη από ζώα θεραπεία (ΑΑT) πρέπει να διαχωρίζετε από τις υποβοηθούμενης από ζώα δραστηριότητες (animal assisted activities - AAA). Οι δραστηριότητες παρέχουν κίνητρο, ψυχαγωγία και ευκαιρία για μόρφωση ενώ η θεραπεία αποτελεί μια στοχευμένη παρέμβαση από ιατρικούς και κοινωνικούς επιστήμονες, όπως είναι οι κοινωνικοί λειτουργοί. Και οι δυο μορφές έχουν χρησιμοποιηθεί ευρέως σε παιδία με κάποια αναπηρία, ή αυτισμό ή άλλη μαθησιακή δυσκολία.

Επιπλέον, μια τρίτη κατηγόρια είναι η human animal support services (HASS) όπου ζώα εκπαιδεύονται να παρέχουν βοήθεια σε ένα συγκεκριμένο άτομο ή μια συγκεκριμένη ομάδα ατόμων που αντιμετωπίζει δυσκολίες στην καθημερινότητα τους οι όποιες προέρχονται από κάποια μορφή αναπηρίας (Kurtz, 2008).

 

[Penguin]

3.ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΣΚΥΛΩΝ ΒΟΗΘΩΝ

Οι σκύλοι βοηθούσαν άτομα με προβλήματα όρασης ήδη από τον 18ο αιώνα, μπορεί και νωρίτερα. Όμως, η παροχή βοηθείας σε άτομα με άλλες σωματικές αναπηρίες ήρθε στο προσκήνιο πολύς αργότερα, χάρη στην BonnieBergin, όταν το 1975 ίδρυσε το πρώτο προγραμμα για σκύλους βοηθούς (Bozzo, 2010). Με την πάροδο του χρόνου η εκπαίδευση των σκύλων βοηθών επεκτάθηκε ώστε να μπορούν να εξυπηρετούν και άτομα τα όποια ζούσαν μεαόρατεςαναπηρίες και διαταραχές όπως π.χ. άτομα που αντιμετωπίζουν επιληπτικές κρίσεις, άτομα που πάσχουν από μετραυματική αγχώδη διαταραχή ή άτομα που ζουν με διαταραχές του φάσματος του αυτισμού (Esminger, 2010).

Παρακάτω θα γίνει μια πιο λεπτομερής περιγραφή για τέσσερις κατηγόριες στις όποιες χρησιμοποιούνται σκύλοι βοηθοί καθώς και η χρησιμότητα τους.

3.1 ΚΙΝΗΤΙΚΗ ΑΝΑΠΗΡΙΑ

Σύμφωνα με την Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία (2008) «Άτομα με κινητική αναπηρία είναι όλα εκείνα τα άτομα που παρουσιάζουν μικρή ή μεγάλη δυσχέρεια στην κίνηση, κάποιου ή κάποιων μελών του σώματός τους. Η συγκεκριμένη κατηγορία είναι και η πολυπληθέστερη». Η κινητική αναπηρία εκδηλώνεται με διάφορες μορφές: μπορεί να περιορίζει τη λειτουργία ολόκληρου του σώματος ή κάποιου μέρους του σώματος (άνω άκρα, κάτω άκρα, σπονδυλική στήλη). Μπορεί να είναι προσωρινή ή μόνιμη. Η κινητική αναπηρία μπορεί να οφείλεται σε διάφορες αιτίες, όπως στην εγκεφαλική παράλυση, στη σκλήρυνση κατά πλάκας, σε τραυματισμούς στη σπονδυλική στήλη, σε τραυματισμούς από αυτοκινητιστικά δυστυχήματα, στη μυϊκή ατροφία.

Μια έρευνα που έγινε στο Quebec του Καναδά το 2013 από το Department of Rehabilitation του Laval University, δημοσίευσε μερικά πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα. Πήραν μέρος 199 άτομα τα οποία χρησιμοποιούσαν βοηθούς σκύλους για την τακτική διευκόλυνσή τους στο περπάτημα ή με τη χρήση αναπηρικού αμαξιδίου είτε για τη μεταφορά τους ή για να πιάνουν αντικείμενα. Οι συμμετέχοντες χαρακτηρίζονταν από τραυματισμό στην σπονδυλική στήλη, μυοσκελετικό ή ορθοπεδικό τραυματισμό και τέλος, τραυματισμό στο κεντρικό και περιφερειακό νευρικό σύστημα· υποβλήθηκαν σε τέσσερα τεστ:
α) σε συχνή καθημερινή διαδρομή,
β) σε συχνή καθημερινή διαδρομή με κλίση, η οποία ήταν διαφορετική για τον κάθε υποψήφιο,
γ) συχνή καθημερινή υπερίσχυση από πεζούλι ή κατώφλι,
δ) την ικανότητα να σηκώσουν αντικείμενα από το έδαφος.

Τα άτομα που χρησιμοποιούσαν αμαξίδιο σημείωσαν σημαντική βελτίωση στην εκτέλεση των τεστ με τη βοήθεια των σκύλων παρά όταν τα εκτελούσαν μόνοι τους. Υπήρξαν μάλιστα και αρκετές περιπτώσεις που οι συμμετέχοντες δεν μπόρεσαν να πραγματοποιήσουν δύο τεστ (συχνή καθημερινή διαδρομή με κλίση και συχνή καθημερινή υπερίσχυση από πεζούλι ή κατώφλι), διότι δεν χρησιμοποιούν τους σκύλους για κατάβαση.

Συμπερασματικά, οι ιδιοκτήτες των σκύλων βοηθών εμφάνιζαν θετικές επιπτώσεις σε τομείς κοινωνικής θέσης, ψυχολογική κατάστασης, την ένταξή τους στην κοινότητα, στην επαγγελματική τους εργασία και την εκπαίδευσή τους.

Σημαντικό επίσης είναι να αναφέρουμε ότι η χρήση των βοηθών σκύλων επηρέασε ακόμα και την κοινωνικοποίηση των ατόμων, διάφορες ψυχοκοινωνικές πτυχές, όπως μείωση του στρες και του άγχους, βελτίωση του αισθήματος ότι είναι χρήσιμος, νιώθει άνετα να βγει σε δημόσιο χώρο και γενικά βελτίωσε την ποιότητα της ζωής τους (AllenandBlascovich, 1996). Οι Schneider και Anderson (1980) επισημαίνουν ότι η κατοχή σκύλου βοηθού είναι εξαιρετικά χρήσιμη στην κοινωνικοποίηση μιας και μπορεί να συμβάλλει στην καταπολέμηση των καταγεγραμμένων κοινωνικών φραγμάτων. Με λίγα λόγια, αυξάνεται η αίσθηση ότι είναι ανεξάρτητοι και έχουν περισσότερη αυτοπεποίθηση, ασφάλεια με το σώμα τους, μειώνεται το αίσθημα μοναξιάς και κατάθλιψης, βελτιώνονται οι κοινωνικές σχέσεις και κατ΄επέκταση αποκτούν αυτοσεβασμό για τον εαυτό τους (Allen & Blascovich, 1996; Fick, 1993; Valentineetal., 1993; Winkleretal., 1989). Συγκλονιστικό είναι και το συναίσθημα που αναπτύσσουν οι ιδιοκτήτες με τα σκυλιά αφού όπως διαβάζουμε «έχουν κάποιον να τους προσέχει», κάτι που δεν καταγράφεται στην βιβλιογραφία (Camp, 2000).

3.2 ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΤΟΥ ΦΑΣΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΥΤΙΣΜΟΥ

Το 1943 ο LeoKanner δημοσίευσε ένα βιβλιογραφικό κείμενο με τίτλο«Autistic Disturbances of Affective Contact» στο όποιο ανέφερε μερικά συγκεκριμένα χαρακτηριστικά τα όποια είχε εντοπίσει ο ίδιος σε μερικούς ασθενείς του. Αναφορικά, τα χαρακτηριστικά αυτά ήταν η υπερβολική αυτιστική επιθυμία για μοναξιά, αγχώδης και εμμονική επιθυμία για διατήρηση της ρουτίνας και του περίγυρου, εξαιρετική ικανότητα στην αποστήθιση, ηχολαλία, υπερευαισθησία σε ερεθίσματα, περιορισμένες ξαφνικές συμπεριφορές, καλές γνωστικές δυνατότητες και η ύπαρξη ιδιαίτερα ευφυούς οικογενειακού περιβάλλοντος (Happe, 1994). Σύμφωνα με την Pavlides (2005) εκείνη την περίοδο ο αυτισμός συσχετιζόταν με την παιδική σχιζοφρένια, ωστόσο ο Kanner θεωρούσε ότι μια τέτοια υπόθεση είναι μάλλον ανακριβής

Την ίδια εποχή ο Hans Asperger στην έρευνα που πραγματοποιούσε για το ίδιο θέμα εντόπισε παρόμοια χαρακτηριστικά με δυο όμως χαρακτηριστικές διάφορες: την έλλειψη δεξιότητας στις κινήσεις και την έλλειψη συντονισμού καθώς επίσης και την ύπαρξη σχετικά φυσιολογικής γλωσσικής ανάπτυξης και φυσιολογικών γλωσσικών ικανοτήτων. Όπως επισημαίνει η Worth (2005) αυτό το όποιο οι δυο επιστήμονες αποκαλούσαν αυτιστικά σύνδρομα περιέγραφε πτυχές της ίδιας συνθήκης.

Σήμερα γνωρίζουμε ότι ο αυτισμός είναι μια πολύπλοκη διαταραχή με συμπτώματα που διαφοροποιούνται από άτομο σε άτομο. Ένα παιδί μπορεί για παράδειγμα να μην έχει εκφραστική γλώσσα άλλα να ξεσπάει βίαια ενώ ένα άλλο παιδί μπορεί να έχει λειτουργικές επικοινωνιακές ικανότητες ωστόσο νακλείνετεστον εαυτό του. Ο αυτισμός είναι «διαταραχή φάσματος», το όποιο σημαίνει ότι η εμφάνιση του κυμαίνεται από άτομα τα όποια έχουν πολύ έντονα συμπτώματα και άτομα των όποιον τα συμπτώματα είναι ελαφριάς μορφής. Επιπλέον, άτομα με αυτισμό συχνά διαθέτουν ικανότητες οι όποιες είναι πολύ περισσότερο ανεπτυγμένες από άλλες, ενώ άλλες παθήσεις όπως νοητική στέρηση και επιληψία μπορεί να είναι παρούσες στο ίδιο άτομο (Pavlides, 2005).

Παρακάτω η λέξη αυτισμός σε σχέση με την χρήση σκύλων βοηθών σε αυτόν όπου χρησιμοποιείτε θα εννοούνται και οι πέντε διαταραχές του φάσματος του αυτισμού οι όποιες επιγραμματικά είναι ο κλασσικός αυτισμός, το σύνδρομο Asperger, οι διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές (μη προσδιοριζόμενες αλλιώς), η παιδική αποδιοργανωτική/εκφυλιστική διαταραχή και το σύνδρομο Tourette.

Ποια είναι όμως η χρησιμότητα των σκύλων βοηθών σε άτομα που πάσχουν από διαταραχές του φάσματος του αυτισμού;

 

[Penguin]

Τα σκυλιά που εξυπηρετούν άτομα με διαταραχές του φάσματος του αυτισμού διαφέρουν σε τρία βασικά σημεία σε σχέση με άλλες μορφές σκύλων βοηθών. Πρώτον, οι σκύλοι βοηθοί λειτουργούν εντός μιας τριαδικής σχέσης κατά την οποία τα σκυλιά μπορεί να είναι δεμένα (κυριολεκτικά και μεταφορικά) με το παιδί, αλλά ωστόσο λαμβάνουν εντολές από τον ενήλικα γονιό ή φροντιστή (Gallo-Lopez & Rubin, 2012). Όπως επισημαίνει η Pavlides (2005) ανάλογα με την εκπαίδευση και την ανάγκη του ατόμου τα σκυλιά που βοηθούν κάποιον με αυτισμό (autismservicedogs) μπορούν να φέρουν εις πέρας μια μεγάλη ποικιλία καθηκόντων. Τέλος, σύμφωνα με το ServiceDogCentral είναι σημαντικό να μην επικεντρωνόμαστε στην ιδέα ενός σκυλού βοηθού για αυτισμού που ξέρει να κάνει τα πάντα, άλλα σε έναν σκύλο βοηθό ειδικά εκπαιδευμένο για να αντεπεξέλθει στις ιδιαίτερες ανάγκες που ένα συγκεκριμένο άτομο έχει ως αποτέλεσμα του αυτισμού.

Παρακάτω θα αναλύσουμε μερικά από αυτά, και ιδιαίτερα όσο άφορα την χρησιμότητα τους με παιδιά.

Αρχικά, οι σκύλοι βοηθοί μπορούν να συγκρατήσουν ένα παιδί από το να φύγει ξαφνικά χωρίς να γίνει αντιληπτό. Όταν χρησιμοποιείτε για αυτό τον σκοπό ο σκύλος βοηθός είτε δένεται με το παιδί, είτε και εφόσον αυτό είναι εφικτό, διδάσκεται στο παιδί να κρατάει το στηθόλουρο του σκύλου. Ο σκύλος στην συνέχεια εκπαιδεύεται ώστε να εμποδίζει ή να σταματάει την κίνηση του παιδιού. Πρέπει να σημειωθεί ότι σε κάθε περίπτωση ο σκύλος φοράει ένα επιπλέον λουρί το όποιο και κρατάει ο γονιός ή ο φροντιστής του παιδιού. Επιπλέον, ο σκύλος μπορεί να ειδοποιήσει τους γονείς για φυγή, προσπάθεια φυγής ή για συμπεριφορά που μπορεί να προκαλέσει σωματική βλάβη (όπως σκαρφάλωμα στα έπιπλα) στο παιδί εντός του σπιτιού ή του οικείου περιβάλλοντος του παιδιού. Υπάρχει επίσης πιθανότητα ο σκύλος να εκπαιδευτεί για να ειδοποιεί σε περίπτωση επερχόμενης επιληπτικής κρίσης. Ωστόσο, όπως θα δούμε παρακάτω, η ικανότητα να αισθάνονται μια επερχόμενη επιληπτική κρίση είναι κάτι που δεν διαθέτουν όλα τα σκυλιά και πολλές φορές ένας σκύλος βοηθός που έχει αποκτηθεί πριν την εμφάνιση κρίσης αποκλείστηκα για διαταραχή του φάσματος του αυτισμού δεν θα μπορέσει πότε να αναπτύξει αυτή την ικανότητα. Σε περίπτωση που το παιδί έχει ιστορικό επιτυχημένων αποδράσεων είναι πιθανό να δοθεί στην οικογένεια σκύλος ο οποίος είναι εκπαιδευμένος στον εντοπισμό του παιδιού (Pavlides, 2005).

Σύμφωνα με την Gross (2006) παιδιά με αυτισμό τείνουν να αλληλεπιδρούν σε κοινωνικό και επικοινωνιακό πλαίσιο περισσότερο και με μεγαλύτερη ευκολία με τα κατοικίδια τους παρά με τους φροντιστές τους. Το ίδιο επιβεβαιώνει η Pavlides (2005) και προσθέτει ότι γονείς παιδιών με αυτισμό ανέφεραν ότι τα παιδιά ήταν πιο ήρεμα απ’ότι συνήθως με την παρουσία του σκυλού βοηθού και ότι οι έξοδοι σε συνωστισμένους χώρους γινόταν πιο διαχειρίσιμοι. Ενώ αυτή η ηρεμιστική επίδραση που έχουν οι σκύλοι βοηθοί σε παιδία με αυτισμό δεν έχει εξηγηθεί, η Pavlides (2005) θεωρεί ότι συσχετίζετε με την ικανότητα των σκυλιών να διευκολύνουν την αισθητηριακή ολοκλήρωση, να διακόπτουν ανεπιθύμητες συμπεριφορές και να ανακατευθύνουν τα ξεσπάσματα των παιδιών.

Και ενώ για άλλους ανθρώπους που χρησιμοποιούν σκύλους βοηθούς η κοινωνική υποστήριξη και η συντροφικότητα είναι δευτερεύον καθήκον του σκυλού, στην περίπτωση διαταραχών του φάσματος του αυτισμού ει ναι υψίστης σημασίας.

H Pavlides (2006) τονίζει ότι ενώ δεν είναι απαραίτητο το άτομο που έχει μια διαταραχή του φάσματος του αυτισμού να αγαπάει τα σκυλιά για να είναι πετυχημένη η σχέση με τον σκύλο βοηθό, πρέπει ωστόσο το παιδί να μην είναι φοβικό, το ίδιο ισχύει και για τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, διότι η παρουσία του σκύλου έχει ως στόχο να ελαφρύνει την ύπαρξη στρες και όχι να προσθέσει σε αυτήν. Τέλος, ενώ υπάρχουν μέθοδοι και διαδικασίες που βοηθούν ένα άτομο με αυτισμό να μειώσει τις αρνήθηκες αντιδράσεις στην παρουσία ενός σκυλού, αυτές επιτρέπουν στο άτομο να μπορεί να κινηθεί σε έναν κόσμο με σκυλιά κατοικίδια αλλά όχι να δουλέψει σε στενή σχέση με έναν σκύλο βοηθό.

Σε επόμενο κεφάλαιο θα αναφερθούμε στις προκλήσεις και τις δυσκολίες που προκύπτουν από την ύπαρξη ενός σκυλού βοηθού.

3.3 ΕΠΙΛΗΨΙΑ & ΔΙΑΒΗΤΗΣ

Σύμφωνα με την ξένη βιβλιογραφία, για την επιληψία και τον διαβήτη τα σκυλιά που χρησιμοποιούνται για την προειδοποίηση των ασθενών όταν επέρχεται κάποια κρίση ή αντίστοιχα μείωση του σακχάρου στο αίμα, ονομάζονται «medicalalertdogs». Οι σκύλοι εκτός από την παροχή συντροφιάς μπορούν να μας ενημερώσουν έγκαιρα για την κατάσταση της υγείας των ασθενών.

3.3.1 ΕΠΙΛΗΨΙΑ

Ο όρος «επιληψία» χρησιμοποιήθηκε αρχικά από τον Ιπποκράτη (460π.Χ – 357 π.Χ) και σημαίνει αιφνίδια κατάληψη. Κάποια άτομα που έχουν επιληψία παρουσιάζουν σπασμούς ή κρίσεις ή επεισόδια και στις περισσότερες περιπτώσεις συνταγογραφούνται φάρμακα.

Πρώτη χρήση των σκύλων με επιληπτικούς ήταν στα τέλη του 19ο αιώνα στη Νότια Γερμανία, όπου τα σκυλιά μάθαιναν να γλύφουν και να κάνουν φασαρία όταν το άτομο επρόκειτο να εμφανίσει επιληπτικό επεισόδιο (Serpell, 1996). Επιληπτικοί ιδιοκτήτες σκύλων έχουν αναφέρει ότι τα κατοικίδια τους βρίσκονται σε σύγχυση κατά την αγχώδη προσπάθειά τους να επικοινωνήσουν με τους ίδιους άμεσα πριν να ξεκινήσουν οι σπασμοί. Σύμφωνα με την Gross (2006) αν και γενικά έχει αποδειχθεί ως γεγονός, ακόμα δεν έχει δοθεί ακριβής εξήγηση του πως γίνεται αυτό. Πολλοί επιστήμονες υποθέτουν ότι αυτή η αντίδραση των σκυλιών πηγάζει από την υψηλή αίσθηση της οσμής σε αυτά. Η ίδια έχει υπάρξει μάρτυρας της παραπάνω εξήγησης και συγκεκριμένα είδε σκύλους να μυρίζουν τις παλάμες των ιδιοκτητών τους πριν από κάθε κρίση. Όπως υπογραμμίζει οι σκύλοι έχουν την ικανότητα να διαισθάνονται μια επικείμενη κρίση αλλά και τα χαμηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα των διαβητικών.

 

[Penguin]

Από την άλλη, σύμφωνα με την Dalziel (2003) οι σκύλοι αντιδρούν πριν από ένα επεισόδιο επειδή βλέπουν κάτι. Ο πρωταρχικός τρόπος επικοινωνίας του σκύλου είναι η γλώσσα του σώματος και οι εκφράσεις του προσώπου. Οπότε είναι πολύ πιθανό ο σκύλος, ή σύμφωνα με την ξένη βιβλιογραφία «seizurealertingdog», σε εκείνα τα κρίσιμα λεπτά να παρατηρεί μία κίνηση του ιδιοκτήτη του, η οποία συμβαίνει πάντα λίγο πριν την εμφάνιση του επεισοδίου. Επίσης, υπάρχουν αναφορές από περιστατικά όπου το ζώο και ο ιδιοκτήτης δεν βρίσκονταν στον ίδιο χώρο και παρ’ όλα αυτά ο σκύλος ανταποκρίθηκε άμεσα στην ειδοποίηση του αφεντικού του για το επερχόμενο επεισόδιο. Σε αυτές τις περιπτώσει ο σκύλος αντιλήφθηκε κάποιο άλλο ερέθισμα, μία οσμή, ένα ηχητικό στοιχείο ή κάτι άλλο το οποίο είναι ανεξάρτητο από το οπτικό ερέθισμα. Συμπερασματικά, ένα ή ο συνδυασμός ορισμένων ερεθισμάτων βοηθάει στην προειδοποίηση του ασθενή.


3.3.2 ΣΑΚΧΑΡΩΔΗΣ ΔΙΑΒΗΤΗΣ

Σύμφωνα με την Ελληνική Ενδοκρινολογική Εταιρεία, «ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μεταβολική ασθένεια η οποία χαρακτηρίζεται από αύξηση της συγκέντρωσης του σακχάρου στο αίμα (υπεργλυκαιμία) και από διαταραχή του μεταβολισμού της γλυκόζης, των λιπιδίων και των πρωτεϊνών, είτε ως αποτέλεσμα ελαττωμένης έκκρισης ινσουλίνης είτε λόγω ελάττωσης της ευαισθησίας των κυττάρων του σώματος στην ινσουλίνη. Η ινσουλίνη είναι μια ορμόνη που εκκρίνεται από το πάγκρεας και είναι απαραίτητη για τη μεταφορά της γλυκόζης που λαμβάνεται από τις τροφές, μέσα στα κύτταρα. Όταν το πάγκρεας δεν παράγει αρκετή ινσουλίνη ή η ινσουλίνη που παράγει δεν δρα σωστά, τότε η γλυκόζη που λαμβάνεται από τις τροφές δεν εισέρχεται στα κύτταρα ώστε να έχουν την απαραίτητη ενέργεια για τη λειτουργία τους και παραμένει στο αίμα με αποτέλεσμα την αύξηση των επιπέδων της και άρα την εκδήλωση της νόσου.».


Στην ξένη βιβλιογραφία οι σκύλοι που προειδοποιούν άτομα με διαβήτη ονομάζονται «Hypoglemia- Alert Dogs/ Diabetes Alert Dogs/ Diabetic Alert Dogs» (Esnminger, 2010). Η ελληνική Dani Service Dogs είναι μια οργάνωση η οποία εκπαιδεύει σκύλους για ανθρώπους που θέλουν να τα χρησιμοποιήσουν ως βοήθεια για να προειδοποιούνται όταν είναι ανάγκη. Όπως αναφέρουν «Όταν σε έναν άνθρωπο τα επίπεδα της γλυκόζης φτάνουν σε επικίνδυνα χαμηλά επίπεδα, δημιουργείται μια χημική αντίδραση στον οργανισμό και έτσι προκύπτει μια μυρωδιά, στο δέρμα και την αναπνοή, που τα σκυλιά αυτά εκπαιδεύονται να ανιχνεύουν αρκετά νωρίς ώστε να προειδοποιούν τον διαβητικό εγκαίρως, επιτρέποντας του να μετρήσει το ζάχαρο στο αίμα ή να φάει κάτι προκειμένου να αποτρέψει την επικείμενη κρίση υπογλυκαιμίας. Οι σκύλοι λοιπόν ειδοποιούν τον διαβητικό με ένα νεύμα του χεριού τους ή ακουμπώντας τον άνθρωπο ή ακόμα και γλείφοντας τον στο πρόσωπο ή στο πόδι. Οι σκύλοι ανίχνευσης του διαβήτη εκπαιδεύονται και να φέρνουν χυμό σε περίπτωση μιας κρίσης υπογλυκαιμίας ή ακόμα και να ειδοποιούν ή να καλούν σε βοήθεια κάποιο άλλο άτομο μέσα στο σπίτι.».

Από τα παραπάνω, φαίνεται πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του σκύλου για έναν διαβητικό οποίος δεν μπορεί να μετράει συνέχεια το σάκχαρο του ή μπορεί να ξεχάσει να το μετρήσει. Βέβαια, όπως επισημαίνεται στην ιστοσελίδα Healtline.com, ο σκύλος δεν αντικαθιστά τις μετρήσεις από τα εξειδικευμένα μηχανήματα. Παρ΄όλα αυτά είναι ένας σημαντικός προστάτης για άτομα τα οποία δεν εμφανίζουν τα συμπτώματα της κρίσης τους.

3.4 ΑΙΣΘΗΤΗΡΙΑΚΗ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΟΡΑΣΗΣ

Σύμφωνα με την Horsnby (2000) η εκπαίδευση σκύλων οδηγών είναι η δυσκολότερη διαδικασία στο πεδίο της εκπαίδευσης σκύλων, και αυτό διότι σε αντίθεση με άλλους σκύλους εργασίας που βασίζονται στα ένστικτα τους - όσφρηση, ακοή, ψυχολογία του κοπαδιού - οι σκύλοι οδηγοί δουλεύουν ενάντια στα ένστικτα τους. Ένας σκύλος οδηγός πρέπει να είναι αφοσιωμένος στο καθήκον του και όταν εργάζεται· να μην κυνηγάει, να μην χρησιμοποιεί την όσφρηση του άσκοπα, να μην αποσπάτε η προσοχή του άλλα να αποκλείει και τον παραμικρό αντιπερισπασμό.

Όπως προαναφέρθηκε η εκπαίδευση σκύλων οδηγών ξεκίνησε στην Γερμανία από το τέλος του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου όπου και χρησιμοποιήθηκαν για να βοηθούν στρατιώτες οι οποίοι είχαν τυφλωθεί στην μάχη (Mc.Ginty, 1999), αν και σύμφωνα με την Horsby (2000) στο The Metropolitan Museum στην Νέα Υόρκη υπάρχει ένας πάπυρος Κινέζικης καταγωγής που απεικονίζει έναν τυφλό άνδρα να καθοδηγείται από έναν σκύλο.Τρία είναι τα κύρια χαρακτηριστικά που καθορίζουν την πετυχημένη συνεργασία ανάμεσα στον σκύλο οδηγό και τον συνεργάτη του (το άτομο με αναπηρία όρασης): η επιλογή σκύλου σωματικά άρτιου και με ευγενικό χαρακτήρα, ο συνταιριασμός των ικανοτήτων του σκύλου με τις ικανότητες και τις ανάγκες του ιδιοκτήτη και, τέλος, συνεχής ενίσχυση ύστερα από την επιστροφή του σκύλου και του ιδιοκτήτη στο σπίτι.

Σύμφωνα με την DeMello (2012), η βασική δουλεία του σκύλου οδηγού είναι να βοηθάει άτομα με μερική ή ολική αναπηρία όρασης να μετακινούνται και να διασχίζουν δρόμους με ασφάλεια, ενώ η Sauerburger (1993) προσθέτει ότι ο σκύλος βοηθός μπορεί να καθοδηγήσει το άτομο να αποφύγει εμπόδια, να εντοπίσει οικεία προς αυτό σημεία αναφοράς εντός και εκτός κλειστού χώρου και να περνάει μέσα από μέρη που επικρατεί συνωστισμός. Η πιο σημαντική ικανότητα του σκύλου οδηγού είναι να αγνοεί τις εντολές του ιδιοκτήτη του όταν είναι προφανές πως η υπακοή σε αυτές θα θέσει το άτομο σε κίνδυνο (DeMello, 2012).

Πρέπει να σημειωθεί ότι το άτομο με μερική ή ολική απώλεια όρασης θα πρέπει να διαθέτει κάλο προσανατολισμό και να μπορεί να καθοδηγήσει τον σκύλο προς την κατεύθυνσή που πρέπει να πάρει. Υπάρχουν αρκετές σχολές εκπαίδευσης σκύλων οδηγών οι οποίες δεν δίνουν σκύλους σε άτομα που δεν μπορούν να μετακινηθούν με την χρήση του ειδικού μπαστουνιού (Sauerburger, 1993).

 

[Penguin]

4.ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΣΚΥΛΩΝ ΒΟΗΘΩΝ

Παραπάνω αναλύθηκαν οι τρόποι με τους οποίους οι σκύλοι βοηθοί εξυπηρετούν άτομα με τέσσερις μορφές αναπηρίας και αναφέραμε ότι μπορούν να βοηθήσουν και πολλούς άλλους ανθρώπους με διαφορετικά προβλήματα. Σύμφωνα με την Pavlides (2005) πολλοί άνθρωποι όταν βλέπουν έναν σκύλο βοηθό στον δρόμο κατά την ώρα εργασίας τους πιστεύουν ότι αυτοί οι σκύλοι είναι τόσο καλά εκπαιδευμένοι που απαιτούν ελάχιστη προσοχή. Η αλήθεια είναι όμως πως και ο καλύτερος σκύλος βοηθός παραμένει ένας σκύλος και όταν δεν εργάζεται κάνει ότι και οι υπόλοιποι του είδους του: γαβγίζει, κυνηγάει σκίουρος στην αυλή, μασουλάει αντικείμενά που δεν θα έπρεπε, θέλει βόλτα, αρρωσταίνει. Ακριβώς όπως τα κατοικίδια έχει ανάγκη από προσοχή, φροντίδα και άσκηση. Ιδιαίτερα σκύλοι βοηθοί των οποίων η δουλεία είναι στρεσογόνα και δύσκολη απαιτούν περισσότερο χρόνο για παιχνίδι και ξεκούραση. Επομένως, προκείμενου μια οικογένεια ή ένα άτομο να μπορέσει να διατηρήσει έναν σκύλο βοηθό, είναι απαραίτητη προϋπόθεση να μπορεί να αντεπεξέλθει στις ανάγκες ενός σκύλου κατοικίδιου.

5.ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ

Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα έχει υπάρξει βελτίωση στη θεσμοθέτηση νόμων για τα ζώα υπέρ των ζώων και ιδίως για τους σκύλους οδηγούς. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα Σκύλοι Οδηγοί Ελλάδος, κάποιοι από αυτοί είναι οι εξής:

α) «Η Ψήφιση του Νόμου 3868 / ΦΕΚ Α129 / 3-8-2010 όπου στο Κεφάλαιο ΣΤ, Άρθρο 16 αναφέρονται διατάξεις οι οποίες καθορίζουν την ελεύθερη πρόσβαση και την παραμονή του σκύλου οδηγού σε δημόσιους χώρους και χώρους συνάθροισης κοινού.»

β) «Η Ψήφιση του Νόμου 4238 / ΦΕΚ Α 38 / 11-2-2014 όπου στο Αρθρο 32 αναφέρονται διατάξεις για την δυνατότητα πρόσβασης στις εγκαταστάσεις και τις υπηρεσίες που αναφέρονται στον νόμο 3868/2010 ΚΑΙ για τους σκύλους που βρίσκονται στη διαδικασία εκπαίδευσης ως σκύλοι βοηθείας - σκύλοι οδηγοί τυφλών ή σκύλοι βοηθείας ατόμων με αναπηρίες καθώς και στο Άρθρο 33 όπου αναφέρονται διατάξεις για την αξιοποίηση ζώων σε προγράμματα πρόληψης, θεραπείας και αποκατάστασης.»

γ) «Η Ψήφιση του Νόμου 4235 / ΦΕΚ Α 32 / 11-2-2014 όπου στο άρθρο 46 αναφέρεται στην τροποποίηση του Ν. 4039/2012 (Α'15) για την δυνατότητα «Οι σκύλοι βοήθειας, εφόσον φέρουν λουρί χειρισμού, μπορούν να μεταφέρονται στα μέσα μεταφοράς, χωρίς κλουβί μεταφοράς και χωρίς φίμωτρο, ανεξάρτητα από το μέγεθός τους.»

δ) Εγκύκλιος: Διευκρινίσεις σε θέματα εισόδου πρόσβασης και παραμονής σκύλων βοηθείας οδηγού τυφλών, ή ατόμων με αναπηρίες και σκύλων θεραπείας σε χώρους και εγκαταστάσεις δημόσιου και ιδιωτικού χαρακτήρα. Σύμφωνα με εγκύκλιο του Υπουργείου Υγείας ο σκύλος βοηθείας (εκπαιδευμένος ή εκπαιδευόμενος σκύλος οδηγός τυφλού ή σκύλος βοηθός ατόμων με αναπηρίες) έχει πρόσβαση, δικαίωμα παραμονής, εισόδου τόσο σε δημόσιες όσο και σε ιδιωτικές εγκαταστάσεις, καθώς και σε χώρους συνάθροισης κοινού, στα μέσα μαζικής μεταφοράς και σε αίθουσες πελατών των επιχειρήσεων τροφίμων και ποτών. Επίσης ότι ο σκύλος βοηθείας, εφόσον φέρει λουρί χειρισμού, μπορεί να μεταφέρεται στα μέσα μεταφοράς χωρίς κλουβί μεταφοράς και χωρίς φίμωτρο ανεξάρτητα από το μέγεθός του.

ε) Άρθρο 33 Νόμου 4238 (ΦΕΚ Α 38/2014): Αξιοποίηση ζώων σε προγράμματα πρόληψης, θεραπείας και αποκατάστασης: Σε προγράμματα και δράσεις πρόληψης, θεραπείας και αποκατάστασης προβλημάτων σωματικής, ψυχικής και νοητικής υγείας σε επίπεδο παροχής Π.Φ.Υ., δύναται να αξιοποιούνται ζώα συντροφιάς και κατοικίδια ζώα, καθώς και σκύλοι βοηθείας.


ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Στην παραπάνω εργασία αναλύθηκε η χρήση των σκύλων βοηθών, η αρωγή που μπορούν να παρέχουν σε άτομα με αναπηρία όπως επίσης και τις δυσκολίες που προκύπτουν από μια τέτοια συνεργασία. Την στιγμή που γράφετε αυτή η εργασία στην Ελλάδα υπάρχουν ένα εκπαιδευτήριο σκύλων οδηγών - Lara, και ένα εκπαιδευτήριο σκύλων βοηθών Nina Service Dogs οπού και υπάρχει ο πρώτος πιστοποιημένος σκύλος συνεδρίων στην Ελλάδα και ο πρώτος που έχει πραγματοποιήσει συνεδρίες στον σύλλογο «ΠΕΡΠΑΤΩ».

 

[Penguin]

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗ


Bozzo, Linda, (2010), Service Dog Heroes, Enslow Publishers, Ανασύρθηκε στις 24/12/2016 από https://books.google.gr/books?id=iDfGb8UiKl4C&printsec=frontcover&hl=el#v=onepage&q&f=false

Camp, Mary M., (2000), The Use of Service Dogs as an Adaptive Strategy: A Qualitative Study, The American Journal of Occupational Therapy, Univesrity of Puget Sound, Washington, Ανασύρθηκεστις 27/12/2016 από http://ajot.aota.org/article.aspx?articleid=1869032

Chandler, Cynthia K., (2005), Animal Assisted Therapy in Counceling, Routlege Taylor & Francis Group, New York

DeMello, Margo, (2012), Animals and Society: An Introduction to Human-Animal Studies, Columbia University Press, New York, Ανασύρθηκεστις 27/12/2016 από https://books.google.gr/books?id=Nl...4HhDoAQhAMAI#v=onepage&q=service dogs&f=false

Dick, Lane, (2015), Paws and Noses & People: A History of Dogs for the Disabled and the development if assistance dogs in the UK, Mereo Books, UK, Ανασύρθηκεστις 1/01/2017 από https://books.google.gr/books?id=_N...RTAE#v=onepage&q=service dogs history&f=false

Gallo-Lopez, Loretta & Rubin, Lawrence C., (2012), Play-Based Interventions for Children and Adolescents with Autism Spectrum Disorders, Routlege Taylor & Francis Group, New York , Ανασύρθηκεστις 27/12/2016 από https://books.google.gr/books?id=iZ...ce=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false

Gross, Patty D., (2006), The Golden Bridge: Selecting and Training Assistance Dogs for Children with Social, Emotional and Educational Challenges, Purdue University Press, Indiana, Ανασύρθηκεστις 27/12/2016 από https://books.google.gr/books?id=FH...ILDAA#v=onepage&q=autism service dogs&f=false

Esminger, John J., (2010), Service and Therapy Dogs in American Society: Science, Law and the Evolution of Canine Caregivers, Charles C Thomas, Illinois Ανασύρθηκεστις 24/12/2016 απόhttps://books.google.gr/books?id=mURwCAAAQBAJ&printsec=frontcover&hl=el#v=onepage&q&f=false

Happe, Francesca, (1994), Autism: An Introduction to Psychological Theory, UCL Press, London, Ανασύρθηκεστις 25/12/2016 από https://books.google.gr/books?id=mMN4AgAAQBAJ&printsec=frontcover&hl=el#v=onepage&q&f=false

Hornsby, Alison, (2000), Helping Hounds: The Story of Assistance Dogs, Ringpress Books Limited, Lydney, Ανασύρθηκεστις 27/12/2016 από https://books.google.gr/books?id=PV...ce=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false

Kanner, Leo., (1943), ‘Autistic Disturbances of Affective Contact’, Nervous Child, vol. 2, pp. 217-250, Ανασύρθηκεστις 24/12/2016 από https://simonsfoundation.s3.amazonaws.com/share/071207-leo-kanner-autistic-affective-contact.pdf

Kurtz, Lisa A., (2008), Understanding Controversial Therapies for Children with Autism, Attention Deficit Disorder and Other Learning Disabilities: A Guide to Complementary and Alternative Therapies, Jessica Kingsley Publishers, London

McGinty, Alice B., (1999), Guide Dogs: Seeing for People Who Can’t, The Rosen Publishing Group, New York, Ανασύρθηκεστις 27/12/2016 από https://books.google.gr/books?id=Q9...9SDvQQ6AEIRzAF#v=onepage&q=guide dogs&f=false

Pavlides, Merope, (2008), Animal Assited Intervention for Individuals with Autism, Jessica Kingsley Publishers, London & Philadelphia, Ανασύρθηκεστις 25/12/2016 από https://books.google.gr/books?id=WFWJ465QdD8C&printsec=frontcover&hl=el#v=onepage&q&f=false

Sauerburger, Donna, (1993), Independence Without Sight or Sound: Suggestions for Practitioners Working with Deaf-Blind Adults, American Foundation for the Blind, New York, Ανασύρθηκεστις 25/12/2016 από https://books.google.gr/books?id=d4...AEIMDAD#v=onepage&q=blind people dogs&f=false

Serpell, James A., (1996), In the Company of Animals: A Study of Human-Animal Relationships, Canto Edition, Press Syndicate of Cambridge University, England, Ανασύρθηκεστις 16/12/2016 από https://books.google.gr/books?hl=el...ge&q=history animal human interactions&f=true

Service Dog Central, Tasks for Autism Service Dogs, Ανασύρθηκεστις 27/12/2016 απόhttp://servicedogcentral.org/content/node/214

Vincent, C., Gagnon, D., Routhier, F., Leblond, J., Boucher, P., Blanchet, M., Martin-Lemoyne, V., & the ADMI Group, (2015), Service Dogs in the Province of Quebec: Sociodemographic Profile of Users and the Dogs Impact on Functional Ability, Disability and Rehabilitation: Assistive Technology, 10(2), pp. 132-140, Aνασύρθηκεστις 27/12/2016 από https://www.academia.edu/12953235/S...ers_and_the_dogs_impact_on_functional_ability

Worth, Sarah, (2005), Autistic Spectrum Disorders, Continuum International Publishing Group, London, Ανασύρθηκεστις 25/12/2016 από https://books.google.gr/books?id=3I1Qigk_NukC&printsec=frontcover&hl=el#v=onepage&q&f=false

Seizure-alert dogs: a review and preliminary study, (2002), BEA Trading Ltd. Published by Elsevier Science Ltd. Ανασύρθηκεστις 26/12/2016 απόhttp://www.seizure-journal.com/article/S1059-1311(02)00225-X/fulltext#

www.igdf.org.uk , International Guide Dog Federation Official Website, Προσβασιμότητασε: https://www.igdf.org.uk/about-us/facts-and-figures/history-of-guide-dogs/ , [Ανασύρθηκεστις 02/01/2017]

ΕΛΛΗΝΙΚΗ


Nina Service Dogs, Νομοθεσία, Ανασύρθηκε στις 27/12/2016 από http://www.ninaservicedogs.com/el/information/greek-legislation

Service Dogs for a Better Life, Σκύλοι Ειδοποίησης Υπογλυκαιμιας, Ανασύρθηκε στις 27/12/2016 από http://servicedogs.gr/σκύλοι-ειδοποίησης-υπογλυκαιμίας/

Ελευθεροτυπία, (2010), Οι Ακριβείς Ορισμοί των Αναπηριών: Όπως καταγράφονται από την Εθνική Συνομοσπονδία ΑμεΑ,Ανασύρθηκε στις 27/12/2016 από http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=128317

Ελληνική Εθνική Ένωση κατά της Επιληψίας (ΕΕΕΕ), Ανασύρθηκε στις 18/12/2016 από http://www.epilepsy-greece.gr/epilepsy.asp?id1=1

Ελληνική Ενδοκρινολογική Εταιρεία, Πανελλήνια Ένωση Ενδοκρινολόγων, Σακχαρώδης Διαβήτης, Ανασύρθηκε στις 26/12/2016 από http://www.endo.gr/σακχαρώδης-διαβήτης/

Νόμος 3868 / ΦΕΚ Α129 / 3-8-2010, Κεφάλαιο ΣΤ, Αρθρο 16, Ανασύρθηκε στις 27/12/2016 απο
http://www.greekguidedogs.gr/assets/ν-3868-ar.16.pdf

Νόμος 4238 / ΦΕΚ Α 38 / 11-2-2014, Αρθρο 32, Ανασύρθηκε στις 27/12/2016 από
http://www.greekguidedogs.gr/assets/ν-4235-ar.46.pdf

Νόμος 4235 / ΦΕΚ Α 32 / 11-2-2014, Άρθρο 46, Ανασύρθηκε στις 27/12/2016 http://www.greekguidedogs.gr/assets/ν-4238-ar.32.pdf

Σκύλοι Οδηγοί Ελλάδος, Νομοθεσία, Ανασύρθηκε στις 27/21/2016 από http://www.greekguidedogs.gr/ggd--nomos.html

 

[Penguin]

αυτά τα λίγα

 

[bat-iris]

Βρε συ, εντελώς φιλικά, κάνατε τόσο κόπο για την εργασία και την "πετάς" έτσι απλά σε ένα φόρουμ, που μπορεί να την πάρει ο οποιοσδήποτε; Ούτε ένα όνομα, κάτι...

 

[Penguin]

Ξες τι, ίσως γιατί έχουμε κάνει αρκετά πιο ζόρικες και σημαντικές εργασίες δεν μου φαίνεται ως κάτι σπουδαίο και δεν μπορεί να την χρησιμοποιήσει και κάποιος ως βιβλιογραφική αναφορά για να πω να βάλω τα ονόματα μας (δεν το σκέφτηκα καν εδώ που τα λεμέ).

Τώρα αν την βρει κάποιος και αποφασίσει αντί να διαβάσει τις βιβλιογραφικές αναφορές και να κάνει κάτι δικό του να την παρουσιάσει αυτούσια όπως είναι ως δικιά του σε κάνα σχολείο η πανεπιστήμιο ας το κάνει, κακό του κεφαλιού του, προπαντός που πηρέ εάν θέμα που δεν τον ενδιέφερε αρκετά ώστε να το ψάξει και να διασκεδάσει κατά την διάρκεια.

Βέβαια με αφορμή το πόστα σου θα ανεβάσω το pdf αρχείο, που και πάλι μπορεί κάποιος αν το θέλει τόσο πολύ και βαριέται και τόσο πολύ να την πάρει και απλά να σβήσει δυο ονόματα.

Για μένα το σημαντικό είναι ότι άτομα που ενδιαφέρονται για σκύλους βοηθούς είτε μέλη του φόρουμ είτε επισκέπτες μπορούν να ρίξουν μια ματιά και να μάθουν δυο τρία πράγματα για αυτό, τα αλλά είναι παράπλευρες απώλειες.

 

[LaCat]

Πολύ χάρηκα με το θέμα σου!

Για την εκπαίδευση σκύλου ατόμου με διαβήτη το 2010-2012 που έψαχνα δεν είχα βρει τίποτα στην Ελλάδα. Με όσους εκπαιδευτές είχα μιλήσει δεν είχαν ιδέα. Και αργότερα, πρέπει να ήταν πριν 2-3 χρόνια, που είχα επικοινωνήσει με τη Σχολή Οδηγών Lara μήπως ξέρουν να μου προτείνουν κάποιον δεν είχαν κάτι υπόψιν τους.
Οπότε από προσωπική εμπειρία, σου λέω ότι οι αναφορές αυτών που πλέον ασχολούνται με το θέμα είναι πολύ χρήσιμες!

Μακάρι να είναι σοβαρό το επίπεδο τους...

Μπορείς σε παρακαλώ πολύ αν έχεις επιπλέον υλικό ή προσωπική γνώμη -όχι απαραίτητα επιστημονική, ακόμα και ένα ίσως αυθέραιτο σχόλιο- για τους σκύλους των διαβητικών να γράψεις κάτι παραπάνω εδώ ή σε πμ.

 

[Penguin]

Πολύ χάρηκα με το θέμα σου!

Για την εκπαίδευση σκύλου ατόμου με διαβήτη το 2010-2012 που έψαχνα δεν είχα βρει τίποτα στην Ελλάδα. Με όσους εκπαιδευτές είχα μιλήσει δεν είχαν ιδέα. Και αργότερα, πρέπει να ήταν πριν 2-3 χρόνια, που είχα επικοινωνήσει με τη Σχολή Οδηγών Lara μήπως ξέρουν να μου προτείνουν κάποιον δεν είχαν κάτι υπόψιν τους.
Οπότε από προσωπική εμπειρία, σου λέω ότι οι αναφορές αυτών που πλέον ασχολούνται με το θέμα είναι πολύ χρήσιμες!

Μακάρι να είναι σοβαρό το επίπεδο τους...

Μπορείς σε παρακαλώ πολύ αν έχεις επιπλέον υλικό ή προσωπική γνώμη -όχι απαραίτητα επιστημονική, ακόμα και ένα ίσως αυθέραιτο σχόλιο- για τους σκύλους των διαβητικών να γράψεις κάτι παραπάνω εδώ ή σε πμ.

Θα το γραψω δημοσια γιατι μπορει να βοηθησει και καποιον αλλον να βρει μια ακρη.

Προσωπικα δεν ξερω παραπανω πανω στο θεμα για να κανω δικο μου σχολιο, αλλα αν θες διαβασε εδω http://www.ninaservicedogs.com/el/service-assistance-dogs/diabetic-alert-dogs και εδω http://servicedogs.gr/ .

Το μονο που θα μπορουσα να πω ειναι οτι γενικοτερα οσο αφορα τα σκυλια βοηθους και με βαση αυτα που καταλαβα εγω ειναι οτι υπαρχει μια προτιμηση σε σκυλους συγκεκριμενης ρατσας (ειδικα λαμπραντορ, γκολντεν και γ.π.) και οτι η επιλογη γινεται προσεχτικα απο την περιοδο που το σκυλι ειναι ηδη κουταβι στην τοκετοομαδα.

Απο εκει και περα μπορεις να στειλεις ενα μαιλ στους παραπανω φορεις, σιγουρα θα γνωριζουν πολλα παραπανω απο την στιγμη που ειναι ο τομεας εργασιας τους.

 

[LaCat]

Τις είδα τις σελίδες από τις αναφορές στο κείμενο της εργασίας σας και για να είμαι ειλικρινής με μια πρώτη μάτια καθόλου δε με κέρδισαν.

Ασφαλώς σε ευχαριστώ πολύ για τις πληροφορίες!

 

[l.Kyveli]

Από την Δέσποινα Μάνη, μητέρα του Γιώργου πρωταγωνιστή της ιστορίας.
Είναι συγκλονιστικό πραγματικά διαβάστε το σε χώρο που δεν σας βλέπουν γιατί θα γίνεται ρεζίλι.

"O Γιώργος νόσησε, όταν ήταν τριών ετών. Διαγνώστηκε τον Ιανουάριο του 2014 με όγκο στο κεφάλι. Πώς το καταλάβαμε; Είχε πρωινούς εμετούς. Ήταν η περίοδος που είχε ξεκινήσει τον παιδικό σταθμό και όλοι μου έλεγαν πως ήταν αντίδραση. Όμως, εμπιστεύτηκα το ένστικτό μου, που μου έλεγε πως κάτι άλλο συνέβαινε στο παιδί μου. Ο νευροχειρουργός στην Αθήνα δεν μας έδινε καμία απολύτως ελπίδα. Τον άνοιξε και έβγαλε ένα 10% του όγκου - ίσα-ίσα για να γίνει βιοψία, που έδειξε πως έχει καρκίνο εγκεφάλου, αναπλαστικό επενδύμωμα δευτέρου και τρίτου βαθμού, δηλαδή κακοήθεια, που δεν είναι χημειοθεραπεύσιμη. Το πρωτόκολλο σε αυτές τις περιπτώσεις λέει αφαίρεση και μετά ακτινοβολίες. Πήγαμε για χειρουργείο στη Γερμανία. Αφαιρέθηκε όλος ο καρκίνος, όμως ο όγκος είχε πιάσει όλα τα νεύρα σαν αράχνη και αυτός είναι ο λόγος που σήμερα ο Γιώργος βρίσκεται σε αναπηρικό καροτσάκι με κινητικές δυσκολίες, ενώ έχει προβλήματα στην ομιλία και στο ένα του μάτι.

Στην Ελλάδα, μετά τις χημειοθεραπείες, μείναμε σε κέντρο αποκατάστασης για οκτώ μήνες. Ενώ πράγματι παρουσίαζε βελτίωση, είχα ένα παιδί που ήταν χάλια ψυχολογικά. Δεν γελούσε, δεν ήθελε να βγαίνει έξω, έκλαιγε συνέχεια. Είχε άρνηση για όλα. Ήταν κουρασμένος και μπερδεμένος, επειδή από τη μία μέρα στην άλλη σταμάτησε να περπατάει, σταμάτησε να μιλάει. Σκέψου πως ήταν ένα αγοράκι τριών ετών, που έπαιζε, μιλούσε, έτρεχε - ένα φυσιολογικό δηλαδή παιδί, μέχρι το χειρουργείο και όταν ξύπνησε από τη νάρκωση, δεν μπορούσε πια να κάνει τίποτα από αυτά. Ναι, ήταν κουρασμένος και το κυριότερο μπερδεμένος. Τότε τον πήρα και επιστρέψαμε σπίτι μας. Με μάλωσαν πολλοί φίλοι και συγγενείς που σταμάτησα την πορεία της αποκατάστασης, αλλά για εμένα προείχε η ψυχολογία του - και ο Γιώργος χρειαζόταν λίγο χρόνο μακριά από τα νοσοκομεία, στο σπίτι μας.

Ξεκίνησε σιγά-σιγά να επανέρχεται - ακόμη και ο λόγος του. Υπάρχουν ελπίδες, σύμφωνα με τον γιατρό του, καθώς είναι μικρός και σε αυτήν την ηλικία ο εγκέφαλος αναπλάθεται. Αλλά θέλει χρόνο και υπομονή. Ξεκινήσαμε έτσι σταδιακά λογοθεραπεία, φυσιοθεραπεία, εργοθεραπεία. Δεν ήταν εύκολο. Είχε και πάλι άρνηση. Σήμερα, τρία χρόνια μετά, εξακολουθεί να έχει πρόβλημα με την ομιλία, φοράει ειδικούς νάρθηκες και με βοήθεια από εμάς μπορεί να κάνει κάποια βήματα. Είναι βήματα χελώνας αυτά που περιγράφω, αλλά είναι βήματα. Βήματα ζωής, όπως τα ονομάζω εγώ.

Το 2015 και ενώ ο Γιώργος έκανε ακτινοβολίες, χάζευα στο Facebook. Μου βγήκε ως προτεινόμενο βίντεο ένα παιδάκι από το εξωτερικό που έκανε φυσιοθεραπείες με τη βοήθεια ενός σκύλου. Μετά τις ακτίνες, ο Γιώργος θα έπρεπε να ξεκινήσει πάλι φυσιοθεραπείες και σκεφτόμουν πόσο δύσκολο θα ήταν για αυτόν, δεδομένης της άρνησής που έδειχνε σε όλα αυτά. Ξεκίνησα, λοιπόν, να ψάχνω και στο ελληνικό Google. Στην αναζήτηση προέκυψε η Έλενα Παλάγκα και το Nina Service Dogs, η σχολή σκύλων-βοηθών. Της έστειλα μήνυμα. Η Έλενα μου εξήγησε τι κάνει ένας σκύλος-βοηθός και ήμουν σίγουρη πως αυτό ήταν που χρειαζόταν ο Γιώργος. Το μόνο πρόβλημα ήταν πως εγώ δεν είχα καμία επαφή με σκυλιά. Ήμουν, όμως, αποφασισμένη να ξεπεράσω τη φοβία μου. Ο σκύλος-βοηθός ήταν αυτό που χρειαζόταν και ο Γιώργος και εμείς.

Αρχικά, «ανάγκασα» ένα πολύ καλό ζευγάρι φίλων μας να έρθουν επίσκεψη σπίτι μας με τον σκύλο τους, την Ήρα. Ήρθε πολλές φορές και ήταν τόσο όμορφες αυτές οι στιγμές -με τον Γιώργο να παίζει μαζί της, να γελάει- που ήμουν, πλέον, απόλυτα σίγουρη για την απόφασή μας. Έτσι, επισκεφτήκαμε την Έλενα και τον Μάικ στη Θεσσαλονίκη. Εκεί γνωρίσαμε όλα τα σκυλιά. Κάναμε συνολικά τρεις επισκέψεις και από την πρώτη επαφή ο Γιώργος ξεκίνησε να αλλάζει. Ας πούμε, στη Θεσσαλονίκη, ενώ ήμασταν σε έναν νέο, ξένο χώρο, ο Γιώργος για πρώτη φορά κοιμήθηκε μόνος του, ενώ μέχρι τότε κοιμόταν στο κρεβάτι μας - όχι απλώς στο δωμάτιο μας,. Επίσης, για πρώτη φορά δεν είχε πρόβλημα να βγει έξω βόλτα. Μέχρι τότε κρυβόταν, ντρεπόταν. Τώρα, όμως, μας συνόδευαν τα σκυλιά της Έλενας και εκείνος ήταν περήφανος που ήταν στην παρέα τους.

Του εξηγήσαμε, λοιπόν, τις διαδικασίες που χρειάζονται για να πάρουμε σκύλο και πως θα έπρεπε να κάνει υπομονή, ώστε ο Μάικ να εκπαιδευτεί κατάλληλα για εκείνον. Είναι φοβερό, αλλά αμέσως είδαμε αλλαγές στη συμπεριφορά του. Ακόμη και η αναμονή για τον Μάικ τον άλλαξε. Από την Έλενα ζήτησα ο Μάικ να με βοηθήσει σε τέσσερα πράγματα. Καταρχάς, να με προειδοποιεί, όταν ο Γιώργος κινδυνεύει να πέσει. Ζήτησα ανάκτηση αντικειμένων, διακοπή συμπεριφοράς, όταν π.χ. ο Γιώργος κλαίει και βοήθεια σε θέματα ισορροπίας

Όταν έφτασε η στιγμή να έρθει ο Μάικ σε εμάς, το μεγαλύτερό μου άγχος ήταν αν θα μας κοιτούσε με την αγάπη που κοιτάει την εκπαιδεύτριά του, την Έλενα. Έναν μήνα μετά, πήγαμε στον Βόλο να δούμε την Έλενα σε ένα σεμινάριο. Ενώ χάρηκε που είδε την Έλενα, χάρηκε δύο φορές όταν επιστρέψαμε στο σπίτι. Για πρώτη φορά ησύχασα. Ο Μάικ αισθάνεται το σπίτι μας, σπίτι του και εμάς, οικογένειά του.

Ο μαλακός τρόπος που προσεγγίζει τον Γιώργο, το πόσο προσεκτικός είναι μαζί του, είναι κάτι που κάθε μέρα με εντυπωσιάζει. Η πρώτη φορά που διαπίστωσα τις απίστευτες δυνατότητες του Μάικ ήταν, όταν ανακοινώσαμε στον Γιώργο πως είχε φτάσει η ώρα για επανέλεγχο - μια διαδικασία που επαναλαμβάνεται κάθε τέσσερις μήνες. Του είπαμε πως πρέπει να κάνει εξετάσεις -δεν του κρύβουμε τίποτα- και πως θα πρέπει να δώσει αίμα. Τότε ξεκίνησε να κλαίει δυνατά. Ο Μάικ πήγε αμέσως δίπλα του και -χωρίς καμία εντολή- κόλλησε τη μουσούδα του στο πρόσωπο του Γιώργου και ξεκίνησε να τον φιλάει. Σε δευτερόλεπτα, ο Γιώργος είχε σταματήσει να κλαίει.

Ο Μάικ δεν τον μάλωσε, δεν του είπε «σταμάτα να κλαις, δεν πειράζει». Ο σκύλος δεν κρίνει, μόνο καταλαβαίνει και ο Γιώργος δέχτηκε την παρηγοριά του σκύλου του. Έσκυψε πάνω του και έμειναν έτσι αγκαλιασμένοι οι δυο τους. Ήταν τόσο όμορφη αυτή η εικόνα. Στο λέω κι ακόμη συγκινούμαι, μου έχει μείνει στο μυαλό και την καρδιά. Να σου περιγράψω τη σχέση τους; Νομίζω πως ο Γιώργος νιώθει πως ο Μάικ τον καταλαβαίνει, πως έχει βρει έναν φιλαράκο να λέει τον πόνο και τις χαρές του. Την προηγούμενη εβδομάδα, ας πούμε, του λέω: «Γιώργ,ο μόνο αγκαλίτσες έχεις δώσει σήμερα στον Μάικ, δεν του είπες και λίγα λογάκια», σε μια προσπάθεια να τον παροτρύνω να μιλάει. Μετά από λίγο, ξεκίνησε να δείχνει στον σκύλο τη μύτη του και να βγάζει μικρές λεξούλες, που ούτε εγώ καταλάβαινα. Ξέρεις τι του έλεγε; Ότι όταν ήταν στο νοσοκομείο, φορούσε στη μύτη levin (σ.σ. ρινογαστρικός σωλήνας που διευκολύνει την αναπνοή) και πόσο τον ενοχλούσε αυτό, αλλά και ότι το πέταξε και σήμερα δεν το χρειάζεται. Επέλεξε να πει στον σκύλο του μια δυσάρεστη ιστορία. Αλλά το έκανε αυτό, επειδή ο Μάικ δεν θα του απαντούσε «δεν πειράζει» ή “«πάει πια, πέρασε». Εγώ συγκινήθηκα και παρεμβαίνω και του λέω, «Έλα μωρέ Γιώργο τι του λες αυτά; Πες του για τα Xελωνονιτζάκια που γνώρισες». Ο Γιώργος, όμως, συνέχιζε το δικό του τροπάριο και αυτήν τη φορά έλεγε στον Μάικ για τον hickman (σ.σ. κεντρικό φλεβικό καθετήρα) που φορούσε στο χέρι του για τις εξετάσεις αίματος. Ναι, του έλεγε τον πόνο του.

Η επόμενη φορά που ο Μάικ βοήθησε τον Γιώργο, ήταν όταν εκείνος προσπάθησε να κατέβει από τον καναπέ, ενώ εγώ δεν κοιτούσα – επειδή είναι και πονηρός. Τότε ο Μάικ πήγε δίπλα του και ξεκίνησε να του γαβγίζει δυνατά στο αυτί, προειδοποιώντας τόσο εμένα όσο και τον ίδιο τον Γιώργο. Από τότε, ο Γιώργος έχει σταματήσει να κάνει τέτοιες προσπάθειες και ένα μεγάλο μου πρόβλημα λύθηκε, ήδη από τις πρώτες μέρες που ήρθε ο Μάικ σπίτι μας. Δηλαδή, πλέον δεν χρειάζεται να κουβαλάω τον Γιώργο μαζί μου, για να πιω ένα ποτήρι νερό. Ο Γιώργος, με τον Μάικ δίπλα του, είναι Παναγίτσα. Επίσης, ο Μάικ μαζεύει τα παιχνίδια του Γιώργου. Μπορεί να μοιάζει απλό και λίγο, αλλά, πίστεψέ με, ήταν πολύ κουραστικό για εμένα. Για ένα λαμπραντόρ, όμως, το να κυνηγάει μπαλάκια είναι απόλαυση. Έχουμε, όπως καταλαβαίνεις, πάρα πολλά μπαλάκια σπίτι μας, πλέον. Σήμερα, μάλιστα, επιτέλους σταμάτησε να βρέχει και βγήκαμε στην αυλή που έχουν περισσότερο χώρο, για να παίξουν με τα μπαλάκια τους.

Ο Μάικ βοηθάει επίσης στις ασκήσεις ισορροπίας του Γιώργου. Ο Γιώργος φοράει νάρθηκες, ο Μάικ το σαμάρι του και βαδίζουν μαζί. Ο Μάικ τού δίνει κίνητρο και ο Γιώργος πλέον ζητάει ο ίδιος κάθε μέρα να κάνει τις ασκήσεις που παλιά βαριόταν. Μαζί κάνουν και μαθήματα λογοθεραπείας στο σπίτι και κάθε φορά που ο Γιώργος βρίσκει τη σωστή κάρτα κάνει «κόλλα πέντε» με τον Μάικ. Επίσης, κάνουμε χειροτεχνίες και φτιάχνουμε καπέλα στον Μάικ - έχει πάρα πολλά καπέλα. Τώρα μαθαίνουμε τα κάλαντα. Ο Γιώργος τα τραγουδάει και ο Μάικ τα παίζει στο πιάνο.

Η Παρασκευή ήταν μια πολύ δύσκολη μέρα. Γυρίσαμε από Αθήνα και μας ενημέρωσαν πως ο Γιώργος είναι πλέον σταθερός. Ξυπνήσαμε, χουζουρέψαμε, τα αγόρια αντάλλαξαν τα φιλάκια τους και ετοιμαστήκαμε να υποδεχτούμε μια φίλη με τα δίδυμα μωράκια της. Ήταν και ο λόγος που δεν αφήσαμε τον Μάικ να είναι μαζί μας κάτω στην αυλή. Ο Γιώργος, καθώς έχει μεγάλη δύναμη στο αριστερό του χέρι, μια στιγμή που δεν κοιτούσαμε, κίνησε το αναπηρικό του καροτσάκι κάπως άγαρμπα, με αποτέλεσμα να τουμπάρει και να χτυπήσει. Πόναγε, έκλαιγε και ψέλιζε «μα, μα, μα». Νόμιζα πως ήθελε να πει «μαμά», όμως ο Γιώργος δεν φώναζε καμιά «μαμά», φώναζε τον Μάικ. Αμέσως κατεβάσαμε τον Μάικ στη αυλή, που πήγε δίπλα του και ενώ ο σκύλος δεν ήταν μπροστά στο περιστατικό, ξεκίνησε να του γλύφει αμέσως το κεφαλάκι του, εκεί που είχε χτυπήσει, δηλαδή. Ο Γιώργος, μετά την τρομάρα του και μέσα στον πόνο του, δεν ήθελε ούτε τη μαμά του, ούτε τον μπαμπά του. Ήθελε τον σκύλο του, τον φίλο του, τον Μάικ. Ήταν μια μέρα άσχημη και ωραία ταυτόχρονα, επειδή διαπίστωσα πόσο έχει ομορφύνει τη ζωή μας ο Μάικ. Τι όμορφα που είναι τελικά να έχεις σκύλο. Είναι μια αγάπη άνευ όρων, χωρίς ανταλλάγματα.

--------------------------------------------------------------------------------------

 

[tsounami]

Πολύ χάρηκα με το θέμα σου!

Για την εκπαίδευση σκύλου ατόμου με διαβήτη το 2010-2012 που έψαχνα δεν είχα βρει τίποτα στην Ελλάδα. Με όσους εκπαιδευτές είχα μιλήσει δεν είχαν ιδέα. Και αργότερα, πρέπει να ήταν πριν 2-3 χρόνια, που είχα επικοινωνήσει με τη Σχολή Οδηγών Lara μήπως ξέρουν να μου προτείνουν κάποιον δεν είχαν κάτι υπόψιν τους.
Οπότε από προσωπική εμπειρία, σου λέω ότι οι αναφορές αυτών που πλέον ασχολούνται με το θέμα είναι πολύ χρήσιμες!

Μακάρι να είναι σοβαρό το επίπεδο τους...

Μπορείς σε παρακαλώ πολύ αν έχεις επιπλέον υλικό ή προσωπική γνώμη -όχι απαραίτητα επιστημονική, ακόμα και ένα ίσως αυθέραιτο σχόλιο- για τους σκύλους των διαβητικών να γράψεις κάτι παραπάνω εδώ ή σε πμ.

Καλησπέρα πλέον υπάρχει και στην Ελλάδα και λέγεται Βασίλης Μπορομπόκας

 

[l.Kyveli]

Και η πλευρά της εκπαίδευσης
*Η ιστορία των σκύλων-οδηγών στην Ελλάδα
Η Έλενα Παλάγκα, δημιουργός του μη κερδοσκοπικού οργανισμού Nina Service Dogs, αρχικά δεν εκπαίδευσε τον Μάικ για τον Γιώργο Μάνη, αλλά για την Ασπασία Μπόγρη, το κορίτσι που πριν από τέσσερα χρόνια πυροβολήθηκε στο κεφάλι από τον πατέρα της και σήμερα είναι διαπιστωμένη με 99% αναπηρία. «Άλλαξαν, όμως, τα πράγματα, όσον αφορά τις ανάγκες της. Ο Μάικ είναι μεγαλόσωμος και πολύ ενεργητικός για να μείνει στο κέντρο αποκατάστασης μαζί της. Έτσι, λοιπόν, καταλήξαμε πως θα ήταν καλύτερα για εκείνην ένας σκύλος παπιγιόν, ένα μικρόσωμο ζώο που θα είναι συνεχώς πάνω της και θα ενημερώνει για τις άπνοιες που αντιμετωπίζει ακόμη η Ασπασία. Έτσι κι αλλιώς, το matching σκύλου και παιδιού γίνεται μετά το τέλος της εκπαίδευσης του σκύλου», εξηγεί η Έλενα. Παρόλα αυτά, για τον Γιώργο εκπαιδευόταν ένας άλλος σκύλος, η Έιπριλ. Όμως προέκυψε ένα πρόβλημα υγείας και ενώ ήταν έτοιμο να δοθεί, αποσύρθηκε. «Συμβαίνει αυτό. Έτσι κι αλλιώς, μόνο ένα στα τρία σκυλιά φτάνουν στο τέλος. Κάποια για λόγους υγείας, τα περισσότερα για λόγους συμπεριφοράς και χαρακτήρα, μας κάνουν τελικά να μην τα θεωρούμε κατάλληλα. Γίνονται πολύ καλά κατοικίδια, αλλά όχι σκύλοι-βοηθοί».

Πόσο κοστίζει, όμως, ένας σκύλος-βοηθός; «Για κάθε σκύλο χρειαζόμαστε €15.000, αλλά για κάθε παιδί εκπαιδεύονται δύο σκυλιά, σε περίπτωση που το ένα δεν τα καταφέρει. Γιατί στοιχίζει τόσο; Καταρχάς, χρειάζεται την καλύτερη διατροφή που υπάρχει, βιταμίνες, ειδικές εξετάσεις που περνούν οι συγκεκριμένοι σκύλοι –δυσπλασίας, καρδιάς, ματιών-, εξοπλισμός που αλλάζει καθώς μεγαλώνει και κοινωνικοποίηση για έναν χρόνο, το οποίο σημαίνει έξοδα σε βενζίνες, εστιατόρια, σινεμά, καφετέριες, όπου μπορείς να φανταστείς. Φυσικά, είναι και η αγορά του κουταβιού και η εκπαίδευση, που διαρκεί δύο χρόνια», εξηγεί η Έλενα Παλάγκα που αυτήν τη στιγμή, εκτός από το παπιγιόν για την Ασπασία Μπόγρη, εκπαιδεύει ένα ακόμη σκυλάκι, για τη Μυρτώ Παπαδομιχελάκη, το κορίτσι που δέχτηκε επίθεση στην Πάρο το 2012. Καθώς οι σκύλοι δίνονται δωρεάν στις οικογένειες, δεν μένει παρά να αναρωτηθείς από πού προέρχονται τα έσοδα του Nina Service Dogs. «Από τον απλό κόσμο, ιδιώτες κτηνιάτρους, pet shop», λέει με ξεκάθαρη απογοήτευση η Έλενα Παλάγκα, που όσο και αν έχει προσπαθήσει, δεν έχει βρει ισχυρούς χορηγούς να βοηθήσουν."