Ενέχει πολύ αυξημενο ρίσκο κληρονομικών παθήσεων και γι' αυτό αποφεύγεται. Ειδικά σε καθαρόαιμες φυλές με τις κλειστες γενετικές δεξαμενές, το ρίσκο είναι ακόμα μεγαλύτερο.
Ακόμα δηλαδή και 2 εξαιρετικά ζώα (σε όλους τους τομείς) υγιέστατα και "ξεψαχνισμενα" με όλα τα διαθέσιμα μέσα σε θέματα υγείας και dna, έχουν αυξημένες πιθανότητες να φέρουν στον κόσμο κουτάβια με θέματα υγείας που δεν είχες προηγουμένως καμιά απολύτως ένδειξη για την παρουσία τους.
Παλαιότερα ήταν ένας τρόπος που βοηθούσε τους εκτροφείς να βγαλουν στην επιφάνεια τα "κρυφά" προβλήματα των γραμμών τους.
Από την άλλη βέβαια είναι ένας τρόπος (ένα εργαλείο) που βοηθάει στο να "κλειδώσεις", να κρατήσεις χαρακτηριστικά που θες και θεωρείς πολύτιμα. Κάπως έτσι προέκυψαν οι περισσότερες (αν όχι όλες) οι καθαρόαιμες φυλές. Με αυτόν τον τρόπο κλείδωσαν τα χαρακτηριστικά τους.
Προκειμένου να ρισκάρεις λιγότερο και ταυτόχρονα να έχεις και ομοιογένεια (με τα χαρακτηριστικά φυσικά που θες) προέκυψε η λεγόμενη "γραμμική αναπαραγωγή", όπου δεν επιλέγεις συγγενείς 1ου βαθμού (όπως η ενδογαμια) αλλά πιο πίσω, λίγο πιο απομακρυσμενους (ξαδελφια, παππού-εγγονή κλπ).
Όλα εξαρτώνται από το τι θες να κερδίσεις και τι είσαι διατεθειμένος να χάσεις.
Σε κάθε περίπτωση αυτές οι μέθοδοι αναπαραγωγής απευθύνονται σε ανθρώπους που ξέρουν τι κάνουν και γιατί το κάνουν.
