Από 'δω ο Αμπού...

[alexouli]

Γεια σας!!

Πριν από 6 μέρες υιοθετήσαμε με τον σύντροφό μου έναν κούκλο κούταβο!! Ήταν αδεσποτούλης, ο κτηνίατρος των παιδιών που τον βρήκαν τους είπε πως είναι 1 μηνός, η δική μας είπε ότι είναι σχεδόν 2!

Είναι άψογος στη συμπεριφορά, κάνει την ανάγκη του στην πάνα του στο μπαλκόνι, εκτός από κάποια ατυχήματα που και που, μωράκι είναι ακόμα!

Ένα προβληματάκι έχουμε μόνο! Του εχουμε πάρκο με κρεβατάκι, πάνα και νεράκι. Όταν τον παίρνει σιγά σιγά ο ύπνος και τον βάζουμε μέσα, ψιλοξυπναει, αλλα ξανακοιμαται χωρίς πρόβλημα! Όταν ξυπνήσει όμως κανονικά, κλαίει πολύ και γαυγίζει! Και το βράδυ, και όταν λείπουμε(δεν εχουμε λείψει πάνω από 2 ώρες), ακόμα και όταν είμαστε στο σπίτι. Ελπίζουμε να το λύσουμε αυτό το θεματάκι, πριν μας κάνουν παρατήρηση οι γείτονες!

Παρά το άγχος και την αϋπνία πάντως, τον έχουμε ερωτευτεί! Προσπαθούμε να τον κάνουμε να νιώσει όσο πιο άνετα γίνεται μαζί μας!!

 

[medusa]

Πανέμορφος ! Τρελό μούτρο!

 

[Tri]

Να σας ζήσει, κουκλί είναι.

 

[haviharakennel]

Τι βλέμμα είναι αυτό??? Είναι ένας μικρός κούκλος! να σας ζήσει!
Τον καημένο, σίγουρα του λείπει η μανούλα του και κλαίει. Βάλε ένα φανελάκι σου ή κάποιο άλλο ρούχο στο κρεβατάκι του για να νοιώθει τη μυρωδιά σου και να ηρεμεί.

 

[alexouli]

Βάλε ένα φανελάκι σου ή κάποιο άλλο ρούχο στο κρεβατάκι του για να νοιώθει τη μυρωδιά σου και να ηρεμεί.

Το δοκιμάσαμε, δεν έπιασε

 

[medusa]

Σιγουρα θέλει και λίγο να συνηθίσει το νέο περιβάλλον. Εγω απο την πρωτη μέρα προσπάθησα να φευγω και να γυρίζω συχνά σε ώρες μη κοινής ησυχίας, ωστε να συνθίσει οσο δυνατόν.. Δηλαδή εφευγα ξαφνικά για δεκα λεπτα, γυριζα αδιάφορη κρατώντας μια λιχουδιά που την εδινα μολις σταματουσε το κλαμα ή ο ενθουσιασμός, ξαναεφευγα , ξαναγυριζα. Όταν μεγαλώσει λίγο μπορείς να πάρεις και παιχνίδια που κρύβεις μέσα λιχουδιές και κοκαλάκια απο Pet shop να μασάει, να απασχολείται οταν φευγεις και να ξεχνιέται... Το βραδυ δε μπορω να σε συμβουλεψω κατάλληλα γιατι εμας εξαρχής ειχε το καναπεδάκι του μέσα στο δωμάτιο, οπότε δεν είχαμε θέμα.

 

[bat-iris]

Να τον χαίρεστε παιδιά, είναι κούκλος!

 

[Iraki maria]

Μα τι ομορφο μουτρακι ειναι αυτο!!
Να τον χαιρεστε!
Α! Και ενα μεγαλο φιλι στην πιτσιλωτη κοιλιτσα σας!!

 

[Giannis_Rottie]

Φοβερο μουτρακι! Αχ τα κουταβια ειναι μπουκια και συγχωριο! Να σας ζησει και να χετε μια αρμονικη συμβιωση!

 

[myEnzo]

Τί καλόοοοοοοοοοοοοο !!!!!!!!!!
Αν τον αφήνατε να κοιμάται στο δωμάτιό σας τώρα που είναι αρχή;

 

[alexouli]

Σιγουρα θέλει και λίγο να συνηθίσει το νέο περιβάλλον. Εγω απο την πρωτη μέρα προσπάθησα να φευγω και να γυρίζω συχνά σε ώρες μη κοινής ησυχίας, ωστε να συνθίσει οσο δυνατόν.. Δηλαδή εφευγα ξαφνικά για δεκα λεπτα, γυριζα αδιάφορη κρατώντας μια λιχουδιά που την εδινα μολις σταματουσε το κλαμα ή ο ενθουσιασμός, ξαναεφευγα , ξαναγυριζα. Όταν μεγαλώσει λίγο μπορείς να πάρεις και παιχνίδια που κρύβεις μέσα λιχουδιές και κοκαλάκια απο Pet shop να μασάει, να απασχολείται οταν φευγεις και να ξεχνιέται... Το βραδυ δε μπορω να σε συμβουλεψω κατάλληλα γιατι εμας εξαρχής ειχε το καναπεδάκι του μέσα στο δωμάτιο, οπότε δεν είχαμε θέμα.

Εμείς κάναμε το τεράστιο λάθος να είμαστε μαζί του σχεδόν όλο το τριήμερο, μόνο χτες βγήκαμε χωρίς αυτόν! Όταν φύγαμε κοιμόταν, και όταν γυρίσαμε ήταν ήσυχος, αλλά από το πως βρήκαμε το πάρκο, φάνηκε ότι είχε δώσει μάχη να βγει!

 

[alexouli]

Αν τον αφήνατε να κοιμάται στο δωμάτιό σας τώρα που είναι αρχή;

Αν τον βάλουμε τώρα μέσα, δεν θα είναι δύσκολο να βγει αργότερα;

 

[noni_papa]

Αν τον βάλουμε τώρα μέσα, δεν θα είναι δύσκολο να βγει αργότερα;

Καταρχάς να τον χαίρεστε τον κούταβο. Κούκλος, γλύκας, λατρεύω πιτσιλιές στην κοιλίτσα Δεν θα είναι απαραίτητα δύσκολο. Θα το κάνετε βήμα-βήμα. Για το κλάμα αυτό έχετε δύο επιλογές: επιλογή Α: το αγνοείτε. Και πάτε κοντά του μόνο όταν ηρεμήσει. Αυτό όταν κλαίει το βράδυ. Όταν κλαίει όταν πάτε να φύγετε το αντιμετωπίζετε διαφορετικά. Ξεκινάτε να λείπετε λίγα λεπτά από το δωμάτιο, επιστρέφετε όταν ησυχάσει, λιχουδιές κλπ. Συνεχίζετε να λείπετε από το δωμάτιο μέχρι πχ ν φτάσετε το ένα μισάωρο ηρεμίας. Προχωράτε στο να φεύγετε απο το σπίτι με τον ίδιο τρόπο.
Τρόπος Β: Έχετε το πάρκο του στο δωμάτιό σας για τις πρώτες λίγες εβδομάδες για να νιώσει ασφάλεια. Μετά από 2-3 εβδομάδες μετακινείτε το πάρκο λίγο πιο μακριά, δύο μέτρα πιο μακριά πχ για άλλη μια βδομάδα. Μετά το πάτε στην είσοδο του δωματίου για άλλη μια βδομάδα. Μετά ακριβώς έξω από το δωμάτιό σας και συνεχίζετε να το απομακρύνετε κατά 2-3 μέτρα μέχρι να το πάτε εκεί που θέλετε. Και πάλι η μια βδομάδα που λέω είναι παράδειγμα. Θα σας δείξει ο μικρός πότε θα είναι άνετος. Λογικά έτσι δεν θα έχετε θέμα.

 

[alexouli]

Τρόπος Β: Έχετε το πάρκο του στο δωμάτιό σας για τις πρώτες λίγες εβδομάδες για να νιώσει ασφάλεια. Μετά από 2-3 εβδομάδες μετακινείτε το πάρκο λίγο πιο μακριά, δύο μέτρα πιο μακριά πχ για άλλη μια βδομάδα. Μετά το πάτε στην είσοδο του δωματίου για άλλη μια βδομάδα. Μετά ακριβώς έξω από το δωμάτιό σας και συνεχίζετε να το απομακρύνετε κατά 2-3 μέτρα μέχρι να το πάτε εκεί που θέλετε. Και πάλι η μια βδομάδα που λέω είναι παράδειγμα. Θα σας δείξει ο μικρός πότε θα είναι άνετος. Λογικά έτσι δεν θα έχετε θέμα.

Έχουμε καταλήξει να κοιμόμαστε στο σαλόνι μαζί του τα τελευταία 2-3 βράδια. Αυτός στο πάρκο του κι εμείς στον καναπέ. Κάθε φορά που κλαίει τον βγάζω στο μπαλκόνι για να πάει στην πάνα του, την προτιμάει από αυτήν στο πάρκο του, και μετά τον βάζω στο κρεβάτι του στο πάρκο. Και αν έχει πάει την τουαλέτα του τον βάζω απλά πάνω στο κρεβάτι του. Και ξανακλαίει, και πάλι το ίδιο. Κάποια στιγμή το παίρνει απόφαση και κοιμάται. Προς το πρωί όμως δεν ηρεμεί με τίποτα! Έτσι καταλήγουμε να του ανοίγουμε την πόρτα για να μην ξυπνήσουμε από τις 5-6. Πιθανότατα ΤΟ λάθος, αλλά 1 βδομάδα τώρα δεν έχουμε κοιμηθεί.

 

[noni_papa]

Όλοι την έχουμε περάσει τη φάση της αϋπνίας Όπως όμως πολύ σωστά ειπες το να του ανοίγετε την πόρτα όταν γκρινιάζει το πρωί είναι λάθος και στην ουσία σας εκπαιδεύει και δεν νομίζω να σταματήσει άπαξ και συνδυάσει κλάμα=ελευθερία. Αν δείξετε υπομονή λίγες μέρες θα το πιάσει και αυτός το νόημα.

 

[alexouli]

Όλοι την έχουμε περάσει τη φάση της αϋπνίας Όπως όμως πολύ σωστά ειπες το να του ανοίγετε την πόρτα όταν γκρινιάζει το πρωί είναι λάθος και στην ουσία σας εκπαιδεύει και δεν νομίζω να σταματήσει άπαξ και συνδυάσει κλάμα=ελευθερία. Αν δείξετε υπομονή λίγες μέρες θα το πιάσει και αυτός το νόημα.

Νομίζω το έχει ήδη συνδυάσει
Είναι και ξινός αυτός ο γείτονας και δεν θέλουμε να μας κάνει παρατήρηση..!

 

[Ernesto.Westie]

Πανέμορφος, ο Αμπού! Να τον χαίρεστε!
Οι ανάποδοι γείτονες είναι... θέμα, όμως πράγματι, το κουτάβι συνδυάζει την άμεση ανταπόκριση στο κλάμα με ευκαιρία για χάδια -και... έξοδο (από το παρκάκι του).
Εμείς, ευτυχώς μένουμε σε μονοκατοικία (με τους γείτονες να έχουν και αυτοί σκύλους) οπότε το διήμερο του σπαραξικάρδιου νυχτερινού κλάματος το ξεπεράσαμε... ανγοώντας το! (Με πόνο ψυχής, είναι αλήθεια, όμως αυτό πρέπει να γίνει... για το καλό το δικό του, κυρίως. Το σκυλί αγαπά τη "ρουτίνα". Αυτό που το αποσυντονίζει και δεν το βοηθά να καταλάβει τι πρέπει να κάνει -ή να μην κάνει- είναι η ασταθής συμπεριφορά, η έλλειψη προγράμματος και συνηθειών).

Το παρκάκι του το έχω στο χώρο του γραφείου μου, που σημαίνει πως όλη μέρα είμαστε παρέα (ανοιχτή πορτούλα, "ραντάρ" εγώ) όμως όταν σβήνουν τα φώτα, σημαίνει πως πάμε για ύπνο!
(Παλαιότερα, ένα ημίαιμο κουκλάκι, έκανα το λάθος να έχω το πάρκο του στην κρεβατοκάμαρα... και όταν του άλλαξα χώρο, είδαμε και πάθαμε να το συνηθίσει!)

Την ώρα του φαγητού (μας) μένει -με κλειστή πόρτα- στο παρκάκι του ενώ, όταν χρειαστεί να φύγω/ουμε (π.χ. την ημέρα του Πάσχα που λείψαμε αρκετά) του είχα αφήσει ανοιχτή την τηλεόραση και, επιστρέφοντας, ο μικρός ήταν ήρεμος και δεν είχε κάνει καμία καταστροφή!

Κάποιες φορές (σχεδόν καθημερινά) ξυπνά τη νύχτα και γαβγίζει. Στην περίπτωση αυτή, αναγκαστικά τσεκάρω τι συμβαίνει (ανάβω φως, δεν του μιλάω, δεν τον χαϊδεύω). Έχω ανακαλύψει πως γαβγίζει όταν έχει κάνει κακά ή/και όταν του έχει τελειώσει το νερό! Του αλλάζω την πάνα με συνοπτικές διαδικασίες, σβήνω το φως και φεύγω. Δεν ξαναγαβγίζει, ως το πρωί. Και πάλι, τότε, γαβγίζει όταν "λερώσει".
Για να μην το εκλάβει ως υποχώρηση, ανοίγω παράθυρα, ετοιμάζω γραφείο και μετά μαζεύω και στο τέλος τον αφήνω ελεύθερο.
Μου έχει κοστίσει, βέβαια, αρκετές ώρες ύπνου, μια που, άλλοτε ξυπνά λογική ώρα (π.χ. 6:30), άλλοτε όμως, 05:30, 5:50... Πάντα όμως, σε αυτό το πρωινό ξύπνημα, είμαι σταθερή. Προτιμώ να πιάσω κι εγώ δουλειά... απ' το άγριο χάραμα, παρά να ξανασβήσω φώτα. Ευτυχώς, βοηθά η εποχή και ξημερώνει νωρίς -οπότε χαζεύει... την ανατολή, τον (γεροντάκο) σκύλο μας στον κήπο, ακούει τα πουλάκια, τους γείτονες σκύλους που ξυπνούν κι εκείνοι... κόβει τις βόλτες του και ανυπομονεί για το φαγητό του, στις 8:00.

Συνοψίζοντας, έχω δει ότι "πιάνουν": 1) παρκάκι εκτός κρεβατοκάμαρας 2) τσεκάρισμα σε νυχτερινά ξυπνήματα (για την περίπτωση που έχει λερώσει ή που χρειάζεται νερό) αλλά όχι κουβέντα / χάδι 3) σταθερότητα στο πρόγραμμά του (ακόμη κι αν χρειαστεί να θυσιάσουμε μέρος του δικού μας ύπνου).
Α! Οπωσδήποτε κάποιο παιχνίδι στο πάρκο του (τη νύχτα, ένα μαλακό παιχνιδάκι, π.χ. ένα λούτρινο. Την ημέρα, ένα-δύο ακόμη -και για τα δοντάκια του).

Ο Αμπού είναι κούκλος και φαίνεται πολύ καλός. Είμαι σίγουρη ότι θα στρώσει σιγά-σιγά (είναι πολύ μικρούλης ακόμη, άλλωστε) και θα περνάτε υπέροχα!

 

[alexouli]

Πανέμορφος, ο Αμπού! Να τον χαίρεστε!
Οι ανάποδοι γείτονες είναι... θέμα, όμως πράγματι, το κουτάβι συνδυάζει την άμεση ανταπόκριση στο κλάμα με ευκαιρία για χάδια -και... έξοδο (από το παρκάκι του).
Εμείς, ευτυχώς μένουμε σε μονοκατοικία (με τους γείτονες να έχουν και αυτοί σκύλους) οπότε το διήμερο του σπαραξικάρδιου νυχτερινού κλάματος το ξεπεράσαμε... ανγοώντας το! (Με πόνο ψυχής, είναι αλήθεια, όμως αυτό πρέπει να γίνει... για το καλό το δικό του, κυρίως. Το σκυλί αγαπά τη "ρουτίνα". Αυτό που το αποσυντονίζει και δεν το βοηθά να καταλάβει τι πρέπει να κάνει -ή να μην κάνει- είναι η ασταθής συμπεριφορά, η έλλειψη προγράμματος και συνηθειών).

Το παρκάκι του το έχω στο χώρο του γραφείου μου, που σημαίνει πως όλη μέρα είμαστε παρέα (ανοιχτή πορτούλα, "ραντάρ" εγώ) όμως όταν σβήνουν τα φώτα, σημαίνει πως πάμε για ύπνο!
(Παλαιότερα, ένα ημίαιμο κουκλάκι, έκανα το λάθος να έχω το πάρκο του στην κρεβατοκάμαρα... και όταν του άλλαξα χώρο, είδαμε και πάθαμε να το συνηθίσει!)

Την ώρα του φαγητού (μας) μένει -με κλειστή πόρτα- στο παρκάκι του ενώ, όταν χρειαστεί να φύγω/ουμε (π.χ. την ημέρα του Πάσχα που λείψαμε αρκετά) του είχα αφήσει ανοιχτή την τηλεόραση και, επιστρέφοντας, ο μικρός ήταν ήρεμος και δεν είχε κάνει καμία καταστροφή!

Κάποιες φορές (σχεδόν καθημερινά) ξυπνά τη νύχτα και γαβγίζει. Στην περίπτωση αυτή, αναγκαστικά τσεκάρω τι συμβαίνει (ανάβω φως, δεν του μιλάω, δεν τον χαϊδεύω). Έχω ανακαλύψει πως γαβγίζει όταν έχει κάνει κακά ή/και όταν του έχει τελειώσει το νερό! Του αλλάζω την πάνα με συνοπτικές διαδικασίες, σβήνω το φως και φεύγω. Δεν ξαναγαβγίζει, ως το πρωί. Και πάλι, τότε, γαβγίζει όταν "λερώσει".
Για να μην το εκλάβει ως υποχώρηση, ανοίγω παράθυρα, ετοιμάζω γραφείο και μετά μαζεύω και στο τέλος τον αφήνω ελεύθερο.
Μου έχει κοστίσει, βέβαια, αρκετές ώρες ύπνου, μια που, άλλοτε ξυπνά λογική ώρα (π.χ. 6:30), άλλοτε όμως, 05:30, 5:50... Πάντα όμως, σε αυτό το πρωινό ξύπνημα, είμαι σταθερή. Προτιμώ να πιάσω κι εγώ δουλειά... απ' το άγριο χάραμα, παρά να ξανασβήσω φώτα. Ευτυχώς, βοηθά η εποχή και ξημερώνει νωρίς -οπότε χαζεύει... την ανατολή, τον (γεροντάκο) σκύλο μας στον κήπο, ακούει τα πουλάκια, τους γείτονες σκύλους που ξυπνούν κι εκείνοι... κόβει τις βόλτες του και ανυπομονεί για το φαγητό του, στις 8:00.

Συνοψίζοντας, έχω δει ότι "πιάνουν": 1) παρκάκι εκτός κρεβατοκάμαρας 2) τσεκάρισμα σε νυχτερινά ξυπνήματα (για την περίπτωση που έχει λερώσει ή που χρειάζεται νερό) αλλά όχι κουβέντα / χάδι 3) σταθερότητα στο πρόγραμμά του (ακόμη κι αν χρειαστεί να θυσιάσουμε μέρος του δικού μας ύπνου).
Α! Οπωσδήποτε κάποιο παιχνίδι στο πάρκο του (τη νύχτα, ένα μαλακό παιχνιδάκι, π.χ. ένα λούτρινο. Την ημέρα, ένα-δύο ακόμη -και για τα δοντάκια του).

Ο Αμπού είναι κούκλος και φαίνεται πολύ καλός. Είμαι σίγουρη ότι θα στρώσει σιγά-σιγά (είναι πολύ μικρούλης ακόμη, άλλωστε) και θα περνάτε υπέροχα!

Σιγά σιγά κάτι γίνεται! Περίπου αυτά κάνουμε κι εμείς! Θα τον καταφέρουμε που θα μας πάει!! Περνάμε ήδη υπέροχα βέβαια, κι ας μας βασανίζει λίγο!!

 

[AGRIAN]

Welcome on board !

O μικρός είναι πανέμορφος ! Να τον χαίρεστε. Ο λαός απαιτεί κι άλλες φωτο του μοντέλου !

(Σε καμία περίπτωση μέσα στην κρεββατοκάμαρα, για κανένα λόγο. Γενικά, ότι έγραψε ο @Ernesto.Westie. Προ παντός μην αγχώνεστε και χαρείτε την κουταβοπερίοδο !)

 

[alexouli]

Ο λαός απαιτεί κι άλλες φωτο του μοντέλου !

Ορίστε το μοντέλο μας! Έχει ήδη μεγαλώσει πολύ!





Και οι ωραίες στάσεις που κοιμόμαστε....