Καλησπέρα σε όλους,
Έχω έναν ημίαιμο σκυλάκο, τον Πάρη, γύρω στα 20 κιλά, που θυμίζει πολύ στην όψη του Αυστριακό Πίντσερ. Είναι περίπου 11 ετών.
Τα τελευταία δύο χρόνια ταλαιπωρούμαστε με ένα σπάνιο αυτοάνοσο νόσημα στη μύτη. Η ακριβής επιστημονική ορολογία στα αγγλικά είναι: 'Nasal mucosa; chronic inflammatory rhinitis'. Δημιουργείται μάζα μέσα στη μύτη, που στην ουσία είναι φλεγμονώδεις βλέννες χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένη υπαιτιότητα. Αποτέλεσμα όλης αυτής της κατάστασης, ήταν 3 χειρουργεία ανοιχτά στη μύτη του μικρού.
Το πρώτο έγινε τον Απρίλιο του 2018, οπότε και ακολούθησε ανοσοκαταστολή με αζαθειοπρίνη για 3 μήνες. Η εικόνα της πρώτης αξονικής έδειχνε ότι η μάζα ξεκινούσε από την αρχή της μύτης και έφτανε ως το ρινοφάρυγγα, έχοντας μετατοπίσει το διάφραγμά του. Φυσικά όλο αυτό του είχε "κλείσει" σχεδόν την αναπνοή και του προκαλούσε βήχα, αφού τον ενοχλούσε και στο λαιμό.
Έπειτα τον Ιούνιο του 2019 (περίπου 14 μήνες μετά το πρώτο χειρουργείο), κάνοντας νέα αξονική είχε αρχίσει πάλι να εμφανίζεται μάζα στο ίδιο (δεξί) ρουθούνι, σε μικρότερη έκταση αυτή τη φορά. Προχωρήσαμε σε 2ο χειρουργείο κατόπιν σύστασης του γιατρού μας και του χειρουργού τον Ιούλιο του 2019. Έπειτα κάναμε ακολουθήσαμε σχήμα ανοσοκαταστολής με prezolon και στη συνέχεια immunofar. Κατά το Νοέμβριο άρχισε να έχει συμπτώματα από την αναπνοή, περίεργες καταρροές (που είχε και την πρώτη φορά), για να φτάσουμε στο αμήν πάλι τον Δεκέμβριο του 2019. Κάναμε νέα αξονική που προέκυψε ότι η μάζα είχε καταλάβει πολύ μεγάλο μέρος της μύτης, περνώντας από το ρινοφάρυγγα και στην αριστερή πλευρά. Κάναμε και το 3ο χειρουργείο το Δεκέμβριο. Ξεκινήσαμε υπερβολικά υψηλές δόσεις prezolon (16 χάπια ημερησίως), μειώνοντας σταδιακά και τον Φεβρουάριο ξεκινήσαμε παράλληλα και αζαθειοπρίνη ξανά, αφού το immunofar ήταν σαν να μην το πήρε...
Τώρα θα τα κόψουμε όλα σιγά σιγά, για να μην προκαλέσουμε και άλλα προβλήματα, καθώς τα ηπατικά του από τις βιοχημικές είναι στα ύψη.
Να σημειώσω πως η μάζα που δημιουργείται δεν έχει προκαλέσει καμία βλάβη στο οστό και γενικά, επειδή είναι κακοήθεια, δεν υπήρξαν άλλες επιπλοκές. Όμως τα απανωτά χειρουργεία είναι φυσικό να έχουν προκαλέσει βλάβες στο διάφραγμά του και στο οστό, όχι όμως σε βαθμό που του προκαλεί πόνο.
Είναι γενικά αναμενόμενο ότι θα κάνει πάλι υποτροπή. Δεν χάνουμε τις ελπίδες μας ωστόσο. Γράφω εδώ, μήπως υπάρχει κάποιος που έχει ζήσει κάτι ανάλογο για να ανταλλάξουμε απόψεις και μήπως υπάρχει κάτι που δεν το γνωρίζουμε.
Σας ευχαριστώ πολύ
Έχω έναν ημίαιμο σκυλάκο, τον Πάρη, γύρω στα 20 κιλά, που θυμίζει πολύ στην όψη του Αυστριακό Πίντσερ. Είναι περίπου 11 ετών.
Τα τελευταία δύο χρόνια ταλαιπωρούμαστε με ένα σπάνιο αυτοάνοσο νόσημα στη μύτη. Η ακριβής επιστημονική ορολογία στα αγγλικά είναι: 'Nasal mucosa; chronic inflammatory rhinitis'. Δημιουργείται μάζα μέσα στη μύτη, που στην ουσία είναι φλεγμονώδεις βλέννες χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένη υπαιτιότητα. Αποτέλεσμα όλης αυτής της κατάστασης, ήταν 3 χειρουργεία ανοιχτά στη μύτη του μικρού.
Το πρώτο έγινε τον Απρίλιο του 2018, οπότε και ακολούθησε ανοσοκαταστολή με αζαθειοπρίνη για 3 μήνες. Η εικόνα της πρώτης αξονικής έδειχνε ότι η μάζα ξεκινούσε από την αρχή της μύτης και έφτανε ως το ρινοφάρυγγα, έχοντας μετατοπίσει το διάφραγμά του. Φυσικά όλο αυτό του είχε "κλείσει" σχεδόν την αναπνοή και του προκαλούσε βήχα, αφού τον ενοχλούσε και στο λαιμό.
Έπειτα τον Ιούνιο του 2019 (περίπου 14 μήνες μετά το πρώτο χειρουργείο), κάνοντας νέα αξονική είχε αρχίσει πάλι να εμφανίζεται μάζα στο ίδιο (δεξί) ρουθούνι, σε μικρότερη έκταση αυτή τη φορά. Προχωρήσαμε σε 2ο χειρουργείο κατόπιν σύστασης του γιατρού μας και του χειρουργού τον Ιούλιο του 2019. Έπειτα κάναμε ακολουθήσαμε σχήμα ανοσοκαταστολής με prezolon και στη συνέχεια immunofar. Κατά το Νοέμβριο άρχισε να έχει συμπτώματα από την αναπνοή, περίεργες καταρροές (που είχε και την πρώτη φορά), για να φτάσουμε στο αμήν πάλι τον Δεκέμβριο του 2019. Κάναμε νέα αξονική που προέκυψε ότι η μάζα είχε καταλάβει πολύ μεγάλο μέρος της μύτης, περνώντας από το ρινοφάρυγγα και στην αριστερή πλευρά. Κάναμε και το 3ο χειρουργείο το Δεκέμβριο. Ξεκινήσαμε υπερβολικά υψηλές δόσεις prezolon (16 χάπια ημερησίως), μειώνοντας σταδιακά και τον Φεβρουάριο ξεκινήσαμε παράλληλα και αζαθειοπρίνη ξανά, αφού το immunofar ήταν σαν να μην το πήρε...
Τώρα θα τα κόψουμε όλα σιγά σιγά, για να μην προκαλέσουμε και άλλα προβλήματα, καθώς τα ηπατικά του από τις βιοχημικές είναι στα ύψη.
Να σημειώσω πως η μάζα που δημιουργείται δεν έχει προκαλέσει καμία βλάβη στο οστό και γενικά, επειδή είναι κακοήθεια, δεν υπήρξαν άλλες επιπλοκές. Όμως τα απανωτά χειρουργεία είναι φυσικό να έχουν προκαλέσει βλάβες στο διάφραγμά του και στο οστό, όχι όμως σε βαθμό που του προκαλεί πόνο.
Είναι γενικά αναμενόμενο ότι θα κάνει πάλι υποτροπή. Δεν χάνουμε τις ελπίδες μας ωστόσο. Γράφω εδώ, μήπως υπάρχει κάποιος που έχει ζήσει κάτι ανάλογο για να ανταλλάξουμε απόψεις και μήπως υπάρχει κάτι που δεν το γνωρίζουμε.
Σας ευχαριστώ πολύ
