ρε παιδιά δεν ξερω αν το χετε σκεφτεί ετσι.........αλλά πολλές φορές σκέφτομαι για τον "χάτσι", καλύτερα να μην γνώριζε ποτέ το αφεντικό του
πολύς πόνος.......καταλαβαίνετε πως το εννοώ;
Δεν είμαστε σίγουροι πως το "σκεφτόταν"... ή, τουλάχιστον, πως το ένιωθε...
Είναι πιθανόν (
λέω, τώρα εγώ) να τον ευχαριστούσε η αναμονή αυτή, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο...
Και, δυστυχώς, δεν θα μάθουμε ποτέ...
Από την άλλη, η ιστορία της σχέσης "σκύλος - άνθρωπος" είναι γεμάτη από ιστορίες αφοσίωσης - αυταπάρνησης... που αγγίζουν τα όρια του θρύλου... και, τις περισσότερες φορές, "γέρνουν" τη ζυγαριά υπέρ του σκύλου...
Και, σε μας τους ανθρώπους, αρέσει να πιστεύουμε ότι ο σκύλος "σκέφτεται" έτσι...
Απογευματινές φιλοσοφίες...