Ένα θέμα δύο σκέλη κτηνοβασία και ελληνοτουρκική "φιλία".
Για το πρώτο, η κτηνοβασία δυστυχώς υπάρχει και μάλιστα σε μεγαλύτερο βαθμό από ότι νομιζουμε. Όπως έιπε και ο johnk τέτοιες ιστορίες υπάρχουν άπειρες. Δεν αφορά μόνο την Ελλάδα αλλά είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Προφανώς καταδικαστέο, αλλά από έκει και πέρα τι? Τίποτα, και λέω τίποτα γιατί όσοι νόμοι και αν γραφούν, όσο και αν εφαρμοστούν, το πρόβλημα δε χτυπιέται στη βάση του, που να δεις τι κάνει ο καθένας σπίτι του? Το κλειδί για εμένα είναι η παιδεία, όπου δεν υπάρχει παιδεία τα φαινόμενα αυτά θα συνεχίζουν να υφίστανται. Δε μπορείς να κατηγορίσεις τον κάτοικο του βουνοχωρίου για κάτι που δε διδάχτηκε ποτέ, αυτός κάνει ότι ο παπούς, ότι ο ξάδερφος και ούτω καθ εξής. Το ίδιο ισχύει και για τις πόλεις και όπου δεν φτάνει η παιδεία ή όπου είναι ελλιπής.
Για το δέυτερο, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις. Τι να λέμε τώρα, μεγαλώσαμε με ιστορίες φρίκης από γιαγιαδες και παππούδες, όποιος μισεί τους τουρκούς καλά κάνει, δεν μπορώ να τον κατηγορίσω για τίποτα. Ούτε σαν φίλους μπορώ να δω τους τούρκους για τον πολύ απλό λόγο, ούτε αυτός με θέλει για φίλο. Τι μπορεί να γίνει? Να σκοτωθούμε μετάξύ μας? Σίγουρα όχι, εγώ θέλω να μην ενοχλώ κανένα και να μην μ ενοχλούν και αυτο ισχύει για όλους τους λάους. Το "μακρία και αγαπημένοι" δε βγήκε τυχαία. Ο καθένας στην μεριά του και δεν χρειάζονται ούτε φιλίες ούτε έχθρες.
)!Δυστυχώς τους συναντάει κανείς σε όλο τον πλανήτη..μακάρι να ίσχυε το έγκλημα και τιμωρία και η τιμωρία σε κάθε περίπτωση να ηταν ανάλογη!
