Αν ήταν στο χέρι μας, ο σκύλος θα έφευγε από εκεί, είπαμε ότι είμαστε από τη φιλοζωική, αλλά οι ιδιοκτήτες του δεν ήθελαν να τον δώσουν, μέχρι κ χρήματα τούς προσφέραμε. Δεν τους εμπιστεύομαι ότι μπορούν να συντηρήσουν κ να προσφέρουν ό,τι χρειάζεται ο μικρός. Μπορεί να τον αγαπούν, αλλά λόγω της κατάστασής τους δύσκολα θα αντεπεξέλθουν. Ήδη το στειρωμένο θηλυκό τους χάθηκε.
Μένει ο Λεωνίδας κοντά κ μπορεί να πηγαίνει να τους τσεκάρει, αν κ δεν το θεωρώ αρκετό. Δεν ξέρω όμως αν υπάρχει κάτι άλλο που μπορούμε τώρα να κάνουμε.
Ο σκύλος εξωτερικά (δόντια, αυτιά, τρίχωμα) είναι οκ, από τα λεγόμενα των ιδιοκτητών του είναι 4,5 ετών, είναι γεροδεμένος, μεγαλόσωμος, αλλά ψυχολογικά πρέπει να'ναι χάλια. Τα βελγικά έχουν πολύ ευαίσθητο κόσμο.
Μπήκαμε, τον είδαμε, πήγαμε να τον τσιτώσουμε με χαρές έστω για να σηκωθεί να το δούμε έστω να περπατάει το ζωντανό, αλλά αυτό τίποτα. Έμεινε ξαπλωμένο κ έδειχνε εξουθενωμένο... Εμ, 2 νύχτες έξω στο δρόμο πού να κοιμηθεί το δόλιο...
Έβαλε κ το ποδαράκι του στο χέρι μου όταν τον χάιδευα, ουφ... πρώτη φορά ήθελα να απαγάγω σκύλο. :-(
Φοβάμαι μήπως έχει καμία ερλίχεια, δεν ξέρω...
Ευχαριστώ το Λεωνίδα που ήρθε μαζί μου σήμερα, μόνη μου δε θα έβγαζα άκρη.