Μα δεν το είπα για ύποπτο. Κάθε άλλο. Απλά είναι κάτι που σε εμάς τους Ελληνες, λίγο πολύ φαίνεται εξτριμ όταν πρόκειται για έναν σκύλο ακαθόριστης φυλής, που δεν είναι ήδη δικός μας.
Όταν έστειλα "δικό μου" σκύλο έξω, δεν είχα καθόλου ανάμιξη στην επιλογή οικογένειας. Τη νέα της οικογένεια την βρήκε (και την τσέκαρε) μια ομάδα ανθρώπων που ασχολούνται κι αυτοί με υιοθεσίες στη Γερμανία αδέσποτων από Ελλάδα. Είναι αρκετά οργανωμένη ομάδα κι έχουν άτομα μόνιμους κατοίκους Γερμανίας που κάνουν ελέγχους και περνάνε συνεντεύξεις τους υποψήφιους. Σκέψου ότι επειδή το σκύλο τον είχα βρει και την φιλοξενούσα εγώ, είχα το νου μου και εδώ για υιοθεσία, και το είχα εξηγήσει αυτό ήδη στην εδώ ομάδα.
Δεν σου κρύβω ότι ήμουν διστακτική και είχα μεγάλη αγωνία καθώς είχε πάρει το αυτί μου διάφορες, κακόβουλες φήμες, για πειραματόζωα κι άλλα χαριτωμένα. Εν τέλει, αποδείχτηκε ότι η υιοθεσία της σκυλίτσας στη Γερμανία ήταν το καλύτερο πράγμα που θα μπορούσε να της έχει συμβεί. Περνάει πάρα πολύ καλά, καλύτερα από ότι περνάει ο δικός μου σκύλος, κι έχει καθημερινές βόλτες σε υπέροχα μέρη, είτε πάρκα είτε δάση. Μάλιστα πριν μερικούς μήνες είχα την ευτυχία να την συναντήσω σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά την υιοθεσία της. Απλά θα σου πω ότι θέλω να με υιοθετησει κι εμένα, με τον άντρα μου και το Ρασούλη ο Γερμανός της!
Ανέφερες ότι αν θέλει κάποιος να σε ξεγελασει, μπορεί. Ναι, σίγουρα μπορεί. Αλλά αυτό μπορεί να συμβεί και με υιοθεσία εδώ. Και πιο εύκολα κιόλας σε ξεγελανε οι εδώ. Και όντως είναι πιο ευαισθητοποιημενοι από εμάς κατά μέσο όρο, οπότε οι πιθανότητες είναι υπέρ της μπεμπας