Γι'αυτό σε ρώτησα ... όταν γαυγίζει λοιπόν της δίνεις μια λιχουδιά ... έστω όχι όλες τις φορές αλλά μερικές ... πώς σου ακούγεται?
Μπορείς να δοκιμάσεις το παιχνίδι ''μίλα'' πάντα σε κλειστό χώρο χωρίς ερεθίσματα, και ενώ το σκυλί είναι συγκεντρωμένο πάνω σου ... σκοπός είναι να γαυγίζει με εντολή ... το πρόβλημα είναι ότι χρειάζεται σωστό timing, τόσο σωστό που αν δεν είσαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρεις, ανέτρεξε στην βοήθεια ενός επαγγελματία ... μέσα σε αυτό το παιχνίδι θα εντάξεις (αφού μάθει το ''μίλα'') το ''σιωπή'' και θα επιβραβεύεις την μικρή σιωπή που θα κάνει ανάμεσα στον χαμό ... έπειτα θα προσπαθήσεις να αυξήσεις τα διαστήματα, αυτό χρειάζεται ακόμα καλύτερο timing ... σε άλλες περιπτώσεις που θα συνεχίζει τον χαβά της, δεν θα της μιλάς αυστηρά, ακόμα και αυτό μπορεί να την ενθαρρύνει ... σκέψου ότι μερικοί που θέλουν να ''πορώσουν'' τα σκυλιά τους κάνοντας κυναθλήματα που εμπεριέχουν δάγκωμα, σχεδόν γρυλίζουν προς τον σκύλο τους, αυτό τον πορώνει πολλές φορές, δεν τον αποτρέπει ... αν θές να κόψει το γαύγισμα, σε άσχετες φάσεις πχ που θα γαυγίζει από το μπαλκόνι, χρειάζεσαι αυστηρό και κοφτό ΜΗ ... ή ΣΙΩΠΗ, αν έχεις προχωρήσει την προηγούμενη άσκηση ... τελική λύση αν δεν καταφέρεις τίποτα από αυτά, το σπρέι που αναφέρθηκε ... θα κάνει μάλλον καλή δουλειά ...
Έψαχνα ένα ταιριαστό θέμα για να γράψω, να μην ανοίγω νέο. Λίγο backstory, τις πρώτες εβδομαδες που ήρθε ο Ροκυ σπίτι μας, δεν γαυγιζε καθόλου, σε σημείο να μου λένε οι γονείς μου ότι κάποιο πρόβλημα έχει το σκυλί και δε γαυγίζει. Άρχισε να γαυγίζει σε περαστικούς όταν είναι πίσω από τη τζαμαρία, στον καναπέ που έχουμε εκεί και στα αυτοκινητα, ειδικά όταν τα ακουει να παρκάρουν. Τα μεσημέρια, τους γαυγίζει και οταν είμαστε μέσα στο σπίτι (με κλειστή πόρτα και παράθυρα εννοώ), μέχρι να παμε στο δωμάτιο. Τυχαίνει, αν παρκαρει αυτοκίνητο απ'εξω, να σηκωθεί από το κρεβάτι και να φτάσει μέχρι τη κουζίνα να γαυγισει. Το βράδυ, δεν ακούγεται, ίσως λόγω κούρασης?
Στην αντιμετώπιση μου, στην αρχή τον αγνοούσα και μετά έβαλα μπροστά το σχέδιο "ησυχία". Γαυγίζει, λέω ησυχία, περιμένω να σταματήσει και να με κοιτάξει και επιβραβευω. Έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που ακούει στο 90% το ησυχία, σταματάει, γυρνάει , αν και ορισμένες φορές θα ξανααρχισει. Αυτές τις μέρες προσπαθώ μαζί με το ησυχία, να του αποσπω και εντελώς τη προσοχή, να παίξουμε ή να του πω καμία εντολή από αυτές που ξέρει. Στη πορεία θυμήθηκα το παραπάνω, που είχα διαβάσει κάποια στιγμή. Μήπως θα ήταν καλύτερα από το να τον αποσπω, να του μάθω το μιλά? Ως τώρα πάντως, το σκέτο ησυχία πιάνει πρόσκαιρα.
Προφανώς για το οτι γαυγίζει όταν βλέπει κάποιον από τη τζαμαρία, μπορώ απλά να τον μαζέψω μέσα, αλλά το θέμα είναι όταν το κάνει και μέσα, επειδή ακούει/βλέπει κάτι. Και εδώ δεν είναι τόσο θέμα, μιας και (εδώ, δίνω και ελαφρυντικό στον Ροκυ), δεν περνάει τόσος κόσμος/αυτοκίνητα απ'εξω, με μεγάλη συχνότητα εννοώ. Στην Αθήνα όμως θα περνάει και αν το συνεχίσει εκεί θα έχουμε πρόβλημα. Προσπαθώ λοιπόν να το δουλέψω εδώ και να μην το αφήσω.
