Μετά από αρκετό καιρό που διαβάζω το forum, είπα να συστηθώ. Ζω στο Ρέθυμνο με την 6μελή σκυλοπαρέα μου. Συμβιώνω με σκύλους εδώ κ 8 χρόνια κ πάντα η υγεία τους ήταν άψογη, μέχρι πριν από ένα μήνα που η συμφορά χτύπησε το σκυλόσπιτό μας....
Βρήκαμε με τον άντρα μου στις διακοπές μας ,ένα κουταβάκι παρατημένο σ'ενα χωράφι στη μέση του πουθενά κ το πήραμε σπίτι. Δεν πρόλαβε να ξημερώσει η Δευτέρα να πάμε στο γιατρό κ άρχισε εμέτους κ διάροιες. Ήταν Σ/Κ κ κανένας μα κανένας κτηνίατρος δεν υπήρχε στην πόλη, ρωτώντας έμαθα ότι ερχόταν ένας κάθε τρίτη κ πέμτη από αλλού... μαζεύω σκύλους ,παιδια κ άντρα κ γυρνάμε Ρεθύμνο, όπου κανένας δεν ήθελε να πάει Κυριακή στο ιατρείο του. Με τα πολλά πείθω έναν να δει το ζωντανο, μου δίνει ενέσεις κτλ , αλλα αρνείται να το κρατήσει εκέι με ορούς..... Ψάχνω ενέσιμο πριμπεράν στα εφημερεύοντα, πουθενα! Με τα πολλά κ αφού νομίζω ότι θα την χάσω, ο επόμενως κτηνίατρος που πάμε Δευτέρα πρωί την κρατάει , ενώ μας δηλώνει εξ'αρχής ότι είναι δυσκολα τα πράγματα (τύφος) κ ο σκύλος εξαντλημμένος διότι ούτε με μια σταγόνα νερό με σύριγγα δεν κρατούσε το στομάχι της.
Ευτυχώς η μικρή είναι γερό σκαρί κ διέψευσε το γιατρό, αλλά αναρωτιέμαι : κ οι κτηνίατροι γιατροί δεν είναι σαν τους άλλους? Δηλαδη αν αρρωστήσει το παιδί μου Σ/Κ θα μου πει κανείς "δε δουλεύω"?
Με όλη αυτή την περιπέτεια βρήκα το forum σας κ έιπα να πω ένα γειά, γνωστοποιώντας σας την ιστορία της μικρής μου. Ελπίζω να μην κούρασα.
Βρήκαμε με τον άντρα μου στις διακοπές μας ,ένα κουταβάκι παρατημένο σ'ενα χωράφι στη μέση του πουθενά κ το πήραμε σπίτι. Δεν πρόλαβε να ξημερώσει η Δευτέρα να πάμε στο γιατρό κ άρχισε εμέτους κ διάροιες. Ήταν Σ/Κ κ κανένας μα κανένας κτηνίατρος δεν υπήρχε στην πόλη, ρωτώντας έμαθα ότι ερχόταν ένας κάθε τρίτη κ πέμτη από αλλού... μαζεύω σκύλους ,παιδια κ άντρα κ γυρνάμε Ρεθύμνο, όπου κανένας δεν ήθελε να πάει Κυριακή στο ιατρείο του. Με τα πολλά πείθω έναν να δει το ζωντανο, μου δίνει ενέσεις κτλ , αλλα αρνείται να το κρατήσει εκέι με ορούς..... Ψάχνω ενέσιμο πριμπεράν στα εφημερεύοντα, πουθενα! Με τα πολλά κ αφού νομίζω ότι θα την χάσω, ο επόμενως κτηνίατρος που πάμε Δευτέρα πρωί την κρατάει , ενώ μας δηλώνει εξ'αρχής ότι είναι δυσκολα τα πράγματα (τύφος) κ ο σκύλος εξαντλημμένος διότι ούτε με μια σταγόνα νερό με σύριγγα δεν κρατούσε το στομάχι της.
Ευτυχώς η μικρή είναι γερό σκαρί κ διέψευσε το γιατρό, αλλά αναρωτιέμαι : κ οι κτηνίατροι γιατροί δεν είναι σαν τους άλλους? Δηλαδη αν αρρωστήσει το παιδί μου Σ/Κ θα μου πει κανείς "δε δουλεύω"?
Με όλη αυτή την περιπέτεια βρήκα το forum σας κ έιπα να πω ένα γειά, γνωστοποιώντας σας την ιστορία της μικρής μου. Ελπίζω να μην κούρασα.
