ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ ΟΜΑΔΑ 6 ΑΡ.ΠΡΟΤΥΠΟ 214

[Barcode AST]

Καταγωγή Ελληνική

(Hellenikos Ichnilatis, Hellenic Hound, Greek Hound)

ΠΡΟΤΥΠΟ ΑΡΙΘΜΟΣ 214
ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΙΣΧΥΟΝΤΟΣ ΠΡΟΤΥΠΟΥ:16-10-1959

ΓΕΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ: Σκύλος μεσόμορφου τύπου βραχύτριχος, μαύρος-πυρινόξανθος. Σκύλος ισχυρός, ζωηρός, οξύνους.

ΥΨΟΣ ΚΑΙ ΒΑΡΟΣ:Το ύψος στο ακρώμιο, στους αρσενικούς είναι από 45 μέχρι 53 εκ. και στους θηλυκούς από 45 μέχρι 51 εκ. Το βάρος είναι 17-20 κιλά.

ΤΡΙΧΩΜΑ:Βραχύ, πυκνό, λίγο σκληρό, καλά ενωμένο και δεμένο στο σώμα.

ΧΡΩΜΑ:Μαύρο-πορφυρό. Ανεκτή μια λευκή κηλίδα στο στήθος. Οι ορατοί βλεννογόνοι, το ακρορρίνιο (μύτη) και τα νύχια μαύρα.

ΚΕΦΑΛΗ:Μακριά, το ολικό μήκος της είναι τα 4,35/10 (τέσσερα και τριάντα πέντε δέκατα ) του ύψους στο ακρώμιο. Το διζυγωματικό μήκος του κρανίου δεν πρέπει να ξεπερνά το ήμισυ του ολικού μήκους της κεφαλής, ήτοι ο ολικός κεφαλικός δείκτης πρέπει να είναι κάτω του αριθμού 50. Οι άνω επιμήκεις γραμμές του κρανίου και του ρύγχους (κρανιο-προσωπικοί άξονες) είναι μεταξύ τους δϊιστάμενες.ούς από 47 μέχρι 53 εκ. Το βάρος είναι 17-20 κιλά.

ΚΡΑΝΙΟ:Το μήκος του είναι ίσο ή λίγο μικρότερο του ρύγχους. Στρογγγυλοειδούς σχήματος, ελαφρά πλατύ στο πάνω μέρος. Ινιακή απόφυση (κόκκαλο) λίγο ανεπτυγμένη. Μέτωπο αρκετά ευρύ, μετωπική ραφή λίγο εμφανής.

ΡΙΝΙΚΟΣ ΚΑΛΑΜΟΣ:Ευθύγραμμος ή, στους αρσενικούς, ελαφρά κυρτόγραμμος. Το μήκος του είναι ίσο ή λίγο μεγαλύτερο του μήκους του κρανίου. Ρινομετωπικό κοίλωμα αβαθές. Ακρορρίνιο πάνω στην ίδια γραμμή του ρινικού καλάμου, εξέχει από την πρόσθια γραμμή των χειλέων, υγρό ευκίνητο, μαύρου χρωματος. Ρουθούνια καλά ανοιγμένα.

ΣΙΑΓΟΝΕΣ ΚΑΙ ΧΕΙΛΗ:Σιαγόνες ισχυρές, με οδοντοστοιχίες τελείως συναπτόμενες σε είδος λαβίδας ή ψαλίδας (λαβιδο-ή ψαλιδοδοντια), δόντια ισχυρά, λευκά. Χείλη επαρκώς ανεπτυγμένα.

ΜΑΤΙΑ:Κανονικού μεγέθους, ούτε βαθιά, ούτε εξέχοντα από τις κόγχες, με ίριδα καστανόχρωμη, ζωηρή και έξυπνη.

ΑΥΤΙΑ:Μετρίου μεγέθους (σχεδόν το μισό του μήκους της κεφαλής), προσκολλημένα ψηλά, ήτοι πάνω από το ζυγωματικό τόξο, στρογγυλεμένα στα άκρα τους και κρεμασμένα κάθετα.

ΛΑΙΜΟΣ:Εύρωστος, μυώδης, χωρίς λωγάνιο (καταλαίμι), κατέρχεται αρμονικά προς τις ωμοπλάτες. Το μήκος του αντιστοιχεί κατά 6,50/10 προς το μήκος της κεφαλής.

ΚΟΡΜΟΣ:Το μήκος του κορμού είναι κατά 10% μεγαλύτερο του ύψους στο ακρώμιο. Η πάνω γραμμή του κορμού είναι ευθεία και λίγο κυρτή στην όσφυ (νεφρά, μέση). Η κάτω γραμμή του κορμού ελαφρά ανασυρμένη.

ΣΤΗΘΟΣ:Καλά ανεπτυγμένο, βαθύ. Το στέρνο κατέρχεται μέχρι του ύψους του αγκώνα.

ΠΛΕΥΡΑ:Λίγο κυκλικά.

ΡΑΧΗ:Μακριά, ευθεία.

ΟΣΦΥΣ:Ελαφρά κυρτή, βραχεία, ισχυρή, μυώδης.

ΚΟΙΛΙΑ:Λιπόσαρκη, ελαφρά ανασυρμένη.

ΝΩΤΑ:Μακρά, φαρδιά, μυώδη, λίγο επικλινή.

ΟΥΡΑ:Οχι μακριά, δεν κατεβαίνει στο ύψος του ακροτάρσιου, προσκολλημένη μάλλον ψηλά, χοντρή στη βάση, λεπτύνεται ελαφρά προς την άκρη.

ΠΡΟΣΘΙΑ ΣΚΕΛΗ:Καλή ευστάθεια μπροστά και πλάγια. Μυώδη και νευρώδη.

ΩΜΟΠΛΑΤΗ:Μυώδης, λοξή και καλά προσκολλημένη στο θώρακα.

ΒΡΑΧΙΩΝΑΣ:Λοξός, μυώδης, ρωμαλέος.

ΑΝΤΙΒΡΑΧΙΟ:Ευθυτενές, μυώδες, ισχυρό.

ΚΑΡΠΟΣ:Ισχνός. Δεν εξέχει από την κάθετη γραμμή.

Ο Ελληνικός Ιχνηλάτης είναι η σπουδαιότερη και η πιο εξαπλωμένη Ελληνική φυλή καθώς και την μοναδική αναγνωρισμένη Ελληνική φυλή προς το παρών, αποτελεί δε την κατεξοχήν εθνική μας κυνηγετική φυλή. Πολλόι κυνηγοί ιδίως των επαρχιών τον γνωρίζουν με το αλβανικό όνομα Γκέκας ή γκέκικο και μερικοί ιδίως των βορείων επαρχιών τον σλάβικα ζαγάρι. Οι ονομασίες αυτές είναι κατάλοιπα της εποχής υποδουλωμένης Ελλάδας και πρέπει να καταργηθούν και να εκλείψουν από το κυνολογικό μας λεξιλόγιο, διότι όχι μόνο είναι βάρβαρες και δεν έχουν καμμία θέση σε εμάς αλλά είναι και δυνατό να δημιουργηθεί σύγχυση και παρεξήγηση σχετικά με την καταγωγή της Ελληνικότατης αυτής φυλής, ότι δηλαδή είναι βαλκανικής προέλευσης πράγμα αντίθετο προς την ιστορική πραγματικότητα και διότι έχουμε την δική μας ωραιότατη και πολύ χαρακτηριστική αρχαία λέξη Ιχνηλάτης(ο παρακουλουθών τα ίχνη) και την ομοίως ωραιότατη και χαρακτηριστική νεοτέρη λαγόσκυλο. Τέτοια αρχαία ονομασία , από την εποχή του Ξενοφώντα από 2400 χρόνια περίπου χρησιμοποιήσαμε κατά την σύνταξη του εθνικού τύπου του στάνταρ και κατόπιν υιοθετήθηκε επίσημα από τον Ελληνικό από τον Ελληνικό Κυνολογικό οργανισμό ΕΚΟ. Έκτοτε στα Ελληνικά γενεολογικά βιβλία και στα γενεολογικά πιστοποιητικά του ΕΚΟ καθώς και στις επί 30ετία δημοσιεύσεις στο περιοδικό μας γράφεται με αυτήν την Ελληνικότατη ονομασία επίσημη και κοινή
( Ελληνικός Ιχνηλάτης & Ελληνικό λαγόσκυλο ) ,η οποία έχει γίνει πλέον γνωστή και καθιερωθεί και χρησιμοποιείται από τους Έλληνες κυνόφιλους κυρίως από εκείνους που ενδιαφέρονται για την βελτίωση και ανάπτυξη του ως καθαρόαιμης φυλής.

 

[Barcode AST]

View attachment 39537Ο γνωστός εκτροφέας κύριος Ηλιάδης Ηλίας με τον πολυπρωταθλητή Ελλάδος Εκτωρ!

 

[Barcode AST]

Ο Ελληνικός Ιχνηλάτης,
είναι γέννημα αυτού του τόπου κομμάτι της

ελληνικής ιστορίας και του λαού του, ένας από τους καλλίτερους ιχνηλάτες
- διώκτες, που έχει προσαρμοστεί πλήρως στα δύσκολα βουνά της χώρας

του, τόσο, όσο κανένα άλλο κυνηγόσκυλο να μπορεί να τον συναγωνιστεί στην αντοχή και στην ευκολία που ψάχνει και κινείται στα πετρώδη εδάφη.
Μπορεί να κυνηγά εξαιρετικά τόσο μόνος του, όσο κατά ζεύγη ή και σε
αγέλη, αρκεί να έχει μάθει από μικρός στο ομαδικό κυνήγι. Προικισμένος
με πολλές ικανότητες και σκληρό ταπεραμέντο μπορεί να κυνηγά όλη την
ημέρα ανεξαρτήτως καιρού. Δικαίως οι Έλληνες κυνηγοί υπερηφανεύονται
λέγοντας ότι είναι ιχνηλάτης - διώκτης
"παντός θηράματος,
παντός καιρού και παντός βουνού". Έχει έμφυτο και πολύ ανεπτυγμένο το πάθος για το κυνήγι το οποίο εκδηλώνει πολύ νωρίς. Για το
λόγο αυτό δεν χρειάζεται βιασύνη στην εκπαίδευση, για να αποφεύγονται
ανεπανόρθωτα λάθη.

Ένας άξιος Ελληνικός Ιχνηλάτης, που κληρονόμησε και καλλιέργησε τα
προσόντα της φυλής του, καλά γυμνασμένος και προπονημένος, πρέπει να
κατέχει και να βελτιώνει χρόνο με το χρόνο τρία βασικά χαρακτηριστικά:

α) Σωστή και γρήγορη ιχνηλασία.

β)
Έξυπνο και βροντερό ξεφώλιασμα.

γ)
Ατελείωτη δίωξη εξοντωτική για το θήραμα.
Όταν
αφεθεί ελεύθερος στον κυνηγότοπο, αρχίζει αμέσως κινούμενος γρήγορα την
έρευνα νωπού ίχνους με την μύτη στο έδαφος, κάνοντας κύκλους για να
καλύπτει το χώρο καλύτερα και σίγουρα. Όταν βρει ίχνη σταματά για λίγο
να τα μελετήσει, για να αναγνωρίσει αν είναι νωπά (φρέσκα - πρωινά) ή
παλαιότερα (της νύχτας). Αν τα ίχνη είναι πρωινά, κουνάει έντονα την
ουρά και βγάζει δυο - τρεις χαρούμενες φωνές (άλλοτε ναι άλλοτε όχι) που
δηλώνουν ότι
έπιασε φρέσκο ίχνος (ντορό). Αμέσως μετά προσπαθεί με
πάθος να ακολουθήσει αυτά τα ίχνη, χωρις να τα χάσει, για να φτάσει
γρήγορα στο μέρος που έχει κρυφτεί ο λαγός. Όταν νοιώθει ότι είναι
σίγουρος, ότι ακολουθεί σωστά τα ίχνη του λαγού, ξαναβάζει λίγες φωνές ή
όχι, που πολλές φορές αλλάζουν, γίνονται χαρούμενες κοφτές ή
γκρινιάρικες, οπότε ο κυνηγός αντιλαμβάνεται ότι πρέπει γρήγορα να
βρεθεί στην κατάλληλη θέση.

Άλλες φορές, όταν το μέρος του επιτρέπει, ο άξιος σκύλος
αφού ξεχωρίσει τα ίχνη, τα ακολουθεί πολύ γρήγορα με την μύτη στο
έδαφος, φτάνοντας στο σημείο που κρύβεται ο λαγός, με αποτέλεσμα το
θήραμα να φεύγει πριν προφτάσουν οι κυνηγοί να πιάσουν θέση. Η
ταχύτητα της έρευνας πρέπει να συνοδεύεται με την καλή συνεργασία σκύλου
και κυναγωγού για να υπάρξει το θετικό αποτέλεσμα.

Ο λαγός κάνει πάρα πολλά κόλπα όλη τη νύχτα και ειδικά το πρωί, για
να καταλήξει στην κατάλληλη θέση, που θα κρυφτεί. Εδώ είναι που ο
Ελληνικός Ιχνηλάτης φανερώνει τη μεγάλη του αξία. Σταματά και μελετά τα
ίχνη με πείσμα, συνεχίζοντας την ιχνηλασία με τη μύτη στο έδαφος
προσεκτικά, κουνώντας έντονα και νευρικά την ουρά, προς αποφυγή του
λάθους.

Όσο πιο έμπειρος είναι ο σκύλος, δεν γελιέται εύκολα από τα κόλπα του
λαγού. Και χωρίς να καθυστερεί, ξεχωρίζει τα σωστά ίχνη ψάχνοντας
σταθερά με σιγουριά, χρησιμοποιώντας το μυαλό και την εμπειρία του
πλησιάζει το σημείο που κρύβεται ο λαγός.

Εδώ
πρέπει να αναφέρουμε ότι ορισμένα ζώα παρουσιάζουν διάφορα ιδιαίτερα
χαρακτηριστικά, όταν πλησιάζουν τη θέση που κρύβεται ο λαγός. π.χ.Αλλαγή
στη φωνή ή τρέμουλο στο σώμα, χωρίς φωνή ή σηκώνουν την τρίχα στη ράχη,
ορθώνοντας την ουρά, και τεντωνοντας το κεφάλι μπροστά με όλες τις
αισθήσεις τεντωμενες. Επίσης πρέπει να αναφέρουμε ότι υπάρχουν Ελληνικοί
Ιχνηλάτες που βάζουν περισσότερες φωνές κατά τη διάρκεια της ιχνηλασίας
και άλλοι οι οποίοι δεν βγάζουν φωνές, έως ότου ξεφωλιάσουν το λαγό και
μόνο στη δίωξη αρχίζουν να φωνάζουν ρυθμικά.

Στο ξεφώλιασμα του λαγού, γίνεται άγριος, ορμάει με μεγάλη
επιθετικότητα και ταχύτητα, βγάζοντας δυνατές φωνές, σαν να πνίγεται.
Στη συνέχεια τον διώκει καλπάζοντας με τις ώρεςώστε να τον αναγκάσει να
επιστρέψει στο σημείο που έφυγε. Αυτό το γνωρίζουν οι κυνηγοί και τον
περιμένουν με ένταση,
που θα ξαναγυρίσει για να μπλέξει τα
ίχνη του, όπως χαρακτηριστικά λένε.
Θέλοντας
να συμπυκνώσουμε όλα αυτά τα στάδια, της έρευνας, της ιχνηλασίας, της
φωνής ή όχι, του ξεφωλιάσματος και της δίωξης του Ελληνικού Ιχνηλάτη, θα
τα χωρίζαμε σε πεντε φάσεις. Δεν βάζουμε το χρόνο γιατί αυτός διαφέρει
ανάλογα το έδαφος (κάμπος ή βουνό, βραχώδη ή ομαλά εδάφη), την ηλικία
του ιχνηλάτη και την εμπειρία του. 'Ενας άξιος όμως έμπειρος Ελληνικός
Ιχνηλάτης μπορεί σε 15' λεπτά να ξεφωλιάσει ένα λαγό, μπορεί όμως και να
χρειαστεί μία ώρα και πάνω αν ο λαγός, έχει χρησιμοποιήσει όλα τα κόλπα
που του έχει μάθει η φύση του.


Οι
πέντε φάσεις λοιπόν, είναι οι εξής:
α)
ΠΡΩΤΗ ΦΑΣΗ: Ο Ιχνηλάτης αφού αφεθεί ελεύθερος στον κυνηγότοπο, αρχίζει
έξυπνα να κινείται κυκλικά με πάθος, γρήγορα με τη μύτη στο έδαφος, και
εφ'όσον ανακαλύψει, φρέσκα ίχνη, τα μελετά, άλλοτε βγάζοντας μια-δυο
φωνές, άλλοτε όχι, κουνώντας έντονα την ουρά, αρχίζει την ιχνηλασία.
β)
ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΑΣΗ: Κατά την οποία ο Ιχνηλάτης έχοντας ξεκαθαρίσει τα φρέσκα
πρωινά ίχνη, αρχίζει να δείχνει πιο νευρικός και με περισσότερο πάθος,
βγάζοντας μια- δυο φωνές ή όχι, να τα ακολουθεί με πολύ προσοχή και
μελέτη, προσπαθώντας να ανακαλύψει την κατεύθυνση που έχει ακολουθήσει ο
λαγός για να κρυφτεί.
γ) ΤΡΙΤΗ ΦΑΣΗ: Στο σημείο που μπορεί να βρεθεί ο σκύλος,
όπου ο λαγός κάνει τα γνωστά του κόλπα (λαβύρινθος). Εδώ χρειάζεται
πείσμα, μεγάλη προσοχή και εμπειρία από το ζώο με τη μύτη κολλημένη στο
έδαφος για να ξαναβρεί το σωστό δρόμο που ακολουθεί για την κρυψώνα του
λαγού.
δ)
ΤΕΤΑΡΤΗ ΦΑΣΗ: Ο Ιχνηλάτης συνεχίζει την ιχνηλασία, αφού έχει
σιγουρευτεί και χαρούμενα - κοφτά βάζει ή όχι δυο-τρεις φωνές και
αρχίζει να παρουσιάζει μια γενική ανησυχία που δηλώνει ότι πλησιάζει στο
θήραμα. Μπορεί να υπάρχουν διάφορες αντιδράσεις, αναλογα με το ζώο, την
εμπειρία του, την ιδιοσυγκρασία του, το έδαφος όπως αναφέραμε πιο πάνω.
Παρακολουθεί τα πάντα γύρω του. Τον παραμικρό θόρυβο την κάθε κίνηση,
έχοντας όλες τις αισθήσεις σε ύψιστο βαθμό ετοιμότητας, φοβούμενος, μην ο
λαγός του φύγει στα κρυφά (του "σούρει") και δεν τον αντιληφθεί, κάτι
που πολλές φορές συμβαίνει.

ε)
ΠΕΜΠΤΗ ΦΑΣΗ: Βρισκόμαστε στην τελευταία φάση όπου ο Ελληνικός
Ιχνηλάτης, ανάλογα με την ηλικία του,την εμπειρία του, συμπεριφέρεται ή
προσπαθεί να πιάσει το λαγό στην κρυψώνα του πονηρά, ή με δυνατές φωνές,
άλλοτε λίγο περίεργες τραβηγμένες, σαν να πνίγεται ορμάει στο λαγό με
πάθος. Ακολουθεί η δίωξη, η οποία πρέπει να είναι σταθερή, με πολλές
συνεχόμενες φωνές στην αρχή, μετά συνεχίζει με μελλωδικές φωνές
όσο νοιώθει το λαγό κοντά του και αραιές αν έχει απομακρυνθεί ο λαγός.
Δεν πρέπει να τον αφήσει μέχρι να τον αναγκάσει να ξαναγυρίσει πάλι στο
σημείο όπου έφυγε. Βέβαια, αν ο λαγός είναι πολύ έμπειρος, φροντίζει να
περάσει μέσα από άλλα ζώα ή να πατήσει στο νερό ή κάνοντας μεγάλα άλματα
να ακολουθήσει δύσκολα και πετρώδη σημεία για να τον χάσει ο σκύλος.
Στο σημείο αυτό, ο έμπειρος ιχνηλάτης, πρέπει να ξεπεράσει τις δυσκολίες
και να σηκώσει ξανά το λαγό, για να τον αναγκάσει να περάσει από τα
καρτέρια. Για να έχουμε αυτό το θετικό αποτέλεσμα, χρειάζεται εντατική
εκπαίδευση απαιτειται χρόνος, άρτια συνεργασία και αγάπη κυναγωγού και
σκύλου.
Θα ήταν μεγάλη παράλειψη, αν δεν αναφέραμε ότι ο ιχνηλάτης αυτός
επιστρέφει πάντα. Πολύ δύσκολα χάνεται,εκτός εάν του συμβεί κάτι. Από
πολύ μικρή ηλικία προσανατολίζεται πολύ καλά και αυτό τον βοηθά να
επιστρέφει σίγουρα στο μέρος που ξεκίνησε το πρωί έστω και αν περάσουν
πoλλές ώρες. Αυτό συμβαίνει σχεδόν πάντα διότι το ένστικτο
προσανατολισμού αυτού του λαγόσκυλου, όπως και των άλλων σκύλων εν
γένει, είναι καταπληκτικό. Yπήρξαν περιπτώσεις σκύλων που
εγκαταλείφτηκαν από οδηγούς σε πολύ μεγάλες αποστάσεις από τον τόπο τους
και όμως αυτοί επέστρεψαν ύστερα από ημέρες ή εβδομάδες και μήνες ακόμη
στο σπίτι τους.

Τελειώνοντας πρέπει να αναφέρουμε ότι ο Ελληνικός Ιχνηλάτης, κυνηγά
όλα τα τριχωτά θηράματα, εφ'όσον εκπαιδευτεί. Είναι όμως αρκετά έξυπνος,
ώστε μεγαλώνοντας και με την εμπειρία, να κυνηγά μόνο το θήραμα που
ενδιαφέρει το αφεντικό του και να του αρκεί ένα απλό "μπράβο" χωρίς
πολλά περιττά χάδια.

Θεωρούμε
τους εαυτούς μας τυχερούς που κυνηγάμε με τέτοιους άξιους σκύλους που
όποιος έτυχε σε βουνό ή κάμπο να διώκουν δυο ή τρεις Ελληνικοί
Ιχνηλάτες, θα μείνουν οι φωνές για πάντα στο μυαλό του, σαν αξέχαστες
μελωδίες.

 

[Barcode AST]

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ

ΑΝΑΛΟΓΙΕΣ ΜΗΚΟΥΣ-ΚΕΦΑΛΙΟΥ-ΛΑΙΜΟΥ-ΚΟΡΜΟΥ

ΑΡΣΕΝΙΚΑ

ΥΨΟΣ - ΚΕΦΑΛΙΟΥ ΛΑΙΜΟΣ -ΚΟΡΜΟΣ

(4,35/10 του ύψους στο ακρώμιο)- (6,5/10 του μήκους κεφαλιού)- (ύψος ακρωμίου +10%)
47 cm 20,5 cm 13,325 cm 51,7 «
48 « 20,8 « 13,52 « 52,8 «
49 « 21,3 « 13,845 « 53,9 «
50 « 21,7 « 14,105 « 55 «
51 « 22,18 « 14,417 « 56,1 «
52 « 22,62 « 14,703 « 57,2 «
53 « 23 « 14,95 « 58,3 «
54 « 23,5 « 15,275 « 59,4 «
55 « 24 « 15,6 « 60,5 «

ΘΥΛΗΚΑ

ΥΨΟΣ ΚΕΦΑΛΙ ΛΑΙΜΟΣ ΚΟΡΜΟΣ

(4,35/10 του ύψους στο ακρώμιο)- (6,5/10 του μήκους κεφαλιού)- (ύψος ακρωμίου +10%)
45 cm 19,44 cm 12,636 cm 49,5 cm
46 « 20 « 13 « 50,6 «
47 « 20,5 « 13,325 « 51,7 «
48 « 20,8 « 13,52 « 52,8 «
49 « 21,3 « 13,845 « 53,9 «
50 « 21,7 « 14,105 « 55 «

51 « 22,18 « 14,417 « 56,1 «
52 « 22,62 « 14,703 « 57,2 «
53 « 23 « 14,95 « 58,3 «
ΑΝΑΦΟΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΓΚΟΠΗ.