Κι εμείς δεν έχουμε κάνει τίποτα ακόμα.
Οι αρχικές ενδείξεις είναι ότι η Μόκα (και κάθε bullmastiff που ...σέβεται τον εαυτό του) μπορεί να βάλει στο στόμα της οτιδήποτε μπορείτε να φανταστείτε, κατά τη διάρκεια της βόλτας (όταν είναι "ελεύθερη"), ή όταν την έχω αφήσει να παίξει σε ελεγχόμενο χώρο.
Αρκεί να πω ότι ένα καλοκαιρινό βράδυ σε ένα φιλικό σπίτι στην Εύβοια, η Μόκα έφερε στη μαμά της, όλο χαρά, ένα ...ποντίκι!
Παρόλα αυτά, έχει ένα πλεονέκτημα. Δεν τρώει τίποτα άλλο από την ξηρά τροφή της και, συνεπώς, δεν διανοείται να "ζητιανέψει" και διατηρεί απόλυτη ψυχραιμία όταν τρώμε. Ετσι, δεν έχει μάθει και να κλέβει από την κουζίνα κλπ.
Η μόνη περίπτωση που παίρνει μεζεδάκι (όχι από ανθρώπινη τροφή) είναι όταν έχει εκτελέσει καλά κάτι που της ζητάω. Αυτό όλο στήνει ένα υπόβαθρο για περαιτέρω εκπαίδευση για άρνηση τροφής (και, γενικά, εξαγοράς), αλλά δεν έχω αποφασίσει ακόμα.