1. ...Για την συστροφη στον Δανο ειχα ταιστρα στο υψος μεταξυ θωρακα και ακρωμιου. Το ιδιο πιστευεις θελει και το Μπουλμαστιφ?
2. ...Στον Ανουβι ταιζα ANF και λεω να την προτιμησω και εδω.
3. ...Οταν λεω πως πρεπει να φαιρεται εννοω οτι μεγαλωνοντας γινεται ενα σοβαρο σκυλι με αισθηση του χιουμορ η ενα σοβαρο σκυλι που δεν σηκωνει πλακες? Ειναι σημαντικη η ερωτηση γιατι εγω γενικα ειμαι πειραχτηριο και με τους ανθρωπους και δεν θελω αυτο ο σκυλος μου να το εκλαβει ως κακια. Δεν ξερω εαν με καταλαβαινεις. Για παραδειγμα ο Ανουβις τσατιζοτανε οταν του εκανα πλακα! Και ειχε μουτρα ολη μερα! Οσο απιθανο και να ακουστει!
4. Πλακα εννοω μεχρι και να του κρυψω την μπαλα και να του λεω "που ειναι αγορι μου" και να την δειχνω μετα. Ενω η Παττυ(Χασκι) απλα συνεχιζει να παιζει ο Ανουβις εφευγε!
1. Το ίδιο κάνω κι εγώ με τα δικά μου... σε κάθε περίπτωση, μετά τους 3-4 μήνες, δύο γεύματα (πρωί και βράδυ) εφ' όρου ζωής... Μία ώρα πριν από το γεύμα, δεν τα αφήνω να κάνουν οποιαδήποτε άσκηση (βλέπε: "ταρζανιά"), όπως και, περίπου, μία ώρα μετά... νερό πίνουν μισή ώρα μετά το φαγητό...
2. Οσο και να συζητάμε, αρχιζω και πιστεύω ότι, για κάθε σκύλο, υπάρχει μιά τροφή που "ταιριάζει"... έχουμε (ήδη από παραδείγματα του φόρουμ) σκυλιά που ζουν πάρα πολλά χρόνια και, όταν ρωτάμε τι τρώνε, ακούμε διάφορες εκδοχές... φθηνές τροφές, κονσέρβες κλπ...
Αν, λοιπόν, η ANF του ταιριάζει, γιατί όχι? "Ταιριάζει" σημαίνει λίγα κόπρανα, σημαίνει "σωστή" υφή και σημαίνει ότι κάνεις τακτικές βιοχημικές εξετάσεις και τον βρίσκεις "τζάμι"... αλλιώς, θα πειραματιστείς με άλλη τροφή κλπ...
3. Γενικά, το Bullmastiff είναι "σοβαρό" σκυλί... με την οικογένεια, έχει αίσθηση του χιούμορ (και της πλάκας, πάντα μέσα σε ορισμένα πλαίσια) και θα μπει εύκολα (αφού περάσει κάποιος χρόνος και σας μάθει καλά) στο νόημα... και θα κάνει και τις δικές του σκανταλιές - πειράγματα, αν καταλάβει ότι σας αρέσουν... δεν θα κάνει, όμως, "χαριτωμενιές", όπως άλλες φυλές...
Κατά βάθος, όμως, δεν πρέπει να ξεχνάς
ποτέ τι σημαίνει Bullmastiff: Ομάδα 2 (φυσικοί φύλακες)... Μολοσσοειδές (ανθρωποκεντρικό - που έχει ανάγκη, όχι μόνο να λατρεύει τον άνθρωπό του, αλλά και να τον θαυμάζει, να τον θεωρεί
Αρχηγό)...
Δεν πρέπει να ξεχνάς ποτέ την αρχική εκτροφή και τον προορισμό του... έστω και αν σε κοιτάει με
αυτό το βλέμμα... το υγρό, το θλιμένο, το τρυφερό, το σοβαρό, το απορημένο... παραμένει, πάντα, το
αμετακίνητο εμπόδιο, ανάμεσα στην οικογένεια και σε όποιον διανοηθεί να ξεπεράσει τον προσωπικό της χώρο... δεν το έχει ξεχάσει αυτό, όσο και αν έχουν προσπαθήσει οι εκτροφείς να το "μαλακώσουν"...
Έ, λοιπόν, δεν μπορείς να περιμένεις τις χαρούμενες - χαριτωμένες αντιδράσεις άλλων φυλών... παραμένει ένα σοβαρό σκυλί...
4. Για την μπάλα (είτε την κρύψεις, είτε την πετάξεις), θα ψάξει να την βρει... ή, θα τρέξει να σου την φέρει... μιά φορά...
Εσύ, θα την ξανακρύψεις... θα πάει να την βρει... ή, θα την ξαναπετάξεις... θα τρέξει μέχρι το σημείο που βρίσκεται η μπάλα... και θα σε κοιτάξει...
Αν προσπαθήσεις πολύ, θα σου την ξαναφέρει...
Εσύ, την ξαναπετάς... εκείνο θα γυρίσει να σε κοιτάξει απορημένα: "μα, αφού σου το έφερα, εσύ δεν το θέλεις?"... και δεν θα κουνηθεί από τη θέση του...
Καταλαβαίνεις λίγο τη "φιλοσοφία" του?
Για το Bullmastiff, παιχνίδι είναι το μπαλάκι με το σχοινάκι... γιατί έχει κάποια επαφή
μαζί σου...
Για το Bullmastiff, ΠΑΙΧΝΙΔΙ είναι η διελκυστίνδα... γιατί παίζει
μαζί σου... αρκεί να μην καταλάβει ότι μπορεί (εύκολα) να σε κερδίζει...
2-3 ερωτησεις
...ενω ειναι τοπ για οικογενεια,η γυναικα σου ειναι προθυμη να θυσιασει καποια επιπλα ή και χαλια? γιατι ειναι γενικως
κροκοδειλακια!
Να κλείσω, σχολιάζοντας λιγάκι τη φράση του
Κοσμά...
Εχουν υπάρξει θέματα "εδώ μέσα", για το ποιός σκύλος έχει την πιο δυνατή μασέλα - σαγόνια - δάγκωμα... θέματα που μας ελκύουν εμάς τα "αγοράκια"...
Δεν πολυέχω συμμετάσχει σε αυτά τα θέματα... μου αρκεί ότι η "Ομάδα 2" (και οι συναφείς φυλές, οι μη αναγνωρισμένες από την FCI - για να μην ξεχνιόμαστε) έχει "αρκετά" δυνατά όλα τα παραπάνω...
Ομως, από τη δική μου μικρή εμπειρία (και των λοιπών "μπουλμαστιφάδων" του φόρουμ), οφείλω να ομολογήσω ότι από τις πιο εντυπωσιακές ιδιότητες του Bullmastiff είναι η δύναμη των σαγονιών του!!!
Οπως λένε και οι "γραφές", μπορεί να μην ξεσκίζει (savage) τον αντίπαλο (το θύμα του, θα έλεγα), αλλά, αν τον δαγκώσει (είτε με "γεμάτο", είτε με "ρηχό" δάγκωμα), αυτός δεν μπορεί να ξεφύγει και, ταυτόχρονα, θα έχει σοβαρή απώλεια...
Για τους καιρούς που ζούμε, λοιπόν, αυτή η ιδιότητα του Bullmastiff μεταφέρεται, εν δυνάμει, επάνω στα έπιπλα (όπως, πολύ σωστά, λέει ο Κοσμάς), στα πλαστικά, στα χαλιά, ακόμα και στα σίδερα... το Bullmastiff είναι σε θέση να σου φάει (σιγά-σιγά) ένα ολόκληρο καναπέ και να μην το πάρεις είδηση...
Αρκεί να σου πω ότι δεν έχω μπορέσει να βρω οποιοδήποτε κόκαλο (φυσικό ή τεχνητό), ή οτιδήποτε άλλο μασουλητήρι που να αντέχει στο "ήρεμο μασούλημα" της Μόκας, για παραπάνω από μερικά λεπτά!!! Μόνο κάτι (πανάκριβα!!!) κόκαλα της Nylabone και τα γνωστά μας kong αντέχουν, κάπως περισσότερο... όλα τα μασάει, τα συνθλίβει και τα καταπίνει...
Ομως...
Θα διαφωνήσω με τον Κοσμά, ως εξής: Το σκυλί μπορεί να μάθει (με κόπο και εκπαίδευση και συνέπεια, εκ μέρους σας) να μασάει
μόνο ότι επιλέξετε εσείς...
θέλω να διαβεβαιώσεις τη γυναίκα σου ότι η Μόκα δεν έχει μασήσει
ποτέ, οποιοδήποτε έπιπλο, βιβλίο, χαλί, παντόφλα, παπούτσι κλπ... για να είμαι ειλικρινής, δεν έχει μασήσει ποτέ οτιδήποτε δεν θέλαμε εμείς να μασήσει... τελεία και παύλα!
Υ.Γ. Και, για τους δύσπιστους, ο "μικρός" μας (που είναι ο ορισμός του "κροκόδειλου"!!!), επίσης έχει αρχίσει να μην μασάει οτιδήποτε δεν πρέπει να μασήσει... αυτός είναι πιο δύσκολος από τη Μόκα, επί του θέματος... γι' αυτό, απλά, εμείς είμαστε πιο επίμονοι και πιο συστηματικοί...
