To πρωτο σου σκυλι ειναι τελικα σαν την πρωτη σου αγαπη, "πεφτεις με τα μουτρα" στη σχεση σου μαζι τους, δινεις ολο σου το ειναι και ο (απο)χωρισμος ειναι ενα αβασταχτο σοκ που σε κανει να κινησε μεταξυ πραγματικοτητας και παρανοιας.
"Εχασα" την alithia μου στις 2 του μηνος πριν 10 μερες, ο λογος, τοξικη δηλητηριαση απο υπερβολικη καταποση αντι-φλεγμονωδων...εγκλημα χωρις τιμωρια.
Στις 21 του Δεκεμβρη λοιπον την Κυριακη βγαινουμε τη βραδυνη μας βολτα ως συνηθως χωρις κανενα προβλημα, παρατηρω ωστοσω πως στην αφοδευση της εκανε λιγο διαρροια, αν και σκοταδι εφεξα λιγο με το κινητο απο περιεργεια και ειδα πως ηταν σκουρα, μαυρη.
Δεν το΄χα ξαναδει και μου εκανε εντυπωση, επειτα στο σπιτι της εβαλα φαγητο και δεν το αγγιξε καθολου, πιο ανησυχητικο και απο τη διαρροια.
Της αφησα το φαγητο στο μπωλ ολο το βραδυ, το πρωι που σηκωθηκα ηταν ολο εκει. Πρωτοφανες!! Τετοιο λαιμαργο σκυλι (ηταν 16 μηνων και ζυγιζε 37.200) και να μην φαει καθολου μια μερα, ωσπου βρισκουμε κατω απο ενα επιπλο μασημενες καρτελες mesulid και xefo-rapid!!! Μου ειχαν πεσει τα φαρμακα και δεν το ειχα καταλαβει....Το σκυλι στην αυλη ξανακανει διαρροια με αιμα!!!
Παμε λοιπον στο γιατρο τη Δευτερα, του λεω τι εφαγε και τα συμπτωματα, μου λεει γαστροραγια και ξεκιναμε μισο χαπι 3 φορες τη μερα zantac, της κανει και μια ενεσιμη zantac και παμε σπιτι. Την Τεταρτη καμια βελτιωση και μαλιστα αυτη τη φορα δεν εκανε πηγμενο/χωνεμενο αιμα αλλα και κανονικο κοκκινο.
Τηλεφωνο το γιατρο τι γινεται δεν εχουμε βελτιωση δεν τρωει καθολου, χανει αιμα, μου λεει θα περιμενουμε γιατι ειναι νωρις και οι θεραπειες αυτες αργουν πολυ. Πεμπτη Χριστουγεννα, Παρασκευη καμια βελτιωση, τον ξαναπαιρνω τηλ πουθενα ο γιατρος, παιρνω εναν αλλον, ερχεται σπιτι και μου λεει τα εξης, δεν επρεπε να παρει καθολου χαπι διοτι το στομαχι της ηταν ηδη επιβαρυμενο, μονο ενεσιμες zantac, και 2ον επρεπε να της κανει konakion που ειναι αντι-αιμορραγικο.
Ξεκιναμε λοιπον νεα θεραπεια, για 6 ημερες ενεσιμη χορηγηση απο 1 ml zantac,konakion και buscopan πρωι-βραδυ συν almora για να αναπληρωνει ηλεκτρολυτες. Το σκυλι για 2 μερες καπως συνερχεται ξεκιναει να τρωει ελαχιστα ομως τα κανει ολα εμετο, περναει δηλαδη μια εβδομαδα και το σκυλι εχει αδυνατισει αρκετα, οι εμετοι ελλατωνονται και οι διαρροιες συνεχιζονται ναι μεν αλλα με ελαχιστο αιμα, ο γιατρος λεει πως φαινεται να σταματησε η αιμορραγια και θα περιμενουμε βελτιωση.
Οι μερες ομως περνανε, βελτιωση δεν υπαρχει και ξαναχανει αιμα, επικοινωνια με Θεσ/νικη για να την παμε στην κτηνιατρικη σχολη, απαντηση, οτι της κανετε θα της κανουμε κι εδω, με κλινικη στην Αθηνα ιδια απαντηση. Περνανε οι μερες το σκυλι εντελως αδυνατισμενο, εξαντλημενο μαζι κι εγω, ανημποροι κι οι δυο να μην ξερω τι να αλλο να κανω, συνεχεις επικοινωνια με το γιατρο, "κανε κατι, κατι αλλο" απαντηση, θα περιμενουμε. Στην αλλαγη του χρονου βρηκε τη δυναμη να ερθει διπλα μου τρεκλιζοντας επειδη φοβηθηκε τις κροτιδες, κι εγω να τη χαιδευω απαρηγορητος μες τα δακρυα και να της λεω τι θα κανουμε οταν θα γινει καλα. Το βραδυ για πρωτη φορα αρχισε να βηχει σαν να φωναζει, ετρεξα διπλα της και εκανε διαρροιες και εμετους οπως ηταν ξαπλωμενη, τηλ το γιατρο "σε παρακαλω ελα απο'δω δεν αντεχω να τη βλεπω ετσι υποφερει", βρηκα το κουραγιο να του μιλησω για ευθανασια και μου το απεκλεισε, του ειπα μαλιστα να την κανω εγω την ενεση και μες τον πανικο του ειπα να φερει και μια για μενα, μου ειπε να της κανω διπλη δοση buscopan, ηρεμησε μετα απο λιγο και πηγαμε και οι δυο για υπνο, εγω μεχρι το πρωι και αυτη για παντα.
"Εχασα" την alithia μου στις 2 του μηνος πριν 10 μερες, ο λογος, τοξικη δηλητηριαση απο υπερβολικη καταποση αντι-φλεγμονωδων...εγκλημα χωρις τιμωρια.
Στις 21 του Δεκεμβρη λοιπον την Κυριακη βγαινουμε τη βραδυνη μας βολτα ως συνηθως χωρις κανενα προβλημα, παρατηρω ωστοσω πως στην αφοδευση της εκανε λιγο διαρροια, αν και σκοταδι εφεξα λιγο με το κινητο απο περιεργεια και ειδα πως ηταν σκουρα, μαυρη.
Δεν το΄χα ξαναδει και μου εκανε εντυπωση, επειτα στο σπιτι της εβαλα φαγητο και δεν το αγγιξε καθολου, πιο ανησυχητικο και απο τη διαρροια.
Της αφησα το φαγητο στο μπωλ ολο το βραδυ, το πρωι που σηκωθηκα ηταν ολο εκει. Πρωτοφανες!! Τετοιο λαιμαργο σκυλι (ηταν 16 μηνων και ζυγιζε 37.200) και να μην φαει καθολου μια μερα, ωσπου βρισκουμε κατω απο ενα επιπλο μασημενες καρτελες mesulid και xefo-rapid!!! Μου ειχαν πεσει τα φαρμακα και δεν το ειχα καταλαβει....Το σκυλι στην αυλη ξανακανει διαρροια με αιμα!!!
Παμε λοιπον στο γιατρο τη Δευτερα, του λεω τι εφαγε και τα συμπτωματα, μου λεει γαστροραγια και ξεκιναμε μισο χαπι 3 φορες τη μερα zantac, της κανει και μια ενεσιμη zantac και παμε σπιτι. Την Τεταρτη καμια βελτιωση και μαλιστα αυτη τη φορα δεν εκανε πηγμενο/χωνεμενο αιμα αλλα και κανονικο κοκκινο.
Τηλεφωνο το γιατρο τι γινεται δεν εχουμε βελτιωση δεν τρωει καθολου, χανει αιμα, μου λεει θα περιμενουμε γιατι ειναι νωρις και οι θεραπειες αυτες αργουν πολυ. Πεμπτη Χριστουγεννα, Παρασκευη καμια βελτιωση, τον ξαναπαιρνω τηλ πουθενα ο γιατρος, παιρνω εναν αλλον, ερχεται σπιτι και μου λεει τα εξης, δεν επρεπε να παρει καθολου χαπι διοτι το στομαχι της ηταν ηδη επιβαρυμενο, μονο ενεσιμες zantac, και 2ον επρεπε να της κανει konakion που ειναι αντι-αιμορραγικο.
Ξεκιναμε λοιπον νεα θεραπεια, για 6 ημερες ενεσιμη χορηγηση απο 1 ml zantac,konakion και buscopan πρωι-βραδυ συν almora για να αναπληρωνει ηλεκτρολυτες. Το σκυλι για 2 μερες καπως συνερχεται ξεκιναει να τρωει ελαχιστα ομως τα κανει ολα εμετο, περναει δηλαδη μια εβδομαδα και το σκυλι εχει αδυνατισει αρκετα, οι εμετοι ελλατωνονται και οι διαρροιες συνεχιζονται ναι μεν αλλα με ελαχιστο αιμα, ο γιατρος λεει πως φαινεται να σταματησε η αιμορραγια και θα περιμενουμε βελτιωση.
Οι μερες ομως περνανε, βελτιωση δεν υπαρχει και ξαναχανει αιμα, επικοινωνια με Θεσ/νικη για να την παμε στην κτηνιατρικη σχολη, απαντηση, οτι της κανετε θα της κανουμε κι εδω, με κλινικη στην Αθηνα ιδια απαντηση. Περνανε οι μερες το σκυλι εντελως αδυνατισμενο, εξαντλημενο μαζι κι εγω, ανημποροι κι οι δυο να μην ξερω τι να αλλο να κανω, συνεχεις επικοινωνια με το γιατρο, "κανε κατι, κατι αλλο" απαντηση, θα περιμενουμε. Στην αλλαγη του χρονου βρηκε τη δυναμη να ερθει διπλα μου τρεκλιζοντας επειδη φοβηθηκε τις κροτιδες, κι εγω να τη χαιδευω απαρηγορητος μες τα δακρυα και να της λεω τι θα κανουμε οταν θα γινει καλα. Το βραδυ για πρωτη φορα αρχισε να βηχει σαν να φωναζει, ετρεξα διπλα της και εκανε διαρροιες και εμετους οπως ηταν ξαπλωμενη, τηλ το γιατρο "σε παρακαλω ελα απο'δω δεν αντεχω να τη βλεπω ετσι υποφερει", βρηκα το κουραγιο να του μιλησω για ευθανασια και μου το απεκλεισε, του ειπα μαλιστα να την κανω εγω την ενεση και μες τον πανικο του ειπα να φερει και μια για μενα, μου ειπε να της κανω διπλη δοση buscopan, ηρεμησε μετα απο λιγο και πηγαμε και οι δυο για υπνο, εγω μεχρι το πρωι και αυτη για παντα.
