xritaki μου,
συμφωνω μαζι σου οτι η κληρονομικοτητα του χαρακτηρα ειναι πιασ' τ' αυγο και κουρευτο, γιατι η κληρονομησιμοτητα των τασεων ειναι τοσο πολυπλοκη και εν πολλοις random, αλλα μας βοηθανε
πρακτικα δυο πραγματα
α) το γεγονος οτι η μητερες δινουν παραπανω στοιχεια συμπεριφορας στα κουταβια τους δινοντας τους αγωγη και μαθηματα ζωης που επηρρεαζουν κατα πολυ το μελλοντικο σκυλο (κατι που εχω διαπιστωσει και απο την εκτροφη μου, με τις διαφορες και τις ομοιοτητες που παρατηρω μεταξυ παιδιων διαφορετικων μητερων που δινουν διαφορετικη αγωγη στις ομαδες κουταβιων τους)
και β) το γεγονος οτι αν το παλευουμε το χαρακτηρα κομματι-κομματι στην εκτροφη (κανοντας επιλογες για ενα-ενα trait / ταση) κατι που κανει
κατ' ουσια ο εκτροφεας που εκτρεφει για χαρακτηρα, προοδευουμε καλυτερα απ' οτι οταν επιδιωκουμε συνολα συμπεριφορας...
το γεγονος αλλωστε οτι το εκτροφικο προγραμμα σκυλων οδηγων-τυφλων εχει τοση επιτυχια - ανεβασε το ποσοστο κουταβιων που γινονται τελικα οδηγοι, απο το 40% στο 90% (!) σημαινει πολλα...
