Δεν είναι καθόλου κακό να θέλεις σκύλο μιας συγκεκριμένης φυλής ΑΝ καταλαβαίνεις τι ιδιαιτερότητες έχει αυτή η φυλή, ΑΝ σου αρέσει όχι μόνο εμφανισιακά αλλά και σαν σύνολο χαρακτηριστικών, ΑΝ είσαι έτοιμος να επενδύσεις χρήματα και να προσφέρεις στον καινούργιο σου φίλο ότι χρειάζεται.

Μπράβο σου που αποφάσισες να ρωτήσεις για τα εκτροφεία κ δεν παρασύρθηκες από την πρώτη αγγελία που ειδες (υπάρχουν χιλιάδες αλλά δυστυχώς οι άνθρωποι που αγοράζουν τέτοια κουταβάκια άθελά τους στηρίζουν οικονομικά κανονικούς απατεώνες.)
Υπάρχει όμως και μια εναλλακτική λύση... να ψάξεις για χάσκυ που να χαρίζεται είτε από καταφύγιο είτε από εθελοντή που το φιλοξενεί προσωρινά. Βέβαια θα πεις ότι θέλεις να μεγαλώσεις το κουτάβι μόνος σου, να είσαι το μοναδικό του αφεντικό. Η αλήθεια είναι ότι είναι ωραίο να έχεις έναν σκύλο "λευκή σελίδα" κ να χτίσεις την σχέση μαζί του όπως εσύ θα ήθελες. Αλλά το να αλλάξεις προς το καλύτερο τη ζωή ενός παρατημένου σκύλου και να
γίνεις το μοναδικό του αφεντικό, αυτό έχει άλλη χάρη. Επίσης, σαν πρώτος σκύλος ένα ενήλικο ζώο πάντα είναι πιο εύκολο (σίγουρα θα αντιμετωπίσεις θέματα συμπεριφοράς αλλά θα ξέρεις από την αρχή τι χαρακτήρας είναι. Πολλές φορές οι πρωτάρηδες τα χάνουν όταν η "χνουδωτή μπαλίτσα" εξελίσσεται σε κάτι εντελώς διαφορετικό από όσα περίμεναν να δουν. Κάποιος ήθελε θαρραλέο σκυλί κ του βγήκε ντροπαλό, άλλος ήθελε ήρεμο κ απέκτησε ζαβολιάρη, κλπ. Όταν υιοθετείς ενήλικο σκύλο μετά από 2-3 συναντήσεις μαζί του καταλαβαίνεις τι καπνό φουμάρει.)
Αυτά.