Ρε σεις, εδώ έχουμε πολικό ψύχος και είναι αδύνατο να περπατήσει κανείς έξω. Μια ιδέα είναι να αφήνω το Μουφ να τρέχει στον ανοιχτό σκύλο του σχολείου δίπλα (δεν τους πειράζει), αλλά δεν ξέρω πού διάολο θα παρκάρω ώστε να τον παρακολουθώ από το αυτοκίνητο (δεν αντέχω τους -20!
). Να τον πάω στο πάρκο δεν μπορώ διότι τα κλείσανε αφού ούτε τρακτέρ δεν μπαίνει μέσα που λέει ο λόγος απ' το πολύ χιόνι. Αφήστε που μας πληροφορήσανε ότι θα ξαναχιονίσει!
Μια ιδέα είναι να πηγαίνω το Μουφ μια με δυο φορές τη βδομάδα στην ώρα της κοινωνικοποίησης που οργανώνει ο εκπαιδευτής του. Μπορώ να τον αφήνω εκεί λυτό με άλλα σκυλιά να βολοδέρνει σε μεγάλη αίθουσα που θερμαίνεται για καμιά ώρα. Έχουμε και το agility, πάλι μέσα, δυο φορές τη βδομάδα. Σπίτι όταν το πιάνει μούρλα το Μουφ μου φέρνει το σκοινάκι του να παίξουμε διελκυστίνδα, αλλά δε νομίζω ότι είναι αρκετό. Αν και δεν πολυζητάει να βγαίνει έξω με αυτόν τον ψόφο, τον λυπάμαι τον κακομοίρη που έχει ενέργεια και κάθεται τώρα κάτω και αναστενάζει εκ βαθέων (de profundis). Φανταστείτε ρε ότι για τσίσα του και κακά του έχω ανοίξει μια γούβα μες στο χιόνι μπροστά στην εξώπορτα του σπιτιού και τον βγάζω έξω, μετά έρχεται βολίδα μέσα και πέφτω στα τέσσερα, μισή μέσα-μισή έξω να μαζέψω τα κακάκια διότι θα γίνουμε ρεζίλι των σκυλιών έτσι και πλησιάσει κανείς.
Λέτε η μια ώρα κοινωνικοποίησης να κάνει κάτι? Δεύτερη ώρα δεν μπορώ να τον πάω διότι διδάσκω εκείνη τη μέρα και ώρα. Φοβάμαι συνεχώς ότι θα αγριέψει αν δε βλέπει άλλους σκύλους που τους αγαπάει τόσο πολύ...
). Να τον πάω στο πάρκο δεν μπορώ διότι τα κλείσανε αφού ούτε τρακτέρ δεν μπαίνει μέσα που λέει ο λόγος απ' το πολύ χιόνι. Αφήστε που μας πληροφορήσανε ότι θα ξαναχιονίσει!Μια ιδέα είναι να πηγαίνω το Μουφ μια με δυο φορές τη βδομάδα στην ώρα της κοινωνικοποίησης που οργανώνει ο εκπαιδευτής του. Μπορώ να τον αφήνω εκεί λυτό με άλλα σκυλιά να βολοδέρνει σε μεγάλη αίθουσα που θερμαίνεται για καμιά ώρα. Έχουμε και το agility, πάλι μέσα, δυο φορές τη βδομάδα. Σπίτι όταν το πιάνει μούρλα το Μουφ μου φέρνει το σκοινάκι του να παίξουμε διελκυστίνδα, αλλά δε νομίζω ότι είναι αρκετό. Αν και δεν πολυζητάει να βγαίνει έξω με αυτόν τον ψόφο, τον λυπάμαι τον κακομοίρη που έχει ενέργεια και κάθεται τώρα κάτω και αναστενάζει εκ βαθέων (de profundis).
Φανταστείτε ρε ότι για τσίσα του και κακά του έχω ανοίξει μια γούβα μες στο χιόνι μπροστά στην εξώπορτα του σπιτιού και τον βγάζω έξω, μετά έρχεται βολίδα μέσα και πέφτω στα τέσσερα, μισή μέσα-μισή έξω να μαζέψω τα κακάκια διότι θα γίνουμε ρεζίλι των σκυλιών έτσι και πλησιάσει κανείς.Λέτε η μια ώρα κοινωνικοποίησης να κάνει κάτι? Δεύτερη ώρα δεν μπορώ να τον πάω διότι διδάσκω εκείνη τη μέρα και ώρα. Φοβάμαι συνεχώς ότι θα αγριέψει αν δε βλέπει άλλους σκύλους που τους αγαπάει τόσο πολύ...
