Τα κρέατα τα διατηρώ στους -18 βαθμούς, οπότε το τοξόπλασμα δεν με απασχολεί. Άσε που μάλλον πιο πολλές πιθανότητες έχει να πάθει τοξοπλάσμωση από χόρτα με ούρα γατιών, παρά από το κρέας.
Αυτή τη στιγμή έχω μία σκύλα που ελπίζω να είναι έγκυος και σαφώς συνεχίζει να τρώει ωμά. Ούτε στην περσινή εγκυμοσύνη τα σταμάτησα και φυσικά έδωσα και στα κουτάβια. Εγώ σαν νέα εκτροφέας δεν έχω πολλά στατιστικά στοιχεία, αλλά η εκτροφέας της σκύλας μου άρχισε την εκτροφή το 1994 και ταΐζει ωμά. Μετά από 17 χρόνια και 40 γέννες είναι πολύ ευχαριστημένη από τα αποτελέσματα. Η πρώτη της σκύλα πέθανε το 2008 σε ηλικία 14,5 και η κόρη της πέρσι σε ηλικία 13 ετών και 10 μηνών. 2 εβδομάδες πριν το θάνατο της ήμουν εκεί και την έχω σε βίντεο να τρέχει στο κήπο μαζί με τα κουτάβια.
Πολλοί εκτροφείς ταΐζουν barf. Δεν είναι τυχαίο που ένα από τα πρώτα εργοστάσια τυποποιημένης barf στην Ολλανδία το άνοιξαν οι εκτροφείς των Irish Wolf Hound από το kennel Glenfinnan, ακριβώς επειδή είδαν τόσο μεγάλη διαφορά στα σκυλιά τους.
Έχω επίσης μια προσωπική εμπειρία με την Sue, που ήρθε σε εμένα σε ηλικία 4 ετών και μέχρι τότε έτρωγε ξηρά. Είχε ευαίσθητο στομάχι, δεν σήκωνε καμιά αλλαγή τροφής και μετά από κάθε γεύμα κλαψούριζε. Την πήγα για εξετάσεις και στον υπέρηχο βρήκαν τη πυλωρική στένωση ερεθισμένη. Μας δώσανε κτηνιατρική τροφή άλλα η ευαισθησία παρέμεινε.
Ωμά δεν ήθελε να φάει με κανένα τρόπο. Όταν όμως πέρσι τα κουτάβια της μικρής άρχισαν τα ωμά, ζήλεψε και άρχισε να τα τρώει. Αυτό ήταν! Με μιας της πέρασαν τα πάντα, δεν κλαίει μετά το φαγητό, τρώει ότι της δώσεις, ωμά, μαγειρευτά, ξηρά, κονσέρβα χωρίς κανένα πρόβλημα.
