Οι περισσότερες, επίσημες και πιστοποιημένες* - αν όχι σχεδόν όλες οι barf του εμπορίου - ακολουθούν, όπως και οι σκυλοτροφές:
- Τον κανόνα της μέγιστης δυνατής κερδοφορίας, δηλαδή το μεγαλύτερο δυνατό ποσοστό σε κόκαλλο που είναι και το πιο φθηνό υλικό.
- Τις healthy bullshit τάσεις, εξ ού και βρίσκεις μέσα αρακά που δεν έχει καμία θέση στη διατροφή του σκύλου ή ράσμπερυ και άλλα τέτοια super foods τα οποία δε νομίζω να αναζητούσε ο ωμοφάγος σκύλος/λύκος στα δάση τότε εκείνα τα χρόνια...
Κάποια έτοιμη είναι ίσως λίιιγο καλύτερη από άλλη - καμία τους όμως δεν είναι ιδανική - αν ήταν θα ήταν και απαγορευτικό το κόστος τους. Επίσης Barf δεν σημαίνει να τρώει ο σκύλος κάθε μέρα το ίδιο, ακόμη και αν αυτό είναι ωμό.
Υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις πιο "homemade" barf. Επίσης μπορεί κανείς να πάει σε πιο μεσοβέζικες λύσεις, που ανεβάζουν την ποιότητα σε σχέση με την αποκλειστικά έτοιμη barf.
Π.χ. μισά γεύματα από μια "καλή" έτοιμη μπαρφ
1 γεύμα ψάρι τη βδομάδα από τη λαική της γειτονιάς
1 γεύμα στομάχια κοτόπουλου τη βδομάδα επίσης από Βαρβάκειο.
1 γεύμα πράσινο πατσά τη βδομάδα επίσης από Βαρβάκειο.
Ενα λάδι με ωμέγα-3 πχ λινέλαιο που το βάζεις μόνος σου γιατί δεν το χει έτσι κι αλλιώς καμία έτοιμη μπαρφ μέσα.
Κάπως έτσι ανεβάζεις ποιότητα, σε προσιτό κόστος, είναι εύκολο και δεν χρειάζεσαι και τεράστιο χώρο κατάψυξης.
(* η πιστοποίηση δεν εγγυάται την ποιότητα αλλά την τυποποίηση της διαδικασίας παραγωγής.)
