Καλααζάρ και προφύλαξη
- Thread starter ΜΑΚΗΣ
- Ημερομηνία δημιουργίας
Kαλα και στην κοκκινη σαλτσα στα μακαρονια λιγο δεντρολιβανο την κανει αψογη. Επισης αν κανετε γλυκα του κουταλιου νομιζω στο κυδωνι μπαιενει αρμπαροριζα για γευση! Ποο να πω στη γιαγια μου να μου φτιαξει!!!
Μην πειτε οφ τοπικ.. Το ΚΑΛΟ φαι δεν ειναι ποτε οφ τοπικ και μπορει οι γερμανουληδες μου να εχουν χιλια καλα αλλα ελληνικη κουζινα δεν εχουν!!
Μην πειτε οφ τοπικ.. Το ΚΑΛΟ φαι δεν ειναι ποτε οφ τοπικ και μπορει οι γερμανουληδες μου να εχουν χιλια καλα αλλα ελληνικη κουζινα δεν εχουν!!
Έτσι τους κάνω και εγώ.... και κάνω κάτι απλές ερωτήσεις....Και απ'αυτά έχουμε φυτέψει (εκτός απο αμπαρόριζα που δεν είχα ιδέα)
Θα ρωτήσω περισσότερα για την κιτρονέλλα στο φυτόριο (που με βλέπουν και αλλάζουν πεζοδρόμιο) σχετικά με τα αιθέρια έλαια, κτλ...
Συμφωνώ και Επαυξάνω!!!!Να προσθέσω οτι το δεντρολίβανο είναι καταπλικτικό ΚΑΙ στο αρνάκι
μου ανοιξες την ορεξη παω να τσιμπισω κατι!!Kαλα και στην κοκκινη σαλτσα στα μακαρονια λιγο δεντρολιβανο την κανει αψογη. Επισης αν κανετε γλυκα του κουταλιου νομιζω στο κυδωνι μπαιενει αρμπαροριζα για γευση! Ποο να πω στη γιαγια μου να μου φτιαξει!!!
Μην πειτε οφ τοπικ.. Το ΚΑΛΟ φαι δεν ειναι ποτε οφ τοπικ και μπορει οι γερμανουληδες μου να εχουν χιλια καλα αλλα ελληνικη κουζινα δεν εχουν!!
Θα παρακαμψω τα αμαρτωλα εκτος θεματος ποστ και θα θεσω τον εξης προβληματισμο: ολα αυτα που αναφερθησαν πιο πανω, ακομα και τα χημικα, ειμαστε σιγουροι οτι πλεον ειναι το ιδιο αποτελεσματικα οπως τοτε που οι ντοματα μοσχοβολαγε ντοματα και οχι καροτο;
Τα κουνουπια πια εχουν αγριεψει, υποθετω και οι σκνιπες εχουν προσαρμοστει, στα βαρια χημικα απωθητικα, στα φυτα θα μασησουν.
Το λεω γιατι χρονο με το χρονο παρατηρω πολλες αλλαγες.
Ευκαλυπτα υπαρχουν πολλα στην περιοχη μου,λεβαντα και βασιλικοι στο σπιτι μου (και σαμιαμιδια) αλλα δεν ειναι ο αριθμος των εντομων που αυξανετε μονο, ειναι και ο τροπος που τσιμπανε, αλλα και τα αποτελεσματα του τσιμπιματος στο δερμα.
Και μετα ειναι και τα φυτα. Αν εξαιρεσουμε τις γενετικες αλλαγες που εχουν υποστει τα καινουργια, ακομα και τα γηραιοτερα πχ 20 ή 30 χρονων δεν εχουν πλεον τα ιδια χαρακτηριστικα.
Ασε που καθε χειμωνας που περναει ειναι και πιο λιγες οι φορες που το εξωτερικο θερμομετρο θα γραψει 0 και μειον.
Υ.Γ. και μην αρχισετε παλι τα που μενεις γιατι θα βαλω γκουγκλ ερθ.
Τα κουνουπια πια εχουν αγριεψει, υποθετω και οι σκνιπες εχουν προσαρμοστει, στα βαρια χημικα απωθητικα, στα φυτα θα μασησουν.
Το λεω γιατι χρονο με το χρονο παρατηρω πολλες αλλαγες.
Ευκαλυπτα υπαρχουν πολλα στην περιοχη μου,λεβαντα και βασιλικοι στο σπιτι μου (και σαμιαμιδια) αλλα δεν ειναι ο αριθμος των εντομων που αυξανετε μονο, ειναι και ο τροπος που τσιμπανε, αλλα και τα αποτελεσματα του τσιμπιματος στο δερμα.
Και μετα ειναι και τα φυτα. Αν εξαιρεσουμε τις γενετικες αλλαγες που εχουν υποστει τα καινουργια, ακομα και τα γηραιοτερα πχ 20 ή 30 χρονων δεν εχουν πλεον τα ιδια χαρακτηριστικα.
Ασε που καθε χειμωνας που περναει ειναι και πιο λιγες οι φορες που το εξωτερικο θερμομετρο θα γραψει 0 και μειον.
Υ.Γ. και μην αρχισετε παλι τα που μενεις γιατι θα βαλω γκουγκλ ερθ.
Κοτσίδα έχεις δίκιο.... μακάρι να ήταν τα φυτά όπως τα γνώρισαν οι παππούδες μας.
Τα κουνούπια έχουν αγριέψει πάρα πολύ...έχω σημάδια απο τσιμπήματα του προηγούμενου Σ-Κ
Στην αρχή του καλοκαιριού, είπα οτι θα προσπαθήσω να ελατώσω τις αμπούλες, θεωρώντας οτί δεν κάνει και το καλύτερο καλό στην υγεία του σκυλιού μου (εκτός απο τα εξωτερικά παράσιτα) (τα χημικά της αμπούλας πάνε και στο συκότι η μένουν στην επιφάνεια του δέρματος;;;;;;; ).
Διάβασα, έψαξα και βρήκα οτι το αιθέριο έλαιο λεβάντας λειτουργεί ως αποκρουστικό για τα εξωτ. παράσιτα γιατι τους ενοχλεί η μυρωδιά.
Έβαζα λοιπόν κάθε μέρα πάνω στο σκύλο, στο περιλαιμιο αλλά και στο λουράκι, αιθέριο έλαιο λεβάντας, κιτρονέλλας και ευκάλυπτου για να έχω και προστασία για την σκνίπα.
Γρήγορα κατάλαβα όμως οτι δεν αρκούν για την πλήρη προστασία του ζώου και ξαναγόρασα αμπούλα.
Θέλω να πώ λοιπόν οτι τα αρωματικά φυτά δεν φτάνουν για την πλήρη αντιμετόπισει των παρασίτων και των ανεπιθήμιτων ζουζουνιών. Απλά είναι ένας συνδιασμός αμπούλας, αιθέριο έλαιο, φυτά, "πριζακίου" μεστο σπίτι, σίτες, σκαλιμπορ,..... που σου δίνει σχεδόν 100% προστασία.
Τα κουνούπια έχουν αγριέψει πάρα πολύ...έχω σημάδια απο τσιμπήματα του προηγούμενου Σ-Κ
Στην αρχή του καλοκαιριού, είπα οτι θα προσπαθήσω να ελατώσω τις αμπούλες, θεωρώντας οτί δεν κάνει και το καλύτερο καλό στην υγεία του σκυλιού μου (εκτός απο τα εξωτερικά παράσιτα) (τα χημικά της αμπούλας πάνε και στο συκότι η μένουν στην επιφάνεια του δέρματος;;;;;;; ).
Διάβασα, έψαξα και βρήκα οτι το αιθέριο έλαιο λεβάντας λειτουργεί ως αποκρουστικό για τα εξωτ. παράσιτα γιατι τους ενοχλεί η μυρωδιά.
Έβαζα λοιπόν κάθε μέρα πάνω στο σκύλο, στο περιλαιμιο αλλά και στο λουράκι, αιθέριο έλαιο λεβάντας, κιτρονέλλας και ευκάλυπτου για να έχω και προστασία για την σκνίπα.
Γρήγορα κατάλαβα όμως οτι δεν αρκούν για την πλήρη προστασία του ζώου και ξαναγόρασα αμπούλα.
Θέλω να πώ λοιπόν οτι τα αρωματικά φυτά δεν φτάνουν για την πλήρη αντιμετόπισει των παρασίτων και των ανεπιθήμιτων ζουζουνιών. Απλά είναι ένας συνδιασμός αμπούλας, αιθέριο έλαιο, φυτά, "πριζακίου" μεστο σπίτι, σίτες, σκαλιμπορ,..... που σου δίνει σχεδόν 100% προστασία.
Eγω μετα τις κρισαρες και τις απειρες ωρες στο πετ σοπ να διαβαζω τα κουτια απο ολα τα λουρακια-αμπουλες,κατεληξα ,οπως πολλοι λενε,ειναι θεμα τυχης.
Εμεις βαζουμε οτι καλυτερο μπορουμε και απο κει κ περα κανουμε το σταυρο μας.
Επισης,ειπα να απαρνηθω το σκαλιμπορ(χημικο καργα) και να βαλω bioband...
Δεν τολμαω.φοβουμε...
Εμεις βαζουμε οτι καλυτερο μπορουμε και απο κει κ περα κανουμε το σταυρο μας.
Επισης,ειπα να απαρνηθω το σκαλιμπορ(χημικο καργα) και να βαλω bioband...
Δεν τολμαω.φοβουμε...
Λεϊσμανίαση (Καλααζάρ) –καταστροφή των οικοσυστημάτων και νοσηρότητα .Κατερίνα Πλασσαρά
Καλοκαίρι και το Καλααζάρ δημιουργεί τα γνωστά προβλήματα στις θερμές χώρες του νότου, στη Μεσόγειο και στη χώρα μας φυσικά.
Αλλά τι είναι αυτή η αρρώστια για την οποία συχνά γινόμαστε θύματα παραπληροφόρησης; Στην πραγματικότητα υπάρχουν πολλές μορφές Λεϊσμανίασης. Εμείς ας μείνουμε στη γνωστή μας «ζωοανθρωπονόσο» που λέγεται έτσι επειδή από αυτή νοσούν άνθρωποι και ζώα – κυρίως σκύλοι, όπως έχουμε μάθει τα τελευταία χρόνια. Κατ αρχήν η Λεϊσμανίαση δεν μεταδίδεται απευθείας από σκύλο σε άνθρωπο, ούτε από σκύλο σε σκύλο, μόνο και μόνο επειδή θα έρθουν σε επαφή. Χρειάζεται να μεσολαβήσει ένα έντομο, η σκνίπα Φλεβοτόμος. Αυτή αν τσιμπήσει ένα άρρωστο άτομο θα μολυνθεί από τη νόσο. Έπειτα, αφού περάσουν 5-6 μέρες απαραίτητων διεργασιών μέσα στον οργανισμό της, μπορεί, πάλι με τσίμπημα , να τη μεταδώσει σε ένα υγιές. Να πούμε ακόμη ότι παγκοσμίως υπάρχουν περίπου 700 είδη Φλεβοτόμου κι από αυτά μπορούν να μεταδώσουν την αρρώστια μόνο τα 60.
Οι «συνήθειες» της σκνίπας
Το Καλααζάρ θεωρείται κτηνιατρικό πρόβλημα ενώ ο άνθρωπος είναι μάλλον τυχαίο θύμα και δεν μεταδίδει τη νόσο, η οποία περιορίζεται στα εσωτερικά του όργανα.. Ο σκύλος και άλλα θηλαστικά, μπορούν να τη μεταδώσουν αφού το παράσιτο κυκλοφορεί στο αίμα τους και βρίσκεται παντού, άρα και στα σημεία του δέρματος που μπορεί να τσιμπήσει η σκνίπα. Να προσθέσουμε ότι η Φλεβοτόμος δεν κυκλοφορεί την ημέρα αλλά τις νυχτερινές ώρες, στο σκοτάδι. Ακόμα, ότι τα κρούσματα σε σκύλους είναι πολλά ενώ σε ανθρώπους ελάχιστα. Με αφορμή αυτό, διατυπώθηκε, από ορισμένους γιατρούς, η άποψη ότι έχουμε να κάνουμε με «ζωόφιλη» και «ανθρωπόφιλη» σκνίπα.
Στην εποχή μας, ο άνθρωπος χρησιμοποιεί πολλούς τρόπους προστασίας από τη νόσο. Όπως τα αντιπαρασιτικά περιλαίμια των σκύλων, τον ψεκασμό των ζώων με χημικά καθώς και των χώρων όπου ζουν. Για θεραπεία εξακολουθεί να χρησιμοποιείται το αντιμόνιο, το οποίο όμως έχει παρενέργειες, ενώ τα τελευταία χρόνια, θεαματικά φαίνεται να είναι τα αποτελέσματα θεραπείας με αλλοπουρινόλη, η οποία χορηγείται στους σκύλους όχι μόνο για θεραπεία αλλά και για πρόληψη.
Η Φλεβοτόμος κυκλοφορεί από το Μάιο ως τον Οκτώβρη, ενώ τα «στέκια» της βρίσκονται σε κάποιους «κρυψώνες με υγρασία», όπως λατομεία, στάνες, κοτέτσια, παλιά πηγάδια, ξερολιθιές, κι ακόμα πέτρινες μάντρες, πισίνες, γκαζόν κλπ.
Από το παρελθόν στο σήμερα
Τα παλιότερα χρόνια δεν υπήρχαν ασφαλείς τρόποι διάγνωσης, έτσι μπορούμε να πούμε ότι, τουλάχιστον για την Ελλάδα, δεν έχουμε επιβεβαιωμένα στοιχεία. Κατά τον 18ο αιώνα, η νόσος ανιχνεύεται πρώτα στην Ύδρα και στις Σπέτσες, περιοχές αρκετά «αστικοποιημένες» για την εποχή. Σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά, και ένα στοιχείο που έχει ενδιαφέρον είναι ότι σε μετρήσεις που έγιναν στην Ελλάδα από το 1951 ως το 1979 το 1/3 των περιπτώσεων εντοπίστηκε στο λεκανοπέδιο της Αττικής ενώ σε μέτρηση των ετών 1985-1995 καταγράφηκε στο λεκανοπέδιο, το 67% των κρουσμάτων.
Να είναι τυχαίο; Βέβαια στο λεκανοπέδιο έχουμε περισσότερα αδέσποτα (τα οποία, όπως θα αποδειχτεί, μπορεί και να «προστατεύουν» τον άνθρωπο). Επίσης έχουμε και παλιά λατομεία. Στην επαρχία πάλι έχουν περισσότερες στάνες, κοτέτσια, παλιά πηγάδια, ξερολιθιές κλπ.
Μιλήσαμε με τον Κο Βύρωνα Χανιώτη ο οποίος είναι ιατρικός εντομολόγος και έχει γράψει το βιβλίο «Αρθρόποδα και Δημόσια Υγεία» καθώς και το βιβλίο «Λοιμώξεις. Παρασιτώσεις, Αλλεργίες από Αρθρόποδα», μαζί με τον Κο Ιωάννη Τσελέντη. Ο Κος Χανιώτης έχει ασχοληθεί με την «Ζωοπροφύλαξη» που, ως προς το Καλααζάρ, σημαίνει «τεχνητή εκτροπή της σκνίπας σε ζώα που δεν είναι δεκτικά στην αρρώστια».
Μια εκπληκτική ανακάλυψη
Σύμφωνα με τις έρευνες του Κου Χανιώτη, οι οποίες σχετίζονται και με έρευνες που έγιναν στο Ισραήλ, η σκνίπα Φλεβοτόμος προτιμάει να τσιμπήσει σκύλο παρά άνθρωπο – ίσως αυτό εξηγεί και την πολύ μεγαλύτερη διάδοση της αρρώστιας στο σκύλο. Γιατί τον προτιμάει; Γιατί ο σκύλος έχει φυσιολογική θερμοκρασία 38.5 βαθμούς, ενώ ο άνθρωπος 37. Ακόμα, η σκνίπα προτιμάει να τσιμπήσει τα πουλερικά (κότες, γαλοπούλες κλπ) παρά το σκύλο. Γιατί; Γιατί τα πουλερικά έχουν φυσιολογική θερμοκρασία 40 βαθμούς και ο σκύλος 38.5! Που σημαίνει ότι η σκνίπα αρέσκεται στο θερμότερο αίμα.
Τα όντα λοιπόν με υψηλότερη θερμοκρασία, λειτουργούν «προστατευτικά» ως προς εκείνα που έχουν χαμηλότερη. Το πράγμα δεν σταματάει εδώ. Όπως είναι φυσικό, τα περισσότερα τσιμπήματα θα τα δεχτούν τα πουλερικά, τα οποία όχι μόνο δεν νοσούν, αλλά διαθέτουν μια σπουδαία ιδιότητα: Τα ερυθροκύτταρα των πουλερικών διαφοροποιούνται από εκείνα των θηλαστικών γιατί έχουν πυρήνα. Στον πυρήνα αυτό υπάρχει ένα ειδικό ένζυμο το οποίο καταστρέφει τη Λεϊσμάνια, όταν αυτή υπάρχει μέσα στο έντερο του εντόμου. Που σημαίνει πως όταν μια σκνίπα-φορέας της αρρώστιας, τσιμπήσει την κότα, τη γαλοπούλα κλπ. η σκνίπα αυτή παύει να είναι φορέας. Κατά κάποιο τρόπο «αποστειρώνεται» και δεν μπορεί πια να μεταδώσει τη νόσο!
Αναφέρουμε και την πληροφορία που μας έδωσε ο Κος Χανιώτης ότι τις Φλεβοτόμους που μάζευε για τις έρευνές του, τις έβρισκε κυρίως σε παλιά κοτέτσια.
Η κατάρρευση των οικοσυστημάτων και οι συνέπειες
Θέλοντας να προσεγγίσουμε καλύτερα αυτή την ανακάλυψη, μιλήσαμε με μία κτηνίατρο, την Κα Ανδρονίκη Πριμηκύρη, η οποία ασχολείται και με την ομοιοπαθητική κτηνιατρική, και η οποία μας είπε:
«Αυτό που συμβαίνει μπορεί να το καταλάβει κανείς αν δει και τα οικοσυστήματα σαν ζωντανούς οργανισμούς. Οι ανταλλαγές μεταξύ των συστημάτων δεν μπορεί να γίνονται τυχαία, δεν μπορεί να έχουμε μια «σούπα», γιατί τότε οι ισορροπίες χαλάνε.
»Η τάση για ισορροπία δημιουργείται με τη συμβίωση. Στη φύση αναπτύσσονται μηχανισμοί που επιτρέπουν στα όντα τα οποία συμβιώνουν, να αμύνονται. Στη Αφρική π.χ. μπορεί να ενδημεί ανάμεσα στα βοοειδή, η αρρώστια που λέγεται «μπαμπέζια». Τα άτομα είναι φορείς αλλά δεν νοσούν. Αν πάρεις όμως ένα βόδι από την Ευρώπη και το ρίξεις ανάμεσά τους, αυτό θα αρρωστήσει και θα πεθάνει. Σημαντικό ρόλο παίζουν και οι κλιματικές, και οι εδαφικές συνθήκες κλπ. Όμως για να γίνουν αυτές οι προσαρμογές, χρειάζονται εκατοντάδες ή και χιλιάδες χρόνια. Το πρόβλημα είναι πως οι ισορροπίες αργούν να δημιουργηθούν, ενώ διαταράσσονται πολύ γρήγορα.
»Στη σημερινή εποχή, η ανθρώπινη επέμβαση προκαλεί μια τεράστια διαταραχή σ’ όλο τον πλανήτη, που έχει να κάνει με την καταστροφή μεγάλων οικοσυστημάτων (βλέπε Αμαζόνιο). Μ’ αυτό τον τρόπο απελευθερώνονται κάποιοι παθογόνοι οργανισμοί οι οποίοι ήταν αβλαβείς όσο ζούσαν στο χώρο τους, ενώ βγαίνοντας από αυτόν, χάνουν τους «ξενιστές» τους (δηλαδή τα ζώα που είχαν μάθει να φιλοξενούνται πάνω στο σώμα τους και τα οποία, λόγω της μακρόχρονης συμβίωσης και προσαρμογής, δεν νοσούσαν). Οι παθογόνοι αυτοί οργανισμοί ψάχνουν να βρουν καινούριο «σπίτι», δηλαδή κάποιους άλλους οργανισμούς, που θα μπορέσουν να ζήσουν μαζί τους και έτσι να επιβιώσουν. Όμως οι νέοι αυτοί οργανισμοί (ξενιστές), δεν έχουν καμιά εξοικείωση με αυτά τα «άγνωστα» στο δικό τους χώρο, μικρόβια. Το αποτέλεσμα είναι, όταν έρθουν σε επαφή μαζί τους, να αρρωσταίνουν και συχνά να πεθαίνουν.
»Μια άλλη παράμετρος προστασίας είναι ότι, μέσα από μακρόχρονες διαδικασίες, στη φύση, έχουν δημιουργηθεί διαφορετικές αρρώστιες που αφορούν τα διαφορετικά είδη. Τις αρρώστιες του σκύλου π.χ., φυσιολογικά δεν τις παθαίνει ο άνθρωπος, τις αρρώστιες της αγελάδας δεν τις παθαίνει ο σκύλος κλπ. Η αλλαγή «ξενιστή» όμως, όποτε αυτή συμβαίνει, είναι ένα πολύ επικίνδυνο φαινόμενο. Παράδειγμα η παγκόσμια κρίση με τη νόσο των τρελών αγελάδων που πέρασε από τα πρόβατα στις αγελάδες και από κει στον άνθρωπο. Άλλη επαπειλούμενη μεγάλη κρίση, η γρίπη των πουλερικών, που ήδη περνάει στον άνθρωπο, γιατί έχουν διαταραχτεί παράγοντες προστασίας που δεν τους γνωρίζουμε».
Τα παλιά νοικοκυριά
Κάτι ανάλογο με αυτό που περιγράψαμε, φαίνεται ότι συμβαίνει στα αγροτικά οικοσυστήματα, όπου άνθρωποι, αγροτικά ζώα, πουλερικά, έντομα, σκνίπες, κλπ. μπορούν να συμβιώνουν και να δημιουργούν συνθήκες προστασίας του ενός προς το άλλο. Σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον, η κότα, ή όποιο οικόσιτο πουλερικό, παίζει ρόλο εξυγειαντή, γιατί μπορεί να «αποστειρώνει» τη σκνίπα ώστε να μην μεταδίδει πια την αρρώστια.
Μ’ αυτά τα δεδομένα, είναι πολύ δύσκολο να μη σκεφτεί κανείς, τα παλιά, νοικοκυριά. Τα νοικοκυριά με τα αγροτικά ζώα που αποτελούσαν ανθρωπογενή οικοσυστήματα και τα οποία διατηρήθηκαν χιλιάδες χρόνια επί της γης. Η ειρωνεία σχετικά με την άγνοιά μας ως προς τη λειτουργία των οικοσυστημάτων, είναι ότι πιθανότατα, ο παλιός αγρότης ο οποίος ζούσε στο αγροτόσπιτο με τα ζώα, τους σκύλους του, τα πουλερικά του, είχε μεγαλύτερη προστασία απέναντι στις ζωοανθρωπονόσους απ’ ότι ο σημερινός, και σχετικά πρόσφατος, κάτοικος της έπαυλης. Αυτός που δεν έχει πουλερικά στον κήπο του αλλά διαθέτει πισίνα, καθημερινά ποτιζόμενο γκαζόν και περίπλοκες, εντυπωσιακές περιφράξεις, οι οποίες θεωρούνται άριστο καταφύγιο για τη Λεϊσμάνια. Κι ό,τι κάτι παρόμοιο μπορεί να συμβαίνει για πάρα πολλά ακόμα νοσήματα.
Δαίμων της Οικολογίας, τ. 62, 7/06
Καλοκαίρι και το Καλααζάρ δημιουργεί τα γνωστά προβλήματα στις θερμές χώρες του νότου, στη Μεσόγειο και στη χώρα μας φυσικά.
Αλλά τι είναι αυτή η αρρώστια για την οποία συχνά γινόμαστε θύματα παραπληροφόρησης; Στην πραγματικότητα υπάρχουν πολλές μορφές Λεϊσμανίασης. Εμείς ας μείνουμε στη γνωστή μας «ζωοανθρωπονόσο» που λέγεται έτσι επειδή από αυτή νοσούν άνθρωποι και ζώα – κυρίως σκύλοι, όπως έχουμε μάθει τα τελευταία χρόνια. Κατ αρχήν η Λεϊσμανίαση δεν μεταδίδεται απευθείας από σκύλο σε άνθρωπο, ούτε από σκύλο σε σκύλο, μόνο και μόνο επειδή θα έρθουν σε επαφή. Χρειάζεται να μεσολαβήσει ένα έντομο, η σκνίπα Φλεβοτόμος. Αυτή αν τσιμπήσει ένα άρρωστο άτομο θα μολυνθεί από τη νόσο. Έπειτα, αφού περάσουν 5-6 μέρες απαραίτητων διεργασιών μέσα στον οργανισμό της, μπορεί, πάλι με τσίμπημα , να τη μεταδώσει σε ένα υγιές. Να πούμε ακόμη ότι παγκοσμίως υπάρχουν περίπου 700 είδη Φλεβοτόμου κι από αυτά μπορούν να μεταδώσουν την αρρώστια μόνο τα 60.
Οι «συνήθειες» της σκνίπας
Το Καλααζάρ θεωρείται κτηνιατρικό πρόβλημα ενώ ο άνθρωπος είναι μάλλον τυχαίο θύμα και δεν μεταδίδει τη νόσο, η οποία περιορίζεται στα εσωτερικά του όργανα.. Ο σκύλος και άλλα θηλαστικά, μπορούν να τη μεταδώσουν αφού το παράσιτο κυκλοφορεί στο αίμα τους και βρίσκεται παντού, άρα και στα σημεία του δέρματος που μπορεί να τσιμπήσει η σκνίπα. Να προσθέσουμε ότι η Φλεβοτόμος δεν κυκλοφορεί την ημέρα αλλά τις νυχτερινές ώρες, στο σκοτάδι. Ακόμα, ότι τα κρούσματα σε σκύλους είναι πολλά ενώ σε ανθρώπους ελάχιστα. Με αφορμή αυτό, διατυπώθηκε, από ορισμένους γιατρούς, η άποψη ότι έχουμε να κάνουμε με «ζωόφιλη» και «ανθρωπόφιλη» σκνίπα.
Στην εποχή μας, ο άνθρωπος χρησιμοποιεί πολλούς τρόπους προστασίας από τη νόσο. Όπως τα αντιπαρασιτικά περιλαίμια των σκύλων, τον ψεκασμό των ζώων με χημικά καθώς και των χώρων όπου ζουν. Για θεραπεία εξακολουθεί να χρησιμοποιείται το αντιμόνιο, το οποίο όμως έχει παρενέργειες, ενώ τα τελευταία χρόνια, θεαματικά φαίνεται να είναι τα αποτελέσματα θεραπείας με αλλοπουρινόλη, η οποία χορηγείται στους σκύλους όχι μόνο για θεραπεία αλλά και για πρόληψη.
Η Φλεβοτόμος κυκλοφορεί από το Μάιο ως τον Οκτώβρη, ενώ τα «στέκια» της βρίσκονται σε κάποιους «κρυψώνες με υγρασία», όπως λατομεία, στάνες, κοτέτσια, παλιά πηγάδια, ξερολιθιές, κι ακόμα πέτρινες μάντρες, πισίνες, γκαζόν κλπ.
Από το παρελθόν στο σήμερα
Τα παλιότερα χρόνια δεν υπήρχαν ασφαλείς τρόποι διάγνωσης, έτσι μπορούμε να πούμε ότι, τουλάχιστον για την Ελλάδα, δεν έχουμε επιβεβαιωμένα στοιχεία. Κατά τον 18ο αιώνα, η νόσος ανιχνεύεται πρώτα στην Ύδρα και στις Σπέτσες, περιοχές αρκετά «αστικοποιημένες» για την εποχή. Σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά, και ένα στοιχείο που έχει ενδιαφέρον είναι ότι σε μετρήσεις που έγιναν στην Ελλάδα από το 1951 ως το 1979 το 1/3 των περιπτώσεων εντοπίστηκε στο λεκανοπέδιο της Αττικής ενώ σε μέτρηση των ετών 1985-1995 καταγράφηκε στο λεκανοπέδιο, το 67% των κρουσμάτων.
Να είναι τυχαίο; Βέβαια στο λεκανοπέδιο έχουμε περισσότερα αδέσποτα (τα οποία, όπως θα αποδειχτεί, μπορεί και να «προστατεύουν» τον άνθρωπο). Επίσης έχουμε και παλιά λατομεία. Στην επαρχία πάλι έχουν περισσότερες στάνες, κοτέτσια, παλιά πηγάδια, ξερολιθιές κλπ.
Μιλήσαμε με τον Κο Βύρωνα Χανιώτη ο οποίος είναι ιατρικός εντομολόγος και έχει γράψει το βιβλίο «Αρθρόποδα και Δημόσια Υγεία» καθώς και το βιβλίο «Λοιμώξεις. Παρασιτώσεις, Αλλεργίες από Αρθρόποδα», μαζί με τον Κο Ιωάννη Τσελέντη. Ο Κος Χανιώτης έχει ασχοληθεί με την «Ζωοπροφύλαξη» που, ως προς το Καλααζάρ, σημαίνει «τεχνητή εκτροπή της σκνίπας σε ζώα που δεν είναι δεκτικά στην αρρώστια».
Μια εκπληκτική ανακάλυψη
Σύμφωνα με τις έρευνες του Κου Χανιώτη, οι οποίες σχετίζονται και με έρευνες που έγιναν στο Ισραήλ, η σκνίπα Φλεβοτόμος προτιμάει να τσιμπήσει σκύλο παρά άνθρωπο – ίσως αυτό εξηγεί και την πολύ μεγαλύτερη διάδοση της αρρώστιας στο σκύλο. Γιατί τον προτιμάει; Γιατί ο σκύλος έχει φυσιολογική θερμοκρασία 38.5 βαθμούς, ενώ ο άνθρωπος 37. Ακόμα, η σκνίπα προτιμάει να τσιμπήσει τα πουλερικά (κότες, γαλοπούλες κλπ) παρά το σκύλο. Γιατί; Γιατί τα πουλερικά έχουν φυσιολογική θερμοκρασία 40 βαθμούς και ο σκύλος 38.5! Που σημαίνει ότι η σκνίπα αρέσκεται στο θερμότερο αίμα.
Τα όντα λοιπόν με υψηλότερη θερμοκρασία, λειτουργούν «προστατευτικά» ως προς εκείνα που έχουν χαμηλότερη. Το πράγμα δεν σταματάει εδώ. Όπως είναι φυσικό, τα περισσότερα τσιμπήματα θα τα δεχτούν τα πουλερικά, τα οποία όχι μόνο δεν νοσούν, αλλά διαθέτουν μια σπουδαία ιδιότητα: Τα ερυθροκύτταρα των πουλερικών διαφοροποιούνται από εκείνα των θηλαστικών γιατί έχουν πυρήνα. Στον πυρήνα αυτό υπάρχει ένα ειδικό ένζυμο το οποίο καταστρέφει τη Λεϊσμάνια, όταν αυτή υπάρχει μέσα στο έντερο του εντόμου. Που σημαίνει πως όταν μια σκνίπα-φορέας της αρρώστιας, τσιμπήσει την κότα, τη γαλοπούλα κλπ. η σκνίπα αυτή παύει να είναι φορέας. Κατά κάποιο τρόπο «αποστειρώνεται» και δεν μπορεί πια να μεταδώσει τη νόσο!
Αναφέρουμε και την πληροφορία που μας έδωσε ο Κος Χανιώτης ότι τις Φλεβοτόμους που μάζευε για τις έρευνές του, τις έβρισκε κυρίως σε παλιά κοτέτσια.
Η κατάρρευση των οικοσυστημάτων και οι συνέπειες
Θέλοντας να προσεγγίσουμε καλύτερα αυτή την ανακάλυψη, μιλήσαμε με μία κτηνίατρο, την Κα Ανδρονίκη Πριμηκύρη, η οποία ασχολείται και με την ομοιοπαθητική κτηνιατρική, και η οποία μας είπε:
«Αυτό που συμβαίνει μπορεί να το καταλάβει κανείς αν δει και τα οικοσυστήματα σαν ζωντανούς οργανισμούς. Οι ανταλλαγές μεταξύ των συστημάτων δεν μπορεί να γίνονται τυχαία, δεν μπορεί να έχουμε μια «σούπα», γιατί τότε οι ισορροπίες χαλάνε.
»Η τάση για ισορροπία δημιουργείται με τη συμβίωση. Στη φύση αναπτύσσονται μηχανισμοί που επιτρέπουν στα όντα τα οποία συμβιώνουν, να αμύνονται. Στη Αφρική π.χ. μπορεί να ενδημεί ανάμεσα στα βοοειδή, η αρρώστια που λέγεται «μπαμπέζια». Τα άτομα είναι φορείς αλλά δεν νοσούν. Αν πάρεις όμως ένα βόδι από την Ευρώπη και το ρίξεις ανάμεσά τους, αυτό θα αρρωστήσει και θα πεθάνει. Σημαντικό ρόλο παίζουν και οι κλιματικές, και οι εδαφικές συνθήκες κλπ. Όμως για να γίνουν αυτές οι προσαρμογές, χρειάζονται εκατοντάδες ή και χιλιάδες χρόνια. Το πρόβλημα είναι πως οι ισορροπίες αργούν να δημιουργηθούν, ενώ διαταράσσονται πολύ γρήγορα.
»Στη σημερινή εποχή, η ανθρώπινη επέμβαση προκαλεί μια τεράστια διαταραχή σ’ όλο τον πλανήτη, που έχει να κάνει με την καταστροφή μεγάλων οικοσυστημάτων (βλέπε Αμαζόνιο). Μ’ αυτό τον τρόπο απελευθερώνονται κάποιοι παθογόνοι οργανισμοί οι οποίοι ήταν αβλαβείς όσο ζούσαν στο χώρο τους, ενώ βγαίνοντας από αυτόν, χάνουν τους «ξενιστές» τους (δηλαδή τα ζώα που είχαν μάθει να φιλοξενούνται πάνω στο σώμα τους και τα οποία, λόγω της μακρόχρονης συμβίωσης και προσαρμογής, δεν νοσούσαν). Οι παθογόνοι αυτοί οργανισμοί ψάχνουν να βρουν καινούριο «σπίτι», δηλαδή κάποιους άλλους οργανισμούς, που θα μπορέσουν να ζήσουν μαζί τους και έτσι να επιβιώσουν. Όμως οι νέοι αυτοί οργανισμοί (ξενιστές), δεν έχουν καμιά εξοικείωση με αυτά τα «άγνωστα» στο δικό τους χώρο, μικρόβια. Το αποτέλεσμα είναι, όταν έρθουν σε επαφή μαζί τους, να αρρωσταίνουν και συχνά να πεθαίνουν.
»Μια άλλη παράμετρος προστασίας είναι ότι, μέσα από μακρόχρονες διαδικασίες, στη φύση, έχουν δημιουργηθεί διαφορετικές αρρώστιες που αφορούν τα διαφορετικά είδη. Τις αρρώστιες του σκύλου π.χ., φυσιολογικά δεν τις παθαίνει ο άνθρωπος, τις αρρώστιες της αγελάδας δεν τις παθαίνει ο σκύλος κλπ. Η αλλαγή «ξενιστή» όμως, όποτε αυτή συμβαίνει, είναι ένα πολύ επικίνδυνο φαινόμενο. Παράδειγμα η παγκόσμια κρίση με τη νόσο των τρελών αγελάδων που πέρασε από τα πρόβατα στις αγελάδες και από κει στον άνθρωπο. Άλλη επαπειλούμενη μεγάλη κρίση, η γρίπη των πουλερικών, που ήδη περνάει στον άνθρωπο, γιατί έχουν διαταραχτεί παράγοντες προστασίας που δεν τους γνωρίζουμε».
Τα παλιά νοικοκυριά
Κάτι ανάλογο με αυτό που περιγράψαμε, φαίνεται ότι συμβαίνει στα αγροτικά οικοσυστήματα, όπου άνθρωποι, αγροτικά ζώα, πουλερικά, έντομα, σκνίπες, κλπ. μπορούν να συμβιώνουν και να δημιουργούν συνθήκες προστασίας του ενός προς το άλλο. Σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον, η κότα, ή όποιο οικόσιτο πουλερικό, παίζει ρόλο εξυγειαντή, γιατί μπορεί να «αποστειρώνει» τη σκνίπα ώστε να μην μεταδίδει πια την αρρώστια.
Μ’ αυτά τα δεδομένα, είναι πολύ δύσκολο να μη σκεφτεί κανείς, τα παλιά, νοικοκυριά. Τα νοικοκυριά με τα αγροτικά ζώα που αποτελούσαν ανθρωπογενή οικοσυστήματα και τα οποία διατηρήθηκαν χιλιάδες χρόνια επί της γης. Η ειρωνεία σχετικά με την άγνοιά μας ως προς τη λειτουργία των οικοσυστημάτων, είναι ότι πιθανότατα, ο παλιός αγρότης ο οποίος ζούσε στο αγροτόσπιτο με τα ζώα, τους σκύλους του, τα πουλερικά του, είχε μεγαλύτερη προστασία απέναντι στις ζωοανθρωπονόσους απ’ ότι ο σημερινός, και σχετικά πρόσφατος, κάτοικος της έπαυλης. Αυτός που δεν έχει πουλερικά στον κήπο του αλλά διαθέτει πισίνα, καθημερινά ποτιζόμενο γκαζόν και περίπλοκες, εντυπωσιακές περιφράξεις, οι οποίες θεωρούνται άριστο καταφύγιο για τη Λεϊσμάνια. Κι ό,τι κάτι παρόμοιο μπορεί να συμβαίνει για πάρα πολλά ακόμα νοσήματα.
Δαίμων της Οικολογίας, τ. 62, 7/06
συμφωνώ και επαυξάνω με δύο σκυλιά μέσα σε πέντε χρόνια ,ενός θείου μου κυνηγού και γενικά απαράδεκτου τύπου-τα έχει (τα σκυλιά του) σε μια κλούβα δίπλα ακριβώς στο κοτέτσι του.μπααααααααααααα
με δυο κοτέτσια γειτονικά σε εμένα δεν την γλύτωσα
Ισως να τα εχετε πει παραπανω και απλα να επαναλαμβανομαι!!
αν ενα σκυλι κολησει καλααζαρ η μονη λυση οσο και να το αγαπαμε ειναι η ευθανασια!! οτι και να το κανει ο οποιος κτηνιατρος το μονο που θα κανει ειναι να μην νωση το ζοω αλλα φορεας θα ειναι παντα!! αρα παντα θα κινδυνευει το σκυλι του γειτονα και του καθε ανθρωπου που θα ερχετε σε επαφη με αυτο!!!
συμφωνω οτι υπαρχει αγαπη και ειδικα αν εισαι στην κατηγορια που επερνες ολες τις προφυλαξεις αλλα δυστηχως την πατησες ειναι δυσκολη αποφαση!!
αν ομως εισαι στην κατηγορια που απλα το αφησες ετσι η δεν πηρες ολα τα μετρα τοτε δεν ειναι αγαπη να το κρατας ως φορεα!! ας επερνες πριν τα μετρα σου!!
δεν μιλαω για καποιων εδω μεσα αλλα γενικα!! οτι οσο σκληρω και να ειναι ετσι ειναι!!!
εγω προσωπικα 20 μερες το πλακωνω στο φροντλαιν (οσο ακριβο και να ειναι) και καθε 2 μηνες του βαζω κολαρω σκαλιμπορ και ας λεει οτι για σκνιπα ειναι 4!!
αμπουλες- και 2 κολαρα την σεζον ειναι κατ εμενα ψευτοπροστασια και τεμπελοπροστασια!!
μολις προσεξουμετοσο πολυ τα δικα μας τα σκυλια τοτε να προσεξουμε και τα αδεσποτα αλλα και να τα χωσουμε στον καθε κυνηγο (95% για μενα ειναι απαραδεκτοι οι κυνηγοι) και καθε κακο ιδιοκτητη!!
γνωμη μου ειναι οτι η μονη λυση ειναι η αυστηρη προλυψη και μονο!!!
αν ενα σκυλι κολησει καλααζαρ η μονη λυση οσο και να το αγαπαμε ειναι η ευθανασια!! οτι και να το κανει ο οποιος κτηνιατρος το μονο που θα κανει ειναι να μην νωση το ζοω αλλα φορεας θα ειναι παντα!! αρα παντα θα κινδυνευει το σκυλι του γειτονα και του καθε ανθρωπου που θα ερχετε σε επαφη με αυτο!!!
συμφωνω οτι υπαρχει αγαπη και ειδικα αν εισαι στην κατηγορια που επερνες ολες τις προφυλαξεις αλλα δυστηχως την πατησες ειναι δυσκολη αποφαση!!
αν ομως εισαι στην κατηγορια που απλα το αφησες ετσι η δεν πηρες ολα τα μετρα τοτε δεν ειναι αγαπη να το κρατας ως φορεα!! ας επερνες πριν τα μετρα σου!!
δεν μιλαω για καποιων εδω μεσα αλλα γενικα!! οτι οσο σκληρω και να ειναι ετσι ειναι!!!
εγω προσωπικα 20 μερες το πλακωνω στο φροντλαιν (οσο ακριβο και να ειναι) και καθε 2 μηνες του βαζω κολαρω σκαλιμπορ και ας λεει οτι για σκνιπα ειναι 4!!
αμπουλες- και 2 κολαρα την σεζον ειναι κατ εμενα ψευτοπροστασια και τεμπελοπροστασια!!
μολις προσεξουμετοσο πολυ τα δικα μας τα σκυλια τοτε να προσεξουμε και τα αδεσποτα αλλα και να τα χωσουμε στον καθε κυνηγο (95% για μενα ειναι απαραδεκτοι οι κυνηγοι) και καθε κακο ιδιοκτητη!!
γνωμη μου ειναι οτι η μονη λυση ειναι η αυστηρη προλυψη και μονο!!!
θα τις διαβασω!! αλλα στο θεμα οτι ενα ζωο που εχει καλααζαρ ειμαι καθετοσ οτι πρεπει να θανατονετε!!
αν υπηρρχε θεραποια τοτε θα ηταν αναλογη με τον εμβολιο κατα του αιντς!
τεσπα θα διαβασψ και θα ξανατοποθετηθω καταληλα
αν υπηρρχε θεραποια τοτε θα ηταν αναλογη με τον εμβολιο κατα του αιντς!
τεσπα θα διαβασψ και θα ξανατοποθετηθω καταληλα
Τι λες βρε σιμεναρα μου? Με τοσα αδεσποτα τριγυρω το σκυλι σου θα θανατωσεις? Αν εχει καλαζαρ θα κοιταξεις να συνεχισεις να το προστατευεις για να μη μεταδωσει την ασθενεια. Σκυλι σε σκυλι αμεσα δεν κολλαει καλαζαρ. Αρα και να ερθει σε επαφη με αλλο σκυλο ο αλλος σκυλος δεν κινδυνευει. το καλαζαρ απο σκυλο σε ανθρωπο δε μεταδιδεται. Αλλιως θα χαμε πεθανει ολοι μας
Εγω λεω: κανω οτιδηποτε μπορω για να προφυλαξω το σκυλι μου απτο καλαζααρ,και εχω το γειτονα ακριβως πισω απτο σπιτι μου ,που ψεκαζει καθε ενα μηνα με frontline το σκυλο του και δεν κανει τπτ αλλο(ουτε κολαρα,ουτε αμπουλες,ουτε σιτρονελα) και κοιμαται μεσα σε χωματα και γκαζον!.Αν (κουφια η ωρα) νοσησει το σκυλι μου,θα του κανω δλδ ευθανασια για να προφυλαξω του γειτονα???οχι δα!
.Αν (κουφια η ωρα) νοσησει το σκυλι μου,θα του κανω δλδ ευθανασια για να προφυλαξω του γειτονα???οχι δα!
