Γεια σας! Ειμαι η Μαίρη και απο εδω τα τρια διαβολακια μου, ο λουκ (γερμανικος), ο Διας (ροττι) και η Άυλα (επισης ροτι)
Καλώς σας βρήκαμε και εμεις!
- Thread starter LoukSky
- Ημερομηνία δημιουργίας
Πανέμορφα, να τα χαίρεσαι!
Πως τα καταφέρνεις με την βόλτα τους? Ενα-ένα, ή το λέει η καρδιά σου!
Πως τα καταφέρνεις με την βόλτα τους? Ενα-ένα, ή το λέει η καρδιά σου!
Τα βγαζω ολα μαζι θεωρω πως ειναι σημαντικο να παιζουν εκτος σπιτιου ολα μαζι. Δεν εχω κανενα θεμα ειναι πολυ υπακουα μονο ο Διας τραβαει και αφινιαζει οταν δει καμια γατα αλλα με λιγα τραβηγματα προς το μερος μου ολα οκ! Τα αλλα δυο ειναι πολυ ησυχα ειδικα το κοριτσακι μου!
Τι ομορφα...!!! Να τα χαιρεσαι και τα 3 τους! Πες μας λιγο για τον χαρακτηρα του καθενος απο τα 3 μουσουδια καθως και πως αποφασισες για τις συγκεκριμενες 2 φυλες.
Σε ευχαριστω πολυ! Λοιπον ο Λουκ ηταν ο πρωτος μου σκυλος, ειναι 3 χρονων οπως και ο Διας και τον εχω απο κουταβι σχεδον. Τον πηρα απο φιλοζωικη οταν ηταν 8 μηνων, τη μερα που βρεθικε ειδα την αγγελια και πηγα στην φιλοζωικη και την επομενη τον πηρα! Τον Δια τον πηρα και αυτον απο φιλοζωικη οταν ηταν 1,5 χρονων. Ηταν σε κακα χαλια τον βρηκαν με ψορα και δαγκωματιες στο λαιμο και τα ποδια πιθανον απο αλλα σκυλια η μπορει και απο το πρωιν αφεντικο του, κανεις δεν ξερει, τραβηξε πολλα παιδευτικαμε αρκετα με το καλαζαρ και τις βαθιες πληγες αλλα ευτυχως τα καταφεραμε. Οσο για την Άυλα την πηρα απο γνωστο εκτροφειο της βορειου Ελλαδος.
Ο Λουκ ειναι ο πιο κακομαθημενος φαινεται γιατι ειχε συνηθισει να ειναι μοναχοπαιδι και τον ειχα παραχαϊδεμενο, δεν το κριβω του εχω ιδιαιτερη συμπεθεια. Ειναι αυτος που συνηθως ξεκιναει τις φασαριες και παντα καταφερνει να με τουμπαρει κανοντας τα γλυκα ματακια. Ο Διας ειναι η ηρεμη δυναμη καθεται σαν πασας στα Γιαννενα και δεν τον σηκωνεις απο την πολυθρονα του παραμονο οταν θελησει αυτος(συνηθως για φαϊ η βολτα), δεν πολυσυμμετεχει στις σκανταλιες των αλλων δυο, προτιμαει να τρεχει απο πισω μου και οταν βρισκει το πεδιο ελευθερο ερχεται για εξτρα χαδακια. Η Άυλα ειναι παιχνιδιαρα, τα παει καλυτερα με τον Λουκ απο οτι με τον Δια, καμια φορα προτιμαει να καθεται μονη της και να χαζευει στο μπαλκονι, συμμετεχει σε οτι σκαρωσει ο Λουκ και ειναι παντα προθυμη για λιγο σαματα μεσα στο σπιτι. Σε γενικες γραμμες αυτη ειναι η ζωη μας!
Ο Διας μου θυμιζει κατι απο την δικια μου Ροτυ. Συγχαρητηρια για τις υιοθεσιες, ειμαι σιγουρος σε ανταμειψανε και οι δυο τους, οσο για την τσαχπινα μαυροτσουκαλη μουσουδα εχω να πω οτι πολυ μ'αρεσε η πριγραφη της για συμμετοχη της σε ολες τις σκανταλιες! Να τα χαιρεσαι και τα 3 και να μας ανεβασεις και αλλες φωτογραφιες!
Οντως με ανταμοιψαν ολα τους και με το παραπανω, καμια φορα ξεχναω οτι ειναι σκυλια, νομιζω οτι μιλαω σε ανθρωπους, καθονται και τα τρια στη σειρα και με ακουν να μονολογω και εχουν ενα υφος... "Τι λεει μωρε παλι αυτη η τρελη ολο μπιρι μπιρι και απο φαϊ τιποτα,αντε δωσε τωρα κατι να φαμε γιατι τα σαλια φτασαν μεχρι το πατωμα και αναλυουμε μετα τα ψυχολογικα σου"
Απο λαιμαργια πως ειναι? Θαρρω τα Ροτακια ειναι λιγο πιο ζητιανοι και πιο λαιμαργα κατα την ωρα του φαγητου. και πες μας τι γινεται κατα την διαρκεια της βολτας σας? ποσοι σας βλεπουν και αλλζουν πεζοδρομιο? 
Χαχαχα καλα στο ροτ βαζω σαλιαρα πριν τα ταισω και στο πατωμα σουπλαν. Και οταν βλεπουν φαϊ....πωπωπω χριστε μου σα να εχεις ανοιξει βρυση....χαχαχα αφασια τα βλεπεις και λες καλα ποσο καιρο εχουν να φανε? Παρ ολο που χλαπακιαζουν ολη μερα. Εμ βεβαια δεν ειμαστε 60 κιλα για το τιποτα... Καλα στο δρομο πανικος... Αν αρχισω να λεω περιστατικα ουτε αυριο δεν θα τελειωσω. Μας κοιτουσε ενας πανω στο ποδιλατο και σκονταψε στο πεζοδρομιο. Μια κυρια που μολις εβγαινε απο την εκκλησια οταν μας ειδε εκανε τα σταυρο της και ξαναμπικε μεσα. Μια αλλη φορα ενας γερος μουρμουριζε "ε ρε τρελος που ναι ο κοσμος". Στα σκυλοπαρκα δεν μας πλησιαζουν αν δεν μας ξερουν και οταν τα αμωλαω οι αλλοι μαζευουν τα δικα τους ειδικα τα μικροσωμα αλλα μετα τους λεω οτι ειναι οκ ολα τους και σιγα σιγα ξεθαρευουν....
Καλώς ήρθες. Ωραία σκυλιά!
Πάντα μου άρεσαν οι ιστορίες μεταμόρφωσης τύπου "πριν-μετά". Ανέβασε και καμιά φωτό του Δία, πώς ήταν όταν είχε ακόμα πληγές, ψώρα και καλαζάρ. Μπορεί να μην θες να τα θυμάσαι, αλλά θα είναι ένα καλό παράδειγμα για όσους είναι σκεπτικοί σχετικά με την υιοθεσία ζώου που έχει περάσει δύσκολα
Πάντα μου άρεσαν οι ιστορίες μεταμόρφωσης τύπου "πριν-μετά". Ανέβασε και καμιά φωτό του Δία, πώς ήταν όταν είχε ακόμα πληγές, ψώρα και καλαζάρ. Μπορεί να μην θες να τα θυμάσαι, αλλά θα είναι ένα καλό παράδειγμα για όσους είναι σκεπτικοί σχετικά με την υιοθεσία ζώου που έχει περάσει δύσκολα
