Κουτάβι

[Orjo]

Δεν ξέρω αν ποτέ θα σταματήσει, καθώς ξέρω και σκυλιά που έχουν εκπαιδευτεί ως κουτάβια κι έχουν φτάσει 1 έτους και παραπάνω και ακόμα δαγκώνουν. Μιλάμε για εκπαίδευση, η εκπαίδευση για να πιάσει, πρέπει να τηρείται από όλα τα μέλη της οικογένειας. Ένας να μην τηρεί το πρόγραμμα και δεν έχει την υπομονή πάει στράφη και η εκπαίδευση και τα λεφτά που θα δώσεις.

Η παρέμβαση εκπαιδευτή είναι ανούσια, για εμένα, στο συγκεκριμένο θέμα. Κατά 99% όταν φτάσει ενός θα σταματήσει πλήρως.

 

[GRDANE]

τα διαβασα γρηγορα...
βαγια... δεν θα χρησιμοποιουσα επουδενι... κατι... για να "φοβηθει" ο σκυλος και ν ασταματήσει...
μιλαμ εγια κουταβι που μαθαινει...
γιατι να του δημιουργήσω φοβιες για να σταματησει...
βαγια κανε οτι σε φωτισει ο θεος απο οσα ακουσες..
σε εκλιπαρω μονο μην ξεκινας με φοβους... ειτε το σπρευ ειτε σε εσενα

 

[Orjo]

Σχετικά με αυτό...

Εγώ δυστυχώς δεν της το έκοψα ποτέ (Είναι σχεδόν 2 χρονών και δαγκώνει ακόμη τα χέρια μου όταν χαίρεται ή παίζει αλλά εννοείται Όχι όπως πριν και προφανώς δεν πονάει όσο πριν γιατί τώρα δεν έχει καρφίτσες γισ δόντια) και δεν ήμουν καθόλου έμπειρη όταν την πρωτοπήρα και η μεγάλη υπομονή μου που έχω γενικά, μίκρυνε σε μεγάλο βαθμό. Είχα πονοκεφάλους κάθε μέρα να φανταστείς από το άγχος. Αλλά στην τελική ηρέμησε και το σταμάτησε σε μεγάλο βαθμό, αν και, όπως ανέφερα στην παρένθεση, το κάνει ακόμη αλλά αυτό είναι εντελώς δικό μου λάθος επειδή της έμαθα ότι έτσι παίρνει προσοχή.

Θα ήθελα να κάνω μια ανακεφαλαίωση ότι μερικοί σκύλοι έχουν κιόλας την τάση να χρησιμοποιούν το στόμα τους περισσότερο από άλλους για να κάνουν οτιδήποτε. Η Άρυα (ο σκύλος μου) είναι ένας από αυτούς. Έχει και ένα κόλλημα με το γλύψιμο, ειδικά με τους καλεσμένους, και με το που βλέπει κάποιον καινούργιο αρχίζει και τον γλύφει οπουδήποτε φτάνει. Σχετικά με το δάγκωμα, όπως είπα, φταίω και εγώ εννοείται γιατί την άφηνα να παίζει με τα χέρια μου μέχρι να φτάσει τουλάχιστον 8 μηνών και μου τα δάγκωνε σαν κουτάβι όταν ήταν 10-11 μηνών (έχω φωτογραφίες μαζί της όταν ήταν 11 μηνών, full size τότε (και τα δόντια της τα ενήλικα τα στρογγυλεμένα που σε καμία περίπτωση δεν πονάνε όσο πονάνε εκείνα των κουταβιών) και όλες οι φωτογραφίες σχεδόν είναι με το χέρι μου στο στόμα της διότι δεν το άφηνε, είχε κόλλημα, αν δεν της έδινα σημασία έπαιρνε το χέρι μου. Όταν έφτασε 12 μηνών το έκοψε αυτό το υπερβολικό και τα δάγκωνε μόνο κατά περιστάσεις, επίσης με αγνοούσε περισσότερο και κοιμόταν. Το δάγκωμα της φτέρνας, ποδιού, ρούχων, το σταμάτησε περίπου 7 μηνών. Τώρα είναι σχεδόν 2 χρονών και δαγκώνει κυρίως στο παιχνίδι αλλά είναι ψευδοδαγκώματα, δεν μου κάνει πληγές, τα ακουμπάει απαλά, όπως θα έπαιζε και με αλλά σκυλιά, όταν γίνεται πιο έντονο της κάνω ένα δυνατό "Ει" και σταματάει κατευθείαν. Όχι σαν όταν ήταν κουτάβι που στην κυριολεξία δεν άκουγε τίποτα από ότι της έλεγα. Έχω δει και εγώ σκύλους που χρησιμοποιούν τα δόντια τους όταν παίζουν με ανθρώπους (όταν είναι ενήλικοι εννοείται) αλλά έχω δει και άλλους που δεν τα χρησιμοποιούν ποτέ. Απλά να είσαι σίγουρη πως δεν πρόκειται να φτάσει 1,5 χρονών και να δαγκώνει ακόμη σαν κουτάβι, είναι αδύνατον. Μπορεί να της μείνει ένα μικρό ψιλό-κόλλημα στο παιχνίδι ή στην χαρά της αλλά μέχρι εκεί. Εμένα έχει κατασταλάξει πιο πολύ στο γλύψιμο τώρα.