Εδώ και 6 μήνες που έχουμε τον Ελβις στην οικογένεια πρωταγωνιστεί σε όλα σχεδόν τα θέματα που ανοίγω στο φόρουμ και ίσως έχω δώσει την λάθος εντύπωση ότι η Λούση μας είναι κάπως παραμελημένη..
Δεν είναι έτσι όμως και μιας και μου έκανε και η ίδια κάποια παράπονα ότι δεν την αναφέρω λέει πολύ στο φόρουμ και όλο το μπουνταλά διαφημίζω αποφάσισα να της ανοίξω ένα θέμα όλο δικό της γιατί το αξίζει και με το παραπάνω!!!
Η Λούση γεννήθηκε γύρω στο 2001 , δεν γνωρίζω πολλά ούτε για το από που κρατάει η σκούφια της ούτε για τις φυλές που ανακατεύτηκαν για να βγει το κοριτσάκι αυτό. Σίγουρα κάπου μέσα έχει λιγο χάσκυ, τα υπόλοιπα όμως άγνωστα..
Την είχε μια οικογένεια όπου η κυρία του σπιτιού την έδερνε και την κακομεταχειριζόταν γιατί έκανε τα τσισάκια της μέσα χωρίς να ξέρει και ο σύζυγος για να την γλυτωσει από την μέγαιρα την έπαιρνε στο μαγαζί του , εκεί την είδε η θεία μου ένα πρωινό όπου το κουταβάκι έτρεξε γεμάτο χαρά να την προυπαντήσει...ο κύριος με το που είδε την θεία μου να κάνει σαν τρελή την ρώτησε αν την θέλει και της εξήγησε πως έχει η κατάσταση στο σπίτι του, χωρίς άλλη σκέψη την υιοθέτησε και την πήρε σπίτι της..
Από κει και πέρα αρχίζει μια πολύ όμορφη ζωή για το κοριτσάκι μου γιατί η θειά μου την είχε σαν πριγκηποπούλα, την λάτρευε κυριολεκτικά και παρόλο που είχε μαύρα μεσάνυχτα από σκύλους την πήγαινε τεράστιες βόλτες στην παραλία της Βάρκιζας όπου ζούσε και την μεγάλωσε παραδόξως για την άγνοια της πολύ σωστά.
Απόδειξη ότι είναι ένας σκύλος ανεκπαίδευτος μεν αλλά πολύ ήρεμος, πολύ έξυπνος και χωρίς κανένα πρόβλημα συμπεριφοράς! Το μόνο προβλημά της είναι η επιληψία που έχει αλλά ευτυχώς οι κρίσεις της έχουν μειωθεί πάρα πολύ μετά τον ερχομό του μικρού.
Δυστυχώς κάποια στιγμή η θεία μου έπαθε εγκεφαλικό και όχι μόνο ένα αλλά πολλά και το πιο τραγικό της ιστορίας που δεν θα ξεχάσω ποτέ είναι ότι όταν ήρθε ο τραυματιοφορέας να την πάρει αφού τον είχαμε καλέσει και ενώ είχε ακόμη τις αισθήσεις της αρνήθηκε να πάει γιατί δεν ήθελε να αφήσει την Λούση μόνη της..Αυτές οι ώρες μεταξύ του πρώτου εγκεφαλικού και του γιατρού που φωνάξαμε αφού έφυγε το 166 και με γλυκό τρόπο την έπεισε ότι επιβάλλεται να πάει στο νοσοκομείο ήταν μοιραίες για την υγεία της και τελικά πέθανε 2 μήνες μετά χωρίς να επανέρθει ποτέ..
Από την πρώτη μέρα η Λούση μεταφέρθηκε μαζί μας σπίτι μας όπως είχα υποσχεθεί στην θεία μου παλιότερα και εδώ και τρία χρόνια ζει μαζί μας. Οι πρώτες μέρες ήταν πολύ δύσκολες για εκείνη, ήταν σαν χαμένη, δεν έτρωγε τίποτα και καθόταν με τις ώρες ατενιζοντας τον τοίχο με φανερή μελαγχολία. Ευτυχώς όμως γρήγορα επανήρθε , και μας γέμισε με αγάπη και με πολύ πολύ αφοσίωση ειδικά εμένα που με παίρνει παντού από πίσω.
Η Λούση μας είναι τώρα αισίως 10 ετών, δεν ξέρω ακριβώς πότε γεννήθηκε γιατί δεν μου δόθηκε η ευκαιρία να βρω το βιβλιάριο της , αλλά δεν με ενδιαφέρει τόσο πόσο είναι αλλά να ζήσει όσο πιο πολύ και όσο πιο όμορφα γίνεται κοντά μας γιατί είναι πραγματικά ένα ξεχωριστό σκυλί!
Με τον Ελβις έδεσε αμέσως, αλλά λόγω του ήπιου χαρακτήρα της δεν τον διορθώνει και ο μικρός έχει γίνει πολύ τσαούσης και το αγαπημένο του παιχνίδι είναι να την βάζει στόχο, να τρέχει από μακριά και να πηδάει πάνω της, πέφτει πολύ μαλωμα όταν το κάνει γιατί τα ποδαράκια της Λούσης δεν είναι για ταλαιπωρίες αλλά δυστυχώς δεν τον διορθώνει και εκείνη ώστε να του κόψει το βήχα!
Δεν είναι έτσι όμως και μιας και μου έκανε και η ίδια κάποια παράπονα ότι δεν την αναφέρω λέει πολύ στο φόρουμ και όλο το μπουνταλά διαφημίζω αποφάσισα να της ανοίξω ένα θέμα όλο δικό της γιατί το αξίζει και με το παραπάνω!!!
Η Λούση γεννήθηκε γύρω στο 2001 , δεν γνωρίζω πολλά ούτε για το από που κρατάει η σκούφια της ούτε για τις φυλές που ανακατεύτηκαν για να βγει το κοριτσάκι αυτό. Σίγουρα κάπου μέσα έχει λιγο χάσκυ, τα υπόλοιπα όμως άγνωστα..
Την είχε μια οικογένεια όπου η κυρία του σπιτιού την έδερνε και την κακομεταχειριζόταν γιατί έκανε τα τσισάκια της μέσα χωρίς να ξέρει και ο σύζυγος για να την γλυτωσει από την μέγαιρα την έπαιρνε στο μαγαζί του , εκεί την είδε η θεία μου ένα πρωινό όπου το κουταβάκι έτρεξε γεμάτο χαρά να την προυπαντήσει...ο κύριος με το που είδε την θεία μου να κάνει σαν τρελή την ρώτησε αν την θέλει και της εξήγησε πως έχει η κατάσταση στο σπίτι του, χωρίς άλλη σκέψη την υιοθέτησε και την πήρε σπίτι της..
Από κει και πέρα αρχίζει μια πολύ όμορφη ζωή για το κοριτσάκι μου γιατί η θειά μου την είχε σαν πριγκηποπούλα, την λάτρευε κυριολεκτικά και παρόλο που είχε μαύρα μεσάνυχτα από σκύλους την πήγαινε τεράστιες βόλτες στην παραλία της Βάρκιζας όπου ζούσε και την μεγάλωσε παραδόξως για την άγνοια της πολύ σωστά.
Απόδειξη ότι είναι ένας σκύλος ανεκπαίδευτος μεν αλλά πολύ ήρεμος, πολύ έξυπνος και χωρίς κανένα πρόβλημα συμπεριφοράς! Το μόνο προβλημά της είναι η επιληψία που έχει αλλά ευτυχώς οι κρίσεις της έχουν μειωθεί πάρα πολύ μετά τον ερχομό του μικρού.
Δυστυχώς κάποια στιγμή η θεία μου έπαθε εγκεφαλικό και όχι μόνο ένα αλλά πολλά και το πιο τραγικό της ιστορίας που δεν θα ξεχάσω ποτέ είναι ότι όταν ήρθε ο τραυματιοφορέας να την πάρει αφού τον είχαμε καλέσει και ενώ είχε ακόμη τις αισθήσεις της αρνήθηκε να πάει γιατί δεν ήθελε να αφήσει την Λούση μόνη της..Αυτές οι ώρες μεταξύ του πρώτου εγκεφαλικού και του γιατρού που φωνάξαμε αφού έφυγε το 166 και με γλυκό τρόπο την έπεισε ότι επιβάλλεται να πάει στο νοσοκομείο ήταν μοιραίες για την υγεία της και τελικά πέθανε 2 μήνες μετά χωρίς να επανέρθει ποτέ..
Από την πρώτη μέρα η Λούση μεταφέρθηκε μαζί μας σπίτι μας όπως είχα υποσχεθεί στην θεία μου παλιότερα και εδώ και τρία χρόνια ζει μαζί μας. Οι πρώτες μέρες ήταν πολύ δύσκολες για εκείνη, ήταν σαν χαμένη, δεν έτρωγε τίποτα και καθόταν με τις ώρες ατενιζοντας τον τοίχο με φανερή μελαγχολία. Ευτυχώς όμως γρήγορα επανήρθε , και μας γέμισε με αγάπη και με πολύ πολύ αφοσίωση ειδικά εμένα που με παίρνει παντού από πίσω.
Η Λούση μας είναι τώρα αισίως 10 ετών, δεν ξέρω ακριβώς πότε γεννήθηκε γιατί δεν μου δόθηκε η ευκαιρία να βρω το βιβλιάριο της , αλλά δεν με ενδιαφέρει τόσο πόσο είναι αλλά να ζήσει όσο πιο πολύ και όσο πιο όμορφα γίνεται κοντά μας γιατί είναι πραγματικά ένα ξεχωριστό σκυλί!
Με τον Ελβις έδεσε αμέσως, αλλά λόγω του ήπιου χαρακτήρα της δεν τον διορθώνει και ο μικρός έχει γίνει πολύ τσαούσης και το αγαπημένο του παιχνίδι είναι να την βάζει στόχο, να τρέχει από μακριά και να πηδάει πάνω της, πέφτει πολύ μαλωμα όταν το κάνει γιατί τα ποδαράκια της Λούσης δεν είναι για ταλαιπωρίες αλλά δυστυχώς δεν τον διορθώνει και εκείνη ώστε να του κόψει το βήχα!
