...να χαίρεσαι τον κούταβο για πολλά χρόνια και να σε κάνει να ''ξανανιώσεις'', να καλμάρει τις ανησυχίες σου, ν' αποτελέσει το εφαλτήριο για κάθε επόμενο βήμα που έχεις σκεφτεί στη ζωή σου-σας σχετικό άμεσα ή έμμεσα με τα σκυλιά σας.
...θέλω και εύχομαι να είναι η αρχή και όχι το καταστάλαγμα για πολλά.
...Μα πάνω απ' όλα θέλω για πολύ καιρό να βλέπω τα όμορφα δομημένα κείμενα σου να κοσμούν το αρμονικό μεγάλωμα του με τη φίλη του και την αγέλη σας. Να είστε πολύ ευτυχισμένοι όλοι σας.
Φίλε
Grifos,
Σκέφτηκα πολύ τις ευχές σου και τις σκέψεις σου και άφησα λίγο χρόνο να κατασταλάξουν...
Εστω κι αν βγαίνω λιγάκι
off-topic, οι σκέψεις σου αξίζουν σχολιασμό... μιάς και (πως να το κάνουμε?) έχουν σχέση και με τον Casper!!!
Ναι, νομίζω ότι έχω ήδη "ξανανιώσει", αν και με τη Μόκα μου νιώθω, επίσης, αρκετά νέος... Με τη Μόκα νιώθω ότι το ταξίδι δεν σταματάει ποτέ, είναι "ongoing" που λέμε... Με τη Μόκα, η προσπάθεια για βελτίωση της γνώσης μου (επάνω στις συμπεριφορές του "σκύλου", της γλώσσας σώματος, του τόνου - τονισμού της φωνής μου) και η συνεχής αναζήτηση για τον βέλτιστο τρόπο εκπαίδευσης, είναι κάτι που νομίζω ότι θα σταματήσει όταν το βιολογικό ρολόι (ή, ο Θεός, αν θέλεις) αποφασίσει να χωριστούμε...
Και νάσαι σίγουρος ότι, με αυτή την προσπάθεια, σαν παράπλευρη ωφέλεια, θα υπάρχει η καλύτερη συμπεριφορά - εκπαίδευση προς τον Casper... Στην εκπαίδευση - κοινωνικοποίηση του οποίου, βασικός συμπαραστάτης είναι η Μόκα...
Και νέα μελέτη...
Οχι πλέον τόσο πολύ γύρω από το μοτίβο "knowing and helping out your fearful dog"... όσο γύρω από το μοτίβο "controlling your dog's prey drive" και τα συναφή... Παρεμπιπτόντως, κάποιος φίλος είχε δει ένα τέτοιο βιβλίο στη βιβλιοθήκη μου και με ρώτησε "τι το θέλεις εσύ τέτοιο βιβλίο?"... Είδες που, τελικά, χρειάστηκε...
Ε, με αυτά και μ' αυτά, ξανανιώνεις, δεν μπορεί να γίνει αλλιώς... Βελτιώνεις και τη φυσική σου κατάσταση, μιάς που θα ξαναέχει κυνήγι για το σωστό σημείο να κάνει τα "τσισάκια" και "κακάκια", μιάς που ξανάρχισαν οι "αγκαλιές" για να μην ανεβοκατεβαίνει σκάλες, αυτοκίνητα, τραπέζια κτηνιάτρων κλπ., μέχρι να φτάσει τα 40 κιλά... δεν νομίζω ότι θάχω παράπονο...
Ναι, η σύνθεση αυτή, πλέον, "καλμάρει" τις ανησυχίες μου, είναι μία ακόμα άγκυρα που με κρατάει "αρόδου" σε δύσκολους καιρούς και με γαληνεύει, στην ουσία...
Και, σίγουρα, αποτελεί ενίσχυση (αν όχι εφαλτήριο) προς το επόμενο βήμα της ζωής μου... της ζωής της οικογένειας, της "αγέλης", όπως λες...
Αν και η έννοια "οικογένεια" με βρίσκει πιο πολύ σύμφωνο από την έννοια "αγέλη" για την περίπτωσή μας... Θα χρειαζόταν νέο θέμα εδώ...
Είναι, ενδεχομένως, ενίσχυση προς την κατεύθυνση του ημιαστικού (αν όχι αγροτικού) χώρου, που εμμέσως πλην σαφώς σου έχω δώσει να καταλάβεις...
Εντάξει, δεν θα έχουμε λιοντάρια και λεοπαρδάλεις εκεί, αλλά σου σκιαγραφώ τη γενική εικόνα...
Οπως άριστα λες, είναι η αρχή και όχι το καταστάλλαγμα!
Σ' ευχαριστώ και πάλι, θερμά!!!
Υ.Γ. Και ένα τελευταίο, για τα "όμορφα δομημένα κείμενά μου"...
Οσο υπάρχουν φίλοι, όπως εσύ, που τους αρέσουν, θα αφηγούμαι...
με μεγάλη αγάπη (για τα σκυλιά μου
και για το "σκύλο" και τη "σκύλα", γενικότερα)...
με μεγάλο ενδιαφέρον (για τα νεότερα μέλη, να διαβάζουν δομημένα κείμενα, έτσι, για να μην πούμε ότι έπεσε "αμαχητί" ο Ελληνικός γραπτός λόγος)...
με σκοπιμότητα (την επικοινωνία με ανθρώπους που έχω γνωρίσει μέσα στο φόρουμ και που έχουν "σώμα και θρησκεία" - τους έχω συναντήσει και εκτιμήσει)...
με κάποια περίσσεια συγκίνησης - ρομαντισμού (λίγο υπερβολικού, ίσως... λίγο ξεπερασμένου στην εποχή μας, αλλά, κατά βάθος, απαραίτητου σε όλους μας και, σε κάθε περίπτωση, σε μένα, όσον αφορά στο "σκύλο")...
Ξέρω, βέβαια, ότι υπάρχουν και μέλη που δεν τους αρέσει ο γραπτός λόγος μου, που, ενδεχομένως, τον θεωρούν κάλπικο και επιτηδευμένο... Οταν πλειοψηφήσουν, πίστεψέ με, θα το "εισπράξω"...
)
