Μίδας και Σούζη

[Dr.Key004]

Καλησπέρα στην όμορφη παρέα! Ήρθε και η δική μας ώρα να σας συστηθούμε, να σας πούμε την ιστορία μας και να ζητήσουμε τις έμπειρες γνώμες σας για τα θέματα που μας απασχολούν. Είμαστε λοιπόν ο Μίδας ο ημίαιμος σκυλάκος, μέχρι πρόσφατα σε καταφύγιο, η Σούζη η αδέσποτη γατούλα και δύο φοιτητές άπειροι στο θέμα συμβίωση με κατοικίδια!
Η ιστορία μας λοιπόν ξεκινάει περίπου δυο βδομάδες πριν, κάπου στα Χανιά, όπου σε μια απογευματινή βόλτα, δίπλα σε κάτι κάδους ήταν μια παρέα αλητήριων γατιών, μικρών σε ηλικία, εκ των οποίων το ένα με κολάρο και ένα τραύμα στο λαιμό. Τους φώναξα και το γατάκι με το κολάρο ήταν το μόνο που ήρθε αμέσως και ζητούσε χάδια! Το πήρα λοιπόν μαζί μου, το πήγα στον κτηνίατρο, μας έδωσε αγωγή, ελέγξαμε για τσιπάκι, τίποτα, βάλαμε αναρτήσεις, ρωτήσαμε στη φιλοζωική, δεν την έψαχνε κανείς. Αποφασίσαμε λοιπόν να την κρατήσουμε, αφού εκτός του ότι έπρεπε κάποιος να της δίνει την αγωγή, ήταν τόσο χαδιάρα που δεν μας πήγαινε καρδιά να την αφήσουμε πάλι στο δρόμο. Όλα καλά μέχρι εδώ.
Μετά απο περίπου 10 μέρες συμβίωσης, ήρθε να προστεθεί στην παρέα μας ένα σκυλάκι, αν και σκυλάκι δεν το λες με 20 κιλα στους 7 μήνες . Ο Μίδας είναι λιγο φοβικός με τους καινούριους για αυτόν ήχους αλλά και με τους ανθρώπους. Κάναμε μεγάλο αγώνα μέχρι να μας εμπιστευτεί για λίγο και να τον βάλουμε στο αμάξι και να τον φέρουμε σπίτι. Με το που ανοίγουμε την πόρτα και μπαίνουμε στον διάδρομο που κάθεται η γάτα, σηκώνει τρίχα, βγάζει νύχια και αρχίζει να γρυλίζει στον σκύλο, έτοιμη να επιτεθεί. Ο Μίδας γάβγισε για μια στιγμή αλλά το έκοψε αμέσως μόλις τράβηξα λίγο το λουρί και του μίλησα. Μπήκε τότε η γάτα στο πιο κοντινό δωμάτιο και ανέβηκε όσο πιο ψηλά γινόταν και έμεινε εκεί για δύο μέρες!! Πηγαίναμε κάθε μέρα και την τα'ί'ζαμε, την χα'ι'δεύαμε να ηρεμήσει αλλά αυτή ήταν συνέχεια στην τσίτα και για να κατεβεί, ούτε λόγος!
Ο Μίδας, όσο είδαμε από τις βόλτες που πηγαίνουμε κάθε μέρα και συναντήσαμε ουκ ολίγες γάτες, δεν φαίνεται να έχει κάποιο πρόβλημα. Ίσα ίσα που θα τον έλεγες και αδιάφορο.
Και εδώ είναι που προβληματίζομαι, έψαξα, διάβασα αλλά δεν βρήκα κάτι που να με βοηθήσει. Πώς θα μπορέσω να κάνω τη γάτα να δεχτεί το σκύλο χωρίς να μας λιανίσει όλους μες το δωμάτιο; Μέχρι τώρα τα κρατάω χωριστά σε δωμάτια και δεν έχουν ξαναέρθει σε επαφή. Σκέφτηκα να τα βάλω και τα δύο σε ένα δωμάτιο που θα μπορεί η γάτα να είναι ψηλά αν το θέλει και με την πόρτα πάντα ανοιχτή, για καμία ώρα κάθε μέρα, μήπως έτσι καταλάβει το γατί ότι είμαστε όλοι μαζί εδώ και κάπως πρέπει να τα βολέψουμε
Ευχαριστώ πολύ όσους μπουν στον κόπο να το διαβάσουν και λίγο παραπάνω όσους απαντήσους κιόλας
Πάρτε και μια φώτο απο τον καθένα για να μην μας λέτε και ακατάδεκτους

 

[Nizinny]

Καλώς ήρθατε!Θα τον συνηθίσει μην αγχώνεσαι. Ο γάτος που είχα παλιότερα (κι επειδή έβγαινε έξω απο το σπίτι καθώς ζούσαμε στην εξοχή) εξαφανιζόταν για 3-4 μέρες κάθε φορά που κουβαλούσα κουτάβι ή γατί που μάζευα απο το δρόμο. Τους γρύλιζε, τους έριχνε και καμιά ψιλοκαρπαζιά αλλά στο τέλος κατέληγε να κοιμάται μαζί τους.

Πολύ όμορφα και τα 2, να τα χαίρεστε!

 

[medusa]

Καλως τους ! Ομορφα και τα δυο.

Εφοσον ο σκυλακος δε δειχνει εχθρικοτητα προς το γατακι και εγω θα δοκιμαζα αυτο που ειπες , λιγη ωρα αρχικα και κρυψωνες (πχ κατω απο καναπεδες, κ.τ.λ) και ψηλα σημεια για το γατακι. Παντα με επιβλεψη. Σιγα σιγα το γατι θα ξεψαρωνει. Λογικα συντομα θα παρασυνηθισουν .


Θα σου δωσουν καλυτερες συμβουλες οσοι εχουν μονιμα γατια

 

[canis]

Καλώς όρισες @Dr.Key004 και να χαίρεστε τους νέους συγκάτοικους!

Πριν γράψω οτιδήποτε άλλο να γράψω αυτό:

ΜΗ ΤΑ ΒΑΛΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΣΕ ΕΝΑ ΔΩΜΑΤΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΑ!

Η συμβίωση τους άρχισε πολύ απότομα και δίχως κανένα σχεδιασμό και επιλογή. Μαζί με αυτήν την συμβίωση ξεκίνησαν πολλά νέα πράγματα στην ζωή τους, πολλές αλλαγές. Ακόμα και η πρώτη τους συνάντηση έγινε απότομα και άτσαλα.

Εντάξει, ότι έγινε έγινε και μάλιστα όλα έγιναν για καλό και με καλές προθέσεις. Από εδώ και πέρα πρέπει να προχωρήσετε διαφορετικά. Πρέπει να κάνετε πιο αργά μα σταθερά βήματα και να βάλετε τα θεμέλια για μια ποιοτική και μακροχρόνια συμβίωση.

Αρχικά, τα ζώα θα μένουν σε ξεχωριστά δωμάτια. Θα έχουν ξεχωριστούς προσωπικούς χώρους όπου θα υπάρχει το νερό, το κρεββάτι και το φαγητό τους και η άμμος για την γάτα. Οι χώροι αυτή θα πρέπει να μπορούν να απομονώνονται, να έχουν πόρτα που κλείνει, για τις ώρες που τα ζώα είναι μόνα στο σπίτι ή άλλες περιπτώσεις.

Πέρα από τους κανόνες και τις τεχνικές συμβίωσης, το πιο σημαντικό κομμάτι είναι να ασχοληθείτε σοβαρά με την βασική υπακοή στον σκυλάκο. Είναι κάτι ούτως ή άλλως πολύ χρήσιμο και απαραίτητο για κάθε ιδιοκτήτη σκύλου, μα στην περίπτωση σας μάλλον επιτακτικό. Ο σκύλος θα πρέπει να μάθει το "Κάτσε", το "Κάτω", το "Μείνε", το "Μη", το "Άστο"...

Όταν βρίσκεστε σπίτι θα έχετε την γάτα ελεύθερη και το σκύλο με το λουρί για κάποια ώρα. Θα φροντίζετε και τα δύο ζώα να είναι ήρεμα. Δεν θα προσπαθήσετε ποτέ να τα πλησιάσετε μεταξύ τους χωρίς να θέλουν.

Θα κάνετε φυσιολογικά πράγματα με τον σκύλο στο λουρί και την γάτα ελεύθερη. Θα τρώτε, θα βλέπετε τηλεόραση, θα διαβάζετε. Θα επιβραβεύετε με χάδια και λιχουδιές τις ήρεμες αντιδράσεις και δεν θα υπερβάλλετε με τις δικές σας αντιδράσεις ώστε να διατηρείτε η ηρεμία.

Για αρχή αυτά τα χρονικά διαστήματα δε θα υπερβαίνουν την μισή ή μία ώρα και μετά η γάτα θα πηγαίνει στο δικό της μέρος και ο σκύλος στο δικό του. Θα μένουν εκεί ελεύθερα μα απομονωμένα. Στο χώρο που είναι ο σκύλος θα έχετε ένα κουβερτάκι ή ένα παιχνίδι ή ένα ύφασμα με την μυρωδιά της γάτας και το αντίστροφο στο χώρο της γάτας. Με αυτόν τον τρόπο θέλετε να εξοικειώσετε τα ζώα με την κοντινή παρουσία της μυρωδιάς του άλλου (για τα ζώα αυτά η οσμές είναι το Νο1).

Μετά από κάποιο διάστημα και αφού ο χρόνος που θα έχετε το σκύλο στο λουρί και την γάτα ελεύθερη θα μεγαλώνει, θα αρχίσετε να τα ταΐζετε με το χέρι σας στον ίδιο χώρο. Θέλετε να τρώνε ήρεμα, με ευχαρίστηση και να αδιαφορούν ο ένας για τον άλλο. Επιβραβεύετε αυτά που θέλετε όταν τα βλέπετε και γενικά πάντα επιβραβεύετε την ηρεμία.

Μετά από μέρες ή μήνες (ναι, δεν θέλετε να βιαστείτε) ο χρόνος με το σκύλο στο λουρί θα γίνει ακόμα μεγαλύτερος και θα μακρύνει και το λουρί (ένα σκοινί ή ένας μακρύς ιμάντας). Θέλετε να δείτε ήρεμες συμπεριφορές και δεν θέλετε να δείτε το σκύλο να "καρφώνει" την γάτα με το βλέμμα του ή την γάτα να ανασηκώνει τρίχωμα και άλλες παρόμοιες αντιδράσεις.

Μέσα σε αυτό το διάστημα θα πρέπει να έχει προχωρήσει και η βασική υπακοή του σκύλου σε καλό επίπεδο. Να εκτελεί τις εντολές με ή δίχως λουρί.

Σε όλο το διάστημα θα παρατηρείτε τα ζώα και τις αντιδράσεις τους. Θα τα μάθετε και θα δείτε τους χαρακτήρες και τις συμπεριφορές τους, μια που είναι κάτι νέο και για εσάς. Το ίδιο θα κάνουν και αυτά... Μόνοι σας θα κρίνετε πότε είναι το κατάλληλο χρονικό σημείο για να προχωράτε ένα βήμα παραπάνω. Το ιδανικό είναι να φτάσετε σε σημείο να είναι και τα δύο ζώα ελεύθερα, σε όλο το σπίτι, χωρίς πρόβλημα. Μα ακόμα και αν δε φτάσετε ποτέ στο ιδανικό δεν είναι αποτυχία. Βρείτε τις ισορροπίες που θα διαφυλάσσουν την ακεραιότητα και τον δύο ζώων μα και θα διατηρούν μια ποιότητα στην καθημερινότητα σας.

Ελπίζω να μην βαρεθήκατε και να σας φανεί κάτι χρήσιμο... Καλή συνέχεια!

 

[Dr.Key004]

Σας ευχαριστούμε όλους και όλες για το καλωσόρισμα και τις απαντήσεις σας!
@canis Ευχαριστώ πάρα πολύ για την κατατοπιστικότατη απάντησή σου, θα την ακολουθήσω κατά γράμμα και ελπίζω την επόμενη φορά που θα σας γράψω να μην είναι από το νοσοκομείο

 

[elinapol2]

Καλησπέρα στην όμορφη παρέα! Ήρθε και η δική μας ώρα να σας συστηθούμε, να σας πούμε την ιστορία μας και να ζητήσουμε τις έμπειρες γνώμες σας για τα θέματα που μας απασχολούν. Είμαστε λοιπόν ο Μίδας ο ημίαιμος σκυλάκος, μέχρι πρόσφατα σε καταφύγιο, η Σούζη η αδέσποτη γατούλα και δύο φοιτητές άπειροι στο θέμα συμβίωση με κατοικίδια!
Η ιστορία μας λοιπόν ξεκινάει περίπου δυο βδομάδες πριν, κάπου στα Χανιά, όπου σε μια απογευματινή βόλτα, δίπλα σε κάτι κάδους ήταν μια παρέα αλητήριων γατιών, μικρών σε ηλικία, εκ των οποίων το ένα με κολάρο και ένα τραύμα στο λαιμό. Τους φώναξα και το γατάκι με το κολάρο ήταν το μόνο που ήρθε αμέσως και ζητούσε χάδια! Το πήρα λοιπόν μαζί μου, το πήγα στον κτηνίατρο, μας έδωσε αγωγή, ελέγξαμε για τσιπάκι, τίποτα, βάλαμε αναρτήσεις, ρωτήσαμε στη φιλοζωική, δεν την έψαχνε κανείς. Αποφασίσαμε λοιπόν να την κρατήσουμε, αφού εκτός του ότι έπρεπε κάποιος να της δίνει την αγωγή, ήταν τόσο χαδιάρα που δεν μας πήγαινε καρδιά να την αφήσουμε πάλι στο δρόμο. Όλα καλά μέχρι εδώ.
Μετά απο περίπου 10 μέρες συμβίωσης, ήρθε να προστεθεί στην παρέα μας ένα σκυλάκι, αν και σκυλάκι δεν το λες με 20 κιλα στους 7 μήνες . Ο Μίδας είναι λιγο φοβικός με τους καινούριους για αυτόν ήχους αλλά και με τους ανθρώπους. Κάναμε μεγάλο αγώνα μέχρι να μας εμπιστευτεί για λίγο και να τον βάλουμε στο αμάξι και να τον φέρουμε σπίτι. Με το που ανοίγουμε την πόρτα και μπαίνουμε στον διάδρομο που κάθεται η γάτα, σηκώνει τρίχα, βγάζει νύχια και αρχίζει να γρυλίζει στον σκύλο, έτοιμη να επιτεθεί. Ο Μίδας γάβγισε για μια στιγμή αλλά το έκοψε αμέσως μόλις τράβηξα λίγο το λουρί και του μίλησα. Μπήκε τότε η γάτα στο πιο κοντινό δωμάτιο και ανέβηκε όσο πιο ψηλά γινόταν και έμεινε εκεί για δύο μέρες!! Πηγαίναμε κάθε μέρα και την τα'ί'ζαμε, την χα'ι'δεύαμε να ηρεμήσει αλλά αυτή ήταν συνέχεια στην τσίτα και για να κατεβεί, ούτε λόγος!
Ο Μίδας, όσο είδαμε από τις βόλτες που πηγαίνουμε κάθε μέρα και συναντήσαμε ουκ ολίγες γάτες, δεν φαίνεται να έχει κάποιο πρόβλημα. Ίσα ίσα που θα τον έλεγες και αδιάφορο.
Και εδώ είναι που προβληματίζομαι, έψαξα, διάβασα αλλά δεν βρήκα κάτι που να με βοηθήσει. Πώς θα μπορέσω να κάνω τη γάτα να δεχτεί το σκύλο χωρίς να μας λιανίσει όλους μες το δωμάτιο; Μέχρι τώρα τα κρατάω χωριστά σε δωμάτια και δεν έχουν ξαναέρθει σε επαφή. Σκέφτηκα να τα βάλω και τα δύο σε ένα δωμάτιο που θα μπορεί η γάτα να είναι ψηλά αν το θέλει και με την πόρτα πάντα ανοιχτή, για καμία ώρα κάθε μέρα, μήπως έτσι καταλάβει το γατί ότι είμαστε όλοι μαζί εδώ και κάπως πρέπει να τα βολέψουμε
Ευχαριστώ πολύ όσους μπουν στον κόπο να το διαβάσουν και λίγο παραπάνω όσους απαντήσους κιόλας
Πάρτε και μια φώτο απο τον καθένα για να μην μας λέτε και ακατάδεκτους

Καλως ηρθατε στο φορουμ! Εχεις καιρο που διαβαζεις, επιτελους σας γνωριζουμε κ εμεις!

Προβλεπομενη η αντιδραση της γατας που τοσο καιρο στους δρομους επρεπε να μαθει να υπερασπιζεται τον εαυτο της. Οπως σου ειπαν, χρειαζεται χρονο και υπομονη. Σκεψου πως μολις αρχισε να μαθαινει και να νοιωθει ασφαλης στο χωρο σου, ηρθε μια νεα απειλη για αυτην.

Αν και δεν ξερω απο γατες, το μονο που εχω να σου δωσω ως παραδειγμα ειναι πως ο γειτονας μας εχει γυρω στις 30 γατες. Οταν πρωτοηρθαμε στο σπιτι (πριν 5 χρονια) οι γατες εβλεπαν τον Μελμπερκ και εξαφανίζονταν!! Μεσα σε πολυ λιγο χρονικο διαστημα καταλαβαν ποσο μπουνταλας ειναι...

Τωρα πια κοιμουνται στο σπιτι του, τρωνε απο το πιατο του και αυτις καθεται ξαπλωμενος διπλα και τις κοιταει, κανουν βολτα στη δικη μου αυλη σαν κυριες...

Ολα αυτα εγιναν χωρις να επεμβει κανενας φυσικα, 30 γατες επιασαν το νοημα απο μονες τους...

Οποτε, εσυ που το προσπαθεις κιολας θα εχεις αποτελεσμα, μην αγχωνεσαι. Μολις καταλαβει κ αυτη ποσο χαζα ειναι μερικα σκυλια θα τον χορεύει στο ταψι!!!

 

[Dr.Key004]

Καλησπέρα στην όμορφη παρέα!
Θα ήθελα να σας ενημερώσω πως οι συμβουλές σας έπισαν τόπο μιας ο Μίδας και η Σούζη τα πάνε καλύτερα, πιστεύω είναι θέμα χρόνου μέχρι να συνηθίσουν εντελώς μεταξύ τους!

Παρόλα αυτά, θέλω να ρωτήσω για δυο-τρία πραγματάκια που με ανησυχούν λιγο στην συμπεριφορά του Μίδα. Καταρχήν να σημειωθεί ότι ο Μίδας, όλον αυτόν τον καιρό που είμαστε μαζί, δεν έχει δείξει καμία φοβία με σκυλιά, ίσα ίσα που μυρίζονται και όποιο είναι και λίγο τρελαμένο σαν το δικό μου, παίζουν κιόλας!

Πριν 3 μέρες λοιπόν πήγαμε στον κτηνίατρό μας για να κάνουμε εμβόλιο και στην αίθουσα αναμονής ήταν μπόλικα ζωάκια, από γάτες, σκυλάκια, μέχρι και κουνελάκια!! Όλα καλά μέχρι εδώ, μυρίστηκε με κάνα δυο και αυτό ήταν όλο. Όταν ήρθε η ώρα μας να φύγουμε, μπήκε ένας κύριος με ένα κουταβάκι, θα ταν δε θα ταν 2-3 μηνών. Το είχε ελεύθερο αλλά δεν έδωσα μεγάλη σημασία, τόσα και τόσα σκυλάκια είδαμε, γιατί να εχει πρόβλημα με αυτό, σκέφτηκα.. Πλησιάζει λοιπόν το κουταβάκι τον δικό μου, μυρίζονται και μαγκώνει λίγο ο δικός μου. Το νιώθω, οπότε στρέφω εκεί την προσοχή μου, σφίγγω λιγο ακόμα το λουρί και περιμένω να δω. Για μια στιγμή μου φάνηκε πως το κουτάβι θα έφευγε, αλλά όπως έκανε να μετακινηθεί άρχισε ο δικός μου να γαυγίζει, χωρίς να καταλαβαίνω εγώ γιατί. Του τράβηξα λίγο το λουρί, του είπα να κάτσει (αυτό κάνω όταν κάνει κάτι που δεν θέλω ή όταν φοβάται στον δρόμο και πάει πίσω βήματα) και με υπάκουσε σχεδόν αμέσως. Μέχρι να βγούμε από το κτηνιατρείο ξαναβρεθήκαμε δίπλα δίπλα με το σκυλάκι και ενώ ο δικός μου μάγκωσε, τον πήρα γρήγορα και βγήκαμε έξω.

Και αναρωτιέμαι εγώ τώρα, γιατί να αγριέψει με ένα κουτάβι, που από όσο είδα, δεν του έκανε τίποτα; Ήταν λάθος συμπεριφορά του δικού μου και έπρεπε να τον μαλώσω κιόλας εκτός από το να τον συγκρατήσω ή παίζει να ήταν το κουτάβι περισσότερο παρορμητικό από όσο θα έπρεπε; Θα με ενδιέφερε πολύ η άποψή σας εδώ

Η δεύτερη περίπτωση που μου έκανε εντύπωση, έγινε πριν 2 μέρες στο παρκάκι που πάμε τις απογευματινές μας βόλτες και είναι πρωτίστως παιδική χαρά. Αναμενόμενα λοιπόν, μια παρέα απο 3 κοριτσάκια του δημοτικού, ήρθαν δίπλα μας μόλις κάτσαμε από την καθιερωμένη σβούρα για να μυρίσει το λαγωνικό μου κάθε γωνιά του πάρκου, και με ρώτησαν αν μπορούν να τον χα'ι'δέψουν. Τα κοριτσάκια πολύ συγκρατημένα, ήταν ήρεμα και δεν έκαναν πολύ βιαστικές κινήσεις καθώς πλησίαζαν, φαίνεται συναντάν συχνά σκυλάκια στο πάρκο και ήξεραν πως περίπου να έρθουν να μας μιλήσουν. Ο δικός μου λοιπόν με το που τα βλέπει να πλησιάζουν στα 3 μέτρα ξεκινάει το γρύλισμα. Λέω στα κοριτσάκια να περιμένουν λίγο να ηρεμήσει, λέω στον δικό μου να κάτσει και κάθομαι κολλητά από πίσω του, όπως κάνω κάθε φορά που είναι εντελώς εκτός ελέγχου για να τον ηρεμήσω. Σταματάει το γρύλισμα για μια στιγμή και γαύγισε λίγο, τα κοριτσάκια όμως εκεί, αποφασισμένα να τον χα'ι'δέψουν . Με τα πολλά ηρέμησε λίγο και τους έδωσα το οκ να τον πλησιάσουν με προσοχή. Γρύλισε λίγο ακόμα και μετά τα άφησε να τον πειράξουν λίγο και μετά τα έδιωξα γιατί δεν ήθελα να βγει εκτός ελέγχου ο σκύλος.

Όλο αυτό μου φάνηκε περίεργο, γιατί παρόλο που έχει μια φοβία με τους ανθρώπους, σε γενικές γραμμές έχει δείξει ότι φοβάται περισσότερο τους άντρες και τα παιδία και τα πάει καλύτερα με τις γυναίκες. Αυτό με τους άντρες, εγώ θα το καταλάβαινα γιατί πιθανόν να έχει κακοποιηθεί κάποια στιγμή, αλλά με τα παιδιά; Δεν ξέρω τι να σκεφτώ..

Ευχαριστώ και πάλι για τον χρόνο σας όσοι κάτσετε και το διαβάσετε

 

[canis]

Την Τρίτη, 26/02/2019 μας έγραψες:

Η ιστορία μας λοιπόν ξεκινάει περίπου δυο βδομάδες πριν, κάπου στα Χανιά, όπου σε μια απογευματινή βόλτα, δίπλα σε κάτι κάδους ήταν μια παρέα αλητήριων γατιών...

Οπότε, ας υποθέσουμε πως 11/02/2019 βρήκες και πήρες το γατάκι. Μετά γράφεις:

Μετά απο περίπου 10 μέρες συμβίωσης, ήρθε να προστεθεί στην παρέα μας ένα σκυλάκι...

Δηλαδή, 21/02/2019 βρήκες και πήρες το σκυλάκι...

Σε αυτό το χρονικό διάστημα δεν μπορείς καν να διανοηθείς πως γνωρίζεις τι χαρακτήρα έχουν τα ζωάκια που έχεις στα χέρια σου! Πόσο μάλλον να έχει λυθεί το οποιοδήποτε θέμα...

Δηλαδή, στην ερώτηση των παιδιών αν μπορούν να χαϊδέψουν το σκύλο η σωστή απάντηση θα ήταν "Δε ξέρω" και η κατάλληλη "Όχι" αν και θα ήταν καλύτερο οι βόλτες σας να μην είναι σε παιδικές χαρές ή σε πάρκα με πολλά σκυλάκια και παιδάκια. Οι βόλτες για αρχή, για να γνωριστείτε και να δουλέψετε μαζί θα πρέπει να είναι σε μέρη πιο ήσυχα, χωρίς πολλά ερεθίσματα και αποπροσανατολισμούς.

Πρέπει να δημιουργήσεις θεμέλια για μια καλή σχέση και πρέπει να μάθεις τα ζώα και να σε μάθουν. Αν αυτό θες να γίνει όσο το δυνατόν καλύτερα και εποικοδομητικά θα πρέπει να μη βιάζεσαι να βγάλεις συμπεράσματα (αρνητικά ή θετικά), να δώσεις χρόνο προσαρμογής σε όλους και να δουλεύεις με αργά και σταθερά βήματα.

Βέβαια, μπορείς να κάνεις όπως επιθυμείς και να εύχεσαι να έχεις τύχη...

Με το σκύλο για ψώνια και στο γιατρό

 

[Dr.Key004]

@canis Μου αρέσει να τεστάρω την τύχη μου, όχι των άλλων, για αυτό και είμαι εδώ, για να μάθω όσο γίνεται, να ελέγχω καταστάσεις και να μην αφήνω στην τύχη τα ζώα μου με τους γύρω. Σε ευχαριστώ και σε εκτιμώ ιδιαίτερα, μου αρέσουν οι απαντήσεις σου και τις βρίσκω λογικές. Να προσθέσω μόνο ότι το παρκάκι τις περισσότερες ώρες τις ημέρας είναι έρημο, για αυτό το διαλέγω. Έτυχε εκείνη τη μέρα να έχουμε και παρέα αλλά από εδώ και πέρα θα ακολουθήσω τη συμβουλή σου!
Πριν ανοίξω όμως το λινκ που μου έβαλες θα ήθελα και σε ένα άλλο θέμα μου βοήθεια. Ψάχνω κλουβί μεταφοράς, αλλά επειδή είναι γομάρι προβληματίζομαι. Συγκεκριμένα, καθιστός, έχει ύψος περίπου 76cm ενώ αυτά που βολεύουν για να χωράνε στο αμάξι είναι 71cm, πέραν της τιμής που είναι σχεδόν 50 ευρωπουλάκια πιο ακριβά. Να σημειωθεί ότι το κλουβί αυτό για αρχή θα χρησιμεύει και μέσα στο σπίτι ως crate. Θα υπήρχε πρόβλημα λέτε να είναι μικρότερο ή να πάω αμέσως σε μεγαλύτερο να τελειώνω;

 

[elinapol2]

Καλησπέρα στην όμορφη παρέα!
Θα ήθελα να σας ενημερώσω πως οι συμβουλές σας έπισαν τόπο μιας ο Μίδας και η Σούζη τα πάνε καλύτερα, πιστεύω είναι θέμα χρόνου μέχρι να συνηθίσουν εντελώς μεταξύ τους!

Παρόλα αυτά, θέλω να ρωτήσω για δυο-τρία πραγματάκια που με ανησυχούν λιγο στην συμπεριφορά του Μίδα. Καταρχήν να σημειωθεί ότι ο Μίδας, όλον αυτόν τον καιρό που είμαστε μαζί, δεν έχει δείξει καμία φοβία με σκυλιά, ίσα ίσα που μυρίζονται και όποιο είναι και λίγο τρελαμένο σαν το δικό μου, παίζουν κιόλας!

Πριν 3 μέρες λοιπόν πήγαμε στον κτηνίατρό μας για να κάνουμε εμβόλιο και στην αίθουσα αναμονής ήταν μπόλικα ζωάκια, από γάτες, σκυλάκια, μέχρι και κουνελάκια!! Όλα καλά μέχρι εδώ, μυρίστηκε με κάνα δυο και αυτό ήταν όλο. Όταν ήρθε η ώρα μας να φύγουμε, μπήκε ένας κύριος με ένα κουταβάκι, θα ταν δε θα ταν 2-3 μηνών. Το είχε ελεύθερο αλλά δεν έδωσα μεγάλη σημασία, τόσα και τόσα σκυλάκια είδαμε, γιατί να εχει πρόβλημα με αυτό, σκέφτηκα.. Πλησιάζει λοιπόν το κουταβάκι τον δικό μου, μυρίζονται και μαγκώνει λίγο ο δικός μου. Το νιώθω, οπότε στρέφω εκεί την προσοχή μου, σφίγγω λιγο ακόμα το λουρί και περιμένω να δω. Για μια στιγμή μου φάνηκε πως το κουτάβι θα έφευγε, αλλά όπως έκανε να μετακινηθεί άρχισε ο δικός μου να γαυγίζει, χωρίς να καταλαβαίνω εγώ γιατί. Του τράβηξα λίγο το λουρί, του είπα να κάτσει (αυτό κάνω όταν κάνει κάτι που δεν θέλω ή όταν φοβάται στον δρόμο και πάει πίσω βήματα) και με υπάκουσε σχεδόν αμέσως. Μέχρι να βγούμε από το κτηνιατρείο ξαναβρεθήκαμε δίπλα δίπλα με το σκυλάκι και ενώ ο δικός μου μάγκωσε, τον πήρα γρήγορα και βγήκαμε έξω.

Και αναρωτιέμαι εγώ τώρα, γιατί να αγριέψει με ένα κουτάβι, που από όσο είδα, δεν του έκανε τίποτα; Ήταν λάθος συμπεριφορά του δικού μου και έπρεπε να τον μαλώσω κιόλας εκτός από το να τον συγκρατήσω ή παίζει να ήταν το κουτάβι περισσότερο παρορμητικό από όσο θα έπρεπε; Θα με ενδιέφερε πολύ η άποψή σας εδώ

Η δεύτερη περίπτωση που μου έκανε εντύπωση, έγινε πριν 2 μέρες στο παρκάκι που πάμε τις απογευματινές μας βόλτες και είναι πρωτίστως παιδική χαρά. Αναμενόμενα λοιπόν, μια παρέα απο 3 κοριτσάκια του δημοτικού, ήρθαν δίπλα μας μόλις κάτσαμε από την καθιερωμένη σβούρα για να μυρίσει το λαγωνικό μου κάθε γωνιά του πάρκου, και με ρώτησαν αν μπορούν να τον χα'ι'δέψουν. Τα κοριτσάκια πολύ συγκρατημένα, ήταν ήρεμα και δεν έκαναν πολύ βιαστικές κινήσεις καθώς πλησίαζαν, φαίνεται συναντάν συχνά σκυλάκια στο πάρκο και ήξεραν πως περίπου να έρθουν να μας μιλήσουν. Ο δικός μου λοιπόν με το που τα βλέπει να πλησιάζουν στα 3 μέτρα ξεκινάει το γρύλισμα. Λέω στα κοριτσάκια να περιμένουν λίγο να ηρεμήσει, λέω στον δικό μου να κάτσει και κάθομαι κολλητά από πίσω του, όπως κάνω κάθε φορά που είναι εντελώς εκτός ελέγχου για να τον ηρεμήσω. Σταματάει το γρύλισμα για μια στιγμή και γαύγισε λίγο, τα κοριτσάκια όμως εκεί, αποφασισμένα να τον χα'ι'δέψουν . Με τα πολλά ηρέμησε λίγο και τους έδωσα το οκ να τον πλησιάσουν με προσοχή. Γρύλισε λίγο ακόμα και μετά τα άφησε να τον πειράξουν λίγο και μετά τα έδιωξα γιατί δεν ήθελα να βγει εκτός ελέγχου ο σκύλος.

Όλο αυτό μου φάνηκε περίεργο, γιατί παρόλο που έχει μια φοβία με τους ανθρώπους, σε γενικές γραμμές έχει δείξει ότι φοβάται περισσότερο τους άντρες και τα παιδία και τα πάει καλύτερα με τις γυναίκες. Αυτό με τους άντρες, εγώ θα το καταλάβαινα γιατί πιθανόν να έχει κακοποιηθεί κάποια στιγμή, αλλά με τα παιδιά; Δεν ξέρω τι να σκεφτώ..

Ευχαριστώ και πάλι για τον χρόνο σας όσοι κάτσετε και το διαβάσετε

Προβληματα τετοιου ειδους θα εχεις συνεχως, αν εισαι τυχερος για λιγους μηνες ακομη...
Αρχικα να πω πως το κουταβι ελευθερο να περπαταει στο κτηνιατρείο απαγορευεται, απαγορευεται για την ακριβεια να περπαταει μεσα στο κτηνιατρειο πριν ολοκληρωσει τα εμβολια του, μονο αγκαλια (εκτος αν δεν μπορεσες να υπολογισεις την ηληκια του και ηταν μεγαλυτερο).

Συνεχιζω λοιπον στο θεμα μας. Ειναι δυσκολο να εκπαιδευσεις ενα σκυλο να ανταποκρινεται σε αυτα που θες. Ποσο μαλλον τωρα τον δικο σου. Ακομη δεν τον ξερεις, δεν σε ξερει, δεν σε εμπιστευεται...ΔΕΝ τον εμπιστευεσαι. Ουτε απεναντι σε αλλα ζωα αλλα ουτε απεναντι σε παιδια.
Μεγαλο ρισκο να επιτρεψεις σε παιδια να αγγιξουν σκυλι που γρυλιζει. Σε προειδοποίησε πως δεν το θελει κ εσυ το αγνοησες. Μη το κανεις, θετεις σε κινδυνο αλλους.

Αρχικα θα δουλεψεις με τον σκυλο,σιγα σιγα και σταθερα. Ξεκινας επαφη με ξενα σκυλια, οταν εισαι βεβαιος για τις προθεσεις του αλλα φυσικα οσο μπορεις βεβαιος κ για τις προθεσεις του αλλου σκυλου. Το ιδιο κ στην επαφη με ανθρωπους. Ενα αποτομο τιναγμα του χεριου απο καποιο παιδι μπορει να τρομαξει το σκυλο σου κ να φερθει ενστικτωδώς ασχημα.

Συμβουλη μου λοιπον, μη ρισκαρεις και μη προσπαθεις να του κανεις εκπαιδευση πανω σε αλλους (σκυλους, ανθρωπους, παιδια). Πρωτα θα δουλεψεις μονο σου το σκυλο σου κ το επομενο βημα ειναι να του δωσεις ερεθισματα. Ενα βημα τη φορα. Μη βιαζεσαι!

 

[Dr.Key004]

@elinapol2 Για το κουτάβι δεν νομίζω να κάνω λάθος, δεν ξέρω όμως σίγουρα και για αυτό κρατάω πισινές.

Όσο για την επαφή με τα παιδάκια, αναγνωρίζω το λάθος μου, θα ήθελα όμως να ρωτήσω το εξής. Εφόσον δεν εγκρίνω τη συμπεριφορά του, δεν πρέπει να τον αποτρέπω με μια εντολή ας πούμε; Ή με ένα όχι;

 

[elinapol2]

@elinapol2 Για το κουτάβι δεν νομίζω να κάνω λάθος, δεν ξέρω όμως σίγουρα και για αυτό κρατάω πισινές.

Όσο για την επαφή με τα παιδάκια, αναγνωρίζω το λάθος μου, θα ήθελα όμως να ρωτήσω το εξής. Εφόσον δεν εγκρίνω τη συμπεριφορά του, δεν πρέπει να τον αποτρέπω με μια εντολή ας πούμε; Ή με ένα όχι;

Το σωστο δεν ειναι μολις βλεπει κοσμο να του λες "μη".
Ισα ισα δειχνει φιλικος, αυτο θα δουλεψεις, αλλα οχι επαφη νε ξενους πριν ακομη εισαι βεβαιος.

Οσο για το "μη" ευνοείται πως πρεπει να το μαθει, θα το χρειαζεσαι πολυ περισσοτερο απο το "κατσε" "μεινε" κλπ. Αλλα να ξερεις πως αν δεν το δουλεύετε καθε μερα εστω απο λιγο θα το ξεχναει. Τουλαχιστον ετσι κανει εμενα ο μικρος. Αν κανα 2 μερες δεν το δουλεψουμε με αγνοει στο κατσε, μολις πιασω κροκετα, σουζα, μετα για λιγες μερες κ χωρις κροκετα το εκτελει κ μετα ξανα τα ιδια.

Υπομονη κ θεληση!