Για αυτό δεν παίρνουμε ένα ζωάκι αν δεν μπορούμε να αναλάβουμε πλήρως την ευθύνη του.Εύκολο ν το λες αν μένεις μόνη και δεν σε συντηρούν οι γονείς σου.
Πολύ λυπάμαι για το σκυλάκι σου ειλικρινά μιλάω αλλά το πρόβλημα σου δεν είναι το σκυλάκι, είναι η επικοινωνία και η συμφωνία με τους δικούς σου.
Δεν καταλαβαίνω γιατί χρειάζεται να τσακωθείς με τα ξαδέλφια σου, δεν μπορείς να τους εξηγήσεις με ήρεμο τρόπο πως το σκυλάκι σου μπορεί να χτυπήσει; Πως χρειάζεται φροντίδα και χρειάζεται και αυτά να βοηθήσουν; Η κόρη μου το κατάλαβε και ήταν 4 ετών, με πολύ ήρεμο τρόπο, συζήτηση και επικοινωνία.
Πάντως κορίτσι θα είμαι ειλικρινής αν δεν μπορείς να αλλάξεις τη στάση των γονιών σου η την νοοτροπία που έχουν τα ξαδέλφια σου, σκέψου να του βρεις ένα καλό σπίτι, η να μιλήσεις με τον νονό σου αν μπορεί να το κρατήσει ο ίδιος. Δεν είναι τρόπος αυτός να μεγαλώσει ένα κουτάβι και θα εχετε προβλήματα συμπεριφοράς στο μέλλον.