Μωρό σε οικογένεια με σκύλο

[Yorkaddict]

Ανοίγω αυτό θέμα για να συζητήσουμε, να μοιραστούμε εμπειρίες, να δώσουμε ίσως συμβουλές σε νέους γονεις.

Όπως λέει και ο τίτλος, αναφέρομαι στην περίπτωση που ο σκυλος είναι ήδη μέλος μιας οικογένειας και γεννιέται ένα μωράκι.

Φανταστείτε λοιπόν έναν σκύλο ενήλικο που εχει φιξαρει η καθημερινότητά του μέσα στην οικογένεια, έχει ρουτινιασει, κάτι πολύ βασικό για έναν σκύλο που δεν του αρέσουν οι αλλαγές.
Και τσουπ...
Έρχεται ο πελαργός...

Όπως το έχω στο μυαλό μου υπάρχουν 2 σκέλη που θα κληθει να αντιμετωπίσει η οικογένεια.

1. Το ψυχολογικό/συναισθηματικο και από τις δύο πλευρές (σκυλου και ανθρώπων).

Οι αλλαγές που βιώνει (αναπόφευκτα) ο σκυλος στην ζωή του, δεν του πολυαρεσουν. Οι άνθρωποί του ασχολούνται εκ των πραγμάτων με ένα μωρό αρκετές ώρες την ημέρα και "χάνει" την αποκλειστικότητα που είχε όλο το προηγούμενο διάστημα.
Αυτό αναλογα την δική μας στάση απέναντί του, ενδέχεται να τον επηρεάσει ψυχολογικά, που σημαίνει πως μπορεί να βγάλει ανασφάλειες που ανάλογα τον χαρακτήρα μπορεί να εκφραστούν και στην συμπεριφορά του.
Ταυτόχρονα μπαίνουν στο παιχνίδι και οι δικές μας ενδεχομένως τύψεις απέναντί του, επειδή ασχολούμαστε περισσότερη ώρα με το μωρό.

Εκεί χρειάζεται διπλή προσπάθεια από εμάς ώστε να μην νοιώσει αποκομμένος. Κι εμείς θα νοιώσουμε καλύτερα.
Ο σκυλος θέλει να συμμετέχει και αυτός σε όλο αυτό, θέλει να είναι κομμάτι της οικογένειας, όπως ακριβώς ήταν.

Όταν γεννήθηκε η πρώτη μου κόρη, πριν 17 χρόνια, ο παιδίατρος μας είχε πει "μόλις μπούμε σπίτι για πρώτη φορά με την καλαθουνα, να την αφήσουμε κάτω ώστε τα σκυλιά να την επεξεργαστουν με την ησυχία τους"
Έτσι και κάναμε.
Υπάρχουν όμως περιπτώσεις παιδιατρων που είναι αρκετά περίεργοι και δεν θέλουν επουδενι ένα μωρό να έρθει σε επαφή με σκυλιά. Θα τα κολλήσουν μικρόβια, θα τα φάνε και άλλα τέτοια περίεργα, για μας τους σκυλαδες.
Τέτοιες απόψεις δυστυχώς επηρεάζουν νέους γονείς, με αποτέλεσμα να απομονώνουν τον σκύλο, με όλες τις συνέπειες που ανέφερα πιο πάνω.


2. Το πρακτικό κομμάτι.

Εδώ είναι τα πιο δύσκολα.
Ειδικά όσο μεγαλώνει ένα μωρό και αρχίζει να επεξεργαζεται τον κόσμο μας, να μπούσουλαει, αργότερα να κάνει τα πρώτα του βήματα...
Η επαφή του μωρού με τον σκύλο.

Εδώ εγώ τα βρήκα σκούρα.
Πριν 2 χρόνια ήρθε στον κόσμο η 2η μου κόρη. Όλα κυλουσαν ομαλά, μέχρι που ξεκίνησε να μπούσουλαει.
Για όσους δεν ξέρουν έχω 2 γιορκι στο σπίτι. Τον Μαρβιν 8 ετών και τον Σανυ 7 ετών. Ο Μαρβιν πολύ ισορροπημένο σκυλάκι, άριστα κοινωνικοποιημενος δεν είχε κανένα πρόβλημα.
Ο Σανυ από την άλλη, μεγαλωμένος στη μακρινή Λετονία, είναι ζητούμενο τι κοινωνικοποιηση έλαβε. Ένα πλασματακι με αρκετά έντονη προσωπικότητα, ιδανικός για εκθέσεις, αλλά πολύ πολύ δύσκολος και ιδιότροπος στην καθημερινή μας συνύπαρξη.

Το μπουσουλημα λοιπόν της μικρής δεν του άρεσε. Δεν του άρεσαν οι απότομες κινήσεις του μωρού. Ανασφάλεια τρελή. Άλλοτε της γαβγίζε, άλλοτε κρυβόταν.
Όταν δε άρχισε να παίζει η μικρή με διαφορά θορυβώδη παιχνίδια (να τα πετάει κάτω, να τα κοπανάει μεταξύ τους) ο μικρός χεστηκε πάνω του.
Τώρα που η μικρούλα περπατάει και τρέχει μέσα στο σπίτι, γίνεται μπουχος.
Φυσικά όλο αυτό προσπαθούμε να το διαχειριστουμε, αφενός δείχνοντας στην μικρούλα μας πως να πλησιάζει έναν σκύλο και αφετέρου προσπαθώντας να κάνουμε τον Σανυ μας να νοιώσει ασφαλής και όχι πως απειλείται.
Οφείλω όμως να πω πως δεν είναι εύκολο. Γιατί με κανέναν από τους 2 δεν μπορείς να συνεννοηθείς. Λογικό.

Πολλές φορές σκέφτομαι πως θα εξελισσόταν η κατάσταση εάν είχα έναν μεγαλόσωμο σκύλο και εάν αυτή την συμπεριφορά του Σανυ την ερμήνευα με βάση τη θεωρία του αρχηγού της αγέλης και της αναρηχησης.
Εάν δηλαδή τον "έβαζα στην θέση του"
Απλά σκεφτείτε το.

Αυτά από μένα προς το παρόν.
Θα ήθελα να ακούσω και τις δικές σας εμπειρίες, απόψεις.

 

[Pepev50]

Ο Σάνυ όποτε τον φοβίζει η συμπεριφορά της κόρης είτε γαβγίζει είτε κρύβεται. Δεν είναι και το ιδανικότερο που θα μπορούσε να συμβεί αλλά οκ δεν προκαλεί κάποια φοβερή ανησυχία.
Αν ο Σάνυ δεν ήταν 5 αλλά 35 κιλά ?
Δηλαδή αν ενας μεγαλόσωμος σκύλος γάβγιζε πάνω απο ένα μωρό (χωρίς καν να έχει διάθεση να το αγγίξει).
Η αντίδρασή σας θα ήταν η ίδια? Απλά θα κοιτούσατε πολύ προσεκτικά να μην ξεφύγει η κατάσταση?
Ας αφήσουμε στην άκρη τις ιεραρχίες και τις αρχηγίες.
Το κάνω εικόνα. Ένα μωρό πετάει κάτω το παιχνίδι του, ταράζεται ο σκύλος απο τον θόρυβο και αρχίζει να γαβγίζει με την δυνατή του φωνή στο μωρό (χωρίς να το απειλή άμεσα) και το μωρό αρχίζει να κλαίει (λογικό) ο σκύλος φρικάρει ακόμα περισσότερο και δίνει κ αυτός.
Παραμένουμε απλοί παρατηρητές ?


Θα ήταν πολύ ωραίο να γραφούν πραγματικές εμπειρίες, οικογένειες που το μωρό ήρθε ενώ ήταν ο σκύλος σπίτι. Αλλά να γραφτούν όπως έγιναν. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να καταλήξουμε σε κάποιο "σχετικά ασφαλές" συμπέρασμα.

 

[Yorkaddict]

Προκαλεί ανησυχία ακόμα και ένα 3κιλο σκυλάκι. Καταρχάς γιατί μπορεί κάλλιστα να δαγκώσει (και έχουν κάτι δοντάκια που δεν θες να σε πιάσουν) και επιπλέον για το ίδιο το παιδί και την κακη εμπειρία που θα έχει με έναν σκύλο.
Αν ήταν μεγαλόσωμος σκύλος, ακριβώς το ίδιο θα έκανα, αλλά σαφέστατα θα φοβόμουν πολύ περισσότερο.
Εννοείται πως επουδενι δεν αφήνεις σκύλο και μωρό χωρίς επίβλεψη.
Όσο άψογος και να είναι ένας σκύλος, ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί και από τις 2 πλευρές.
Αυτό είναι απαράβατος κανόνας.

Βλέπετε πόσο μεγάλη σημασία έχει η σωστή κοινωνικοποιηση.
Μεταξύ μας βέβαια, εαν ένας σκύλος δεν ερθει ποτέ σε επαφή με ένα μωρό και ξαφνικά στα 7 του, του παρουσιάσεις ένα, λογικό είναι (εν μέρει) να σκαλώσει ή ακόμα και να φοβηθεί.

 

[Yorkaddict]

Παραμένουμε απλοί παρατηρητές ?

Εδώ είναι τα δύσκολα.

Με τον Σανυ ακριβώς επειδή ξέρω τι το προκαλεί, τον καθησυχαζω ή φεύγω από το δωμάτιο πχ και αυτός με ακολουθεί.
Οπότε λήγει εκεί.
Από όλους στην οικογένεια, είμαι η προστασία του, νοιώθει ασφαλής μαζί μου. Στο μωρό δεν μπορείς να πεις κάτι.

Αν λείπω, η γυναίκα μου κάνει και αυτη το ίδιο, αλλά αν ξεφύγει πολύ μπορεί και να του βάλει καμία φωνή, να σταματήσει.
Εξαρτάται την ένταση και την διάρκεια.

Πολύ βασικό όμως είναι να προσπαθείς να προβλέπεις τέτοιες καταστάσεις. Για παράδειγμα στις αρχές που περπατούσε, ήταν φορές που τον εγκλωβιζε σε έναν τοίχο, ή σε ένα έπιπλο. Άθελά της φυσικά. Εκεί προσπαθείς να έχεις τον σκύλο κάπως πιο μακρυά ώστε να αποφεύγονται τέτοιες καταστάσεις. Μετά από λίγο βέβαια και ο ίδιος το έπιασε (τελικά έχει λιγο μυαλό δεν ειναι ακατοίκητο) και από μόνος του πήγαινε αλλού.

 

[canis]

Ερχομός μωρού σε οικογένεια με σκύλο

Η γέννηση και ο ερχομός ενός μωρού στην οικογένεια είναι κάτι πολύ ευχάριστο αλλά και κάτι που αλλάζει τις ζωές όλων στο σπίτι. Αλλάζουν όλες οι ισορροπίες στο σπίτι και οι αλλαγές αυτές θα γίνουν αποφευκτά αισθητές από όλους, τους γονείς, τα παιδιά που ίσως υπάρχουν ήδη, μα φυσικά και από το σκύλο και τα κατοικίδια.

Το μωρό δεν εμφανίζεται από τη μια μέρα στην άλλη...

Το μωράκι δεν εμφανίζεται στο σπίτι μας ξαφνικά. Δεν το φέρνει ο ταχυδρόμος στην πόρτα μας απροειδοποίητα. Από την στιγμή που διαπιστώνουμε την εγκυμοσύνη μέχρι το σημείο που περνάμε την πόρτα του σπιτιού με ένα μωράκι στην αγκαλιά μεσολαβούν 8-9 μήνες.

Αυτούς τους μήνες, μαζί με όλα τα άλλα (ενθουσιασμό και διάφορες προετοιμασίες) πρέπει να σκεφτούμε και να ξεκινήσουμε την προετοιμασία του σκύλου μας για αυτό που θα επακολουθήσει.

Το να θέσουμε το σκύλο αντιμέτωπο με μια σειρά αλλαγών, χωρίς προειδοποίηση θα μπορούσε να οδηγήσει σε προβλήματα συμπεριφοράς ή άλλα προβλήματα, οπότε καλό είναι να ξεκινήσουμε με μικρές αλλαγές στην ρουτίνα του μήνες πριν την άφιξη του μωρού.

Τα πρώτα βήματα και οι γενικές αλλαγές

Το πρώτο και γενικό που πρέπει να ξεκινήσουμε είναι να δίνουμε λιγότερη σημασία στο σκύλο μας. Να ασχολούμαστε λιγότερο με αυτόν και να τον εισάγουμε σταδιακά σε ένα καθημερινό πρόγραμμα που θα εξυπηρετούμε τις βασικές του ανάγκες στο μίνιμουμ.

Φαγητό, νερό και η απολύτως απαραίτητη βόλτα και άσκηση. Αυτός είναι ο στόχος μας τον οποίο πρέπει να φτάσουμε σταδιακά μέσα στους 6-7 μήνες για να "εδραιωθούν" μέχρι την άφιξη του νέου μέλους.

Είναι πιθανό εμείς να μπορούμε να αφιερώσουμε περισσότερο χρόνο στο σκύλο ακόμα και μετά την άφιξη του μωρού, αλλά πρέπει να εδραιώσουμε την βάση. Να δούμε πως θα πάει η κατάσταση στο σπίτι με το μωρό και μετά, αν και εφόσον μπορούμε, προσφέρουμε περισσότερα. Καλύτερα να προσθέσουμε μετά χρόνο και ασχολία, παρά να αφαιρέσουμε.

Επίσης, άλλο γενικό βήμα είναι να "φρεσκάρουμε" ή να αρχίσουμε βασική υπακοή. Να μάθει ο σκύλος βασικές εντολές (έλα, κάτσε, ξάπλωσε, μείνε, άστο, ήσυχα, μη, κλπ.) που θα μας φανούν πολύ χρήσιμες όταν θα συνυπάρξουν μωράκι και σκύλος.

Μέρη που ο σκύλος δεν μπαίνει

Επιπλέον, εάν σκοπεύετε να εφαρμόσετε νέους κανόνες για το σκύλο σας, όπως το να του απαγορεύσετε την είσοδο σε ορισμένα δωμάτια, μην περιμένετε έως ότου φτάσει το μωρό για να επιβάλετε αυτούς τους κανόνες. Το σκυλάκι σας χρειάζεται χρόνο για προσαρμογή, ειδικά αν αυτά τα πράγματα δεν ήταν προηγουμένως εκτός ορίων.

Προσωπικά, ήθελα να ο σκύλος να μην μπαίνει χωρίς να το σκέφτεται στο δωμάτιο του μωρού και την τουαλέτα και να μην πλησιάζει αβίαστα και άγαρμπα το καρότσι ή το πορτ μπεμπέ. Έτσι, άρχισα να κλείνω πόρτες και να χρησιμοποιώ τις εντολές της βασικής υπακοής ώστε να δημιουργήσω στο σκύλο ένα "νοητό φραγμό". Ότι "εκεί δεν μπαίνω αν δε με καλέσουν" π.χ.

Εισάγω νέα πράγματα και αντικείμενα στη ζωή του σκύλου

Μαζί με το μωρό, μπαίνουν στη ζωή μας και στην ζωή του σκύλου πολλά νέα αντικείμενα. Κάποια από αυτά ογκώδη ή και θορυβώδη. Είναι πολύ καλή ιδέα, λοιπόν, να εισάγω αυτά τα αντικείμενα στην καθημερινότητα του σκύλου αρκετά πριν μπουν ούτως ή άλλως. Με αυτό τον τρόπο θα δουλέψω τις όποιες ανεπιθύμητες (ή επιθυμητές) αντιδράσεις του.

Μπορώ να αγοράσω νωρίτερα το καρότσι και να το βάζω στο σπίτι ή ακόμα και να το παίρνω μαζί στις βόλτες με το σκύλο. Να βάζω το πορτ μπεμπέ στο σαλόνι και να το έχω δίπλα μου. Να φέρω κάποια παιχνίδια και να τα σκορπίσω στο δωμάτιο αλλά και να "παίξω" και να κάνω θόρυβο με αυτά.

Ταυτόχρονα θα καθοδηγώ το σκύλο να συμπεριφέρεται έτσι όπως επιθυμώ και θα του δείχνω πως τίποτα από τα παραπάνω δεν αποτελεί απειλή.

Κάθε αντικείμενο που αγοράζω ή θέλω να αγοράσω για το μωρό που περιμένω είναι καλό να το πάρω νωρίτερα και να αφαιρέσω τις συσκευασίες βάζοντας το στο σπίτι. Με αυτό τον τρόπο ο σκύλος θα οικειοποιηθεί τις οσμές των αντικειμένων και θα τα συνηθίσει.

Φροντίζω να έρθει ο σκύλος μου σε επαφή με μωρά και μικρά παιδιά

Είναι πιθανό ένας σκύλος να μην έχει γνώση του πως μοιάζει ή πως ακούγετε ένα μωρό που κλαίει, που τσιρίζει, που τρέχει, που μπουσουλάει... Μπορώ, λοιπόν, να κανονίσω συναντήσεις με φίλους που έχουν παιδιά, ιδανικά στο σπίτι μας αλλά και έξω για να περάσει ο σκύλος κάποιο χρόνο πολύ κοντά σε μωρά και παιδιά.

Να μάθω στον σκύλο πως πρέπει να συμπεριφέρεται σε κάθε ήχο και κίνηση, αλλά να καταλάβει και ο σκύλος ότι αυτά δεν αποτελούν κίνδυνο για τον ίδιο και δεν πρέπει να αμυνθεί για τίποτα.

Το μωρό γεννήθηκε!

Γεννήθηκε, με το καλό, το μωράκι μας και είναι στο μαιευτήριο. Μια σοφή κίνηση είναι από την πρώτη μέρα (ή το νωρίτερο δυνατό) να πάρουμε μια κουβερτούλα του ή ένα σεντόνι από το μαιευτήριο, με την μυρωδιά του μωρού μας και να το φέρουμε σπίτι στο σκύλο.

Τα σκυλιά "βλέπουν" περισσότερο με την μύτη και ο κόσμος τους κυριαρχείτε περισσότερο από οσμές παρά οτιδήποτε άλλο, έτσι είναι καλό να συνηθίζει την μυρωδιά που σε λίγες μέρες θα μπει στο σπίτι μας... στο σπίτι του.

Δίνετε στο σκύλο να μυρίσει το ύφασμα και τον χαϊδεύετε, του μιλάτε ήρεμα και τον επιβραβεύετε όταν είναι ήρεμος. Μη το δώσετε το ύφασμα να παίξει. Διαχειριστείτε το σαν το ύφασμα να είναι το μωρό.

Η πρώτη γνωριμία

Όταν το μωρό έρθει στο σπίτι, μετά από λίγο κανονίστε την πρώτη επαφή. Βάλτε το σύντροφο σας να κάτσει κάπου στο σαλόνι με το μωρό αγκαλιά και πάρτε το σκύλο με τον οδηγό (το λουρί) και μπείτε στο δωμάτιο. Πλησιάστε και μιλάτε συνεχώς, με ήρεμη φωνή στο σκύλο. Κρατήστε ήρεμο και μην "ανεβάζετε" το σκύλο. Δεν πρέπει να ενθουσιαστεί, πρέπει απλά να δεχτεί ήρεμα και "θετικά".

Κάντε την πρώτη επαφή ευχάριστη και θετική εμπειρία για το σκύλο (και το παιδί φυσικά) και μείνετε μαζί στο δωμάτιο όσο περισσότερο μπορείτε και όσο τα πράγματα είναι ήρεμα. Μετά μπορείτε να πάτε το σκύλο την βόλτα του ή να του βάλετε φαγητό και να ξεκινήσει η... νέα σας κανονικότητα.

Να δημιουργείτε πάντα θετικές εμπειρίες και στιγμές

Ιδανικά, το σκυλί σας θα μάθει να συμπαθεί το μωρό όσο εσάς. Μπορεί να χρειαστεί χρόνος, αλλά πρέπει να ενθαρρύνετε τις θετικές συμπεριφορές επιβραβεύοντας το σκύλο σας για την καλή συμπεριφορά γύρω από το νεογέννητό μωρό σας. Φροντίζετε να αισθάνετε ο σκύλος ότι αποτελεί μέρος της ομάδας όταν είσαστε μαζί με το μωρό.

Δώστε στο σκυλί σας μεγάλη προσοχή όταν το μωρό είναι κοντά και πάντα να προκύπτει κάτι καλό για τον σκύλο όταν το μωρό είναι στο χώρο. Δεν θέλετε να συνδυάσει ο σκύλος ότι τα "καλά πράγματα" συμβαίνουν μόνο όταν το μωρό δεν είναι κοντά.

Πάντα επιβλέπουμε το σκύλο όταν είναι με το παιδί

Ακόμα και αν έχετε κάνει κάθε βήμα άριστα, αν έχετε έναν σούπερ εκπαιδευμένο ή σούπερ ήσυχο και "κοινωνικοποιημένο" σκύλο δεν μπορείτε να ξέρετε πώς θα αντιδράσει το σκυλί σας στις κινήσεις και τις κραυγές του μωρού σας, κάθε στιγμή, υπό κάθε συνθήκη.

Πάντα να υπάρχει ένας ενήλικας όταν ο σκύλος και το μωρό βρίσκονται στον ίδιο χώρο.



Bonus Tips

1. Το crate είναι ένα σημαντικό εργαλείο και σε αυτή την περίπτωση. Ένας σκύλος που έχει μάθει το crate και το θεωρεί τον δικό του χώρο ασφάλειας, δεν θα δυσανασχετήσει αν μείνει εκεί για κάποια ώρα ώστε το παιδί να παίξει πιο ελεύθερα, να μπουσουλήσει ή να προσπαθήσει να κάνει τα πρώτα του βήματα.

2. Μάθετε στο σκύλο σας ότι η ήρεμη και αδιάφορη αντίδραση σε τσιμπήματα, τραβήγματα τρίχας, σκουντήγματα και... μπουνιές είναι κάτι καλό και επιβραβεύεται. Όσο καλή και αυστηρή επίβλεψη να υπάρχει και όσο και αν έχετε προσπαθήσει να μάθετε στο παιδί σας πως πλησιάζουμε και πως αγγίζουμε ένα σκύλο, κάτι από τα παραπάνω θα συμβεί. Καλό είναι, λοιπόν, ο σκύλος να το έχει ξαναπάθει και να ξέρει πως πρέπει να αντιδράσει.

3. Ο σκύλος θα λατρέψει το μωρό όταν καταλάβει ότι είναι πηγή τροφής... Μάννα εξ ουρανού!

Τα μωράκια πετάνε φαγητό και τους πέφτει φαγητό. Αφήνετε το σκύλο σας να "μαζεύει" το φαγητό που πέφτει και με αυτό τον τρόπο να συνδυάζει το μωρό με κάτι καλό (και να γλυτώνετε κι εσείς την σκούπα).

4. Ποτέ μην πιέζετε το σκύλο για να παίξει ή να πάει κοντά στο μωρό!

Αφήστε ήσυχο τον σκύλο και σεβαστείτε τις στιγμές που μπορεί να μην έχει όρεξη να δείξει "πόσο πολύ αγαπάει την μπέμπα". Δεν είναι επιτακτική ανάγκη ο σκύλος να πλησιάσει ή να μυρίσει το μωρό άμεσα.

5. Μη μαλώνετε και μην τιμωρείτε ένα σκύλο που γρυλίζει σε ένα μωρό!

Το γρύλισμα είναι προειδοποίηση και ο σκύλος που προειδοποιεί πριν κάνει κάτι είναι καλός σκύλος.

Αν τον τιμωρήσετε επειδή προειδοποίησε την επόμενη φορά μπορεί να μην το κάνει και να πάει κατευθείαν στο αμυντικό δάγκωμα. Επίσης, αν μαλώσετε ή τιμωρήσετε το σκύλο παρουσία του μωρού ο σκύλος πιθανόν να συνδυάσει το μωρό με την τιμωρία και είναι κάτι που δε το θέλετε.

Απομακρύνετε το μωρό ή το σκύλο από το μωρό όταν αυτός γρυλίσει ή αντιστρέψτε την συμπεριφορά και την προσοχή του σκύλου σε κάτι άλλο και "κλείστε" με κάτι θετικό ώστε να αποκομίσει μια θετική εμπειρία παρουσία του μωρού.

Επίλογος

Γνωρίζοντας καλά τον σκύλο σας ξέρετε, περίπου, τι να περιμένετε και τι πρέπει να δουλέψετε, προς ποια κατεύθυνση. Αν ακολουθήσετε εγκαίρως τα παραπάνω βήματα δύσκολα θα βρεθείτε μπροστά από μεγάλα προβλήματα.

Βέβαια, μερικές φορές, ακόμη και με την πιο αυστηρή προετοιμασία, ένα κατοικίδιο ζώο μπορεί να μη δείξει την επιθυμητή συμπεριφορά. Ο σκύλος να αντιδράσει υπερβολικά με το μωρό, να επικεντρωθεί σε αυτό και να το στοχοποιήσει και να το φοβάται υπερβολικά ή να το θεωρεί απειλή. Είναι σημαντικό να ζητήσετε συμβουλές και βοήθεια από κάποιο επαγγελματία για αυτά.

Συνήθως, σκυλιά και παιδιά βρίσκουν τις ισορροπίες τους και τα πάνε καλά μεταξύ τους χωρίς αυτό απαραίτητα να σημαίνει πως η σχέση τους πρέπει να είναι σαν ταινία του Χόλυγουντ, "αχώριστοι φίλοι" και η Lassie και ο μικρός Timmy...

 

[Yorkaddict]

Πάρα πολύ έξυπνες συμβουλές αγαπητέ @canis
Ευχαριστώ πολύ!

Σε πολλά από αυτά δεν πήγε καν το μυαλό μου.
Εαν τα ήξερα σίγουρα θα είχα κάνει την ζωή μου λίγο πιο εύκολη.

Οπως βέβαια ξέρεις, τις στιγμές πριν γεννηθεί το μωρό έχεις δεκάδες πράγματα στο μυαλό σου, πόσο μάλλον όταν γεννιέται και ακόμα περισσότερα όσο μεγαλώνει και τα ζεις όλα αυτά στην πράξη.
Και βέβαια "εμείς" σαν "παλιοί" μπαμπάδες, το έχουμε ξαναζήσει. Κάπως μετριάζονται τα άγχη και οι προετοιμασίες. (Εγώ βέβαια εδώ την πάτησα)

Το μυαλό μου και η σκέψη μου είναι σε νέες μανούλες και μπαμπάδες που όλο αυτό το ζουν για πρώτη φορά, με όλα τα καλά του, αλλά και τα "δύσκολά" του.

Αρα είναι πάρα πολύ χρήσιμο να τα ξέρουμε όλα αυτά από πριν, να οργανωθούμε.

Και πάλι ευχαριστώ
Καλημέρα

 

[Εriana]

Η ηλικία του σκύλου δεν παίζει κανέναν ρόλο; Εννοώ πώς όσο μεγαλύτερο είναι ένα ζώο πιο δύσκολα προσαρμόζεται και ανέχεται. Ή κάνω λάθος.

 

[AGRIAN]

Πολύ ενδιαφέρον και χρήσιμο θέμα. Επίσης, πολύ σωστές και χρήσιμες οι συμβουλές του @canis .
Θα καταθέσω τη δική μου εμπειρία :

Ο προηγούμενος σκύλος μας, ο Brunno, αυτός που έχω άβαταρ, ένα μεγαλόσωμο και πολύ κυριαρχικό πιτ με ό,τι αυτό σημαίνει, ζούσε μαζί μας μέσα στο σπίτι για τέσσερα χρόνια μέχρι που γεννήθηκε η κόρη μας. Η παιδίατρός μας (καθηγήτρια παιδιατρικής μάλιστα) καθησύχασε τη γυναίκα μου λέγοντας οτι το παιδί δεν κινδυνεύει από το σκύλο όσον αφορά τις ασθένειες λέγοντάς της μάλιστα οτι το σάλιο του σκύλου είναι το πιο ισχυρό αντισηπτικό στον κόσμο, πιο ισχυρό κι από το μπεταντίν. Η γυναίκα μου όμως, παρ' όλο που λάτρευε το σκύλο, φοβήθηκε για διάφορους πιθανούς και απίθανους λόγους τη συνύπαρξη μέσα στο σπίτι, έτσι ο καημένος ο Brunno μετακόμισε για πρώτη φορά στη ζωή του στην αυλή. Το δέχτηκε τόσο στωικά - όπως και όλα όσα άλλα του συνέβαιναν - που με εντυπωσίασε. Το πιο εκπληκτικό από όλα ήταν όμως οτι παρ' όλο που άλλαξε εντελώς η ζωή, η καθημερινότητα και το περιβάλλον του, δεν ζήλεψε ποτέ το παιδί και όταν ερχόταν σε επαφή μαζί του ήταν απόλυτα υπερπροστατευτικός. Έχω να θυμάμαι άπειρες συγκινητικές στιγμές :

* Βόλτα η γυναίκα μου με το παιδί στο καροτσάκι και το σκύλο δίπλα της με το λουρί. Μία φορά το παιδί έκλαψε και ο σκύλος έχωσε την κεφάλα του στο καροτσάκι. Η γυναίκα τρομοκρατήθηκε. Ο σκύλος έγλυφε το παιδί κι αυτό σταμάτησε το κλάμα και γέλαγε.
* Στη βόλτα δεν άφηνε κανέναν να τις πλησιάζει. Όποιος έκανε το λάθος να βρίσκεται σε ακτίνα μικρότερη των 8-10 μέτρων δεχόταν ένα υπόκωφο γρύλλισμα το οποίο ήταν αρκετό να τον κάνει να αλλάξει πεζοδρόμιο.
* Μεγαλώνοντας λίγο η μικρή άρχισε να μπαίνει στο σπίτι για κάποιες ώρες. Ήταν κάτι παραπάνω από υποδειγματικός. Μπροστά της δεν καθόταν ποτέ όρθιος, δεχόταν αδιαμαρτύρητα τα πάντα και αδιαμαρτύρητα ξανάβγαινε στην αυλή.
* Το έχω ξαναγράψει στο νήμα του, μια φορά η κόρη βγήκε στην αυλή, τον αγκάλιασε από το λαιμό με το ένα και του τράβαγε τη γλώσσα με το άλλο. ο σκύλος άγαλμα. Μία άλλη φορά, πάλι αγκαλιά με το ένα χέρι και με το άλλο προσπαθούσε να του βγάλει το μάτι. Ο σκύλος απλά το έκλεινε κι έμενε ακίνητος. Καμμία απολύτως αντίδραση από πλευράς του. Φυσικά "διόρθωσα' την κόρη και τέτοιες ενέργειες δεν ξανάγιναν.

Στα δύο χρόνια από τη γέννηση της κόρης, ήρθε ο γιός. Ο σκύλος ακριβώς τα ίδια. Δέχτηκε και τα δύο παιδιά σαν να ήταν δικά του, δεν τους "χρέωσε" ποτέ την εξορία του στην αυλή, τα λάτρευε, τα προστάτευε, ανεχόταν όλα τα ατσούρμπαλα παιχνίδια τους. Όταν ο γιός έγινε δύο χρονών, μετά από τέσσερα χρόνια στην αυλή, ο σκύλος ξαναμπήκε μόνιμα στο σπίτι. Ήταν σαν να μην είχε λείψει μία μέρα. Πραγματικό nunny dog. Τέλειος.

Γνωρίζω καλά οτι η ανωτέρω συμπεριφορά δεν αποτελεί τον κανόνα αλλά μάλλον την εξαίρεση. Από εμπειρίες φίλων πιστεύω ακράδαντα οτι η συνύπαρξη παιδιού με σκύλο, πολλώ δε μάλλον αν ο σκύλος προϋπάρχει στο σπίτι κι ακόμα περισσότερο αν είναι μεγαλόσωμος, κυριαρχικός και δυναμικής φυλής, ενέχει πολλούς κινδύνους και θέλει συνεχή επίβλεψη και προσοχή.

Η γνώμη μου είναι οτι καθοριστικής σημασίας είναι δύο παράγοντες : ο χαρακτήρας του σκύλου πρώτα και κύρια και μετά οι γνώσεις και ο χαρακτήρας των γονέων. Η συνύπαρξη παιδιών και σκύλου στο σπίτι είναι όμως καθοριστικής σημασίας για την ψυχική ανάπτυξη του παιδιού και έχει πολλαπλά ευεργετικά αποτελέσματα στη συμπεριφορά και στον υπό ανάπτυξη χαρακτήρα τους. Η μόνη άσχημη στιγμή είναι όταν ο σκύλος θα "φύγει" από τη ζωή. Αλλά κι έτσι τα παιδιά μαθαίνουν οτι ο θάνατος είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής, ακόμα και για τα πιο κοντινά μας πρόσωπα. Και μετά αρχίζει το επόμενο "βάσανο", αυτό της αναζήτησης του επόμενου ! (Μετά το θάνατο του Brunno, εγώ για χρόνια δεν ήθελα άλλο σκύλο. Η κόρη ήταν αυτή που επέμενε και δυόμιση χρόνια μας είχε κάνει τη ζωή αβίωτη με τις γκρίνιες και τα παρακάλια της. Όπως είναι φυσικό, στο τέλος αυτή νίκησε.).

 

[Tiny_lin]

Πραγματικά πάρα πολύ ωραίο και χρήσιμο θέμα!!
Θυμάμαι κάποιο μέλος είχε γράψει παλαιότερα ότι έδινε στο σκυλί να μυρίσει βρεφικές κρέμες που θα χρησιμοποιούσε μετέπειτα στο παιδί(τύπου fissan) κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, για να συνηθίζει το σκυλί αυτές τις μυρωδιές καθώς και ότι μοίραζε στο πάτωμα παιδικά παιχνίδια και έλεγε "του μωρού" σαν εντολή, σαν ένα δεύτερο άστο, για να μάθει να μην τα πειράζει.

 

[Yorkaddict]

Η ηλικία του σκύλου δεν παίζει κανέναν ρόλο; Εννοώ πώς όσο μεγαλύτερο είναι ένα ζώο πιο δύσκολα προσαρμόζεται και ανέχεται. Ή κάνω λάθος.

Νομίζω πως εξαρτάται από τον κάθε σκύλο ξεχωριστά όσον αφορά την ανεκτικότητά του.
Για την προσαρμογή δεν γνωρίζω αν παίζει κάποιο ρόλο η ηλικία.

Μιας και αναφέρθηκες στην ηλικία, αυτό που θέλει προσοχή με έναν μεγάλο σε ηλικία σκύλο είναι όταν σιγά σιγά αρχίζει να χάνει ακοή και οραση.
Πχ Δεν θα ακούσει ένα παιδί μαινόμενο να τρέχει από πίσω του.
Δεν πρέπει να αιφνιδιαζεται.
Γιατί μπορεί από φόβο να γυρίσει και να κάνει ζημιά.
Συνυποπογιζεις και τα αντανακλαστικα τους που σταδιακά μειώνονται.

 

[Maria-ira]

Πόσο χρήσιμες πληροφορίες!!!
Γεννησα τον Ιούνιο το πρώτο μου παιδάκι ,όσοι ξέρετε,η Ήρα μου είναι τώρα 11 χρονων.
Την μέρα που φέραμε το μωράκι σπίτι ήταν σε σοκ η Ήρα,όλο το βράδυ δεν κοιμήθηκε έκοβε βόλτες από καναπέ σε κρεβάτι...
Για να μη νιώσει παραμελημένη ,όταν εγώ έχω το μωρό ασχολείται μαζί της ο άντρας μου όπως και το αντίθετο,και το βράδυ που κοιμάται η μικρή,ασχολούμαστε και οι δύο χαδακιά,παιχνίδια αγκαλιές...
Από τον παιδίατρο δεν είχαμε κανένα θέμα ίσα ίσα μας είπε το πόσο καλό κάνει το σκυλί στο μωρό και να μην την απομονώσουμε!
Μέχρι στιγμής θέμα με την Ήρα δεν έχουμε,δε τρελενεται για τη μικρή,αλλά πάντα θα πάει και θα γλύψει πατουσακια ,μυτούλα ο,τι βρει εύκαιρο,τώρα έχει αρχίσει να κοιμάται και με το μωρό κάποιες φορές όταν το αφήνω στο δικο μας κρεββάτι αλλά πάντα με επίβλεψη.
Πιστεύω να τα πάνε καλά τα κορίτσια μου στο μέλλον!

 

[Yorkaddict]

Καταρχάς να σου ζήσει το μωράκι!

δε τρελενεται για τη μικρή,

Μπορείς να το εξηγήσεις λίγο αυτό;
Δηλαδή τι κάνει;
Ποια είναι η συμπεριφορά της;

 

[Maria-ira]

Ευχαριστώ πάρα πολύ!
Απλά δεν ειναι από τα σκυλάκια που είναι κολλημένα πάνω στο μωρό,θα πλησιάσει θα της δώσει φιλάκια αλλά μετά θα απομακρυνθει κ θα κάτσει λίγο πιο πέρα.