Αυτην την εβδομάδα, έτυχε αναγκαστικά να αφήνω τον Ροκ μόνο του ένα εξάωρο μες στο σπίτι καθημερινά (11-5) και εχω τρελλαθεί. Ο νους μου είναι συνέχεια σε εκείνον, μην πάθει κάτι και δεν είμαι εκεί. Φτάνω στο σπίτι και μέχρι να τον δω σώο και αβλαβή..... Μήπως υπερβάλω?
Βέβαια, το πρωί, πριν φύγω για τη δουλειά, τον βγάζω τη βολτίτσα του και το απόγευμα όταν γυρνάμε όλοι, ασχολούμαστε μαζί του με παιχνίδια και τρεχάλες.
Τον νιώθω σαν το δεύτερο παιδί μου... υπερβολή κι αυτό ή το νιώθει κι άλλος?
Βέβαια, το πρωί, πριν φύγω για τη δουλειά, τον βγάζω τη βολτίτσα του και το απόγευμα όταν γυρνάμε όλοι, ασχολούμαστε μαζί του με παιχνίδια και τρεχάλες.
Τον νιώθω σαν το δεύτερο παιδί μου... υπερβολή κι αυτό ή το νιώθει κι άλλος?
). Τώρα που αλλάζει η διεύθυνση ελπίζω να μην έχει πρόβλημα, αλλά σίγουρα νέο τέτοιο παράδειγμα δεν θα αφήσει να υπάρξει ο διευθυντής που προβλέπεται να πάρει το πόστο...
