Μάλλον κάνετε πλάκα έτσι;
Τι ίσος σύντροφος και συνοδοιπόρος;
Γιατί να διαφέρει η ζωή του σκύλου από του αλόγου,του χοίρου ή του περήφανου και άγριου ζαρκαδιού;
Ο σκύλος εξημερώθηκε από τον άνθρωπο προς εκμετάλλευση, όπως και κάθε άλλο ζώο και ακόμα και σήμερα αυτός είναι ο ρόλος του...Να ικανοποιεί τα γούστα/βίτσια/ορέξεις/ανάγκες του Θεού του ανθρώπου.
Για ένα κόκκαλο εξαγοράσαμε και την ψυχή του αποκτώντας φύλακα που θα παλέψει για τα συμφέροντα μας μέχρι θανάτου.Βοηθό σε κυνήγι, ψάρεμα, κτηνοτροφία που θα πεθάνει στην κυριολεξία από την κούραση.Παιχνίδι για εμάς και τα παιδιά μας που θα υποστεί τα πάντα ακόμα και ανατομικές αλλαγές που του στοιχίζουν μια ποιοτική ζωή.
Ο σκύλος θα γίνει το "αντιστρές μπαλάκι" μας, το άλλοθι της μεγαλοκαρδείας μας, η βιτρίνα της φιλοζωίας και της ανθρωπιάς μας.
Όπως κάθε άλλο ζώο, φυτό ακόμα και άνθρωπο που έτυχε να είναι σε ανάγκη, θα τον εκμεταλευτούμε όσο παίρνει...και με το σκύλο έχουμε φτάσει μέχρι εκεί που δεν παίρνει άλλο.
Τον βάζουμε να δουλεύει όσο, όπως και όποτε θέλουμε.Αν δεν ικανοποιεί τις απαιτήσεις μας τον πετάμε στο δρόμο, τον κρεμάμε από δέντρα, τον ξεχνάμε στην πυλωτή, στο κτήμα, στην ταράτσα, πνίγουμε τα κουτάβια του σε κουβάδες, τα πετάμε σε σακκούλες στα σκουπίδια...
Για να μας αρέσει και να μας βολεύει τον κοντένουμε, τον μακραίνουμε, τον ψηλώνουμε, τον φαρδαίνουμε, του δημιουργούμε δυσπλασίες, σπονδυλοπάθειες.Του μεγαλώνουμε το κεφάλι, του κοντένουμε την μουσούδα, του μακραίνουμε την μουσούδα, του ισιώνουμε την πλάτη, του κυρτώνουμε την ράχη, τον αναγκάζουμε να γεννά με καισσαρικές, να έχει καρδιοαναπνευστικά προβλήματα, να πεθαίνει γρήγορα.Του τεντώνουμε το δέρμα, του δημιουργούμε ζάρες, του μακραίνουμε το τρίχωμα, του αφαιρούμε το τρίχωμα, τον θέλουμε ολόλευκο, πολύχρωμο ή εμπριμέ, τον καταδικάζουμε σε αιώνια δερματικά προβλήματα, τύφλωση, κώφωση, αιμοραγίες.
Tον πουλάμε και τον αγοράζουμε...
Κάποιοι βάρβαροι, εκεί μακρυά, τον τρώνε κιόλας.
Τα αγαπάμε τα σκυλιά...ιδιαίτερα εμείς οι "πολιτισμένοι δυτικοί" και πάνω από όλα δε τα θεωρούμε αντικείμενα.
Προς Θεού!...Είναι ο σκύλος προϊόν που έχει μόδες;
Είναι ο σκύλος προϊόν φιγούρας και επίδειξης του ανδρισμού μας, του πλούτου μας, της κοινωνικής μας θέσης;
Μήπως είναι ο σκύλος αξεσουάρ ή παιχνίδι που το βάφουμε, το χτενίζουμε, το κουρεύουμε, το ντύνουμε, το αρωματίζουμε γιατί έτσι...του αρέσει (Αφού του αρέσει μωρέ!...Να το δείς πως κοιτάζετε στον καθρέφτη!);
Όχι βέβαια!...Τον σεβόμαστε τον σκύλο και πότε δε θα κάναμε κάτι από τα παραπάνω...Είναι ίσος!
Πόσο υποκριτές μπορεί να είμαστε;
Είναι τόσο δύσκολο να παραδεχθούμε πως απλά κάνουμε ότι μας αρέσει;