Να συστηθούμε κι εμείς...
- Thread starter mareco
- Ημερομηνία δημιουργίας
@vasilis_mike ανοίγω εδώ μια μικρή παρένθεση. Να φύγουμε από το άλλο θέμα κι επειδή στο δικό σου, ίσως να μην θέλεις ακόμη. Για όλα τα προβλήματα, υπάρχουν λύσεις. Μην κολλάς.
Ξεφύλλιζε τις σελίδες των:
www.fazoo.gr
www.kymastrays.gr κυρίως, που είναι δικά μας παιδιά,
αλλά και των:
www.zofipsy.com
www.friendsofanimals-nf.com
www.stray.gr που κάποιους γνωρίζουμε κι εκεί, και όπου ίσως ξέρει και η @medusa και σφύρα, αν κάτι σου κάνει κλικ. Αν περνάει απ' το χέρι μας, θα δεις και την άλλη πλευρά του συστήματος.
Ξεφύλλιζε τις σελίδες των:
www.fazoo.gr
www.kymastrays.gr κυρίως, που είναι δικά μας παιδιά,
αλλά και των:
www.zofipsy.com
www.friendsofanimals-nf.com
www.stray.gr που κάποιους γνωρίζουμε κι εκεί, και όπου ίσως ξέρει και η @medusa και σφύρα, αν κάτι σου κάνει κλικ. Αν περνάει απ' το χέρι μας, θα δεις και την άλλη πλευρά του συστήματος.
Φίλε @vasilis_mike να ξέρεις ότι αυτό που θα δεις παρακάτω, θεωρητικά είναι ιεροσυλία, για το παρόν thread, στο οποίο δημοσιεύεται. Για χάρη σου όμως:
Ο χοντρός αυτός, είναι 20 ημερών, σκουπιδοκούταβο. Γάλακτος ακόμη! Πολύ γάλακτος. Πάρα πολύ γάλακτος. Πολλών μπουκαλιών ανά ημέρα!
Το μούτρο του προσομοιάζει, αλλά μου φαίνεται πιο μαλλιαρός. Δεν ξέρω δηλαδή και πόσο "άτριχα" είναι τα πιτμπουλοειδή σ'αυτή την ηλικία! Αγνώστων γονέων. Αν τυχόν, σου κάνει κλικ πες μου. Θα τον έχεις με συνοπτικές. Δήλωσα ότι θα είναι δική μου η ευθύνη και ακόμη πανηγυρίζουν εκεί κάπου στην εξωτική Εύβοια
Ο χοντρός αυτός, είναι 20 ημερών, σκουπιδοκούταβο. Γάλακτος ακόμη! Πολύ γάλακτος. Πάρα πολύ γάλακτος. Πολλών μπουκαλιών ανά ημέρα!
Το μούτρο του προσομοιάζει, αλλά μου φαίνεται πιο μαλλιαρός. Δεν ξέρω δηλαδή και πόσο "άτριχα" είναι τα πιτμπουλοειδή σ'αυτή την ηλικία! Αγνώστων γονέων. Αν τυχόν, σου κάνει κλικ πες μου. Θα τον έχεις με συνοπτικές. Δήλωσα ότι θα είναι δική μου η ευθύνη και ακόμη πανηγυρίζουν εκεί κάπου στην εξωτική Εύβοια
Κλαίμε!!!!
Πλάκα πλάκα, ποιος θα φανταζόταν ότι θα ερχόταν εποχή που οι παππούδες/γιαγιάδες/πεζοί κλπ που συναντάμε στις βόλτες θα φοβούνται πλέον εμάς και όχι τους σκύλους μας....
Πλάκα πλάκα, ποιος θα φανταζόταν ότι θα ερχόταν εποχή που οι παππούδες/γιαγιάδες/πεζοί κλπ που συναντάμε στις βόλτες θα φοβούνται πλέον εμάς και όχι τους σκύλους μας....
Τι εννοείς; Μερικοί είχαμε φροντίσει να φοβούνται εμάς κ όχι τα σκυλιά μας πολύ προ κορωνοϊού
Ήρθε η μέρα, που έκλεισε ο κύκλος των original αγαπημένων μου μαυρόσκυλων
Έφυγε και το Δαφνάκι μου! Το πολύ σκληρό μου καρυδάκι!
Δεν έχω παράπονο. Έφτασε πάνω από 14 και θέλω να ελπίζω ότι δεν ταλαιπωρήθηκε πολύ το καρδουλάκι μου. Δεν θα το έδειχνε άλλωστε. Γι' αυτό έπρεπε να πάρω εγώ κι αυτή την (πολύ πιο δύσκολη από του Σώτου) απόφαση.
Πάλεψε από πέρσι τον Σεπτέμβριο με το λέμφωμα. Όποιος το ακούει δεν το πιστεύει ότι άντεξε τόσο πολύ. Η πρόβλεψη σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι στην καλύτερη λίγοι μήνες απ' ότι μου είπαν πολλοί φίλοι. Παρά την ηλικία της, η απόφαση για το τι θα κάνουμε, δεν ήταν δύσκολη. Η εξαιρετική λοιπή της κατάσταση, μας έδειξε τον δρόμο προς τις χημειοθεραπείες. 16 ολόκληρες και κάποιες από αυτές πολύ δυσάρεστες, άντεξε το θηρίο μου. Δυστυχώς, αναπτύχθηκε στα ούλα της ένα τρομερό μόρφωμα. Μια πολύ άσχημη, μεγάλη μάζα, που της αλλοίωσε το μουτράκι της και κυρίως την δυσκόλευε στο φαγητό. Η αντιμετώπιση του, έπρεπε να είναι ακτινοβολίες, που δυστυχώς δεν υπάρχει κλινική που να τις κάνει. Σε συνδυασμό με τους λεμφαδένες, που είχαν μεγαλώσει και σκληρύνει στο λαιμουδάκι της, έφτασε από τα 17 στα 10 κιλά. Νομίζω αν την άφηνα, σκόπευε να εξαϋλωθεί προκειμένου να μην δείξει ότι νικήθηκε...
Και κάπως έτσι...άδειασε πάλι το σπίτι μας!
Καλό σου ταξίδι αγαπάκι μου!
Ξεκουράσου και φάε όσο τραβάει η ψυχή σου!
Και μόλις πάρεις πάλι δυνάμεις, ξεμάλλιασέ τους όλους.
Κάντους πάλι, να πηγαίνουν τοίχο-τοίχο, μόλις θα σε βλέπουν.
Εκτός από τον Σωτηράκη μας!
Έφυγε και το Δαφνάκι μου! Το πολύ σκληρό μου καρυδάκι!
Δεν έχω παράπονο. Έφτασε πάνω από 14 και θέλω να ελπίζω ότι δεν ταλαιπωρήθηκε πολύ το καρδουλάκι μου. Δεν θα το έδειχνε άλλωστε. Γι' αυτό έπρεπε να πάρω εγώ κι αυτή την (πολύ πιο δύσκολη από του Σώτου) απόφαση.
Πάλεψε από πέρσι τον Σεπτέμβριο με το λέμφωμα. Όποιος το ακούει δεν το πιστεύει ότι άντεξε τόσο πολύ. Η πρόβλεψη σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι στην καλύτερη λίγοι μήνες απ' ότι μου είπαν πολλοί φίλοι. Παρά την ηλικία της, η απόφαση για το τι θα κάνουμε, δεν ήταν δύσκολη. Η εξαιρετική λοιπή της κατάσταση, μας έδειξε τον δρόμο προς τις χημειοθεραπείες. 16 ολόκληρες και κάποιες από αυτές πολύ δυσάρεστες, άντεξε το θηρίο μου. Δυστυχώς, αναπτύχθηκε στα ούλα της ένα τρομερό μόρφωμα. Μια πολύ άσχημη, μεγάλη μάζα, που της αλλοίωσε το μουτράκι της και κυρίως την δυσκόλευε στο φαγητό. Η αντιμετώπιση του, έπρεπε να είναι ακτινοβολίες, που δυστυχώς δεν υπάρχει κλινική που να τις κάνει. Σε συνδυασμό με τους λεμφαδένες, που είχαν μεγαλώσει και σκληρύνει στο λαιμουδάκι της, έφτασε από τα 17 στα 10 κιλά. Νομίζω αν την άφηνα, σκόπευε να εξαϋλωθεί προκειμένου να μην δείξει ότι νικήθηκε...
Και κάπως έτσι...άδειασε πάλι το σπίτι μας!
Καλό σου ταξίδι αγαπάκι μου!
Ξεκουράσου και φάε όσο τραβάει η ψυχή σου!
Και μόλις πάρεις πάλι δυνάμεις, ξεμάλλιασέ τους όλους.
Κάντους πάλι, να πηγαίνουν τοίχο-τοίχο, μόλις θα σε βλέπουν.
Εκτός από τον Σωτηράκη μας!
