Την Πέμπτη το απόγευμα ο σκύλος μου στη βόλτα του έφαγε (ή έγλυψε) φόλα. Ευτυχώς σώθηκε, αν και όταν έφυγα από το σ΄πιτι πιστευα πως δεν θα φτάσω καν στην κτηνίατρο. Παίρνει κορτιζόνη, αντιβίωση, neuribion και προληπτικά κάποιο συμπλήρωμα διατροφής για το συκώτι (καταρχήν φαίνεται νεφρά-συκώτι να είναι εντάξει). Αλλά....
Ο καημένος δεν μπορεί να σταθεί όρθιος παρα μόνο για λίγο και τρέμοντας λες κι εχει πάρκινσον. Τα πίσω πόδια πάνε όπου θέλουν και φαίνεται να τον ταλαιπωρεί η κατάπωση (ειδικά σε οτιδήποτε υγρό) Ακόμη και το φαγητο (ευτυχως τρώει) ξαπλωμένος κι από το χέρι και λίγο λίγο, μικρές μπουκιές. Δεν μπορεί να σταθεί για να φάει. Για νερό ούτε κουβέντα, δεν θέλει καθόλου (αν κ του δίνω με σύριγγα έστω λίγο).
Προφανώς υπάρχει νευρολογική επίδραση και απ' ότι διάβασα θέλει χρόνο και την χορήγηση της σωστής αγωγής. Φυσικά θα τα κάνω όλα αυτα. Αλλά θα γίνει καλά το καημένο μου; Τον βλέπω έτσι και τρελαίνομαι. Εχει κανείς ανάλογη εμπειρία;
Ο καημένος δεν μπορεί να σταθεί όρθιος παρα μόνο για λίγο και τρέμοντας λες κι εχει πάρκινσον. Τα πίσω πόδια πάνε όπου θέλουν και φαίνεται να τον ταλαιπωρεί η κατάπωση (ειδικά σε οτιδήποτε υγρό) Ακόμη και το φαγητο (ευτυχως τρώει) ξαπλωμένος κι από το χέρι και λίγο λίγο, μικρές μπουκιές. Δεν μπορεί να σταθεί για να φάει. Για νερό ούτε κουβέντα, δεν θέλει καθόλου (αν κ του δίνω με σύριγγα έστω λίγο).
Προφανώς υπάρχει νευρολογική επίδραση και απ' ότι διάβασα θέλει χρόνο και την χορήγηση της σωστής αγωγής. Φυσικά θα τα κάνω όλα αυτα. Αλλά θα γίνει καλά το καημένο μου; Τον βλέπω έτσι και τρελαίνομαι. Εχει κανείς ανάλογη εμπειρία;
