Νόμος περί ευθανασίας;

[toro2008]

εχω καποιες αποριες οσο αφορα τον νομο περι αυθανασιας σκυλων που δαγκωσαν ανθρωπο..
συγκεκριμενα χτες το βραδι ετυχα σε μια συζητηση που καποιος υσχιριζοταν οτι απο τιν στιγμη που ενα σκυλι θα δαγκωσει ανθρωπο κατευθειαν πρεπι να θανατωθει..οπως καταλαβαινετε ειχαμε μια εντονη λογομαχια..και ηταν εκει και ενα αλλο παιδι που μας ειπε οτι οταν ηταν μικρος ειχαν εναν μολοσο και πηγε και του τραβαγε με δυναμη την ουρα του την πατησε και το σκυλι γυρισε προφανως απο τον πονο και το δαγκωσε στο προσωπο κατευθειαν τον αφησε αλλα του ειχα κανει σημαδι.
οι γονεις του του καναν ευθανασια..ο ενας ελεγε εννοειτε!και το ιδιο το παιδι ειπε οτι ηταν λαθος γιατι δεν εφταιγε το σκυλι..

 

[Gherudos]

Τα σκυλιά δεν φταίνε, οι ιδιοκτήτες τους χρειάζονται ευθανασία! Αυτοί είναι υπεύθυνοι για τις ακραίες συμπεριφορές των σκύλων τους.

 

[chrysoula]

Είναι πολύ σπάνιες οι περιπτώσεις που ένας σκύλος θα γυρίσει να στην ανάψει χωρίς καμία αιτία και χωρίς καμία προειδοποίηση.
Ακόμα κι εκεί όμως ένα μεγάλο ποσοστό έχει να κάνει με το ιστορικό υπόβαθρο του σκύλου αυτού και τις μέχρι τώρα εμπειρίες του.

Για κάποιους τα σκυλιά είναι αναλώσιμα... εάν δαγκώσει είναι εξίσου άχρηστο και ελαττωματικό όπως μία τοστιέρα που έχει διαρροή και σε χτύπησε το ρεύμα, και η λογική τους είναι το πετάς και παίρνεις καινούριο.

Πριν φτάσει ένα σκυλί για ευθανασία για οποιονδήποτε λόγο, ιατρικό ή συμπεριφοράς πρέπει να έχει κατά τη γνώμη μου εξαντληθεί κάθε άλλο εύκαιρο και κατάλληλο μέσο διόρθωσης της κατάστασης.

 

[George K]

Η ελληνική νομοθεσία δεν συμβαδίζει με αυτές κάποιων χωρών όπως οι ΗΠΑ, η Γερμανία κ.λ.π. και δεν προβλέπει τη θανάτωση του ζώου που επέδειξε επιθετική συμπεριφορά. Καταλογίζει όμως ευθύνη στον ιδιοκτήτη και τον καθιστά υπεύθυνο για σωματικές βλάβες που προκλήθηκαν απο αμέλεια του.

 

[vasgial]

Αν ο σκυλος δεν ειναι εμβολιασμενος για λυσσα προσφατα, το "θυμα" μπορει να απαιτησει να ελεγχθει ο σκυλος για λυσσα για να ξερει αν θα πρεεπι να ξεκινησει θεραπεια η οχι. Ο μονος τροπος για να γινει αυτο και να εχουν σιγουρα αποτελεσματα ειναι να παρουν δειγμα απο τον εγκεφαλο του σκυλου, δηλαδη ο σκυλος πεθαινει.

 

[Louna mou]

o άνθρωπος δεν μπορεί να μαθει διαφορετικά αν έχει λύσσα ?

 

[George K]

Αν ο σκυλος δεν ειναι εμβολιασμενος για λυσσα προσφατα, το "θυμα" μπορει να απαιτησει να ελεγχθει ο σκυλος για λυσσα για να ξερει αν θα πρεεπι να ξεκινησει θεραπεια η οχι. Ο μονος τροπος για να γινει αυτο και να εχουν σιγουρα αποτελεσματα ειναι να παρουν δειγμα απο τον εγκεφαλο του σκυλου, δηλαδη ο σκυλος πεθαινει.

Μια αιματολογική εξέταση του ζώου μπορεί να δείξει αν έχει αντισώματα για τη λύσσα. Η διαδικασία αυτή ακολουθείται και όταν ο σκύλος πρόκειται να ταξιδέψει σε κάποιες χώρες όπως το Η.Β. κ.α. Δεν χρειάζεται να γίνει αυτό που αναφέρεις.

 

[vasgial]

Η λυσσα στο σκυλο μπορει να κανει 6 μηνες για να φανει στο αιμα απο τοτε που κολλησε, αλλα ο ανθρωπος πρεπει να ξεκινησει θεραπεια αμεσως και δεν μπορει να περιμενει με το ζωο σε καραντινα 6 μηνες. οπωτε ο τροποςπου προανεφερα ειναι μονοδρομος. αυτο βεβαια σε περιπτωση που πεσεις σε στριμενο αντερο αφου θεωρητικα η λυσσα δεν υπαρχει πλεον στη χωρα μας.

 

[George K]

Η λυσσα στο σκυλο μπορει να κανει 6 μηνες για να φανει στο αιμα απο τοτε που κολλησε, αλλα ο ανθρωπος πρεπει να ξεκινησει θεραπεια αμεσως και δεν μπορει να περιμενει με το ζωο σε καραντινα 6 μηνες. οπωτε ο τροποςπου προανεφερα ειναι μονοδρομος. αυτο βεβαια σε περιπτωση που πεσεις σε στριμενο αντερο αφου θεωρητικα η λυσσα δεν υπαρχει πλεον στη χωρα μας.

Δεν είναι μονόδρομος και δεν είναι απαραίτητο:

"Η λήψη ειδικών μέτρων εξαρτάται από το είδος του ζώου που δάγκωσε τον άνθρωπο (σκύλος, γάτα, ή άλλο κατοικίδιο ή άγριο ζώο), την παρουσία λύσσας στην περιοχή και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έλαβε χώρα το περιστατικό.

Εάν για παράδειγμα το ζώο που δάγκωσε προκλήθηκε ή προσπάθησε να προστατέψει τα νεογνά του, τότε η αντίδρασή του θεωρείται απόλυτα φυσιολογική. Φυσιολογική επίσης θεωρείται η αντίδραση ενός ζώου που είναι εκ φύσεως επιθετικό και δαγκώνει χωρίς πρόκληση , ή αν παρακινηθεί από τον ιδιοκτήτη του, ή τρομάξει ή τραυματισθεί. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που ήσυχα σκυλιά δαγκώνουν ακόμα και τον ιδιοκτήτη τους ή άτομα του οικογενειακού περιβάλλοντος όταν πατηθούν κατά λάθος. Όλα αυτά θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη από τον γιατρό, ο οποίος πρέπει να πάρει ένα πλήρες ιστορικό από τον ιδιοκτήτη του ζώου και τον παθόντα, άσχετο αν πρόκειται για άτομο άγνωστο στο σκυλί ή άτομοτου περιβάλλοντος.

Σε γενικές γραμμές, εφόσον αποφασισθεί η προληπτική χορήγηση εμβολίου στον άνθρωπο που ήρθε σε επαφή με λυσσύποπτο ζώο, τότε καλόν είναι η χορήγηση αυτή να γίνεται όσον το δυνατόν συντομότερο. Από τη βιβλιογραφία δεν φαίνεται να είναι εξακριβωμένο το πότε ακριβώς μπορεί να θεωρηθεί η έκβαση τηςπροληπτικής αγωγής σαν 100% επιτυχής. Αυτό σημαίνει ότι δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τις πιθανότητες επιτυχίας του εμβολίου εάν αυτό χορηγηθεί την ημέρα του δαγκώματος, ή πέντε και δέκα ημέρες μετά από αυτό. Αυτό συμβαίνει διότι η ταχύτητα επώασης του ιού από τη στιγμή που εισέρχεται στο ανθρώπινο σώμα και ο χρόνος εμφάνισης των συμπτωμάτων, εξαρτάται από ένα πλήθος αστάθμητων παραγόντων.

Στη χώρα μας το λυσσύποπτο ζώο παρακολουθείται για 10 έως 15 ημέρες το πολύ μετά την ημέρα που δάγκωσε, και εφόσον διαπιστωθούν συμπτώματα λύσσας, τότε συνιστάται η χορήγηση αντιλυσσικού εμβολίου στον παθόντα. Αν παρεμπιπτόντως το σκυλί ή η γάτα παρουσιάσουν συμπτώματα λύσσας μετά τις 16 ημέρες από την ημέρα που δάγκωσαν, τότε δεν συντρέχει λόγος θεραπείας διότι κατά την στιγμή που δάγκωσαν δεν κυκλοφορούσε ο ιός στο σάλιο τους. Η διαφοροποιός διάκριση μεταξύ των 15 και 16 ημερών η οποία θεωρείται και οριακή απαντάει εν μέρη στο παραπάνω ερώτημα χωρίς να προδικάζει το αποτέλεσμα του εμβολιασμού, αφού είναι δεδομένο ότι η επιτυχία του εμβολίου δεν μπορεί να είναι ποτέ 100%, ακόμα κι αν αυτό χορηγηθεί αμέσως μετά το δάγκωμα. Παρόλα αυτά, η τοπική περιποίηση του τραύματος θεωρείται απαραίτητη και πρέπει να ακολουθείται σε κάθε περίπτωση, ιδιαίτερα μάλιστα εφόσον το τραύμα είναι βαθύ ή επιπεπλεγμένο.


Η χρήση αντιλυσσικού και αντιτετανικού ορού δεν κρίνεται απαραίτητη συνήθως όταν το τραύμα είναι πολύ επιφανειακό και καθαριστεί καλά με νερό και σαπούνι, και εφόσον βέβαια η λύσσα δεν ενδημεί στην περιοχή."

http://www.mzcp-zoonoses.gr/pdf/lissa.pdf

Αυτό που αναφέρεις, προβλέπεται μόνο για αδέσποτα ή άγρια ζώα, αλλά δεν εφαρμόζεται εδώ και πολλά χρόνια και όσο και αν επέμενε το θύμα θα είναι δύσκολο να συναινέσει κτηνίατρος, αν δεν υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις.

Για να μην τρομοκρατείται ο μέσος ιδιοκτήτης σκύλου ή γάτας λοιπόν, ούτε σε αυτή τη περίπτωση τίθεται θέμα ευθανασίας του ζώου επειδή δάγκωσε. Υπάρχει μόνο το σκέλος της αστικής ευθύνης απο πλευράς του ιδιοκτήτη, και αυτό μόνο εφόσον ο σκύλος δεν τελούσε αποδεδειγμένα σε καθήκοντα φύλαξης χώρου ή προσώπου.

 

[kallia k.]

Επί της ευκαιρίας, είχαμε πρόσφατα στο πανεπιστήμιο μια συζήτηση περί εμβολίων με μία καθηγήτρια ανοσολόγο, η οποία μας ανέφερε ως παράδειγμα- μιας και η συζήτηση δεν αφορούσε σκύλους, αλλά την αναγκαιότητα ή μη κάποιων εμβολιασμών- οτι λύσσα στην Ελλάδα δεν υπάρχει πλέον, ούτε καν σε αδέσποτα σκυλιά, λόγω του επί πολλών χρόνων προληπτικού εμβολιασμού των σκύλων.. Η ασθένεια αυτή λοιπόν μας είπε, έχει εξαλειφθεί, και ο εμβολιασμός πλεόν γίνεται για καθαρά λόγους συνήθειας και για αποφυγή κάποιας περίπτωσης να κολλήσει το σκυλί από κάπου άλλου-άλλο ζώο- δηλάδη μιλάμε για πολύ μικρή πιθανότητα.
Το συμπέρασμα ήταν οτι πολλά εμβόλια δεν έχουν πλέον ιδιαίτερο λόγο ύπαρξης, οπότε φαντάζομαι οτι και η πιθανότητα να κολλήσει κάποιος λύσσα από σκύλο που αναφέρετε παραπάνω πρέπει να είναι απειροελάχιστη... Τώρα η αλήθεια είναι οτι δεν το έχω ψάξει επιπλέον, αλλά λογικά κάτι παραπάνω θα ξέρει καθότι ειδική σε θέματα ανοσολογίας.

 

[vasgial]

Αν παψουν οι εμβολιασμοι ομως εστω και καθε τριετια, τοσο ειναι η καλυψη, δεν θελει και πολυ να να επανελθει. Οι γειτινικες μας χωρες ειναι φουλ στη λυσσα.

 

[kallia k.]

ναι, αυτό δεν το γνώριζα... Δε διαφωνώ, απλά για το θέμα του δαγκώματος το ανέφερα...

 

[Rooby]

Πάντως πιό σωστό εμένα θα μου έκανε αν το σκυλί απομαρύνοταν από τον ιδιωκτήτη του σε πρείπτωση που έχει δαγκώσει αρκετούς και έχει ιστορικό βίαιης συμπεριφοράς .
Αλλά και στην περίπτωση που θα του έτυχε μία φορά ,θα έπρεπε το κράτος να απαιτεί την εκπαίδευση και επανένταξη του σκύλου με οικονομική επιβάρυνση του ιδιωκτήτη ,τουλάχιστον .
Επίσης θα έπρεπε σε δύσκολες περιπτώσεις ,θα έπρεπε να αναγκάζει να φοράει ο σκύλος φύμωμτρο σε χώρους εκτός σπιτιού .
Όσο για ευυθανασία στο εξωτερικό έχω δει περιπτώσεις που γίνεται για ψίλου πηδημα και δεν είμαι υπέρ .Όμως κάποιος, αν δεν συνέβαινε αυτό, θα έπρεπε να επιβαρυνθεί οικονομικά και πιό λογικό μου φαίνεται ότι θα έπρεπε να ήταν ο πρώην ιδιωκτήτης του σκύλου μέχρι να εγκαταλήψει τα εκγόσμια .