...ένα σκυλάκι που βρίσκεται στο Φιλοζωικό Σύλλογο Νέας Φιλαδέλφειας... και με έχει κατακτήσει!
Είμαι σίγουρος ότι αρκετοί φίλοι μου, σε ιστοτόπους (ποιοι φίλοι, τώρα, θα μου πεις? Σαφέστατα, οι ευαίσθητοι φίλοι και γνωστοί μου, που έχουν μεγαλώσει σκυλιά, έχουν χάσει σκυλιά, αγαπούν τα σκυλιά, νιώθουν τα σκυλιά σαν «οικογένεια» και όχι σαν «ιδιοκτησία»), έχουν υποψιαστεί, εδώ και λίγες μέρες, ότι θέλω να βοηθήσω τον Περσέα… τον είχα δει στις φωτο και στις περιγραφές…
Αλλά, από σήμερα, ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΑ, νιώθω την ανάγκη να έχει ο Περσέας έναν Άνθρωπο, μία οικογένεια, ένα ζεστό και χαρούμενο σπίτι μέχρι τα Χριστούγεννα… γιατί? Θα σας πω, φίλοι μου…
Αν δεν ήμουν ιδιοκτήτης ενός πολύ δύσκολου και ιδιαίτερου αρσενικού σκύλου (και όχι μόνο) ο Περσέας, σήμερα το βράδυ, ίσως θα κοιμόταν στο σπίτι μου!
Ο Περσέας…
Ξεπερνάει (σωστότερα: outperforms – που θα λέγαμε σε άπταιστα Ελληνικά!) κάθε συγκρατημένη περιγραφή…
Επειδή, με τους περισσότερους από εσάς, έχουμε χύσει «τόνους μελάνι» για το τι σημαίνει «καθαρόαιμο» σκυλί και, επειδή οι περισσότεροι από εσάς ξέρετε ότι γνωρίζω τι σημαίνει «δύσκολο» σκυλί, θα σας μιλήσω χωρίς περιστροφές:
Ο Περσέας είναι ένα ημίαιμο Dogo Argentino (που κάποιος τον αγόρασε δια της "γνωστής" οδού – και φρόντισε να του κόψει τα αυτιά σύρριζα – και ίσως να φρόντισε να τον ρίξει και «δόλωμα», αλλά γι' αυτό δεν είμαι απόλυτα σίγουρος – ένας σκύλος λίγο πιο μικρόσωμος από τον Diego, ας πούμε)... κατά τη γνώμη μου άνω των 7 ετών…
Και (αλληλούια!), παρά τη μεγάλη αγωνία που είχα πριν τον γνωρίσω, ο Περσέας είναι ένα σχετικά "εύκολο" σκυλί, από κάθε άποψη!!!
Με τους ανθρώπους είναι "βούτυρο"… τόσο πολύ, τόσο «αυτόματα», που πρέπει να βρει άνθρωπο που δεν θα θελήσει να εκμεταλλευτεί αυτή τη φοβερή δοτικότητα… την αφάνταστη τρυφερότητα… τη σχετικά χαμηλή ενέργεια… την άμεση (ακόμα και σε αγνώστους!) ανταπόκριση… τη φιλοσοφημένη συντροφικότητα… "ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ, ΕΛΑ ΜΑΖΙ ΜΟΥ" έλεγε σε κάθε έκφραση της συμπεριφοράς του… σε γνώριζε για 5 λεπτά και όταν πήγαινες να απομακρυνθείς, έβγαζε τέτοιο (χαμηλόφωνο και παραπονεμένο) θρήνο, που σε ανάγκαζε να μην θέλεις να σκεφτείς και να ασχοληθείς με οτιδήποτε άλλο…
Τον πήραμε βόλτα… πήγε να τραβήξει… με λίγη φωνή και ένα τσεκάρισμα του κολάρου του, έγινε σαν να έχει περάσει δεκάδες ώρες στο στίβο της εκπαίδευσης!!!
Συναντήσαμε σκυλιά (και ορισμένα από πολύ κοντά)… στα θηλυκά, συγκρατημένη επιθυμία να πάει κοντά τους… στα αρσενικά, συγκρατημένη επιφυλακτικότητα, αλλά ΟΧΙ επιθετικότητα (και, πιστέψτε με, έχω επίγνωση του τι λέω)…
Φίλοι μου, όσοι με ξέρετε: ΞΕΤΡΕΛΑΘΗΚΑ!!!
Με τον κατάλληλο αρχηγό (ο οποίος δεν είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί) και με την υπεύθυνη αγάπη (που, ομολογώ, είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί - αλλά, δυστυχώς, αυτό συμβαίνει σχεδόν σε κάθε σκυλί), ο Περσέας θα ανθίσει… θα ξανανιώσει… θα δώσει ΧΑΡΑ!!!
Μα γιατί, ρε φίλε? Τότε? Δεν έχει μειονεκτήματα? ΝΑΙ… έχει:
Είναι ηλικιωμένος (λιγάκι, όμως και έχει αρκετά χρόνια μπροστά του, αν ζήσει καλά)…
Είναι «ύποπτος» Καλαζάρ…
Ακούει «σχετικά» λιγότερο από τα περισσότερα νεαρά σκυλιά (διαπιστώσαμε, όμως, ότι όντως ακούει!!!)…
Ίσως, λέω ίσως, δεν βλέπει σαν «γεράκι»… αλλά, μεταξύ μας, βλέπει αρκετά καλά, ο καημένος…
…αγαπημένη μου οικογένεια, που ίσως έχετε χάσει ένα αγαπημένο σκύλο και αναρωτιέστε πως θα το χειριστείτε…
…αγαπημένε φίλε και φίλη, που τα παιδιά σας μεγάλωσαν πια (και, ίσως, έχουν φύγει από το σπίτι) και η καλοσύνη σας περισσεύει, μαζί με την ανάγκη σας να γνωρίσετε κι άλλη ανυστερόβουλη αγάπη…
…αγαπημένε φίλε που έχεις κουραστεί πια να τρέχεις στο γυμναστήριο, ή να βγάζεις 30 χλμ. τρέξιμο κάθε πρωί…
…αγαπημένη φίλη μου, που οι περισσότεροι σου είπαν ότι κάνεις μόνο για γάτα, αλλά εσύ θα λάτρευες να έχεις στην αγκαλιά σου ένα μεγαλόσωμο, τρυφερό, κατάλευκο σύντροφο…
Σαν πρώτη ευχή, σας εύχομαι, τα φετινά Χριστούγεννα να είναι γεμάτα υγεία, εξέλιξη, ασφάλεια, χαρά…
Αν, όμως, είχα την ευκαιρία να κάνω μια δεύτερη ευχή, θα σας ευχόμουν ολόψυχα να έχετε «ότι επιθυμείτε», παρά τις δυσκολίες της εποχής…
Και… λέμε, τώρα… αν είχα την ευκαιρία μιάς τρίτης ευχής (όπως συμβαίνει ΜΟΝΟ στα παραμύθια)… θα σας παρακαλούσα: Ρίξτε μια προσεκτική ματιά στον ΠΕΡΣΕΑ… και γνωρίστε τον... μπορεί να αλλάξει, για πάντα, τη ζωή σας!!!
Υ.Γ.1. Φίλη μου, kasi… να ξέρεις ότι η συνεισφορά σου στα δωράκια μας «έπιασε τόπο»… Σ’ ευχαριστούμε από καρδιάς και έχεις τις καλύτερες ευχές μας για τις γιορτές!!!
Υ.Γ.2. Σαν ψιλοάσχετος με θέματα τεχνολογίας (όπως ήδη ξέρετε!), προσπάθησα να βάλω το link του Περσέα στο facebook... αν δεν τα κατάφερα, μη με παρεξηγείτε, θα ζητήσω τη βοήθεια του Casper!!!
https://www.facebook.com/filozoikos.neasfiladelphias.1?fref=ts#!/photo.php?fbid=441465839299060&set=pb.100003069439177.-2207520000.1386013834.&type=3&theater
Είμαι σίγουρος ότι αρκετοί φίλοι μου, σε ιστοτόπους (ποιοι φίλοι, τώρα, θα μου πεις? Σαφέστατα, οι ευαίσθητοι φίλοι και γνωστοί μου, που έχουν μεγαλώσει σκυλιά, έχουν χάσει σκυλιά, αγαπούν τα σκυλιά, νιώθουν τα σκυλιά σαν «οικογένεια» και όχι σαν «ιδιοκτησία»), έχουν υποψιαστεί, εδώ και λίγες μέρες, ότι θέλω να βοηθήσω τον Περσέα… τον είχα δει στις φωτο και στις περιγραφές…
Αλλά, από σήμερα, ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΑ, νιώθω την ανάγκη να έχει ο Περσέας έναν Άνθρωπο, μία οικογένεια, ένα ζεστό και χαρούμενο σπίτι μέχρι τα Χριστούγεννα… γιατί? Θα σας πω, φίλοι μου…
Αν δεν ήμουν ιδιοκτήτης ενός πολύ δύσκολου και ιδιαίτερου αρσενικού σκύλου (και όχι μόνο) ο Περσέας, σήμερα το βράδυ, ίσως θα κοιμόταν στο σπίτι μου!
Ο Περσέας…
Ξεπερνάει (σωστότερα: outperforms – που θα λέγαμε σε άπταιστα Ελληνικά!) κάθε συγκρατημένη περιγραφή…
Επειδή, με τους περισσότερους από εσάς, έχουμε χύσει «τόνους μελάνι» για το τι σημαίνει «καθαρόαιμο» σκυλί και, επειδή οι περισσότεροι από εσάς ξέρετε ότι γνωρίζω τι σημαίνει «δύσκολο» σκυλί, θα σας μιλήσω χωρίς περιστροφές:
Ο Περσέας είναι ένα ημίαιμο Dogo Argentino (που κάποιος τον αγόρασε δια της "γνωστής" οδού – και φρόντισε να του κόψει τα αυτιά σύρριζα – και ίσως να φρόντισε να τον ρίξει και «δόλωμα», αλλά γι' αυτό δεν είμαι απόλυτα σίγουρος – ένας σκύλος λίγο πιο μικρόσωμος από τον Diego, ας πούμε)... κατά τη γνώμη μου άνω των 7 ετών…
Και (αλληλούια!), παρά τη μεγάλη αγωνία που είχα πριν τον γνωρίσω, ο Περσέας είναι ένα σχετικά "εύκολο" σκυλί, από κάθε άποψη!!!
Με τους ανθρώπους είναι "βούτυρο"… τόσο πολύ, τόσο «αυτόματα», που πρέπει να βρει άνθρωπο που δεν θα θελήσει να εκμεταλλευτεί αυτή τη φοβερή δοτικότητα… την αφάνταστη τρυφερότητα… τη σχετικά χαμηλή ενέργεια… την άμεση (ακόμα και σε αγνώστους!) ανταπόκριση… τη φιλοσοφημένη συντροφικότητα… "ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ, ΕΛΑ ΜΑΖΙ ΜΟΥ" έλεγε σε κάθε έκφραση της συμπεριφοράς του… σε γνώριζε για 5 λεπτά και όταν πήγαινες να απομακρυνθείς, έβγαζε τέτοιο (χαμηλόφωνο και παραπονεμένο) θρήνο, που σε ανάγκαζε να μην θέλεις να σκεφτείς και να ασχοληθείς με οτιδήποτε άλλο…
Τον πήραμε βόλτα… πήγε να τραβήξει… με λίγη φωνή και ένα τσεκάρισμα του κολάρου του, έγινε σαν να έχει περάσει δεκάδες ώρες στο στίβο της εκπαίδευσης!!!
Συναντήσαμε σκυλιά (και ορισμένα από πολύ κοντά)… στα θηλυκά, συγκρατημένη επιθυμία να πάει κοντά τους… στα αρσενικά, συγκρατημένη επιφυλακτικότητα, αλλά ΟΧΙ επιθετικότητα (και, πιστέψτε με, έχω επίγνωση του τι λέω)…
Φίλοι μου, όσοι με ξέρετε: ΞΕΤΡΕΛΑΘΗΚΑ!!!
Με τον κατάλληλο αρχηγό (ο οποίος δεν είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί) και με την υπεύθυνη αγάπη (που, ομολογώ, είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί - αλλά, δυστυχώς, αυτό συμβαίνει σχεδόν σε κάθε σκυλί), ο Περσέας θα ανθίσει… θα ξανανιώσει… θα δώσει ΧΑΡΑ!!!
Μα γιατί, ρε φίλε? Τότε? Δεν έχει μειονεκτήματα? ΝΑΙ… έχει:
Είναι ηλικιωμένος (λιγάκι, όμως και έχει αρκετά χρόνια μπροστά του, αν ζήσει καλά)…
Είναι «ύποπτος» Καλαζάρ…
Ακούει «σχετικά» λιγότερο από τα περισσότερα νεαρά σκυλιά (διαπιστώσαμε, όμως, ότι όντως ακούει!!!)…
Ίσως, λέω ίσως, δεν βλέπει σαν «γεράκι»… αλλά, μεταξύ μας, βλέπει αρκετά καλά, ο καημένος…
…αγαπημένη μου οικογένεια, που ίσως έχετε χάσει ένα αγαπημένο σκύλο και αναρωτιέστε πως θα το χειριστείτε…
…αγαπημένε φίλε και φίλη, που τα παιδιά σας μεγάλωσαν πια (και, ίσως, έχουν φύγει από το σπίτι) και η καλοσύνη σας περισσεύει, μαζί με την ανάγκη σας να γνωρίσετε κι άλλη ανυστερόβουλη αγάπη…
…αγαπημένε φίλε που έχεις κουραστεί πια να τρέχεις στο γυμναστήριο, ή να βγάζεις 30 χλμ. τρέξιμο κάθε πρωί…
…αγαπημένη φίλη μου, που οι περισσότεροι σου είπαν ότι κάνεις μόνο για γάτα, αλλά εσύ θα λάτρευες να έχεις στην αγκαλιά σου ένα μεγαλόσωμο, τρυφερό, κατάλευκο σύντροφο…
Σαν πρώτη ευχή, σας εύχομαι, τα φετινά Χριστούγεννα να είναι γεμάτα υγεία, εξέλιξη, ασφάλεια, χαρά…
Αν, όμως, είχα την ευκαιρία να κάνω μια δεύτερη ευχή, θα σας ευχόμουν ολόψυχα να έχετε «ότι επιθυμείτε», παρά τις δυσκολίες της εποχής…
Και… λέμε, τώρα… αν είχα την ευκαιρία μιάς τρίτης ευχής (όπως συμβαίνει ΜΟΝΟ στα παραμύθια)… θα σας παρακαλούσα: Ρίξτε μια προσεκτική ματιά στον ΠΕΡΣΕΑ… και γνωρίστε τον... μπορεί να αλλάξει, για πάντα, τη ζωή σας!!!
Υ.Γ.1. Φίλη μου, kasi… να ξέρεις ότι η συνεισφορά σου στα δωράκια μας «έπιασε τόπο»… Σ’ ευχαριστούμε από καρδιάς και έχεις τις καλύτερες ευχές μας για τις γιορτές!!!
Υ.Γ.2. Σαν ψιλοάσχετος με θέματα τεχνολογίας (όπως ήδη ξέρετε!), προσπάθησα να βάλω το link του Περσέα στο facebook... αν δεν τα κατάφερα, μη με παρεξηγείτε, θα ζητήσω τη βοήθεια του Casper!!!
https://www.facebook.com/filozoikos.neasfiladelphias.1?fref=ts#!/photo.php?fbid=441465839299060&set=pb.100003069439177.-2207520000.1386013834.&type=3&theater
Last edited:
