Ήμουν λοιπόν καλεσμένη για Χριστούγεννα σ' ένα σπίτι και οι περισσότεροι καλεσμένοι ήταν Ελληνοαμερικάνοι. Οι γεροντότεροι από αυτούς ήταν κλασσικές Ελληνίδες κοντά στα 70 που παντρεύτηκαν Αμερικάνους τη δεκαετία του 1950. Εννοείται ότι οι περισσότεροι παρευρισκόμενοι είχαν σκύλους και συζητήσαμε το από πού πήραν τα σκυλιά τους. Ένας μας ανακοίνωσε ότι πήρε πρόσφατα ένα κουτάβι bichon frisse από το Μιζούρι και μάλιστα τόνισε το ότι πήγε πρώτα στη φάρμα του εκτροφέα να επιθεωρήσει τις εγκαταστάσεις, να δει τους γονείς του κουταβιού πριν καν μείνει έγγυος η σκύλα, κλπ. Εννοείται ότι ο τύπος δεν κατεβάζει το bichon frisse σε εκθέσεις, για κατοικίδιο το ήθελε.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι ακόμα και οι γεροντότεροι παρευρισκόμενοι που υποτίθεται ότι μεγάλωσαν στην Ελλάδα σε εποχές που η κυνολογία ήταν μάλλον ανύπαρκτη, είχαν μάθει στο μεταξύ και εμπεδώσει τα κριτήρια για τη σωστή επιλογή. Κανείς δε μιλούσε για τιμές ή για το ότι θέλει την τάδε φυλή τώρα και αν δεν μπορεί θα πάει στο πετ σοπ.
Μάλιστα μια κυρία μας είπε για την κόρη της που ήταν στο γυμνάσιο και δούλευε μετά από το σχολείο και μάζευε την κάθε δεκάρα για να πάρει ένα χάσκυ. Δεν είχε πει στους γονείς της ότι ήθελε σκύλο αν και δεν ήταν αντίθετοι σε κάτι τέτοιο. Απλώς ο σκύλος που είχαν ήταν πολύ μεγάλος στην ηλικία και είχε μόλις πεθάνει και το κοριτσάκι ήθελε σκύλο αλλά δεν το είχε συζητήσει. Πήγε λοιπόν στο Petland, πήρε ένα χάσκυ, το έφερε στο σπίτι, πάθανε πλάκα οι γονείς. Τι να κάνανε όμως? Δεν τους πήγαινε να το γυρίσουν, το ζαλωθήκανε και ίσια τον κτηνίατρο. Εκεί φυσικά ακούσανε τα σχολιανά τους διότι, αντίθετα με αυτά που ακούμε καμιά φορά εδώ μέσα, εδώ ο Κτηνιατρικός Σύλλογος αντιτίθεται στους παπυμιλλάδες και στα όσα πετ σοπ πουλάνε σκύλους. Το χάσκυ ήταν απίστευτο πλάσμα, καλό, χρυσό, αλλά απεβίωσε στα τεσσεράμισυ χρόνια του από νεφρική ανεπάρκεια, την οποία μάλιστα ο κτηνίατρος απέδωσε σε repeated inbreeding στα πλαίσια του puppy mill. Το κοριτσάκι ήταν φυσικά απαρηγόρητο.... Φυσικά όλοι οι παρευρισκόμενοι συμφώνησαν.
Τους είπα κιόλας ότι θέλω να επισκεφτώ το Las Rocosa την άνοιξη αφού θα πάω προς τα εκεί λόγω συνεδρίου και το θεώρησαν φυσικό αφού μ' αρέσουν οι Αυστραλέζοι. Μάλιστα με παρότρυναν να εκδηλώσω ενδιαφέρον για μελλοντικές γέννες.
Το συμπέρασμά μου από τα παραπάνω είναι ότι μόνο με την εκπαίδευση του κοινού θα καλυτερέψει η κατάσταση. Από την άλλη πλευρά όμως θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του και ο Κτηνιατρικός Σύλλογος.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι ακόμα και οι γεροντότεροι παρευρισκόμενοι που υποτίθεται ότι μεγάλωσαν στην Ελλάδα σε εποχές που η κυνολογία ήταν μάλλον ανύπαρκτη, είχαν μάθει στο μεταξύ και εμπεδώσει τα κριτήρια για τη σωστή επιλογή. Κανείς δε μιλούσε για τιμές ή για το ότι θέλει την τάδε φυλή τώρα και αν δεν μπορεί θα πάει στο πετ σοπ.
Μάλιστα μια κυρία μας είπε για την κόρη της που ήταν στο γυμνάσιο και δούλευε μετά από το σχολείο και μάζευε την κάθε δεκάρα για να πάρει ένα χάσκυ. Δεν είχε πει στους γονείς της ότι ήθελε σκύλο αν και δεν ήταν αντίθετοι σε κάτι τέτοιο. Απλώς ο σκύλος που είχαν ήταν πολύ μεγάλος στην ηλικία και είχε μόλις πεθάνει και το κοριτσάκι ήθελε σκύλο αλλά δεν το είχε συζητήσει. Πήγε λοιπόν στο Petland, πήρε ένα χάσκυ, το έφερε στο σπίτι, πάθανε πλάκα οι γονείς. Τι να κάνανε όμως? Δεν τους πήγαινε να το γυρίσουν, το ζαλωθήκανε και ίσια τον κτηνίατρο. Εκεί φυσικά ακούσανε τα σχολιανά τους διότι, αντίθετα με αυτά που ακούμε καμιά φορά εδώ μέσα, εδώ ο Κτηνιατρικός Σύλλογος αντιτίθεται στους παπυμιλλάδες και στα όσα πετ σοπ πουλάνε σκύλους. Το χάσκυ ήταν απίστευτο πλάσμα, καλό, χρυσό, αλλά απεβίωσε στα τεσσεράμισυ χρόνια του από νεφρική ανεπάρκεια, την οποία μάλιστα ο κτηνίατρος απέδωσε σε repeated inbreeding στα πλαίσια του puppy mill. Το κοριτσάκι ήταν φυσικά απαρηγόρητο.... Φυσικά όλοι οι παρευρισκόμενοι συμφώνησαν.
Τους είπα κιόλας ότι θέλω να επισκεφτώ το Las Rocosa την άνοιξη αφού θα πάω προς τα εκεί λόγω συνεδρίου και το θεώρησαν φυσικό αφού μ' αρέσουν οι Αυστραλέζοι. Μάλιστα με παρότρυναν να εκδηλώσω ενδιαφέρον για μελλοντικές γέννες.
Το συμπέρασμά μου από τα παραπάνω είναι ότι μόνο με την εκπαίδευση του κοινού θα καλυτερέψει η κατάσταση. Από την άλλη πλευρά όμως θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του και ο Κτηνιατρικός Σύλλογος.
Last edited:
