Καλησπέρα παιδιά. Λυπάμαι που αυτό είναι το πρώτο μου ποστ αντί στα καλωσορίσματα των νέων μελών, χρειάζομαι όμως τη συμβουλή σας...
Ο Ιντεφίξ μου, 10 ετών ημαίμο (γκριφόν-κανίς και οι 2 γονείς), ζει στο πατρικό μου με τη μαμά μου τα τελευταία χρόνια που εγώ ζω στην Αθήνα λόγω σπουδών.
Χτες τον έβγαλε η μαμά μου τη συνηθισμένη βόλτα του με λουρί, και στη γειτονιά κυκλοφορούσε ελεύθερος ένας μεγαλόσωμος σκύλος, με την αφεντικίνα του να ποτίζει στην αυλή της. Από μακριά της είπε η μαμά μου αν μπορεί να τον κρατήσει γιατί πλησιάζει με μικρό σκυλάκι, κι αυτή απάντησε ότι είναι ήμερο το σκυλί, μηνών. Μετά από λίγα βήματα, το μεγαλόσωμο σκυλί πλησίασε ήρεμα και ξαφνικά άρπαξε τον Ιντεφίξ και άρχισε να τον δαγκώνει... Η μαμά μου ούρλιαζε στη γυναίκα να βοηθήσει, να μαζέψει το σκύλο της, εκείνη φοβήθηκε (!!) και δεν πλησίασε, και όταν η μαμά πήγε να κλωτσήσει το σκυλί για να σταματήσει, της γρύλισε και δε μπόρεσε να κάνει κάτι. Απλώς φώναζε και τράβαγε το λουρί του Ιντεφίξ, η ίδια λέει ότι πραγματικά δε θυμάται τι έγινε. Κάποια στιγμή το άλλο σκυλί προφανώς τον άφησε, η μαμά μου τον πήρε τρεμάμενη στα χέρια της και οι τριγύρω άνθρωποι είπαν "σκυλάκι ήταν, εντάξει" και δεν την ρώτησαν ούτε αν είναι η ίδια καλά (ήταν σε κατάσταση σοκ, παραλίγο να λιποθυμήσει) ούτε τι έχει ο σκύλος. Έκαναν μια επίπληξη στη γυναίκα ότι παίζουν και παιδιά στη γειτονιά...
Όταν η μαμά απομακρύνθηκε, είδε τα αίματα στα χέρια της και πήρε σοκαρισμένη μια φίλη της τηλέφωνο να έρθει να την πάρει με το αμάξι για κτηνίατρο.
Ο καημένος μας ο Ιντεφίξ έκανε πολλά ράμματα, σε 4 διαφορετικά σημεία, και οι δαγκωνιές ήταν τόσο βαθιές που είπε ο γιατρός ότι σώθηκε λόγω του αφράτου τριχώματος. Για δύο χιλιοστά δεν κόπηκε η κεντρική φλέβα που περνάει από τη "μασχάλη" του, και σε τέτοια περίπτωση είπε ο γιατρός ότι μάλλον δε θα τον προλάβαιναν λόγω αιμορραγίας... Ο σκύλος τον δάγκωσε στο σβέρκο (η μεγαλύτερη και πιο βαθιά πληγή) στα 2 μπροστινά πόδια-ωμοπλάτες και στον λαιμό από κάτω, όπου έχει δαγκωματιές αριστερά και δεξιά. Επίσης ήταν τυχερός που έγινε απόγευμα καθημερινής, και ήταν ανοιχτό το μοναδικό κτηνιατρείο, γιατί κάποια ώρα μετά χωρίς απολύμανση και ράμματα θα μπορούσε να πάθει σοβαρή μόλυνση και να μην τα καταφέρει... Έχουμε πάθει όλοι μεγάλο σοκ, η μαμά μου που το είδε μπροστά της ακόμη περισσότερο, κι εγώ κόντεψα να τρελαθώ στη σκέψη ότι θα μπορούσα να χάσω έτσι τον φίλο μου, τον Ιντεφίξ με τον οποίο μεγαλώσαμε μαζί και τον θεωρώ τόσο δεδομένο και φυσιολογικό κομμάτι της ζωής μου. Λέω μόνο ευχαριστώ και ευτυχώς που δεν ήταν μοιραίο...
Από χτες, 24 ώρες πριν, πήγε για τσίσα μόνο 1 ή 2 φορές στη βεράντα, με την ουρά στα σκέλια, και δεν αντιδρά σε πράγματα που του άρεσαν πριν. Όμως τρώει και έχει πει λίγο νερό. Δυσκολεύεται πολύ να περπατήσει και φυσικά να ανεβοκατέβει σκαλοπάτια, καναπέ, οτιδήποτε (τον μεταφέρει η μαμά μου όπου θέλει), γενικώς κάνει λίγα βήματα με δυσκολία και κάθεται φοβισμένος μετά. Ποτέ δεν ήταν φοβισμένος, ίσα ίσα ακόμη και 10 ετών είναι πολύ δραστήριος, παιχνιδιάρης και φιλικός, αλλά φυσικά τώρα πονάει και τον τραβάνε τα ράμματα. Πώς να τον αντιμετωπίσει η μαμά μου για να ξαναβρεί την αυτοπεποίθησή του σταδιακά; Δε θέλει ούτε στη βεράντα να βγει, που το λάτρευε. Ξέρουμε ότι είναι νωπό ακόμη, αλλά αν υπάρχει κάποια γνώμη, ευπρόσδεκτη...
Κάθε χρόνο από λίγων μηνών κάνει όλα του τα εμβόλια, κι έτσι είπε ο γιατρός ότι είναι καλυμμένος από τέτανο κτλ, απλώς τον έραψε, του έκανε χτες μια ένεση αντιβίωσης και μια σήμερα, και συνεχίζουμε αντιβίωση σε χάπι. Γλύφει συνεχώς τα ράμματα, όσα φτάνει, αλλά φοβόμαστε μην τα κόψει. Όμως είπε ο γιατρός να μην τα καλύψουμε με γάζα για να αερίζονται οι πληγές... Ο,τι άλλο θέλετε ρωτήστε με.
Τι μπορούμε να κάνουμε νομικά; Θα βγει κάτι; Δε θέλουμε να πάθει κακό ο άλλος σκύλος, αλλά να τιμωρηθεί το αφεντικό του. Μήνυση; Να ζητήσουμε συμβουλή της Φιλοζωικής της πόλης; Η μαμά μου βρήκε το όνομα και τα στοιχεία της ιδιοκτήτριας του σκύλου, πώς να τα χρησιμοποιήσει;
Ευχαριστώ πολύ όλους!
Ο Ιντεφίξ μου, 10 ετών ημαίμο (γκριφόν-κανίς και οι 2 γονείς), ζει στο πατρικό μου με τη μαμά μου τα τελευταία χρόνια που εγώ ζω στην Αθήνα λόγω σπουδών.
Χτες τον έβγαλε η μαμά μου τη συνηθισμένη βόλτα του με λουρί, και στη γειτονιά κυκλοφορούσε ελεύθερος ένας μεγαλόσωμος σκύλος, με την αφεντικίνα του να ποτίζει στην αυλή της. Από μακριά της είπε η μαμά μου αν μπορεί να τον κρατήσει γιατί πλησιάζει με μικρό σκυλάκι, κι αυτή απάντησε ότι είναι ήμερο το σκυλί, μηνών. Μετά από λίγα βήματα, το μεγαλόσωμο σκυλί πλησίασε ήρεμα και ξαφνικά άρπαξε τον Ιντεφίξ και άρχισε να τον δαγκώνει... Η μαμά μου ούρλιαζε στη γυναίκα να βοηθήσει, να μαζέψει το σκύλο της, εκείνη φοβήθηκε (!!) και δεν πλησίασε, και όταν η μαμά πήγε να κλωτσήσει το σκυλί για να σταματήσει, της γρύλισε και δε μπόρεσε να κάνει κάτι. Απλώς φώναζε και τράβαγε το λουρί του Ιντεφίξ, η ίδια λέει ότι πραγματικά δε θυμάται τι έγινε. Κάποια στιγμή το άλλο σκυλί προφανώς τον άφησε, η μαμά μου τον πήρε τρεμάμενη στα χέρια της και οι τριγύρω άνθρωποι είπαν "σκυλάκι ήταν, εντάξει" και δεν την ρώτησαν ούτε αν είναι η ίδια καλά (ήταν σε κατάσταση σοκ, παραλίγο να λιποθυμήσει) ούτε τι έχει ο σκύλος. Έκαναν μια επίπληξη στη γυναίκα ότι παίζουν και παιδιά στη γειτονιά...
Όταν η μαμά απομακρύνθηκε, είδε τα αίματα στα χέρια της και πήρε σοκαρισμένη μια φίλη της τηλέφωνο να έρθει να την πάρει με το αμάξι για κτηνίατρο.
Ο καημένος μας ο Ιντεφίξ έκανε πολλά ράμματα, σε 4 διαφορετικά σημεία, και οι δαγκωνιές ήταν τόσο βαθιές που είπε ο γιατρός ότι σώθηκε λόγω του αφράτου τριχώματος. Για δύο χιλιοστά δεν κόπηκε η κεντρική φλέβα που περνάει από τη "μασχάλη" του, και σε τέτοια περίπτωση είπε ο γιατρός ότι μάλλον δε θα τον προλάβαιναν λόγω αιμορραγίας... Ο σκύλος τον δάγκωσε στο σβέρκο (η μεγαλύτερη και πιο βαθιά πληγή) στα 2 μπροστινά πόδια-ωμοπλάτες και στον λαιμό από κάτω, όπου έχει δαγκωματιές αριστερά και δεξιά. Επίσης ήταν τυχερός που έγινε απόγευμα καθημερινής, και ήταν ανοιχτό το μοναδικό κτηνιατρείο, γιατί κάποια ώρα μετά χωρίς απολύμανση και ράμματα θα μπορούσε να πάθει σοβαρή μόλυνση και να μην τα καταφέρει... Έχουμε πάθει όλοι μεγάλο σοκ, η μαμά μου που το είδε μπροστά της ακόμη περισσότερο, κι εγώ κόντεψα να τρελαθώ στη σκέψη ότι θα μπορούσα να χάσω έτσι τον φίλο μου, τον Ιντεφίξ με τον οποίο μεγαλώσαμε μαζί και τον θεωρώ τόσο δεδομένο και φυσιολογικό κομμάτι της ζωής μου. Λέω μόνο ευχαριστώ και ευτυχώς που δεν ήταν μοιραίο...
Από χτες, 24 ώρες πριν, πήγε για τσίσα μόνο 1 ή 2 φορές στη βεράντα, με την ουρά στα σκέλια, και δεν αντιδρά σε πράγματα που του άρεσαν πριν. Όμως τρώει και έχει πει λίγο νερό. Δυσκολεύεται πολύ να περπατήσει και φυσικά να ανεβοκατέβει σκαλοπάτια, καναπέ, οτιδήποτε (τον μεταφέρει η μαμά μου όπου θέλει), γενικώς κάνει λίγα βήματα με δυσκολία και κάθεται φοβισμένος μετά. Ποτέ δεν ήταν φοβισμένος, ίσα ίσα ακόμη και 10 ετών είναι πολύ δραστήριος, παιχνιδιάρης και φιλικός, αλλά φυσικά τώρα πονάει και τον τραβάνε τα ράμματα. Πώς να τον αντιμετωπίσει η μαμά μου για να ξαναβρεί την αυτοπεποίθησή του σταδιακά; Δε θέλει ούτε στη βεράντα να βγει, που το λάτρευε. Ξέρουμε ότι είναι νωπό ακόμη, αλλά αν υπάρχει κάποια γνώμη, ευπρόσδεκτη...
Κάθε χρόνο από λίγων μηνών κάνει όλα του τα εμβόλια, κι έτσι είπε ο γιατρός ότι είναι καλυμμένος από τέτανο κτλ, απλώς τον έραψε, του έκανε χτες μια ένεση αντιβίωσης και μια σήμερα, και συνεχίζουμε αντιβίωση σε χάπι. Γλύφει συνεχώς τα ράμματα, όσα φτάνει, αλλά φοβόμαστε μην τα κόψει. Όμως είπε ο γιατρός να μην τα καλύψουμε με γάζα για να αερίζονται οι πληγές... Ο,τι άλλο θέλετε ρωτήστε με.
Τι μπορούμε να κάνουμε νομικά; Θα βγει κάτι; Δε θέλουμε να πάθει κακό ο άλλος σκύλος, αλλά να τιμωρηθεί το αφεντικό του. Μήνυση; Να ζητήσουμε συμβουλή της Φιλοζωικής της πόλης; Η μαμά μου βρήκε το όνομα και τα στοιχεία της ιδιοκτήτριας του σκύλου, πώς να τα χρησιμοποιήσει;
Ευχαριστώ πολύ όλους!