Λοιπόν μέρες τώρα θέλω να συστηθω και όλο δε προλαβαίνω.
Λογικά και σήμερα στο πόδι θα το γράψω αλλά χαλάλι.
Λοιπόν, λοιπόν ο Σκούμπι είναι ένα αδεσποτακι από τον Πύργο Ηλείας,που τον βρήκα σε αγγελία ως κουταβάκι που εγκαταλήφθηκε. 2-2μιση μηνών τότε. Εμείς ψάχναμε σκυλάκι τότε..
Rolling the time back.
Ας πούμε κάπου εδώ για μένα,ότι είμαι λάτρης των σκύλων και απ'οταν με θυμάμαι θέλω σκύλο. Αλλά οι γονείς μου δε θέλαν υποχρεώσεις παραπάνω,τρεχαν αλλά ζητήματα και μπλα μπλα μπλα.
Να περνάω πόσες ώρες να διαβάζω για σκυλιά κάθε μέρα,να ψάχνω κλπ.
Τέλος πάντων σήμερα στα 24 μου κατάφερα να έχω τον Σκούμπι (η μάνα μου μέχρι να γνωρίσει τον Σκούμπι έλεγε οτι τα σκυλιά πρέπει να είναι σε εξωτερικό χώρο(χωριάτισσα δε), σήμερα ξαπλώνει και φέρνει στο κρεβάτι τον Σκούμπι.
Ερχόμαστε ξανά στον Σκούμπι,ο πυργιωτης αδεσποτακος. Η αγγελία του έλεγε μέχρι 9 κιλά. Μικρόσωμο ήθελε η μάνα μου,μια χαρά λέω,εδώ είμαστε.
Μια μέρα πριν μου τον στείλουν,με παίρνουν τηλέφωνο,μου λένε θα φτάσει τα 15. Λεω νταξει θα αργήσει να φανεί,θα είναι αργά για την μάνα μου για γκρίνια. Στο σήμερα,είναι 5 μηνων-14 κιλά.
Όσο για τον χαρακτήρα του Σκούμπι,όσο μεγαλώνει γίνεται και πιο στοργικός χαρακτήρας,εκφράζει πιο ήρεμα την αγάπη, γίνεται πιο αγκαλιτσας(τρέλα εγώ ε
. Στην αρχή πίστευα ότι άμα δε με φάει δε θα σταματήσει να δαγκώνει,είχα ματώσει παντού.
Πλέον κοιμόμαστε μαζί τα μεσημέρια (αν ψήνεται,γιατί γενικά προτιμάει το crate). Το αγαπημένο του σημείο είναι η μαξιλαρα του crate,αλλά είναι και το αγαπημένο του μασουλητηρι (πρόσφατα ήμουν σε απόγνωση και έψαχνα chew proof bed).
Έχουμε πνίγει ένα πρωινό από κλωστή. Φρίκη.
Αγαπημένο φαγητό; Φυστικοβουτυρο με κροκετα.
Μεταβολισμός; Τρώει τα κέρατα του κάθε μέρα και προσπαθώ να τον παχύνω έστω λίγο.
Αλλά βγαίνουμε κάθε μέρα σίγουρα μια ώρα για να τρέξει και να παίξει.
Δε ξέρω τι άλλο να γραψω για να σας συστηθουμε.
Ότι άλλο θέλετε να μάθετε,μας ρωτάτε. Δεν δαγκωνουμε(μόνο μασουλαμε).
Λογικά και σήμερα στο πόδι θα το γράψω αλλά χαλάλι.
Λοιπόν, λοιπόν ο Σκούμπι είναι ένα αδεσποτακι από τον Πύργο Ηλείας,που τον βρήκα σε αγγελία ως κουταβάκι που εγκαταλήφθηκε. 2-2μιση μηνών τότε. Εμείς ψάχναμε σκυλάκι τότε..
Rolling the time back.
Ας πούμε κάπου εδώ για μένα,ότι είμαι λάτρης των σκύλων και απ'οταν με θυμάμαι θέλω σκύλο. Αλλά οι γονείς μου δε θέλαν υποχρεώσεις παραπάνω,τρεχαν αλλά ζητήματα και μπλα μπλα μπλα.
Να περνάω πόσες ώρες να διαβάζω για σκυλιά κάθε μέρα,να ψάχνω κλπ.
Τέλος πάντων σήμερα στα 24 μου κατάφερα να έχω τον Σκούμπι (η μάνα μου μέχρι να γνωρίσει τον Σκούμπι έλεγε οτι τα σκυλιά πρέπει να είναι σε εξωτερικό χώρο(χωριάτισσα δε), σήμερα ξαπλώνει και φέρνει στο κρεβάτι τον Σκούμπι.
Ερχόμαστε ξανά στον Σκούμπι,ο πυργιωτης αδεσποτακος. Η αγγελία του έλεγε μέχρι 9 κιλά. Μικρόσωμο ήθελε η μάνα μου,μια χαρά λέω,εδώ είμαστε.
Μια μέρα πριν μου τον στείλουν,με παίρνουν τηλέφωνο,μου λένε θα φτάσει τα 15. Λεω νταξει θα αργήσει να φανεί,θα είναι αργά για την μάνα μου για γκρίνια. Στο σήμερα,είναι 5 μηνων-14 κιλά.
Όσο για τον χαρακτήρα του Σκούμπι,όσο μεγαλώνει γίνεται και πιο στοργικός χαρακτήρας,εκφράζει πιο ήρεμα την αγάπη, γίνεται πιο αγκαλιτσας(τρέλα εγώ ε
. Στην αρχή πίστευα ότι άμα δε με φάει δε θα σταματήσει να δαγκώνει,είχα ματώσει παντού.Πλέον κοιμόμαστε μαζί τα μεσημέρια (αν ψήνεται,γιατί γενικά προτιμάει το crate). Το αγαπημένο του σημείο είναι η μαξιλαρα του crate,αλλά είναι και το αγαπημένο του μασουλητηρι (πρόσφατα ήμουν σε απόγνωση και έψαχνα chew proof bed).
Έχουμε πνίγει ένα πρωινό από κλωστή. Φρίκη.
Αγαπημένο φαγητό; Φυστικοβουτυρο με κροκετα.
Μεταβολισμός; Τρώει τα κέρατα του κάθε μέρα και προσπαθώ να τον παχύνω έστω λίγο.
Αλλά βγαίνουμε κάθε μέρα σίγουρα μια ώρα για να τρέξει και να παίξει.
Δε ξέρω τι άλλο να γραψω για να σας συστηθουμε.
Ότι άλλο θέλετε να μάθετε,μας ρωτάτε. Δεν δαγκωνουμε(μόνο μασουλαμε).
