Δεν θέλεις να ξέρεις τι πάθαμε εμείς με το εμβόλιο της λύσσας...
Όταν υιοθέτησα τη μικρή μου ήταν ήδη έξι μηνών και δεν είχε κάνει κανένα εμβόλιο. Έτσι αρχίσαμε σταδιακά να τα κάνουμε ένα-ένα και αφήσαμε τελευταίο της λύσσας, το οποίο το κάναμε αρχές Μαϊου.
Μόλις της έκανε το εμβόλιο ο γιατρός, την κατέβασα από το τραπέζι και πήγαμε στο χώρο αναμονής που είχα αφήσει τον Σπούκυ. Η Ζουζού κάθισε κάτω και γύρισε ανάσκελα. Προς στιγμήν νόμιζα ότι μου κάνει χάδια, όπως το συνηθίζει, αλλά ξαφνικά είδα τα μάτια της να γυρίζουν ανάποδα και να φαίνεται μόνο το ασπράδι και τα ούρα της να φεύγουν στο πάτωμα.
Κανένας να μην ζήσει από που έζησα εγώ. Όταν είδα την κύστη της να αδειάζει νόμιζα ότι πέθανε....
Ευτυχώς είμασταν στο κτηνιατρείο. Την βούτηξε ο γιατρός αμέσως, και της έκανε μια ένεση - δεν ξέρω τι ήταν... είχα πάθει τέτοιο σοκ που νόμιζα ότι δεν ήμουν καν εκεί και παρακολουθούσα παγωμένη. Μετά από 2-3 λεπτά συνήλθε, άνοιξε τα μάτια της και προσπάθησε να σηκωθεί. Την κρατήσαμε λίγο ξαπλωμένη και σε κανένα δεκάλεπτο την σηκώσαμε να δούμε αν περπατάσει. Στην αρχή πήγαινε ζαβλακωμένη σαν από νάρκωση, αλλά σιγά-σιγά συνήλθε.
Μείναμε περίπου μία ώρα στο κτηνιατρείο για να σιγουρευτώ ότι ήταν καλά. Ο γιατρός μου είπε ότι λιποθύμισε, ίσως από στρεσογόνα κατάσταση, ίσως να της έπεσε βαρύ και το εμβόλιο.
Αναβάλαμε τη στείρωση που είχαμε προγραμματίσει για να κάνουμε εξετάσεις για αλλεργία στα φάρμακα (οι οποίες ήταν τελικά αρνητικές) και ο γιατρός μου είπε να την παρακολουθήσω για ένα δίμηνο να δω αν θα ξαναλιποθυμίσει. Μου επέστησε ιδιαίτερα την προσοχή σ' αυτό γιατί φοβήθηκε το ενδεχόμενο της επιληψίας, ή κάποιο χτύπημα στο κεφάλι από την προηγούμενη ιδιοκτήτρια.
Τελικά τίποτα από αυτά δεν ήταν, και ο γιατρός κατέληξε στο συμπέρασμα ότι έφταιγε το στρες της Ζουζούς σε συνδυασμό με το βαρύ εμβόλιο. Τώρα σκέφτομαι πως θα το ξανακάνουμε του χρόνου....