Η εκπαίδευση σε πραγματικές καταστάσεις (είτε είναι φύλαξη χώρου, είτε αντικειμένων είτε ατόμου/ων) έχει ως βάση να εξελίξει την ΚΡΙΣΗ του σκύλου.
Αυτό σημαίνει πως η εκπαίδευση μοιάζει ΠΟΛΥ με του σπορ, μόνο που ο σκύλος δεν ξέρει α) πότε θα γίνει άσκηση β) που γ) από ποιόν δ) πως και ε) με ποιά ένταση και διάρκεια.
Δεν είναι κάτι χορογραφημένο για τον σκύλο (για τους υπόλοιπους φυσικά και είναι, πολύ καλά μάλιστα) και μαθαίνει να ελίσεται εγκεφαλικά περισσότερο (όχι μόνο σωματικά).
Και εγώ έχω πάθος με αυτήν την εκπαίδευση και ναι, με έχουν βοηθήσει 5-6 φορές σκύλοι σωματοφύλακες όταν πραγματικά χρειαζόταν. Είναι ΠΟΛΥ λίγες για μια ζωή εκπαίδευσης (δεν σταματάει ποτέ), και συνήθως είναι ακόμη λιγότερες (ΣΠΑΝΙΑ πραγματικά τον χρειάζεσαι αν είσαι ο μέσος όρος ανθρώπου). Γι' αυτό και μάλλον πρέπει να έχεις πάθος μεγάλο για την πραγματική φύλαξη αν είσαι ιδιώτης.
Αν δουλεύεις με σκύλο προστασίας (κάνεις διανομές πολύτιμων αγαθών ή είσαι φρουρός/ ή σωματοφύλακας ο ίδιος) η προσφορά του είναι ΠΟΛΥ μεγάλη (και πρακτικά, και ψυχολογικά αλλά και οικονομικά).
Αν όμως είσαι ιδιώτης, συνήθως παίρνεις απλά μεγάλη περιφάνια και ηρεμία από την γνώση πως ο σκύλος σου δεν έχει μόνο "εμφάνιση φύλακα" (και "αχρείαστος να ΄ναι!).
Κάποτε είχα εκπαιδεύσει σκύλο για σωματοφυλακή οικογένειας/παιδιών πχ. Ο πατέρας ήταν έμπορος και έλειπε συνέχεια από το σπίτι σε ταξίδια. Είχε το κεφάλι του πιο ήσυχο με τον σκύλο να προστατεύει τα άτομα που αγαπούσε, 24 ώρες το εικοσιτετράωρο και ΠΑΝΤΟΥ.
Τον καταλαβαίνω απόλυτα. Έξυπνος άνθρωπος.
Φυσικά δεν υπάρχει εγγύηση, και ΟΛΑ τα μέσα προστασίας έχουν τα "ευαίσθητα σημεία" τους, ακόμη και η οπλοφορία. Εγώ προτιμώ να έχω ένα υπέροχο πανέξυπνο σκύλο-φύλακα με σωστή κρίση (δοκιμασμένα) από το οτιδήποτε άλλο "εργαλείο" και ξέρω πως έχει πολλά "ενδιάμεση στάδια" στην πράξη (πριν δαγκώσει) που θεωρώ πως είναι ΠΟΛΥ καλύτερα από τα όπλα που άμεσα πάνε την κατάσταση ΜΟΝΟ στα κόκκινα.
Ο σωματοφύλακας είναι πολύτιμος φίλος που ΠΟΛΥ σπάνια (ή μάλλον ποτέ) δεν θα χρειαστεί να δείξει όλα του τα χαρίσματα. Μάλιστα συνήθως δεν μοιάζει καν με φύλακα (αν τον δεις σε βόλτα δεν θα το καταλάβεις αν δεν πειράξεις τον ιδιοκτήτη του). ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ όμως πάντα ένα βήμα μπροστά και αυτό αν και θέλει ιδιαίτερο ιδιοκτήτη, του προσφέρει μεγάλη ικανοποίηση.
Για να μην πω πόσο ωραίο είναι να κοιμάσαι σε απόμερες παραλίες χωρίς να φοβάσαι ή να αφήνεις την πόρτα σου πάντα ξεκλείδωτη (ακόμη κι όταν λείπεις!) ή να ξέρεις πως μπορείς να πας οπου θέλεις, ΟΤΙ ώρα θέλεις.
Αυτό σημαίνει πως η εκπαίδευση μοιάζει ΠΟΛΥ με του σπορ, μόνο που ο σκύλος δεν ξέρει α) πότε θα γίνει άσκηση β) που γ) από ποιόν δ) πως και ε) με ποιά ένταση και διάρκεια.
Δεν είναι κάτι χορογραφημένο για τον σκύλο (για τους υπόλοιπους φυσικά και είναι, πολύ καλά μάλιστα) και μαθαίνει να ελίσεται εγκεφαλικά περισσότερο (όχι μόνο σωματικά).
Και εγώ έχω πάθος με αυτήν την εκπαίδευση και ναι, με έχουν βοηθήσει 5-6 φορές σκύλοι σωματοφύλακες όταν πραγματικά χρειαζόταν. Είναι ΠΟΛΥ λίγες για μια ζωή εκπαίδευσης (δεν σταματάει ποτέ), και συνήθως είναι ακόμη λιγότερες (ΣΠΑΝΙΑ πραγματικά τον χρειάζεσαι αν είσαι ο μέσος όρος ανθρώπου). Γι' αυτό και μάλλον πρέπει να έχεις πάθος μεγάλο για την πραγματική φύλαξη αν είσαι ιδιώτης.
Αν δουλεύεις με σκύλο προστασίας (κάνεις διανομές πολύτιμων αγαθών ή είσαι φρουρός/ ή σωματοφύλακας ο ίδιος) η προσφορά του είναι ΠΟΛΥ μεγάλη (και πρακτικά, και ψυχολογικά αλλά και οικονομικά).
Αν όμως είσαι ιδιώτης, συνήθως παίρνεις απλά μεγάλη περιφάνια και ηρεμία από την γνώση πως ο σκύλος σου δεν έχει μόνο "εμφάνιση φύλακα" (και "αχρείαστος να ΄ναι!).
Κάποτε είχα εκπαιδεύσει σκύλο για σωματοφυλακή οικογένειας/παιδιών πχ. Ο πατέρας ήταν έμπορος και έλειπε συνέχεια από το σπίτι σε ταξίδια. Είχε το κεφάλι του πιο ήσυχο με τον σκύλο να προστατεύει τα άτομα που αγαπούσε, 24 ώρες το εικοσιτετράωρο και ΠΑΝΤΟΥ.
Τον καταλαβαίνω απόλυτα. Έξυπνος άνθρωπος.
Φυσικά δεν υπάρχει εγγύηση, και ΟΛΑ τα μέσα προστασίας έχουν τα "ευαίσθητα σημεία" τους, ακόμη και η οπλοφορία. Εγώ προτιμώ να έχω ένα υπέροχο πανέξυπνο σκύλο-φύλακα με σωστή κρίση (δοκιμασμένα) από το οτιδήποτε άλλο "εργαλείο" και ξέρω πως έχει πολλά "ενδιάμεση στάδια" στην πράξη (πριν δαγκώσει) που θεωρώ πως είναι ΠΟΛΥ καλύτερα από τα όπλα που άμεσα πάνε την κατάσταση ΜΟΝΟ στα κόκκινα.
Ο σωματοφύλακας είναι πολύτιμος φίλος που ΠΟΛΥ σπάνια (ή μάλλον ποτέ) δεν θα χρειαστεί να δείξει όλα του τα χαρίσματα. Μάλιστα συνήθως δεν μοιάζει καν με φύλακα (αν τον δεις σε βόλτα δεν θα το καταλάβεις αν δεν πειράξεις τον ιδιοκτήτη του). ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ όμως πάντα ένα βήμα μπροστά και αυτό αν και θέλει ιδιαίτερο ιδιοκτήτη, του προσφέρει μεγάλη ικανοποίηση.
Για να μην πω πόσο ωραίο είναι να κοιμάσαι σε απόμερες παραλίες χωρίς να φοβάσαι ή να αφήνεις την πόρτα σου πάντα ξεκλείδωτη (ακόμη κι όταν λείπεις!) ή να ξέρεις πως μπορείς να πας οπου θέλεις, ΟΤΙ ώρα θέλεις.
