@ Kopritis,
Ναι, έχεις δίκιο.. Πάντως ήταν ΤΟΟΣΟ γλυκούλης ο "χοντρός" όταν του είπα, "Ασε, Ντρούλη μου, θα σου το βγάλω εγώ!" και μου σήκωσε αμέσως τη μυτούλα του (μυτάρα, εντάξει) και περίμενε ακίνητος!
Με συγκινεί όσο τίποτα στον κόσμο όταν ένα ζώο μου δείχνει τόση εμπιστοσύνη... χαίρομαι που το έχω καταφέρει με όλα τα ζώα που είχα στην ζωή μου. Ακόμη και με τις γάτες μου...
Σίγουρα δεν είναι κάτι που "απλά τυχαίνει". Πρέπει από κουτάβια να μαθαίνουμε στους σκύλους μας να κάθονται ακίνητα να τα "ψιλαφίζουμε" παντού. Πόσοι είναι που δεν μπορούν ούτε να νύχια του σκύλου τους να κόψουν, ή ούτε να τον χτενίσουν (γιατί "δεν τους αφήνει") ;
Τα άγανα, στάχια, αγκάθια, κόκκαλα στον λαιμό, ξένα σώματα στο δέρμα ή στα πόδια... συμβαίνουν στις καλύτερες οικογένειες.
Είναι ΠΟΛΥ συμαντικό να μπορείς να χειριστείς τον σκύλο σου (και στα δύσκολα). Αν δεν μπορείς, γιατί να μπορεί ο κτηνίατρος;;;
Αν δεν μπορείς, κάνεις τις "δύσκολες στιγμές" πολύ πιο δύσκολες και αγχωτικές για τον σκύλο σου.
Ο σκύλος μου όχι μόνο έχει κάνει ακτινογραφίες χωρίς νάρκωση (όπως όλοι οι προηγούμενοι σκύλοι μου), αλλά έχει δώσει και αίμα (για να βοηθήσουμε σκύλο στο χειρουργείο).
Το να δώσει αίμα σήμαινει να μείνει ακίνητος για 15-20 λεπτά με μία βελόνα να βγαίνει από τον λαιμό του (χώρια που έβλεπε το αίμα του να γεμίζει μία σακούλα). Η σκυλίτσα (κ.γκριφόν) που χειρουργήθικε του έκανε τέτοιες χαρές μετά... ήταν λες και το ήξερε!
Επίσης με το αίμα του Ρώσσου εφήβου, έγινε ΤΟΥΡΜΠΟ η σκύλα (13 ετών!). Παραζωντάνεψε !
Το μόνο πρόβλημα που έχω είναι να πείσω τον κτηνίατρο να μου έχει εμπιστοσύνη!
