Δεν σε λιθοβολούμε.
Μπορεί να βοηθάει απίστευτα σε θέματα συμπεριφοράς, γιατί ουσιαστικά δημιουργείς έναν σκύλο άφυλλο, αλλά έχω διαβάσει κι εγω για πιθανά προβλήματα υγείας όταν γίνεται σε τόσο μικρή ηλικία. Οπότε δεν θα το έκανα, εγώ προσωπικά.
Προβληματισμός για στείρωση - αναζήτηση συμβουλών
- Thread starter illuminaughty
- Ημερομηνία δημιουργίας
Μπορεί να βοηθάει απίστευτα σε θέματα συμπεριφοράς, γιατί ουσιαστικά δημιουργείς έναν σκύλο άφυλλο, αλλά έχω διαβάσει κι εγω για πιθανά προβλήματα υγείας όταν γίνεται σε τόσο μικρή ηλικία. Οπότε δεν θα το έκανα, εγώ προσωπικά.
Έχοντας ένα σκύλο που δεν τα πηγαίνει και πολύ καλά με τα άλλα αρσενικά (και πλέον και με θηλυκά με κυριαρχική στάση σώματος μπριζώνει...) έχω να πω ότι η στείρωση δεν επηρρέασε την δική του συμπεριφορά ιδιαίτερα. ΑΛΛΑ! Οι καυγάδες έχουν μειωθεί, καθώς κάποια άλλα αρσενικά τον αποδέχονται (ως κυριαρχικό θηλυκό? ως μη ανταγωνιστή στην αναπαραγωγή?) και δεν απαντάνε στις προκλήσεις του, μπορεί να συνυπάρξει, έως και να τρέξει μαζί τους. Δεν ξέρω αν είναι σημαντικό ότι δεν καβαλάει κιόλας...
Ο σκυλος είναι τώρα σχεδόν 9 μηνών...όχι πολύ μικρός, οχι μεγάλος...
Να πω την αλήθεια κι εγώ τώρα θεωρώ ότι έπρεπε να το κάνω προτού μπούμε σε αυτή τη φάση.
Μέχρι στιγμής όμως δεν νομίζω ότι ο σκύλος "τσαμπουκαλεύεται"...αλλά δεν δείχνει υποτακτικότητα σε άλλα σκυλιά, οπότε αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί μια "soft" περίπτωση τσαμπουκά...
Δεν έχει αυτή τη στάση, την υπερβολικά στητή και γεμάτη νεύρο, δεν σκύβει κεφάλι, έχει επιφυλακτικότητα με κάποια ένταση, αλλά ο ίδιος δεν φαίνεται να απαιτεί υποταγή...μόλις αντιληφθεί ότι το άλλο σκυλί δεν πάει να του επιβληθεί, αρχίζει αμέσως κλαψουρίσματα και παιχνίδια...αλλιώς παραμένει έτσι σε εγρήγορση...
Ακόμη όμως κι αν πάνε να του επιθετούν ή του αγριέψουν ο ίδιος δεν ορμάει, δεν με τραβάει δηλαδή για καβγά και μπορεί να γρυλλίσει λίγο μόνο αν το σκύλος είναι ακόμη πολύ κοντά του...
...που επειδή τον έχω στο λουρί (και δεν είναι από τα επιμηκυνόμενα, τα θεωρώ επικίνδυνα, αρκεί μια στιγμή αφαίρεσης να γίνει ένα κακό, χτύπα ξύλο, πχ αναμονή για διάσχιση του δρόμου) δεν συμβαίνει, στη στιγμη τον έχω μαζέψει...
Ένα κυνηγόσκυλο μάλιστα εφόρμησε κανονικά, με άλμα, (είναι το μόνο σκυλί που κι ο δικός μου πραγματικά φαίνεται να αντιπαθεί, δεν ταιριάζουν καθόλου τα χνώτα τους), αλλά ο Ερμής είχε ήδη τραβηχθεί στην αγκαλιά μου (ο άλλος ιδιοκτήτης με το που μπήκε στην περιοχή του πάρκου (εκτός οπτικού πεδίου) ξαμόλησε τον σκύλο και ξαφνικά βρέθηκε να μυρίζει το πισινό του δικού μου...ευτυχώς δεν αρπάχτηκαν αμέσως, ο άλλος είχε ακόμη τον ενθουσιασμό της ελευθερίας...κατευθείαν φόρεσα στο δικό μου λουρί, εντός λεπτού γύρισε ο άλλος να τον ξαναμυρίσει και του ρίχτηκε...στο τσακ δλδ...
Η στείρωση θα γινόταν έτσι κι αλλιώς...απλώς επισπέφθηκαν οι διαδικασίες...
Ελπίζω σε κάποια βελτίωση επ΄αυτού, τουλάχιστον σε κάτι που μπορεί να βοηθήσει έμμεσα, να γίνει ο δικός μου πιο υπάκουος, γιατί όταν βρίσκεται με σκυλιά μες της χαρά του με γράφει κάπως...
Επίσης όταν τύχει να του αγριεύει ο ένας, μετά ο άλλος, μπορεί ο δικός μου να γρυλλίσει στον τρίτο, όχι με αυτή την επιθετικότητα και ποτέ με πρόθεση καβγά, μέσα στον ενθουσιασμό...αλλά ΣΙΓΟΥΡΑ αυτό είναι ένδειξη πως το ένστικτο ξυπνάει ή η συμπεριφορά ριζώνει σιγά-σιγά (όποιο απο΄τα δύο προτιμάτε)...
Ελπίζω να "αναχαιτιστεί", να ανασταλεί, αν δεν πισωγυρίσει, η ανάπτυξη τέτοιων συμπεριφορών...επί του συγκεκριμένου, αυτή είναι η προσδοκία μου...αυτή η μικρή συμβολή όμως μπορεί να είναι αρκετή για να τον γλιτώσει από μπελάδες ή να βοηθήσει εμένα να τους προλάβω.
Να πω επίσης ότι ο κόπρος μου είχε ζευγαρώσει σε ηλικία 5μιση μηνών περίπου...ο άλλος ιδιοκτήτης δεν είχε πει ότι η σκυλίτσα έχει τις μέρες της, τα αφήσαμε να παίζουν και κάποια στιγμή ακούσαμε την θηλυκιά να κλαίει και τα βρήκαμε κολλημένα πωπό με πωπό...
Η θηλυκιά έκανε ενέσεις για να μην συλλάβει και έληξε έτσι εκείνο το ζήτημα...
Η σεξουαλική ορμή του προς τις θηλυκιές δεν τον έχει κάνει επιθετικό με άλλα αρσενικά μέχρι στιγμής...είναι όμως ζηλιάρης όταν βρίσκεται με άλλα σκυλιά που κυνηγιώνται μεταξύ του και δεν αυτός είναι ο "τρίτος" που δεν χωρά. αυτό απο΄κουταβάκι.
Να ενημερώσω ότι σήμερα στις 9 ο σκύλος μπαίνει χειρουργείο...δεν το περίμενα, αλλά έχω αγχωθεί λιγάκι, με την έννοια ότι λυπάμαι που τον στέλνω στο νυστέρι, όχι ότι φοβάμαι για ατυχήματα...
Ο κτηνίατρός μου ευτυχώς δέχθηκε να του δώσω τα 100€ της εγχείρησης σε δύο δόσεις/μήνες, που με διευκολύνει αφάνταστα, διαφορετικά θά'πρεπε να αναβληθεί τουλάχιστον για κανά 20ήμερο ακόμη...
Από τις τύψεις μου τον άφησα να το "τσικνίσει" λίγο χθες, του έδωσα λίγο ψητή μπριζόλα (που τώρα πάω να αποφεύγω να βάζω κρέας ως συμπλήρωμα στο φαΐ του, για να μαθαίνει περισσότερο στις κροκέτες) και λίγο γύρο, κάτι σαν το τσιγάρο για το μελλοθάνατο (χτύ-πα-ξύ-λο)...
Πάνε τα αρχιδάκια του μούργου μου....άμα είσαι άντρας και μόνο η ιδέα σε κάνει να νιώθεις αρκετά άβολα...
Να πω την αλήθεια κι εγώ τώρα θεωρώ ότι έπρεπε να το κάνω προτού μπούμε σε αυτή τη φάση.
Μέχρι στιγμής όμως δεν νομίζω ότι ο σκύλος "τσαμπουκαλεύεται"...αλλά δεν δείχνει υποτακτικότητα σε άλλα σκυλιά, οπότε αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί μια "soft" περίπτωση τσαμπουκά...
Δεν έχει αυτή τη στάση, την υπερβολικά στητή και γεμάτη νεύρο, δεν σκύβει κεφάλι, έχει επιφυλακτικότητα με κάποια ένταση, αλλά ο ίδιος δεν φαίνεται να απαιτεί υποταγή...μόλις αντιληφθεί ότι το άλλο σκυλί δεν πάει να του επιβληθεί, αρχίζει αμέσως κλαψουρίσματα και παιχνίδια...αλλιώς παραμένει έτσι σε εγρήγορση...
Ακόμη όμως κι αν πάνε να του επιθετούν ή του αγριέψουν ο ίδιος δεν ορμάει, δεν με τραβάει δηλαδή για καβγά και μπορεί να γρυλλίσει λίγο μόνο αν το σκύλος είναι ακόμη πολύ κοντά του...
...που επειδή τον έχω στο λουρί (και δεν είναι από τα επιμηκυνόμενα, τα θεωρώ επικίνδυνα, αρκεί μια στιγμή αφαίρεσης να γίνει ένα κακό, χτύπα ξύλο, πχ αναμονή για διάσχιση του δρόμου) δεν συμβαίνει, στη στιγμη τον έχω μαζέψει...
Ένα κυνηγόσκυλο μάλιστα εφόρμησε κανονικά, με άλμα, (είναι το μόνο σκυλί που κι ο δικός μου πραγματικά φαίνεται να αντιπαθεί, δεν ταιριάζουν καθόλου τα χνώτα τους), αλλά ο Ερμής είχε ήδη τραβηχθεί στην αγκαλιά μου (ο άλλος ιδιοκτήτης με το που μπήκε στην περιοχή του πάρκου (εκτός οπτικού πεδίου) ξαμόλησε τον σκύλο και ξαφνικά βρέθηκε να μυρίζει το πισινό του δικού μου...ευτυχώς δεν αρπάχτηκαν αμέσως, ο άλλος είχε ακόμη τον ενθουσιασμό της ελευθερίας...κατευθείαν φόρεσα στο δικό μου λουρί, εντός λεπτού γύρισε ο άλλος να τον ξαναμυρίσει και του ρίχτηκε...στο τσακ δλδ...
Η στείρωση θα γινόταν έτσι κι αλλιώς...απλώς επισπέφθηκαν οι διαδικασίες...
Ελπίζω σε κάποια βελτίωση επ΄αυτού, τουλάχιστον σε κάτι που μπορεί να βοηθήσει έμμεσα, να γίνει ο δικός μου πιο υπάκουος, γιατί όταν βρίσκεται με σκυλιά μες της χαρά του με γράφει κάπως...
Επίσης όταν τύχει να του αγριεύει ο ένας, μετά ο άλλος, μπορεί ο δικός μου να γρυλλίσει στον τρίτο, όχι με αυτή την επιθετικότητα και ποτέ με πρόθεση καβγά, μέσα στον ενθουσιασμό...αλλά ΣΙΓΟΥΡΑ αυτό είναι ένδειξη πως το ένστικτο ξυπνάει ή η συμπεριφορά ριζώνει σιγά-σιγά (όποιο απο΄τα δύο προτιμάτε)...
Ελπίζω να "αναχαιτιστεί", να ανασταλεί, αν δεν πισωγυρίσει, η ανάπτυξη τέτοιων συμπεριφορών...επί του συγκεκριμένου, αυτή είναι η προσδοκία μου...αυτή η μικρή συμβολή όμως μπορεί να είναι αρκετή για να τον γλιτώσει από μπελάδες ή να βοηθήσει εμένα να τους προλάβω.
Να πω επίσης ότι ο κόπρος μου είχε ζευγαρώσει σε ηλικία 5μιση μηνών περίπου...ο άλλος ιδιοκτήτης δεν είχε πει ότι η σκυλίτσα έχει τις μέρες της, τα αφήσαμε να παίζουν και κάποια στιγμή ακούσαμε την θηλυκιά να κλαίει και τα βρήκαμε κολλημένα πωπό με πωπό...
Η θηλυκιά έκανε ενέσεις για να μην συλλάβει και έληξε έτσι εκείνο το ζήτημα...
Η σεξουαλική ορμή του προς τις θηλυκιές δεν τον έχει κάνει επιθετικό με άλλα αρσενικά μέχρι στιγμής...είναι όμως ζηλιάρης όταν βρίσκεται με άλλα σκυλιά που κυνηγιώνται μεταξύ του και δεν αυτός είναι ο "τρίτος" που δεν χωρά. αυτό απο΄κουταβάκι.
Να ενημερώσω ότι σήμερα στις 9 ο σκύλος μπαίνει χειρουργείο...δεν το περίμενα, αλλά έχω αγχωθεί λιγάκι, με την έννοια ότι λυπάμαι που τον στέλνω στο νυστέρι, όχι ότι φοβάμαι για ατυχήματα...
Ο κτηνίατρός μου ευτυχώς δέχθηκε να του δώσω τα 100€ της εγχείρησης σε δύο δόσεις/μήνες, που με διευκολύνει αφάνταστα, διαφορετικά θά'πρεπε να αναβληθεί τουλάχιστον για κανά 20ήμερο ακόμη...
Από τις τύψεις μου τον άφησα να το "τσικνίσει" λίγο χθες, του έδωσα λίγο ψητή μπριζόλα (που τώρα πάω να αποφεύγω να βάζω κρέας ως συμπλήρωμα στο φαΐ του, για να μαθαίνει περισσότερο στις κροκέτες) και λίγο γύρο, κάτι σαν το τσιγάρο για το μελλοθάνατο (χτύ-πα-ξύ-λο)...
Πάνε τα αρχιδάκια του μούργου μου....άμα είσαι άντρας και μόνο η ιδέα σε κάνει να νιώθεις αρκετά άβολα...
D
Deleted member 14614
Guest
Orilis εμένα καβαλάει αβέρτα κι ας είναι στειρωμένος έναν χρόνο τώρα! Σε σημείο που με ρωτούν αν είμαι σίγουρος ότι έχει στειρωθεί... χαχα
). Δεν χρειάζεται, δηλαδή, να αρχίσει να ορμάει σε ό,τι αρσενικό κυριαρχικό υπάρχει για να πούμε ότι είναι κυριαρχικός και ο δικός σου. Υπάρχουν και τα πρώτα σημάδια, με βάση τα οποία μπορεί να διορθωθεί αυτή η συμπεριφορά έγκαιρα. Η αλλιώς soft σημάδια "τσαμπουκά", όπως είπες κι εσύ χεχε. Για εμένα, είσαι τυχερός που τα είδες νωρίς και προλαβαίνεις να τα διορθώσεις. Για εμάς εν μέρει πέταξε το αεροπλάνο αυτό.
Λογική η συμπεριφορά σου κι εγώ τα ίδια θα έκανα το τελευταίο βράδυ (μπρρρ) που θα τα κοίταζα για τελευταία φορά χαχα. Θα είσαι παρών στο χειρουργείο? Ρωτάω γιατί αυτό το "χρατς" που θα γίνει, όσο να'χει είναι ανατριχιαστικό...
Δεν είπα ότι τσαμπουκαλεύεται. Είπα ότι μοιάζει να έχει αρχίσει να έχει μια τέτοια στάση. Καταλαβαίνεις τη διαφορά. Π.χ. το γεγονός ότι όταν βλέπει το άλλο σκυλί υποτακτικό τότε παίζει, αλλιώς είναι σε ένταση, θεωρώ ότι αρχίζει να βαδίζει στα μονοπάτια της κυριαρχικότητας (been there, done that
). Δεν χρειάζεται, δηλαδή, να αρχίσει να ορμάει σε ό,τι αρσενικό κυριαρχικό υπάρχει για να πούμε ότι είναι κυριαρχικός και ο δικός σου. Υπάρχουν και τα πρώτα σημάδια, με βάση τα οποία μπορεί να διορθωθεί αυτή η συμπεριφορά έγκαιρα. Η αλλιώς soft σημάδια "τσαμπουκά", όπως είπες κι εσύ χεχε. Για εμένα, είσαι τυχερός που τα είδες νωρίς και προλαβαίνεις να τα διορθώσεις. Για εμάς εν μέρει πέταξε το αεροπλάνο αυτό.Άντε με το καλό η επέμβαση!
Λογική η συμπεριφορά σου κι εγώ τα ίδια θα έκανα το τελευταίο βράδυ (μπρρρ) που θα τα κοίταζα για τελευταία φορά χαχα. Θα είσαι παρών στο χειρουργείο? Ρωτάω γιατί αυτό το "χρατς" που θα γίνει, όσο να'χει είναι ανατριχιαστικό...
Δεν είμαι σίγουρη αν το καβάλημα έχει να κάνει με την στείρωση
Ο δικός μου είχε τρελό θέμα με το καβάλημα και όταν το είχα συζητήσει με τον εκπαιδευτή και ρώτησα τη γνώμη του για τη στείρωση και αν θα βελτιώσει λίγο το θέμα (γιατί μια περίοδο καβάλαγε πραγματικά ό,τι κινούταν και δεν κινούταν..) μου είπε ότι πλέον αποτελεί συμπεριφορά και όχι ορμές και δε θα υπάρξει διαφορά.
Ο δικός μου είχε τρελό θέμα με το καβάλημα και όταν το είχα συζητήσει με τον εκπαιδευτή και ρώτησα τη γνώμη του για τη στείρωση και αν θα βελτιώσει λίγο το θέμα (γιατί μια περίοδο καβάλαγε πραγματικά ό,τι κινούταν και δεν κινούταν..) μου είπε ότι πλέον αποτελεί συμπεριφορά και όχι ορμές και δε θα υπάρξει διαφορά.
Να σου πω όσες φορές έχει τύχει σε μένα να μπει νυστέρι, να καθαριστεί πληγή ή κάτι με αίματα τέλος πάντων, βελόνες κτλ είμαι πολύ ήρεμος, για τον σκύλο ήθελα και θέλω να είμαι εκεί, εκτός κι αν μου ζητήσει ο κτηνίατρος να περιμένω έξω.Orilis εμένα καβαλάει αβέρτα κι ας είναι στειρωμένος έναν χρόνο τώρα! Σε σημείο που με ρωτούν αν είμαι σίγουρος ότι έχει στειρωθεί... χαχα
Δεν είπα ότι τσαμπουκαλεύεται. Είπα ότι μοιάζει να έχει αρχίσει να έχει μια τέτοια στάση. Καταλαβαίνεις τη διαφορά. Π.χ. το γεγονός ότι όταν βλέπει το άλλο σκυλί υποτακτικό τότε παίζει, αλλιώς είναι σε ένταση, θεωρώ ότι αρχίζει να βαδίζει στα μονοπάτια της κυριαρχικότητας (been there, done that
Άντε με το καλό η επέμβαση!
Λογική η συμπεριφορά σου κι εγώ τα ίδια θα έκανα το τελευταίο βράδυ (μπρρρ) που θα τα κοίταζα για τελευταία φορά χαχα. Θα είσαι παρών στο χειρουργείο? Ρωτάω γιατί αυτό το "χρατς" που θα γίνει, όσο να'χει είναι ανατριχιαστικό...
Η περιέργεια με σπρώχνει, θέλω να τσεκάρω και τις κινήσεις του γιατρού ώστε, αν χτύπα ξύλο γίνει κάτι, να έχω ιδίοις όμμασι γνώση, αλλά όσο το σκέφτομαι τόσο δεν μου αρέσει η ιδέα.
D
Deleted member 14614
Guest
Ακριβώς. Είναι θέμα κυριαρχικότητας, την οποία δεν έχεις προλάβει να ελέγξεις (όχι εσύ προσωπικά-γενικά μιλάω), εκτός κι αν παίζουν άλλα πράγματα, όπως εμμονές, διαταραχές νευρολογικές κλπ.
Δεν ξέρω, είναι περίεργη στιγμή αυτή. Από τη μια θέλεις να είσαι δίπλα στον σκύλο σου, από την άλλη είναι κάπως το όλο πράγμα να το βλέπεις. Προτιμώ να δω φουλ εγχείριση παρά ευνουχισμό νομίζω
. Ευτυχώς, είναι υπόθεση ρουτίνας.Ο δικός μου, αν και κυριαρχικούλης, το καβάλημα του κόπηκε από κουτάβι. Μια φορά προσπάθησε 3-4 μηνών στο πόδι μου. Εφαγε άκυρο. Άλλη μια στο πόδι του συντρόφου μου, επίσης έφαγε άκυρο. Σε σκυλιά, όσες φορές το προσπάθησε μεχρι να γίνει 5-6 μηνών, επίσης του δίναμε άκυρα, οπότε μετά δεν το ξανασκέφτηκε, και δεν είχε καμία διαφορά η φάση του αστείρωτος με στειρωμένος. Στειρώθηκε περίπου ενάμισι χρονού. Η μόνη όρεξη για καβάλημα είναι όταν πετύχει θηλυκιά σε οίστρο.
Ακριβώς. Είναι θέμα κυριαρχικότητας, την οποία δεν έχεις προλάβει να ελέγξεις (όχι εσύ προσωπικά-γενικά μιλάω), εκτός κι αν παίζουν άλλα πράγματα, όπως εμμονές, διαταραχές νευρολογικές κλπ.
Δεν ξέρω, είναι περίεργη στιγμή αυτή. Από τη μια θέλεις να είσαι δίπλα στον σκύλο σου, από την άλλη είναι κάπως το όλο πράγμα να το βλέπεις. Προτιμώ να δω φουλ εγχείριση παρά ευνουχισμό νομίζω
Ο δικός μου δεν είχε ποτέ θέμα με καβάλημα, να πάει να το κάνει σε αρσενικά δηλαδή, αλλά ήταν το μόνο στο οποίο αντιδρούσε με γρύλλισα και επιθετικότητα αν του το κάνανε.
Αλλά πολύ σπάνια πήγε να το κάνει και σε χέρι...πήδηξε μικρός βέβαια και ίσως δεν ψάχνει για υποκατάστατα
επί του θέματος, η εγχείρηση ολοκληρώθηκε...
Ο γιατρός τελικά, επειδή η επέμβαση έγινε μετά τις ώρες λειτουργίας του ιατρείου, ήθελε να κλείσει τα φώτα του ιατρείου - το χειρουργείο είναι στο ημιυπόγειο - κι όχι μόνο δεν με άφησε να παρακολουθώ ή να περιμένω, αλλά με έστειλε βόλτα και να επιστρέψω μετά από κανα΄45 λεπτο.
Δεν πρόλαβα να ρωτήσω δλδ κι όλας, το θεώρησε αυτονόητο ότι δεν χρειάζεται να είμαι εκεί και με ξαπόστειλε.
ο μικρός έδειξε σπάνια αντίσταση στη νάρκωση...άργησε να τον πιάσει, το πάλευε ακο΄μη και μετά τη δεύτερη ένεση για λίγο, και ξύπνησε πολύ γρήγορα...μπήκα μέσα να τον πάρω, μου λέει ο γιατρός πως είναι εκτός, τον πλησιαζω εγώ, βλέπω πως με κοίταζε με την άκρη του ματιού του, όρθωσε αμέσως το αυτάκι του και έκανε να σηκωθεί κι ολας...
άρχισε το κλαψούρισμα με το που με γνώρισε και δεν έπαψε να διαμαρτύρεται μέχρι να μπούμε στο σπίτι και να τον αφήσω στη κοιμητέ του.
Ο γιατρός μου είπε αρχικά ότι τα ράματα θα είναι εσωτερικά και δεν χρειάζεται να ανησυχώ μήπως τα πειράξει και πως είναι απορροφούμενα...όταν πήγα να τον πάρω όμως μου είπε πως έκανε και κάποια εξωτερικά...του έβαλε κι έναν αυτοκόλλητο επίδεσμο στο σημείο που έχει μια λεπτή γραμμή αίματος εκεί που θα ήταν η τομή, όχι πολύ, ελάχιστο αλλά υπάρχει...μου είπε να το αφήσω μέχρι να φύγει ή να το βγάλει ο σκύλος και πως δεν χρειάζεται να μείνει ο επίδεσμος εκεί για κάποιο συγκεκριμένο διάστημα.
Από αύριο αρχίζουμε αντιβίωση Vibramycin (χαπάκια) για 8-9 μέρες, 1 ημερισίως.
Αυτά...
..και λίγο "βλακ χιούμορ"
Two pairs of things you're not gonna see again
Attachments
Ευχαριστούμε...
Εμφανώς τον πονάει, είναι και ο επίδεσμος που έχει βάλει ο γιατρός και του τραβάει τις τρίχες στα γεννητικά κι όπως καταλαβαίνετε είναι σε τρελά κέφια ο κοπρίνος μου...
έριξα μια ματιά κατω από τον επίδεσμο από το πίσω μέρος, προς στιγμήν ξαφνιάστηκα, λεω τί στο καλό, άφησε το ένα αρχίδι;
Έτσι όπως φαίνεται να τον έχει ράψει έχει ένα εξόγκωμα, μικρό βέβαια, απο΄δέρμα σε εκείνο το σημείο, δεν ξέρω αν θα φύγει καθώς απορροφούνται τα ράματα ή όχι, πού είναι τα εσωτερικά πού τα εξωτερικά...και δεν έχω σκοπό βέβαια να αφαιρέσω τον επίδεσμο για να διερευνήσω...
Ο σκύλος γλύφει τον επίδεσμο συνεχώς, τον έχει μουλιάσει...
Πονούσε ο καημένος το πρωί, δεν το πίεσα κι εγώ για βόλτα..πρώτη φορά που είδε το λουρί και λούφαξε...αλλά άρχισε τα κλαψουρισματα που έχω μάθει να αναγνωρίζω ως "κραυγή αγωνίας" για τη φούσκα του (άκου κουβέντες τώρα)...
Τον πήρα αγκαλιά και τον κατέβασα στο παρκάκι, πρώτη φορά τον είδα να κατουρά τόσο πολύ...
Περπάτησε λίγο έκανε και τα κακάκια του και μετά κωλόκατσε κάτω και δεν ήθελε κουνηθεί...πάλι ώρα για αγκαλίτσα και επιστροφή στο σπίτι...
Πάλι καλά που δεν έχω κανά παιδοβούβαλο για κουτάβι...γιατί θα ήταν δύσκολη η όλη διαδικασία.
Εμφανώς τον πονάει, είναι και ο επίδεσμος που έχει βάλει ο γιατρός και του τραβάει τις τρίχες στα γεννητικά κι όπως καταλαβαίνετε είναι σε τρελά κέφια ο κοπρίνος μου...
έριξα μια ματιά κατω από τον επίδεσμο από το πίσω μέρος, προς στιγμήν ξαφνιάστηκα, λεω τί στο καλό, άφησε το ένα αρχίδι;
Έτσι όπως φαίνεται να τον έχει ράψει έχει ένα εξόγκωμα, μικρό βέβαια, απο΄δέρμα σε εκείνο το σημείο, δεν ξέρω αν θα φύγει καθώς απορροφούνται τα ράματα ή όχι, πού είναι τα εσωτερικά πού τα εξωτερικά...και δεν έχω σκοπό βέβαια να αφαιρέσω τον επίδεσμο για να διερευνήσω...
Ο σκύλος γλύφει τον επίδεσμο συνεχώς, τον έχει μουλιάσει...
Πονούσε ο καημένος το πρωί, δεν το πίεσα κι εγώ για βόλτα..πρώτη φορά που είδε το λουρί και λούφαξε...αλλά άρχισε τα κλαψουρισματα που έχω μάθει να αναγνωρίζω ως "κραυγή αγωνίας" για τη φούσκα του (άκου κουβέντες τώρα)...
Τον πήρα αγκαλιά και τον κατέβασα στο παρκάκι, πρώτη φορά τον είδα να κατουρά τόσο πολύ...
Περπάτησε λίγο έκανε και τα κακάκια του και μετά κωλόκατσε κάτω και δεν ήθελε κουνηθεί...πάλι ώρα για αγκαλίτσα και επιστροφή στο σπίτι...
Πάλι καλά που δεν έχω κανά παιδοβούβαλο για κουτάβι...γιατί θα ήταν δύσκολη η όλη διαδικασία.
Το σακουλάκι θα κρέμεται για αρκετό καιρό. Είναι τόσο σταδιακή η υποχώρηση του έξτρα δέρματος που τον πρώτο καιρό, σε συνδιασμό με το οίδημα στην περιοχή, ξεχνιέται ότι ο σκύλος δεν είναι "ολόκληρος". Ο κακομοίρης πόνεσε όταν έκανε τις ανάγκες του γι'αυτό και σου κοκκάλωσε. Τις επόμενες μέρες θα είναι σαφώς καλύτερα. Θεωρώ ότι ο γιατρός έκανε πολύ καλά που σε ξαπέστειλε την ώρα της εγχείρησης. Ειδικά αν δεν έχεις ιατρικές γνώσεις, η παρουσία σου σε ένα χειρουργείο που είσαι συναισθηματικά εμπλεγμένος περισσότερο κακό θα κάνει παρά καλό.
Σιδερένιος και... ξετσαμπουκάλευτος!
Σιδερένιος και... ξετσαμπουκάλευτος!
@ Οριλις
Ευχαριστώ για τις πληροφορίες αρχικά..
...σαφώς λόγω πόνου έκατσε έτσι κάτω, πάντως κι ενός μιας ημέρας είδα αρκετή βελτίωση.
Γενικά ο σκύλος συνήλθε πολύ γρήγορα από τη νάρκωση, ο γιατρός έλεγε (ορθώς) να κοιμηθεί στο πάτωμα για να μην ζαλιστεί και πέσει από υψηλότερο σημείο, ο μικρός εντός δύο ωρών ήταν σαφώς καταβεβλημένος και κάπως ζαλισμενος, αλλά με σταθερό βήμα, ανέβηκε, κατέβηκε από το κρεβάτι ανάλογα πώς βολευόταν, έδειξε σημάδια γερής κράσης τέλος πάντων.
Όσον αφορά τη παρουσία μου στο χειρουργείο κατανοώ απόλυτα καταρχήν τη στάση του και είναι ορθή, αν και δεν θα είχε πρόβλημα μαζί μου.
Ο μικρός δεν πρόφτασε να γίνει τσαμπουκάς, ελπίζω αυτό να πρόλαβα...ήταν περισσότερο του "stand my ground" η στάση του...ο τσαμπουκάς για μένα είναι εξορισμού επιθετικότητα.
Μόνο σε περιπτώσεις συσσωρευμένης έντασης, λόγω συνάντησης με τσαμπουκαλίδικα αρσενικά και ελλείψει επαρκούς φυσικής εκτόνωσης, έδειχνε ενθουσιασμό με σημάδια/σπόρους τσαμπουκά...που ποτέ δεν ολοκληρωνόταν ή αναπτυσσόταν σε κάτι άλλο....έφτανε η προσέγγιση και το μύρισμα, αν ο άλλος σκύλος δεν έδειχνε σημάδια επιθετικότητας, για να του περάσει.
Όπως είπα προδοκώ
- να γίνει λίγο πιο υπάκουος
- ειδικά σε συνθήκες συνευρεσης με άλλους σκύλους
- να μην ενθουσιάζεται τόσο με τα θηλυκά (έμμεσα πιο υπάκουος)
- να δείχνει ίσως περισσότερη υποτακτικότητα σε συναντήσεις με αρσενικούς
- και σίγουρα να κινδυνεύει λιγότερο να μπλεχτεί σε καυγά, για θηλυκό ή και γενικότερα.
- να αναχαιτιστεί ένστικτο κυριαρχίας και η ανάπτυξη σχετικών συμπεριφορών από αρνητικές συναντήσεις με σκύλους.
Και το λίγο μπορεί να είναι επαρκές, ασφαλώς δεν υπάρχει όμως μαγικό ραβδί.....μικρά βήματα, μικρές αλλαγές όμως μπορεί να σηματοδοτούν υπολογίσιμες διαφοροποιήσεις
Ευχαριστώ για τις πληροφορίες αρχικά..
...σαφώς λόγω πόνου έκατσε έτσι κάτω, πάντως κι ενός μιας ημέρας είδα αρκετή βελτίωση.
Γενικά ο σκύλος συνήλθε πολύ γρήγορα από τη νάρκωση, ο γιατρός έλεγε (ορθώς) να κοιμηθεί στο πάτωμα για να μην ζαλιστεί και πέσει από υψηλότερο σημείο, ο μικρός εντός δύο ωρών ήταν σαφώς καταβεβλημένος και κάπως ζαλισμενος, αλλά με σταθερό βήμα, ανέβηκε, κατέβηκε από το κρεβάτι ανάλογα πώς βολευόταν, έδειξε σημάδια γερής κράσης τέλος πάντων.
Όσον αφορά τη παρουσία μου στο χειρουργείο κατανοώ απόλυτα καταρχήν τη στάση του και είναι ορθή, αν και δεν θα είχε πρόβλημα μαζί μου.
Ο μικρός δεν πρόφτασε να γίνει τσαμπουκάς, ελπίζω αυτό να πρόλαβα...ήταν περισσότερο του "stand my ground" η στάση του...ο τσαμπουκάς για μένα είναι εξορισμού επιθετικότητα.
Μόνο σε περιπτώσεις συσσωρευμένης έντασης, λόγω συνάντησης με τσαμπουκαλίδικα αρσενικά και ελλείψει επαρκούς φυσικής εκτόνωσης, έδειχνε ενθουσιασμό με σημάδια/σπόρους τσαμπουκά...που ποτέ δεν ολοκληρωνόταν ή αναπτυσσόταν σε κάτι άλλο....έφτανε η προσέγγιση και το μύρισμα, αν ο άλλος σκύλος δεν έδειχνε σημάδια επιθετικότητας, για να του περάσει.
Όπως είπα προδοκώ
- να γίνει λίγο πιο υπάκουος
- ειδικά σε συνθήκες συνευρεσης με άλλους σκύλους
- να μην ενθουσιάζεται τόσο με τα θηλυκά (έμμεσα πιο υπάκουος)
- να δείχνει ίσως περισσότερη υποτακτικότητα σε συναντήσεις με αρσενικούς
- και σίγουρα να κινδυνεύει λιγότερο να μπλεχτεί σε καυγά, για θηλυκό ή και γενικότερα.
- να αναχαιτιστεί ένστικτο κυριαρχίας και η ανάπτυξη σχετικών συμπεριφορών από αρνητικές συναντήσεις με σκύλους.
Και το λίγο μπορεί να είναι επαρκές, ασφαλώς δεν υπάρχει όμως μαγικό ραβδί.....μικρά βήματα, μικρές αλλαγές όμως μπορεί να σηματοδοτούν υπολογίσιμες διαφοροποιήσεις
Πριν δυο τρεις μήνες περιέγραψες το σκύλο σου ως άκρως φιλικό με όλα τα σκυλιά. Αν θυμάμαι καλά σου είχα πει ότι ήταν μικρός ακόμα για να βγάλεις συμπέρασμα και ότι είναι ένας συνδιασμός ορμονών, εμπειριών κι εκπαίδευσης. Τώρα που ξέρεις ότι υπάρχουν έστω και ψήγματα τσαμπουκά κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, καλό είναι να το δουλέψεις ώστε να τα εξαλείψεις. Από σκυλογνώσεις δεν έχω κάτι το ιδιαίτερο, μόνο όσα με έμαθε ο Ρας, κι αυτά... The hard way...
Θα σου γράψω τι συνέβη σε εμας στις παυλίτσες με τις προσδοκίες σου.
-η υπακοή του, όπου έχει βελτιωθεί, είναι λόγω δικής μας επιμονής. Ειλικρινά δεν θεωρώ ότι άλλαξε κάτι με τη στείρωση. Ακόμα και τώρα, σε στιγμές που του χαλαρώσουμε τα λουριά για κάποιο καιρό, η υπακοή του πάει πίσω
-ενθουσιάζεται ακόμα ιδιαιτέρως με τα θυληκά σε οίστρο
-καμία θέληση για υποταγή σε αρσενικά και πλέον ούτε σε θυληκά. Πρώτη εμφανής μη ανοχή του σε κυριαρχικό θυληκό ήταν με θυληκό φιλοξενούμενο με το οποίο συμβεί να μια χαρά, έτρωγαν και κοιμόταν άνετα μαζί. Έπαψε να την ανέχεται όταν ανέβασε πόδι στην πλάτη του για να του κόψει το παιχνίδι με άλλη σκύλα.
-αν υπάρχει θυληκιά σε οίστρο θα την διεκδικήσει και θα μπλεχτεί σε καβγά (αν τον αφήσουμε) με οποιοδήποτε άλλο αρσενικό δείξει ενδιαφέρον. Για τους γενικότερους καυγάδες, αν δεν υπάρχει θυληκό στη μέση, γλιτώνει αυτούς που ο άλλος αρσενικός ανέχεται (όχι απαραίτητα υποτάσσεται) στην κυριαρχική συμπεριφορά του δικού μου (πχ στάση σώματος)
-καμία αναχαίτιση της κυριαρχικότητάς του. Η αρνητικές εμπειρίες με άλλα σκυλιά περιορίζονται, μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων μας, από εμένα και το σύντροφό μου μόνο. Αν ήταν στο...πόδι του σκύλου μου, οι αρνητικές εμπειρίες θα αυξάνονταν συνεχώς.
Εκεί που έχω καταλήξει είναι ότι θέλει δουλειά δουλειά δουλειά δουλειά. Η στείρωση βοηθάει ελάχιστα. Α! Εχε στα υπ'οψην σου ότι τα άλλα αρσενικά θα τον αντιλαμβάνονται για αρσενικό για λίγους μήνες ακόμα, μέχρι να κλείσουν τα επίπεδα τεστοστερόνης. Μηδενισμό της δε νομίζω να δεις ποτέ καθώς, νομίζω, ορμόνες παράγονται κι από άλλα σημεία του οργανισμού
Θα σου γράψω τι συνέβη σε εμας στις παυλίτσες με τις προσδοκίες σου.
-η υπακοή του, όπου έχει βελτιωθεί, είναι λόγω δικής μας επιμονής. Ειλικρινά δεν θεωρώ ότι άλλαξε κάτι με τη στείρωση. Ακόμα και τώρα, σε στιγμές που του χαλαρώσουμε τα λουριά για κάποιο καιρό, η υπακοή του πάει πίσω
-ενθουσιάζεται ακόμα ιδιαιτέρως με τα θυληκά σε οίστρο
-καμία θέληση για υποταγή σε αρσενικά και πλέον ούτε σε θυληκά. Πρώτη εμφανής μη ανοχή του σε κυριαρχικό θυληκό ήταν με θυληκό φιλοξενούμενο με το οποίο συμβεί να μια χαρά, έτρωγαν και κοιμόταν άνετα μαζί. Έπαψε να την ανέχεται όταν ανέβασε πόδι στην πλάτη του για να του κόψει το παιχνίδι με άλλη σκύλα.
-αν υπάρχει θυληκιά σε οίστρο θα την διεκδικήσει και θα μπλεχτεί σε καβγά (αν τον αφήσουμε) με οποιοδήποτε άλλο αρσενικό δείξει ενδιαφέρον. Για τους γενικότερους καυγάδες, αν δεν υπάρχει θυληκό στη μέση, γλιτώνει αυτούς που ο άλλος αρσενικός ανέχεται (όχι απαραίτητα υποτάσσεται) στην κυριαρχική συμπεριφορά του δικού μου (πχ στάση σώματος)
-καμία αναχαίτιση της κυριαρχικότητάς του. Η αρνητικές εμπειρίες με άλλα σκυλιά περιορίζονται, μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων μας, από εμένα και το σύντροφό μου μόνο. Αν ήταν στο...πόδι του σκύλου μου, οι αρνητικές εμπειρίες θα αυξάνονταν συνεχώς.
Εκεί που έχω καταλήξει είναι ότι θέλει δουλειά δουλειά δουλειά δουλειά. Η στείρωση βοηθάει ελάχιστα. Α! Εχε στα υπ'οψην σου ότι τα άλλα αρσενικά θα τον αντιλαμβάνονται για αρσενικό για λίγους μήνες ακόμα, μέχρι να κλείσουν τα επίπεδα τεστοστερόνης. Μηδενισμό της δε νομίζω να δεις ποτέ καθώς, νομίζω, ορμόνες παράγονται κι από άλλα σημεία του οργανισμού
Last edited:
Γράφω εδώ για να μην ανοίξω νέο ποστ.Τις τελευταίες μέρες/βδομάδες που πηγαίνω την μικρή στο σκυλόπαρκο τείνω να γίνω εγώ η σκύλα του πάρκου όταν εξηγώ στους ιδιοκτήτες που πιάνω κουβέντα για το θέμα της στείρωσης, με αποτέλεσμα να μου γυρνάνε την μούρη χιχι..Βλέπω ότι το 80% παίρνει σκύλο και δεν ξέρει που του πάνε τα 4...Το ομολογώ κι εγώ έτσι ήμουν πριν πάρω σκυλί.Δεν είχα άποψη ....Πριν όμως μου φέρει το σκυλί η κοπέλα που το βρήκε παρατημένο άρχισα να διαβάζω και δεν έχει περάσει μέρα που να μην διαβάζω και να μην ενημερώνομαι ,ειλικρινά..!Γι αυτό και έκανα λάθη πολλά άλλα και γλίτωσα και πάρα πολλά...Μόλις έβλεπα κάτι που δεν ήξερα κατευθείαν έμπαινα στο ίντερνετ ή έπαιρνα τηλ σε κτηνίατρο.Είμαι στο πάρκο που λέτε προχθές και είναι μια κοπέλα με την σκυλίτσα της που την έχει καβαλήσει ένα αρσενικό(καμιά αντίδραση η κοπέλα που την είχε και είναι πολλά τα περιστατικά αυτά ).Την ρωτάω αν θα την στειρώσει και λέει ναι (ααα λέω εγώ από μέσα μου κάποια ενημερωμένη) ,άλλα όταν γεννήσει μια φορά μου λέει...Ε να το νιώσει μου λέει κι αυτή μην την στειρώσω κατευθείαν και όταν της εξήγησα ότι τα σκυλιά ζευγαρώνουν από ένστικτό και δεν έχει διαφορά αν γεννήσει μια φορά,ε εκεί μου γύρισε την μούρη χιχιχι !!
Last edited:
Απορώ να συνεχίσω να μιλάω ή να το κάνω μόκο?Αφού σε όσους έχω μιλήσει γυρνάνε την μούρη και συνήθως είναι νέα παιδιά,κρίμα για το πως σκέφτονται ..Δεν καταδικάζω κανέναν κι εγώ 24 είμαι αλλά ξέρω γω προσπαθώ για το καλύτερο...
