@canis
Όπως είπα, η αγελαία φύση του σκύλου είναι ο σημαντικότερος λόγος, αλλά όχι ο μοναδικός. Υπάρχουν και πολλοί άλλοι που ας μην τους πιάσουμε, μιας και αναφέρθηκα σε αυτόν κι εσύ σε αυτό απάντησες.
Δεν αναφέρθηκα μόνο στους λύκους, αλλά και σε αυτούς από την αγέλη φεύγει ο ανεπιθύμητος.
"Μέσα" ή "έξω" για το λύκο δεν έχει σημασία, αρκεί να είναι "μαζί" - έτσι κι αλλιώς "έξω" ζουν συνεχώς. Οι αποστάσεις είναι κι αυτές σχετικές, αναλόγως της εποχής κλπ. Ο κανόνας είναι πάντως οτι η αγέλη είναι
μαζί.
Τώρα το αν η αυλή είναι "κοντά" ή "μακριά", αν το crate που βρίσκεται στο κέντρο του δωματίου που κυρίως ζει η οικογένεια είναι το ίδιο με το πίσω μπαλκόνι είναι άλλο ζήτημα. Κατ' εμέ, προσωπικά και υποκειμενικά, είναι "μακριά".
Οι σκύλοι εργασίας ζουν όπως λες και όντως έχουν σύνδεση με τον κυναγωγό τους γιατί : α) έτσι μεγάλωσαν από κουτάβια β) ο κυναγωγός τους είναι η αγέλη τους, γ) αυτό που κάνουν είναι όλη τους η ζωή δ) δεν έχουν επιλογή. Είναι χρήσιμοι γιατί αλλιώς δεν θα είχαμε μια πληθώρα επιλογών φυλών, αλλά δεν είναι (κατ' εμέ πάντα) το πρότυπο ζωής ενός σκύλου.
Τον προηγούμενο σκύλο μου αναγκάστηκα κι εγώ για λόγους πέραν της θελήσεώς μου να τον έχω έξω στην αυλή για ένα μεγάλο διάστημα (γέννηση των παιδιών και φοβίες της συζύγου). Ο ίδιος το αντιμετώπισε με μία απίστευτη στωικότητα, αλλά εγώ έβλεπα το βλέμμα του από το τζάμι της πόρτας κι έλιωνα. Έχω ακόμα τύψεις. Τώρα, και οι δύο που έχω είναι όσο πιο "μέσα" γίνεται. Βγαίνουν στην αυλή όσο είναι ανοιχτή κάποια πόρτα. Αν την κλείσω κολλάνε τα μούτρα τους στο τζάμι και γαυγίζουν να μπουν (και όχι, δεν έχουν αδύνατα νεύρα).
Τεσπά, δεν υπάρχουν ιδανικές καταστάσεις, ούτε απόλυτες αλήθειες. Σε όλα πιστεύω οτι πρέπει απλά να προσπαθούμε κάθε φορά για το καλύτερο, όσο κακό κι αν είναι αυτό από μια άλλη οπτική. Απλά να είμαστε συνειδητοποιημένοι όσο γίνεται και να μην προσπαθούμε να δικαιολογήσουμε (ιδεολογικοποιώντας) τις όποιες επιλογές μας.
ΥΓ Tο λυκ- είναι αρχαία ρίζα για το φώς. Εξ ου και το λατινικό lux-lucis. Fiat Lux = εγένετο φως, λέει η Γένεση στη Vulgata. Λυκόφως είναι το σούρουπο, λυκαυγές το ξημέρωμα. Ο Απόλλωνας ως Θεός του Φωτός ονομαζόταν Λύκιος, σαν ιερά ζώα του είχα τους κόκορες (που έφερναν το πρωινό φως) και τους λύκους (που το έπαιρναν, μιας και το σούρουπο άρχιζαν τη ζωή τους). Λύκειο είναι ο τόπος της φώτισης, της γνώσης και Λυκαβηττός το βουνό από όπου ξεπροβάλλει ο ήλιος.
