Διάβασα κάπου ότι οι σκύλοι δεν μεταβολίζουν το αλάτι, εξ ου και το ότι δεν πρέπει να το τρώνε. Τις προάλλες έπαθα πάλι συμφορά όταν το λιμασμένο βρήκε και έφαγε μισό κιλό φέτα μαζί με τη σαλαμούρα της!!!!! Υποτίθεται τώρα ότι πρέπει να κάνουμε εξετάσεις στο μικρό τέρας για να δούμε πώς πάνε τα νεφρά του, οπότε η κτηνίατρός του μου είπε να περιμένουμε ακόμα πιο πολύ ώστε να μην μας δείξουν τους δείκτες μετά από τόσο αλμυρό που κατέβασε. Η πλάκα δε είναι ότι όλοι, φίλοι μου, κτηνίατρος, συνάδελφοι, περιμένανε ότι ο φαγάνας θα πάθει τουλάχιστον διάρροια ή θ' αρχίσει να ξερνοβολάει. Φυσικά δεν έκανε τίποτα από αυτά και μάλιστα όταν είδε κι αποείδε ότι του έχω κόψει τις λιχουδιές, πήγε και βρήκε το παιχνίδι της Nina Otterson που του είχα πάρει και επειδή ήταν άδειο, βούτηξε ένα από τα ξύλινα κομμάτια του, το ξέσκισε, το μάσησε και το έφτυσε! 
Δε μου λέτε, εσείς που τα ξέρετε, θα πάθει τίποτα από το αλάτι; Αυτό που λένε ότι δεν μεταβολίζεται τι σημαίνει; Ότι μένει μέσα του; Ή το απορροφά ο οργανισμός του;
Είμαι πολύ κουρασμένη όλη μέρα να έχω ένα συνεχές παρακαλητό και μούφιασμα και δεν είναι ότι βαρέθηκα. Μου είναι όμως πολύ δύσκολο να δίνω αυτή τη συνεχή μάχη καθημερινά με το μικρό μουρλό να μουφιάζει και να κλαψουρίζει και να με ακολουθεί μέχρι και στην τουαλέττα διότι το μυαλό του είναι μόνο σ' ένα πράγμα. Ένας φίλος μου λέει ότι φταίει το ότι το Μουφ είναι ιδιαιτέρως έξυπνο ("oh, you got one of those brainy dogs!" είπε συγκεκριμένα) και η θεωρία του είναι ότι αν το εκτονώνω ακόμα περισσότερο, θα σταματήσει να έχει το νου του συνεχώς στο φαΐ. Δυστυχώς όμως δεν δουλεύει ούτε αυτό το σύστημα. Μπορεί να εξαντλείται το Μουφ, έχουμε κιόλας γίνει μέλη συλλόγου που κάνει πορείες τα σαββατοκύριακα, αλλά η έμμονη ιδέα με το φαΐ εξακολουθεί αμείωτη. Η κτηνίατρός του λέει ότι δεν έχει δει τέτοιο πράγμα στη ζωή της...
Δε μου λέτε, εσείς που τα ξέρετε, θα πάθει τίποτα από το αλάτι; Αυτό που λένε ότι δεν μεταβολίζεται τι σημαίνει; Ότι μένει μέσα του; Ή το απορροφά ο οργανισμός του;
Είμαι πολύ κουρασμένη όλη μέρα να έχω ένα συνεχές παρακαλητό και μούφιασμα και δεν είναι ότι βαρέθηκα. Μου είναι όμως πολύ δύσκολο να δίνω αυτή τη συνεχή μάχη καθημερινά με το μικρό μουρλό να μουφιάζει και να κλαψουρίζει και να με ακολουθεί μέχρι και στην τουαλέττα διότι το μυαλό του είναι μόνο σ' ένα πράγμα. Ένας φίλος μου λέει ότι φταίει το ότι το Μουφ είναι ιδιαιτέρως έξυπνο ("oh, you got one of those brainy dogs!" είπε συγκεκριμένα) και η θεωρία του είναι ότι αν το εκτονώνω ακόμα περισσότερο, θα σταματήσει να έχει το νου του συνεχώς στο φαΐ. Δυστυχώς όμως δεν δουλεύει ούτε αυτό το σύστημα. Μπορεί να εξαντλείται το Μουφ, έχουμε κιόλας γίνει μέλη συλλόγου που κάνει πορείες τα σαββατοκύριακα, αλλά η έμμονη ιδέα με το φαΐ εξακολουθεί αμείωτη. Η κτηνίατρός του λέει ότι δεν έχει δει τέτοιο πράγμα στη ζωή της...
Last edited:
