Λοιπόν, αυτή είναι η ιστορία και η περιπέτεια της Ριτούλας μου. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο ευχάριστη –αν και με happy end (ελπίζω και να συνεχίσει να είναι Happy life για το κορίτσι μου)-αλλά νομίζω είναι καλό παράδειγμα για την ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ –ευγενικά το θέτω, πολυ ευγενικά-των petshopδων και την αγνοια ορισμένων κτηνιατρων καθώς και μια καλη αφορμή για να ακούσω τη γνώμη σας σε θέματα ευθανασίας και αναπηρίας.
Που λέτε το ριτάκι μας το ερωτεύτηκε η μαμά μου και η αδερφη μου (με υποστηρηξη γιαγιας) και το πήραν απο ενα καταστημα της γειτονίας μας. Εγω ημουν η μόνη αρνητική της οικογένειας,οχι για το pet shop αλλά γιατι θεωρούσα οτι είναι προσβολή στη μνημη του Μητσαρα (του πρωτου ζώου μου, ενος γατουλη απιστευτου που και αυτος μαλλον απο βλακεια γιατρων πήγε ).
Τη να πεις ομως το λάτρεψα το μαιμουδακι μου. Ας μην πω για το βηχα που ειχε οταν το πηραμε και πως το σωσαμε την πρωτη φορα απο του χαρου τα δοντια (ο κτηνιατρος μας συστησε να το επιστρέψουμε στο καταστημα γιατι μάλλον θα πεθαινε και θα πηγαιναν χαμένα τα λεφτά -είπε-αλλα αμα έχεις πάρει ενα μωρό που βήχει αγκαλίτσα και εχεις κοιμηθει μαζί του αντιλαμβάνεστε που τα έχεις γραμμένα τα λεφτά). Οποτε αντε αντιβιώσεις και κουβερτούλες και έξι μηνες να μη μπαίνει κανείς στο σπίτι, μην το κολλήσουν κανα βακτήριο του μωρού –φοβόμουν για πνευμονιοκοκκο
- κλπ κλπ.
Τελος πάντων περασε αυτή η περιπέτεια. Πριν δυο χρόνια όμως, εκεί που ήμουν στη πλαζ και απολάμβανα τη δεύτερη απο τις τρεις ολόκληρες μέρες των καλοκαιρινών διακοπών μου-οικονομικες στενότητες-, με παίρνει η αδερφή μου με λυγμούς και μου λέει οτι το μικρό εμεινε ανάπηρο. Ακομα και τωρα που το λέω νιωθω να ασπρίζουν τα χείλη μου.. έχασα το φως μου, τρελάθηκα. Δε θυμάμαι και πολλά, βγαίνει η κολλητή μου απο τη βουτια της τρελαινεται και αυτή –αλλοι παίζει να με κοροιδευαν αλλα για αυτο ειναι και κολλητη μου!!-, καράβι δεν είχε την ίδια μερα πέρνουμε το πρώτο πρωι πρωι και γυρίζουμε.
Την είχανε παει η μαμα μου σε ενα γιατρο που τους ειχε συστησει να την αφησουν εκει για να μη κουνιεται και το βράδυ πηγα να τη δω.. Το βλέμμα της.. θεε μου ηταν σα χαμενο το μωρο μου, με τα ποδαρακια του ακινητα σα φωκακι.. και να μη γκρινιαζει καθολου η αγαπη μου.. το πηραμε σπιτι, μας συστησε κορτιζολη και ενα γιατρο στη θεσσαλονικη χειρουργο-μενουμε Αθηνα-. 19 Αυγουστου εντςμεταξυ. Να παμε θεσαλλονίκη? Μας είπε σε πέντε μέρες θα τη χειρουργουσε.Να μη ξερουμε τη εχει, αν θα ζησε,ι ο θεσαλλονικιος να μη μας συστήνει αθηναίο γιατι λεεί θα αδικούσε τουα άλλους συναδέλφους, να μας λένε πυομητρα, να κανει μαύρα κακα απο κορτιζόλη, να έχει παραλυσει η ουροδόχος κύστη και στην αρχή να μην το έχουν πάρει χαμπαρι..μετα να μη μας λενε για την πίεση και το αδειασμα και ολοι να μιλανε για ευθανασία –πολυ μα παρα πολυ ευκολα τη λενε αυτη τη λέξη -.Απογνωση,πανικος,κλαμα και το μωρο να υποφερει και να μη γκρινιαζει, αλλα να το κοιτας στα ματια και να τρελαινεσαι. Με κεινα και με τα αλλα μας λενε για μετακινηση σπονδυλου. Το μωρο μου γεννηθηκε σακατεμενο απο τα &%#@μερη που ουτε ξερουν τι καινουν και που γιατι κανεις δεν τα κλεινει?
Παμε σε ενα εγκριτο-μη χεσω- γιατρο του χαλανδριου-καθηγητη..-την παιρνει, τη φιμώνει –με πανι-, αρχιζει να γκαρίζει στη βοηθό του επειδη εκανε κακα η μικρη, και το μωρο μου να εχει τρομάξει και να με κοιταει στα ματια με εναν πανικο-ρε παιδια τη βλέμμα εχουν ορισμενες φορές..τα λενε όλα με τα ματακια τους. Εκει που ειναι παγωμενο το μικρο μου. Το πιεζει με λαβιδα για να δει αν έχει καποια ελπίδα να περπατησει. Τιποτα η μικρη. Ακινητη. Ωραια μου λεει, αφηστε την εδω, ευθανασία.. Οχι του λεω, χειρουργειο. Οχι μου λεει δεν τη χειρουργω ευθανασια. Καροτσακι του λεω. Αρχιζει να μου λεει οτι ειμαι εγωιστρια και το ζωο θα υποφερει, ε και μενα τα νευρα μου δεν ηταν και στα καλα τους.. αναγκαστηκε να παει η μανα μου απο το αλλο δωματιο να μιλησουν γιατι εγω δεν ημουν σε θεση να κανω καμια πολιτισμενη συζητηση. Αλλα επειδη απο ολα κατι παιρνεις εκει μαθαμε τι ειχε ακριβως και οτι εχει παραλυση κυστης και γαστροραγια απο κορτιζολη.
Την περνουμε και φευγουμε –αφου πληρωσαμε 100 ευρω για 20 λεπτα επισκεψη..- και πως μου κόβει και περνω ενα φίλο μου που ασχολειται με αδεσποτα...και μου συσηνει μια ομαδα γιατρων στη νεα σμυρνη –ο θεος να τους εχει καλα- και παω τη μικρη μου εκει. Το πως την πηραν αγκαλίτσα, το πως την ηρεμησαν το πως τις τσεκαραν το ποδαρακι με τη λαβιδα-και εκανε τσοθυπου τσουπου μια ελαχιστη αντιδραση-. Μου λενε εχει καποιες ελπιδες. Λεω εγχειρηση.. Παμε την επομενη μερα μου λεει ο ενας. Αν ειναι σακατεμενη η σπονδυλικη να της κανω...την κακια λέξη..? Λεμε αν μεινεί παραλητη και της παροθμε καροτσάκι και τη φροντιζουμε θα είναι ευτυχισμένη.
Λεει- αυτη ναι, εσεις? Μονο εναν ανθρωπο ξερω που φροντιζει το παραλυτο σκυλι του ολοι οι αλλοι μετα απο μηνες ηρθαν με τα σκυλια γεματα πληγες και ζητουσαν ..την κακια τη λέξη.. Ε λεμε τότε αμα είναι σακατεμένη.. δωστε μας το τηλεφωνο του ανθρωπου να παροθμε ιδεες και ΟΧΙ –τυφλα να εχει ο μεταξας- ..κακια λεξη.
Αχ.. και οταν τη βγαλανε απο το χειρουργειο ξυρισμενη –σαν καπουτσινος μοναχος- ναρκωμενη..αλλα ζωντανη –και με οχι σακατεμενη στηλη- τι ευτυχια..
Ε επι ενα μηνα και με βαρδιες τη βγαζαμε στο πατωμα. Αγκαλια 24/7 για να μη κουνιεται η μπεμπα, να τη γυριζουμε να μη παθει κατακλυση, να την κατουραμε –τετοιο παρτυ οταν καταφεραμε να την κανει να κατουρησει –με πιεση της κυστης- ουτε στο euro! Να πονποναρουμε πιπι και ποδια με πουδρα για να μη ξηραινεται το δερμα, ομοιοπαθητικα χαπακια –μωρε οτι κοροιδευεις το λουζεσαι,-κ.α!!
Αποτελεσμα. ΤΟ ΜΩΡΟ ΠΕΡΠΑΤΗΣΕ. Εχει ενα κουσουρακι αλλα τρεχει παιζει, χαιρεται, κανει πιπι του μονο του πια –βεβαια μια ακρατρεια την εχουμε και δυο να μην πω-και γενικα ειναι καλα. Ε εμεις ειμαστε με μια σφουγγαριστρα στο χερι –δλδ τωρα οι αλλες, εγω ειμαι γερμανια πια γι 2 ακομα χρονια- και φυσικά αν εξαιρεσεις τη εντολη κατω και μη –οι οποιες χρησιμοποιουνται σπανιοτατα- χατιρι δε χαλαμε!! Αλλα το αξιζει το μωρο μου!!
Σορυ για το μεγαλο γραμμα αλλα πως να περιγραψω αυτη την ιστορια. Αυτο που μου εχει μεινει ειναι το ποσο ευκολα λενε τη λεξη ευθανασια οι γιατροι και οτι αν δεν ειχα βρει τους εξαιρετικους αυτους γιατρους το μωρο μου τωρα θα ηταν αναπηρο.. στην καλυτερη των περιπτωσεων.. Να μην πω γιατο petshop To Οποιο του απαγορεψνε να πουλαει!!χιχιχι
Ουφ τα πα και ξελαφρωσα!!
Που λέτε το ριτάκι μας το ερωτεύτηκε η μαμά μου και η αδερφη μου (με υποστηρηξη γιαγιας) και το πήραν απο ενα καταστημα της γειτονίας μας. Εγω ημουν η μόνη αρνητική της οικογένειας,οχι για το pet shop αλλά γιατι θεωρούσα οτι είναι προσβολή στη μνημη του Μητσαρα (του πρωτου ζώου μου, ενος γατουλη απιστευτου που και αυτος μαλλον απο βλακεια γιατρων πήγε ).
Τη να πεις ομως το λάτρεψα το μαιμουδακι μου. Ας μην πω για το βηχα που ειχε οταν το πηραμε και πως το σωσαμε την πρωτη φορα απο του χαρου τα δοντια (ο κτηνιατρος μας συστησε να το επιστρέψουμε στο καταστημα γιατι μάλλον θα πεθαινε και θα πηγαιναν χαμένα τα λεφτά -είπε-αλλα αμα έχεις πάρει ενα μωρό που βήχει αγκαλίτσα και εχεις κοιμηθει μαζί του αντιλαμβάνεστε που τα έχεις γραμμένα τα λεφτά). Οποτε αντε αντιβιώσεις και κουβερτούλες και έξι μηνες να μη μπαίνει κανείς στο σπίτι, μην το κολλήσουν κανα βακτήριο του μωρού –φοβόμουν για πνευμονιοκοκκο
- κλπ κλπ. Τελος πάντων περασε αυτή η περιπέτεια. Πριν δυο χρόνια όμως, εκεί που ήμουν στη πλαζ και απολάμβανα τη δεύτερη απο τις τρεις ολόκληρες μέρες των καλοκαιρινών διακοπών μου-οικονομικες στενότητες-, με παίρνει η αδερφή μου με λυγμούς και μου λέει οτι το μικρό εμεινε ανάπηρο. Ακομα και τωρα που το λέω νιωθω να ασπρίζουν τα χείλη μου.. έχασα το φως μου, τρελάθηκα. Δε θυμάμαι και πολλά, βγαίνει η κολλητή μου απο τη βουτια της τρελαινεται και αυτή –αλλοι παίζει να με κοροιδευαν αλλα για αυτο ειναι και κολλητη μου!!-, καράβι δεν είχε την ίδια μερα πέρνουμε το πρώτο πρωι πρωι και γυρίζουμε.
Την είχανε παει η μαμα μου σε ενα γιατρο που τους ειχε συστησει να την αφησουν εκει για να μη κουνιεται και το βράδυ πηγα να τη δω.. Το βλέμμα της.. θεε μου ηταν σα χαμενο το μωρο μου, με τα ποδαρακια του ακινητα σα φωκακι.. και να μη γκρινιαζει καθολου η αγαπη μου.. το πηραμε σπιτι, μας συστησε κορτιζολη και ενα γιατρο στη θεσσαλονικη χειρουργο-μενουμε Αθηνα-. 19 Αυγουστου εντςμεταξυ. Να παμε θεσαλλονίκη? Μας είπε σε πέντε μέρες θα τη χειρουργουσε.Να μη ξερουμε τη εχει, αν θα ζησε,ι ο θεσαλλονικιος να μη μας συστήνει αθηναίο γιατι λεεί θα αδικούσε τουα άλλους συναδέλφους, να μας λένε πυομητρα, να κανει μαύρα κακα απο κορτιζόλη, να έχει παραλυσει η ουροδόχος κύστη και στην αρχή να μην το έχουν πάρει χαμπαρι..μετα να μη μας λενε για την πίεση και το αδειασμα και ολοι να μιλανε για ευθανασία –πολυ μα παρα πολυ ευκολα τη λενε αυτη τη λέξη -.Απογνωση,πανικος,κλαμα και το μωρο να υποφερει και να μη γκρινιαζει, αλλα να το κοιτας στα ματια και να τρελαινεσαι. Με κεινα και με τα αλλα μας λενε για μετακινηση σπονδυλου. Το μωρο μου γεννηθηκε σακατεμενο απο τα &%#@μερη που ουτε ξερουν τι καινουν και που γιατι κανεις δεν τα κλεινει?
Παμε σε ενα εγκριτο-μη χεσω- γιατρο του χαλανδριου-καθηγητη..-την παιρνει, τη φιμώνει –με πανι-, αρχιζει να γκαρίζει στη βοηθό του επειδη εκανε κακα η μικρη, και το μωρο μου να εχει τρομάξει και να με κοιταει στα ματια με εναν πανικο-ρε παιδια τη βλέμμα εχουν ορισμενες φορές..τα λενε όλα με τα ματακια τους. Εκει που ειναι παγωμενο το μικρο μου. Το πιεζει με λαβιδα για να δει αν έχει καποια ελπίδα να περπατησει. Τιποτα η μικρη. Ακινητη. Ωραια μου λεει, αφηστε την εδω, ευθανασία.. Οχι του λεω, χειρουργειο. Οχι μου λεει δεν τη χειρουργω ευθανασια. Καροτσακι του λεω. Αρχιζει να μου λεει οτι ειμαι εγωιστρια και το ζωο θα υποφερει, ε και μενα τα νευρα μου δεν ηταν και στα καλα τους.. αναγκαστηκε να παει η μανα μου απο το αλλο δωματιο να μιλησουν γιατι εγω δεν ημουν σε θεση να κανω καμια πολιτισμενη συζητηση. Αλλα επειδη απο ολα κατι παιρνεις εκει μαθαμε τι ειχε ακριβως και οτι εχει παραλυση κυστης και γαστροραγια απο κορτιζολη.
Την περνουμε και φευγουμε –αφου πληρωσαμε 100 ευρω για 20 λεπτα επισκεψη..- και πως μου κόβει και περνω ενα φίλο μου που ασχολειται με αδεσποτα...και μου συσηνει μια ομαδα γιατρων στη νεα σμυρνη –ο θεος να τους εχει καλα- και παω τη μικρη μου εκει. Το πως την πηραν αγκαλίτσα, το πως την ηρεμησαν το πως τις τσεκαραν το ποδαρακι με τη λαβιδα-και εκανε τσοθυπου τσουπου μια ελαχιστη αντιδραση-. Μου λενε εχει καποιες ελπιδες. Λεω εγχειρηση.. Παμε την επομενη μερα μου λεει ο ενας. Αν ειναι σακατεμενη η σπονδυλικη να της κανω...την κακια λέξη..? Λεμε αν μεινεί παραλητη και της παροθμε καροτσάκι και τη φροντιζουμε θα είναι ευτυχισμένη.
Λεει- αυτη ναι, εσεις? Μονο εναν ανθρωπο ξερω που φροντιζει το παραλυτο σκυλι του ολοι οι αλλοι μετα απο μηνες ηρθαν με τα σκυλια γεματα πληγες και ζητουσαν ..την κακια τη λέξη.. Ε λεμε τότε αμα είναι σακατεμένη.. δωστε μας το τηλεφωνο του ανθρωπου να παροθμε ιδεες και ΟΧΙ –τυφλα να εχει ο μεταξας- ..κακια λεξη.
Αχ.. και οταν τη βγαλανε απο το χειρουργειο ξυρισμενη –σαν καπουτσινος μοναχος- ναρκωμενη..αλλα ζωντανη –και με οχι σακατεμενη στηλη- τι ευτυχια..
Ε επι ενα μηνα και με βαρδιες τη βγαζαμε στο πατωμα. Αγκαλια 24/7 για να μη κουνιεται η μπεμπα, να τη γυριζουμε να μη παθει κατακλυση, να την κατουραμε –τετοιο παρτυ οταν καταφεραμε να την κανει να κατουρησει –με πιεση της κυστης- ουτε στο euro! Να πονποναρουμε πιπι και ποδια με πουδρα για να μη ξηραινεται το δερμα, ομοιοπαθητικα χαπακια –μωρε οτι κοροιδευεις το λουζεσαι,-κ.α!!
Αποτελεσμα. ΤΟ ΜΩΡΟ ΠΕΡΠΑΤΗΣΕ. Εχει ενα κουσουρακι αλλα τρεχει παιζει, χαιρεται, κανει πιπι του μονο του πια –βεβαια μια ακρατρεια την εχουμε και δυο να μην πω-και γενικα ειναι καλα. Ε εμεις ειμαστε με μια σφουγγαριστρα στο χερι –δλδ τωρα οι αλλες, εγω ειμαι γερμανια πια γι 2 ακομα χρονια- και φυσικά αν εξαιρεσεις τη εντολη κατω και μη –οι οποιες χρησιμοποιουνται σπανιοτατα- χατιρι δε χαλαμε!! Αλλα το αξιζει το μωρο μου!!
Σορυ για το μεγαλο γραμμα αλλα πως να περιγραψω αυτη την ιστορια. Αυτο που μου εχει μεινει ειναι το ποσο ευκολα λενε τη λεξη ευθανασια οι γιατροι και οτι αν δεν ειχα βρει τους εξαιρετικους αυτους γιατρους το μωρο μου τωρα θα ηταν αναπηρο.. στην καλυτερη των περιπτωσεων.. Να μην πω γιατο petshop To Οποιο του απαγορεψνε να πουλαει!!χιχιχι
Ουφ τα πα και ξελαφρωσα!!
