Μια ερευνα απο την κτηνίατρο Laura Sanborn που έγινε σχετικά με τα αποτελέσματα της στείρωσης στα σκυλιά δίνει εντυπωσιακά απροσδόκητα αποτελέσματα έκπληξη.
http://tinyurl.com/ywwy7l
http://tinyurl.com/ywwy7l
Στείρωση;
- Thread starter George A
- Ημερομηνία δημιουργίας
Άστα να πάνε. Είναι κι ένας λόγος που χαίρομαι ιδιαιτέρως που δεν πήρα τελικά το δεύτερο σκυλί, δηλαδή που δεν έφτασα να το στειρώσω όπως θα έπρεπε να κάνω. Και μπορεί να σας φανεί υποκριτικό αλλά το Μουφ στειρωμένο το πήρα (όπως και βρέθηκε) το οποίο με απάλλαξε από το δίλημμα που θα είχα.
Το περίεργο είναι ότι όταν σκεφτόμουνα τη στείρωση έγραψα σ' ένα Αμερικάνο φίλο μου για συμβουλή και παρέθεσα τις επιφυλάξεις μου κλπ. Μου απάντησε με κατεβατό για τα υπέρ και τα κατά και ξέρετε ποια ήτανε τα περισσότερα κατά που παρέθεσε? Ότι μπορεί να με πειράζει η στείρωση για λόγους ... αισθητικής, στην οποία περίπτωση με συμβούλεψε να δω πλαστικό χειρουργό ώστε να προσθέσουν στο σκύλο ψεύτικους όρχεις για να μη φρικάρω εγώ!!!!!
Μιλάμε κουφάθηκα! Πουθενά δεν είπα του τύπου για αισθητική, απλώς για ιατρικές και ηθικές επιφυλάξεις (π.χ. πάει ο ίδιος να κόψει τα "οικογενειακά του κοσμήματα" (όπως τα αποκαλούν οι ντόπιοι ιθαγενείς?). Δεν πάει φυσικά...
Το περίεργο είναι ότι όταν σκεφτόμουνα τη στείρωση έγραψα σ' ένα Αμερικάνο φίλο μου για συμβουλή και παρέθεσα τις επιφυλάξεις μου κλπ. Μου απάντησε με κατεβατό για τα υπέρ και τα κατά και ξέρετε ποια ήτανε τα περισσότερα κατά που παρέθεσε? Ότι μπορεί να με πειράζει η στείρωση για λόγους ... αισθητικής, στην οποία περίπτωση με συμβούλεψε να δω πλαστικό χειρουργό ώστε να προσθέσουν στο σκύλο ψεύτικους όρχεις για να μη φρικάρω εγώ!!!!!
Μιλάμε κουφάθηκα! Πουθενά δεν είπα του τύπου για αισθητική, απλώς για ιατρικές και ηθικές επιφυλάξεις (π.χ. πάει ο ίδιος να κόψει τα "οικογενειακά του κοσμήματα" (όπως τα αποκαλούν οι ντόπιοι ιθαγενείς?). Δεν πάει φυσικά...
Η έρευνα λέει ότι η πιθανότητες για εμφάνιση καρκίνου σε αρσενικά αυξάνει μετά την στείρωση και γενικά τα ωφέλη είναι ελάχιστα σε σχέση με τους κινδύνους. Τελικά η στείρωση γίνεται μόνο για κοινωνικούς λόγους στα αρσενικά?
Στα θηλυκά τα πράγματα είναι πιο πολύπλοκα, σε κάθε περίπτωση η ηλικία της στείρωσης παίζει μεγάλο ρόλο, η στείρωση σε νεαρά σκυλιά θα πρέπει να αποφεύγεται.
Στα θηλυκά τα πράγματα είναι πιο πολύπλοκα, σε κάθε περίπτωση η ηλικία της στείρωσης παίζει μεγάλο ρόλο, η στείρωση σε νεαρά σκυλιά θα πρέπει να αποφεύγεται.
Ας μου επιτραπεί να πώ πως τα ποσοστά που αναφέροντε στην εργασία για την εμφάνιση προστάτη και προβλημάτων του ουροποιητικού είναι εξαιρετικά χαμηλά (δεν ξεπερνούν το 1%) και πως στην πραγματικότητα είναι ακόμα χαμηλότερα.
Τα θέματα παχυσαρκίας και αντιδράσεων στους εμβολιασμούς είναι απόλυτα ελεγχόμενα από τον υπεύθυνο ιδιοκτήτη και κτηνίατρο.
Σε γενικές γραμμές η εργασία αυτή απλά θέλει να μας δείξει και τα πιθανά κατά της στείρωσης και τα αντιπαραβάλλει μόνο με τα κτηνιατρικά υπέρ.Δηλαδή δεν μπαίνει στα "χωράφια" συμπεριφοράς και σίγουρα δεν γνωρίζει και δεν αγγίζει το θέμα "αδέσποτα".
Ας μη ξεχνάμε, καθώς το διαβάζουμε, πως έχει γραφτεί από άνθρωπο που στην χώρα του τα αδέσποτα δεν είναι το No1 πρόβλημα.
Ίσως κιόλας το αντίθετο, οι στειρώσεις να έχουν γίνει "της μόδας" περισσότερο από όσο θα έπρεπε και για "λάθος" λόγους.
Στο κάθε τι υπάρχουν υπέρ και κατά...το θέμα είναι από πιο μέρος "γέρνει η πλάστιγγα" και για εμένα στο θέμα "στείρωση", στην Ελλάδα του σήμερα, γέρνει ξεκάθαρα στο "υπέρ".
Τα θέματα παχυσαρκίας και αντιδράσεων στους εμβολιασμούς είναι απόλυτα ελεγχόμενα από τον υπεύθυνο ιδιοκτήτη και κτηνίατρο.
Σε γενικές γραμμές η εργασία αυτή απλά θέλει να μας δείξει και τα πιθανά κατά της στείρωσης και τα αντιπαραβάλλει μόνο με τα κτηνιατρικά υπέρ.Δηλαδή δεν μπαίνει στα "χωράφια" συμπεριφοράς και σίγουρα δεν γνωρίζει και δεν αγγίζει το θέμα "αδέσποτα".
Ας μη ξεχνάμε, καθώς το διαβάζουμε, πως έχει γραφτεί από άνθρωπο που στην χώρα του τα αδέσποτα δεν είναι το No1 πρόβλημα.
Ίσως κιόλας το αντίθετο, οι στειρώσεις να έχουν γίνει "της μόδας" περισσότερο από όσο θα έπρεπε και για "λάθος" λόγους.
Στο κάθε τι υπάρχουν υπέρ και κατά...το θέμα είναι από πιο μέρος "γέρνει η πλάστιγγα" και για εμένα στο θέμα "στείρωση", στην Ελλάδα του σήμερα, γέρνει ξεκάθαρα στο "υπέρ".
Το καλύτερο για τα αγαπημένα οικεγενειακά σκυλιά είναι ο τέλειος ιδιοκτήτης!
Ποιός είναι αυτός;
Είναι ο ιδιοκτήτης με υπευθυνότητα, αυτός που προβλέπει και προλαμβάνει.Αυτός που δεν είναι ανάγκη να παρέμβει ιατρικά στο σκύλο για να "γλυτώσει" από ανεπιθύμητα ζευγαρώματα, από υπερβολικό γαύγισμα, από επιθετικότητα, από υπερκινητικότητα, από καταστροφές και ζημιές, από...
Είναι αυτός που πριν γίνει ιδιοκτήτης σκύλου έχει ενημερωθεί πλήρως για το τι σημαίνει συμβίωση με σκύλο, για τις ιδιαιτερότητες τις κάθε φυλής, για τις ανάγκες του σκύλου, το κόστος της κατοχής, τις ευθύνες απέναντι στο ζώο αλλά και το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο.
Είναι αυτός που συνεχώς ενημερώνετε ώστε να προσφέρει στο σκύλο του το καλύτερο, αλλά και να εξασφαλίζει την αρμονική συμβίωση του σκύλου με τον περίγυρο (γείτονες, άλλα σκυλιά, κλπ.).
Αυτός που ταϊζει το καλύτερο/σωστότερο, που προσφέρει την καλύτερη/σωστότερη κτηνιατρική φροντίδα, την διασκέδαση, την καλύτερη/σωστότερη εκπαίδευση...
Βέβαια, αυτός που ξέρει να κρίνει το καλύτερο και το σωστότερο...το τέλειο.
Υπάρχει αυτό;...Υπάρχει αυτός ο ιδιοκτήτης;
Στα ρεαλιστικά πλαίσια λοιπόν που η θεωρία δεν μπορεί να συναντήσει την πράξη, η ορθότητα ή όχι, η ανάγκη ή όχι της στείρωσης θα πρέπει να κρίνετε κατά περίπτωση.
Ανάλογα τον ιδιοκτήτη, τον σκύλο, το περιβάλλον, τη χώρα και άλλα πολλά.Θα πρέπει να "ζυγίζονται" τα υπέρ και τα κατά που πάντα θα υπάρχουν, σε όποιαδήποτε απόφαση.
Ας μη μπούμε σε διλλήματα του τύπου:
"Καλύτερα να στειρώσω την θηλυκιά μου με το 1% ρίσκο να παρουσιάσει προβλήματα στο ουροποιητικό ή να ζευγαρώσει κατά λάθος (ρίσκο με ποσοστό 40%) και να δημιουργηθούν άλλα 2 αδέσποτα (ρίσκο με ποσοστό 50%), 1 σκύλος ταράτσας (ρίσκο με ποσοστό 70%) και 1 φύλακας κτήματος (ρίσκο με ποσοστό 30%);"
"Καλύτερα να στειρωθεί και να παχύνει (αν δεν προσέχω) ή να μη στειρωθεί και να παρουσιάσει πυομήτρα (ρίσκο με ποσοστό 25%);"
...και πολλά παρόμοια.
Για εμένα η στείρωση στο 90% των περιπτώσεων είναι η σωστότερη/καλύτερη λύση για σκύλο, ιδιοκτήτη, περιβάλλον.
Ποιός είναι αυτός;
Είναι ο ιδιοκτήτης με υπευθυνότητα, αυτός που προβλέπει και προλαμβάνει.Αυτός που δεν είναι ανάγκη να παρέμβει ιατρικά στο σκύλο για να "γλυτώσει" από ανεπιθύμητα ζευγαρώματα, από υπερβολικό γαύγισμα, από επιθετικότητα, από υπερκινητικότητα, από καταστροφές και ζημιές, από...
Είναι αυτός που πριν γίνει ιδιοκτήτης σκύλου έχει ενημερωθεί πλήρως για το τι σημαίνει συμβίωση με σκύλο, για τις ιδιαιτερότητες τις κάθε φυλής, για τις ανάγκες του σκύλου, το κόστος της κατοχής, τις ευθύνες απέναντι στο ζώο αλλά και το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο.
Είναι αυτός που συνεχώς ενημερώνετε ώστε να προσφέρει στο σκύλο του το καλύτερο, αλλά και να εξασφαλίζει την αρμονική συμβίωση του σκύλου με τον περίγυρο (γείτονες, άλλα σκυλιά, κλπ.).
Αυτός που ταϊζει το καλύτερο/σωστότερο, που προσφέρει την καλύτερη/σωστότερη κτηνιατρική φροντίδα, την διασκέδαση, την καλύτερη/σωστότερη εκπαίδευση...
Βέβαια, αυτός που ξέρει να κρίνει το καλύτερο και το σωστότερο...το τέλειο.
Υπάρχει αυτό;...Υπάρχει αυτός ο ιδιοκτήτης;
Στα ρεαλιστικά πλαίσια λοιπόν που η θεωρία δεν μπορεί να συναντήσει την πράξη, η ορθότητα ή όχι, η ανάγκη ή όχι της στείρωσης θα πρέπει να κρίνετε κατά περίπτωση.
Ανάλογα τον ιδιοκτήτη, τον σκύλο, το περιβάλλον, τη χώρα και άλλα πολλά.Θα πρέπει να "ζυγίζονται" τα υπέρ και τα κατά που πάντα θα υπάρχουν, σε όποιαδήποτε απόφαση.
Ας μη μπούμε σε διλλήματα του τύπου:
"Καλύτερα να στειρώσω την θηλυκιά μου με το 1% ρίσκο να παρουσιάσει προβλήματα στο ουροποιητικό ή να ζευγαρώσει κατά λάθος (ρίσκο με ποσοστό 40%) και να δημιουργηθούν άλλα 2 αδέσποτα (ρίσκο με ποσοστό 50%), 1 σκύλος ταράτσας (ρίσκο με ποσοστό 70%) και 1 φύλακας κτήματος (ρίσκο με ποσοστό 30%);"
"Καλύτερα να στειρωθεί και να παχύνει (αν δεν προσέχω) ή να μη στειρωθεί και να παρουσιάσει πυομήτρα (ρίσκο με ποσοστό 25%);"
...και πολλά παρόμοια.
Για εμένα η στείρωση στο 90% των περιπτώσεων είναι η σωστότερη/καλύτερη λύση για σκύλο, ιδιοκτήτη, περιβάλλον.
Last edited:
Τουλάχιστον δεν έχω αυτό το πρόβλημα. Εδώ ο νόμος και το συμβόλαιο λένε στείρωση και στειρωμένο το πήρα.
Η κτηνίατρος του Μουφ που είναι υπέρ της στείρωσης λέει ότι πρέπει να γίνεται σε πολύ μικρή ηλικία. Νομίζω έχει να κάνει με το μαρκάρισμα. Μάλιστα σε μια κομητεία της Βιρτζίνια (φαντάζομαι και αλλού, αλλά για κείνους ξέρω σίγουρα διότι κάποτε ήθελα να πάρω σκύλο από κει) λέει συγκεκριμένα ο νόμος ότι δεν μπορεί να δίνεται αστείρωτο σκυλί και πρέπει, στην περίπτωση των αρσενικών, να έχουν κατεβεί οι όρχεις του. Ορίζουν δε τη μικρή ηλικία από 8 βδομάδες και πέρα, πάντοτε με τον όρο να έχουν κατεβεί οι όρχεις των αρσενικών. Αν κάνω λάθος περί ανατομίας σκύλων μη με κυνηγάτε εμένα, κυνηγείστε τους Βιρτζίνιους. Σίγουρα παίζει ρόλο στην επιλογή αυτή το μαρκάρισμα το οποίο σε μεγαλύτερες ηλικίες στείρωσης μου είπε κάποιος μειώνεται μεν, δεν εξαφανίζεται δε. Το Μουφ υποτίθεται έχει στειρωθεί μικρό διότι δε μαρκάρει παρά σπανίως και μόνο στη βόλτα. Τις βιολογικές του δε ανάγκες τις κάνει φανατικά έξω. Παλιά μάλιστα δεν ήθελε καν να λερώνει τον κήπο και τώρα το κάνει μόνο επειδή του επιτρέπω, κυρίως το χειμώνα που κάνει πολύ κρύο και δε θέλω ν' αφήσω τα κόκκαλά μου πουθενά από το χιόνι για το οποίο φυσικά το Μουφ δε χαμπαριάζει.
σε εμένα ,που έχω στειρώσει μόνο τις θηλυκές, ο κτηνίατρος είπε απο την στιγμή που τελειώσει ο πρώτος τους οίστρος.
Στειρώσαμε ένα αδέσποτο θηλυκό το οποίο ταΐζαμε.
Δυο ημέρες μετά την στείρωση την βρήκαμε στα σκουπίδια νεκρή, με τα εντόσθια χυμένα. Δεν υπήρχαν στο σώμα ίχνη βίας και έχουμε εμπιστοσύνη στον κτηνίατρο που έκανε την επέμβαση.
Πώς μπορεί να συνέβη κάτι τέτοιο; Μπορεί το ζώο να κόψει μόνο του τα ράμματα;
Θέλουμε να γνωρίζουμε γιατί σύντομα θα πρέπει να στειρώσουμε και θηλυκά κουτάβια αυτής της μάνας.
Δυο ημέρες μετά την στείρωση την βρήκαμε στα σκουπίδια νεκρή, με τα εντόσθια χυμένα. Δεν υπήρχαν στο σώμα ίχνη βίας και έχουμε εμπιστοσύνη στον κτηνίατρο που έκανε την επέμβαση.
Πώς μπορεί να συνέβη κάτι τέτοιο; Μπορεί το ζώο να κόψει μόνο του τα ράμματα;
Θέλουμε να γνωρίζουμε γιατί σύντομα θα πρέπει να στειρώσουμε και θηλυκά κουτάβια αυτής της μάνας.
βέβαια και τα κόβουν μόνα τους τα ράμματα. μην ξεχνάτε ότι τις πρώτες 2-3 μέρες τα ράμματα πονανε και δημιουργούν φαγούρα. Για αυτό και στα ράμματα φοράμε αυτό το κολάρο που ονομάζω πορτατιφ ή γραμμόφωνο...χαχαχαχα
Σωστό! Αν γνώριζα τον κίνδυνο θα το κρατούσα έστω και σε ένα δωμάτιο μέσα (έχω πολλά σκυλιά).δεν εχω ιδεα πως μπορει να εγινε αυτο, την επομενη φορα που θα στειρωσετε καποιο αδεσποτο ομως, κρατηστε το κοντα σας , τουλαχιστον μια εβδομαδα.
τι δουλεια ειχε το εγχειρισμενο σκυλι στο δρομο, αμεσως μετα την στειρωση?
Όμως με τόσες στειρώσεις όλα αυτά τα χρόνια δεν υπήρξε πρόβλημα. Όταν την είδαμε νομίζαμε ότι την είχε χτυπήσει αυτοκίνητο. Το μυαλό μας δεν πήγε εκεί.
Ευχαριστώ για την απάντηση.
Α, γι' αυτό το φοράνε? Είδα ένα σκύλο έτσι τις προάλλες και νόμιζα ότι τον είχανε έτσι για να τον προστατεύουν απ' τον ήλιο!
Ευχαριστώ για την πληροφορία. Θα έχω υπόψη μου το πορτατίφ και ελπίζω κάποτε να γελάσω κι εγώ μαζί του. Προς το παρόν πονάει η εικόνα της, όπως την είδαμε εκεί πεταμένη.
Τα σκυλάκια της είχαν ψώρα και δεν μας άφηναν οι γείτονες να τα ταΐσουμε και να τα θεραπεύσουμε. Κατορθώσαμε και τα πιάσαμε –αφού μας κατέφαγαν τα δάχτυλα- και επειδή ήταν αδύνατο να τα πάμε στο σπίτι τα πήγαμε σε ένα βουνό το οποίο γνωρίζαμε επειδή ήταν καμένο και πηγαίναμε και ποτίζαμε τα καινούρια μικρά πευκάκια.
Τους φτιάξαμε σπιτάκι και πηγαίναμε κάθε μέρα (12 χιλιόμετρα) και τα ταΐζαμε, τα θεραπεύσαμε και από την ψώρα. Στην αρχή έκαναν βόλτες προς το βουνό και δεν ενοχλούσαν κανέναν, αργότερα όμως κατέβηκαν προς την κατοικημένη περιοχή και οι γείτονες μας απείλησαν πως θα τα πιάσουν και θα τα κρεμάσουν.
Ο πληθυντικός αναφέρεται σε εμένα και την φιλόζωη σύζυγο του γείτονα. Μαζί έχουμε δέκα σκυλιά αυτή την στιγμή από τα οποία επτά είναι μόνιμα στο δικό μου οικόπεδο και τρία στο δικό της. Ο γείτονας ο δικός μου, από την άλλη πλευρά, μας έχει προειδοποιήσει ότι δεν θα δεχτεί άλλο σκυλί αλλά τώρα φέραμε και τα πέντε από το βουνό (τα πιάσαμε ένα ένα με μια χάρτινη κλούβα όπου τους βάζαμε τροφή) και τα κρατάμε σε έναν κλειστό χώρο που δεν είναι ορατός από τον γείτονα (ευτυχώς δεν αναγνωρίζει τις φωνές των νεοφερμένων). Η κυρία ετοιμάζει χώρο στο δικό της οικόπεδο αλλά ο σύζυγός της δεν δέχεται άλλα σκυλιά και είναι άγνωστο που θα καταλήξει αυτό το αδιέξοδο.
Είπα την ιστορία αυτή για να κάνω μια ακόμα ερώτηση: Εσείς πως αντιμετωπίζετε μια οικογένεια που αποτελείται από μια μάνα με σκυλάκια πεινασμένα και ψωριασμένα (αυτή ήταν η περίπτωση των τεσσάρων από τα δέκα που είχαμε μέχρι τώρα), μήπως υπάρχουν και φιλοζωικοί οργανισμοί που βοηθούν και εμείς τους αγνοούμε;
