Καλησπέρα, έχω ένα ημίαιμο πιτ μπουλ με κατι άλλο, είναι 3 χρονών, μένει στο μπαλκόνι όταν λείπουμε και βγαίνει 2 φορές την ημέρα βόλτα από τουλάχιστον 1/2 της ώρας την μία φορά. Το πρὀβλημα μου είναι ότι φεύγουμε απο το σπίτι και την βγάζουμε στο μπαλκόνι χτυπιέται μέχρι να φύγω. ενώ έως σήμερα θεωρούσα οτι απλά θα πέρναγε, σήμερα έκανε το πιο τρελλό από ότι έχει κάνει, πήδηξε στο παράθυρο της κουζίνας έβγαλε την σίτα η οποία έπεσε στο αυτοκίνητο της ιδιοκτήτριας του 1ου ορόφου.Δεν ξέρω άν έφταιγαν και τα μπουμπουνητά αλλά μετά από ένα καυγά πρίν 3 εβδομάδες έχει γίνει πολύ φοβιτσιάρα. καμιά συμβουλή;
Στρες αποχωρισμού;
- Thread starter Panos Nefeli
- Ημερομηνία δημιουργίας
Την βγάζω το πρωί μισή ώρα και το απόγευμα απο 1 ώρα και πάνω, όσο για τα σαββατοκύριακα κάτω από 2 ώρο δεν έχει μείνει ποτέ. Η μεγάλη βόλτα είναι στο βουνό ελεύθερη.
Last edited:
Μάλλον δεν το εξέφρασα σωστά : η Νεφέλη πάει βόλτα το πρωί 1/2 ή 1 ώρα, ανάλογα άν είναι καλοκαίρι ή χειμώνας και το βράδυ όταν γυρίζω το ίδιο. Πάνω από 2 φορές την ημέρα λόγω δουλειάς δεν προλαβαίνω.
ούτε εγώ ήθελα να την αφήνω έξω, αυτό έγινε αφου έφεγε το καναπέ 3 φορές. (παρόλο που αλλάξαμε καλύματα μάλλον δεν της αρέσει τι σχήμα)
Ακριβώς!
Δοκίμασε την κουζίνα για όσο λείπεις. Στα περισσότερα σπίτια είναι το πιο ασφαλές δωμάτιο.
Αν την αφήσω κλεισμένη σε δωμάτιο θα χαλάσει τον κόσμο (η κουζίνα είναι μαζί με το σαλόνι). Είναι απίστευτα επίμονη από μικρή το έχει αυτό, όταν ήταν κουτάβι 2-3 εβδομάδων και την περιόρισα στην κουζίνα έκλεγε μέχρι να γυρίσω, δεν σταμάτησε καθόλου.
Τότε βρες κάποιο άλλο δωμάτιο... Καλύτερα να κλαίει παρά να την βρεις ένα με την άσφαλτο μια μέρα...
Προτείνω κι εδώ το κατατοπιστικότατο ποστ της Dr.Zhivago
Προτείνω κι εδώ το κατατοπιστικότατο ποστ της Dr.Zhivago
Μάλλον έχω όλα τα αντίθετα, την δωροδοκώ για να πάει στο μπαλκόνι, κοιμάται σε 2 με 3 διαφορετικά σημεία και όταν γυρίζω επιδή νιώθω τύψεις την φέρνω στο σπίτι και την χαιδέυω. Θα προσπαθήσω να τα τηρήσω όλα αν και σκέφτομαι να της δώσω κανά χαπάκι γιατί αυτό που έκανε σήμερα ήταν βάρβαρο και ανησυχώ. Το ότι τσακώθηκε με σκυλί λέτε να την έχει επηρεάσει, γιατί και εκεί έκαν λάθος, αφού τα χώρισα, το άλλο ήταν πιτ μπουλάκι που βγαίναν βόλτα παρέα, άρχισα να την χαιδεύω επιδή την είδα ματωμένη.
το θετικο ειναι οτι καταλαβαινεις τα λαθη που εχουν γινει ,ακολουθησε πιστα και μην παρεκλινεις καθολου απο τις συμβουλες των παιδιων
μετα απο το τελευταιο που αναφερεις περιμενε ή εκδηλωση φοβου ή εκδηλωση επιθετικοτητας ,εξαρταται πως η μικρη σου θα μεταφρασει στο μυαλο της τα χαδια που της εδωσες μετα το καυγα
μετα απο το τελευταιο που αναφερεις περιμενε ή εκδηλωση φοβου ή εκδηλωση επιθετικοτητας ,εξαρταται πως η μικρη σου θα μεταφρασει στο μυαλο της τα χαδια που της εδωσες μετα το καυγα
Καλησπέρα,
Σου γράφω κι εγώ την άποψή μου μιας κι έχουμε, περίπου, τα ίδια προβλήματα.
Έχουμε κι εμείς μια θυληκιά πιτμπουλίτσα, αξιολάτρευτη μεν αλλά με έντονο άγχος αποχωρισμού δε.
Μέχρι πρόσφατα την βγάζαμε κι εμείς στη βεράντα τις ώρες που λείπαμε διότι όταν έμενε μόνη της μέσα στο σπίτι έκανε ζημιές και φασαρία.
Δοκιμάσαμε να την διορθώσουμε με διάφορους τρόπους, μάταια όμως. Μέχρι που -κατόπιν υποδείξεως φίλου- πήραμε κλουβί.
Κάνοντας όλα τα βήματα (τα οποία περιγράφονται στο κατατοπίστικότατο ποστ της Dr.Zhivago
) μπορώ να πω ότι είμαστε σε καλό δρόμο.
Βέβαια δεν ξεκινήσαμε εύκολα : κλάμματα, γαβγίσματα, χτυπήματα...και έχουμε ακόμα δρόμο μέχρι να φτάσουμε στο επιθυμητό σημειο. Μην ξεχνάμε ότι τα πιτ είναι πολύ πεισματάρικα και ξεροκέφαλα σκυλιά.
Οπότε, λοιπόν, θα σε συμβούλευα κι εγώ στο να της πάρεις ένα κλουβάκι και να της το μάθεις σαν φωλίτσα της ώστε να μένει εκεί ήσηχη. Θα σου λύσει πολλά προβλήματα!!
Ωστόσω, εξοπλίσου με πολλή υπομονή και επιμονή!
Σου γράφω κι εγώ την άποψή μου μιας κι έχουμε, περίπου, τα ίδια προβλήματα.
Έχουμε κι εμείς μια θυληκιά πιτμπουλίτσα, αξιολάτρευτη μεν αλλά με έντονο άγχος αποχωρισμού δε.
Μέχρι πρόσφατα την βγάζαμε κι εμείς στη βεράντα τις ώρες που λείπαμε διότι όταν έμενε μόνη της μέσα στο σπίτι έκανε ζημιές και φασαρία.
Δοκιμάσαμε να την διορθώσουμε με διάφορους τρόπους, μάταια όμως. Μέχρι που -κατόπιν υποδείξεως φίλου- πήραμε κλουβί.
Κάνοντας όλα τα βήματα (τα οποία περιγράφονται στο κατατοπίστικότατο ποστ της Dr.Zhivago
) μπορώ να πω ότι είμαστε σε καλό δρόμο.Βέβαια δεν ξεκινήσαμε εύκολα : κλάμματα, γαβγίσματα, χτυπήματα...και έχουμε ακόμα δρόμο μέχρι να φτάσουμε στο επιθυμητό σημειο. Μην ξεχνάμε ότι τα πιτ είναι πολύ πεισματάρικα και ξεροκέφαλα σκυλιά.
Οπότε, λοιπόν, θα σε συμβούλευα κι εγώ στο να της πάρεις ένα κλουβάκι και να της το μάθεις σαν φωλίτσα της ώστε να μένει εκεί ήσηχη. Θα σου λύσει πολλά προβλήματα!!
Ωστόσω, εξοπλίσου με πολλή υπομονή και επιμονή!
Κλουβί της έχω αλλά έκανα το λάθος να την αφήνω να κοιμάται και αλλού (σκαμπό, χαλακια). Τις τελευταίες εβδομάδες μένει μέσα στο σπίτι μαζεύω κάθε φορά που φεύγουμε το σαλόνι και την κουζίνα και ώς τώρα την έχω γλιτώσει φθηνά. προσπαθούμε να ακολουθούμε τις οδηγίες
ελπίζω να την διορθώσω.
ελπίζω να την διορθώσω.
Καλημέρα Panos Nefeli, το ότι της έχετε κλουβί και κοιμάται και αλλού μέσα στο σπίτι δεν είναι κάτι κακό, το σκυλί σίγουρα θα θέλει να κοιμάται κοντά σας όταν είστε στο σπίτι, αλλά θα πρέπει να μάθετε στο σκυλί ξανά απο την αρχή ότι το σπιτάκι της είναι το κλουβί, όπου εκεί είναι η φωλιά της, όπου εκεί μπωρεί να πάει αν θέλει λίγη υσηχία ή για οποιοδήποτε δικό της λόγο, επίσης πρέπει να μάθει ότι όταν φέυγετε απο το σπίτι πρέπει να μένει μόνη της στο κλουβί της, βέβαια μέσα στο κλουβί θα πρέπει να βάζετε 1-2 παιχνιδάκια της να μην έχει με κάτι να ασχολείτε και επίσης θα πρότεινα να αφήνετε κάποιο ράδιο/τηλεόραση ανοιχτό για να μην βρίσκετε το σκυλί στην απόλυτη υσιχία και φρικάρει και επίσης κάποιο κόκαλο δερμάτινο (αν της αρέσουν) ή κάποιο κόνγκ με λιχουδιές μέσα. Σίγουρα στην αρχή θα επαναστατείσει γιατί αλλάζει κάτι στο πρόγραμμά της αλλά απο το να την έχετε στο μπαλκόνι να υπάρχει ο φόβος να πηδίξει, να γαυγίζει και να σηκώσει την γειτωνιά, κλπ καλύτερα πιστεύω είναι η λύση του κλουβιού.
Καλησπέρα και πάλι, μετά από 1 μήνα που μένει στο σπίτι μέσα το αποτέλεσμα είναι 1 μαξιλάρι off και ο καναπές με δύο τρύπες. Νομίζω έχω ακολυθήσει όλες τις συμβουλές, την βγάζ βόλτα, δεν της δίνω σημασία μέχρι να φύγω, της κρύβω λιχουδιές, της αφήνω ραδιόφωνο δεν ξέρω τι άλλο να κάνω. της είχα πάρει καινούργιο μαξιλάρι για το κλουβί της και ενώ έδειξε οτι της άρεσε πολύ όταν είμασταν στο σπίτι όταν γύρισα το βρήκα σε κατάσταση αποσύνθεσης. το μόνο που ελπίζω είναι να είναι νωρίς ακόμα.
Μας λές ότι κάνεις όσα σου είπαμε αλλά δεν μας λες τι κάνει το σκυλί. Το μόνο που μας λες είναι ότι διέλυσε το μαξιλάρι που αφησες στο κλουβί.
Σκέφτηκες ότι μπορεί να θεωρεί το μαξιλάρι σαν παιχνίδι ή σαν θύραμα και το ξεσκίζει? Εμένα και τα 2 μου σκυλιά τα μαξιλάρια δεν τα γουστάρουν καθόλου για να κοιμηθούν πάνω, γουστάρουν μόνο να τα παίζουν και να τα ανοίγουν στα 2, προτιμάνε να κοιμούνται στο πάτωμα (ούτε καν στον καναπέ δεν καταδέχονται να ξαπλώσουν μαζί μου), για να μην πω για τα χνουδωτά παιχνίδια, όλα μέσα σε μερικές μέρες γίνονται θρύψαλα, γουστάρουν να βγάζουν το μπαμπάκι απο το κουκλάκι ή το μαξιλάρι, δεν σύμαινε κάτι, απλά κόψαμε τα χνουδωτά παιχνίδια και πήραμε ποιο σκληρά και μασουλητά παιχνίδια που γουστάρανε ποιο πολύ. Αν το σκυλί σου μπορεί να μένει ήρεμο μέσα στο κλουβί έχοντας του μόνο μασουλητήρια, κανα δερμάτινο κόκαλο και κανα Kong τότε άστα τα μαξιλάρια εκτός. Γιατί τόσο άγχος επειδή διαλύει το μαξιλάρι? Δεν θέλει σκέψη πολύ, απλά βγάλτο και δεν ξαναδίνεις μαξιλάρι.
Σκέφτηκες ότι μπορεί να θεωρεί το μαξιλάρι σαν παιχνίδι ή σαν θύραμα και το ξεσκίζει? Εμένα και τα 2 μου σκυλιά τα μαξιλάρια δεν τα γουστάρουν καθόλου για να κοιμηθούν πάνω, γουστάρουν μόνο να τα παίζουν και να τα ανοίγουν στα 2, προτιμάνε να κοιμούνται στο πάτωμα (ούτε καν στον καναπέ δεν καταδέχονται να ξαπλώσουν μαζί μου), για να μην πω για τα χνουδωτά παιχνίδια, όλα μέσα σε μερικές μέρες γίνονται θρύψαλα, γουστάρουν να βγάζουν το μπαμπάκι απο το κουκλάκι ή το μαξιλάρι, δεν σύμαινε κάτι, απλά κόψαμε τα χνουδωτά παιχνίδια και πήραμε ποιο σκληρά και μασουλητά παιχνίδια που γουστάρανε ποιο πολύ. Αν το σκυλί σου μπορεί να μένει ήρεμο μέσα στο κλουβί έχοντας του μόνο μασουλητήρια, κανα δερμάτινο κόκαλο και κανα Kong τότε άστα τα μαξιλάρια εκτός. Γιατί τόσο άγχος επειδή διαλύει το μαξιλάρι? Δεν θέλει σκέψη πολύ, απλά βγάλτο και δεν ξαναδίνεις μαξιλάρι.
Αντιμετωπιζω κι εγώ στρες αποχωρισμου και θεωρω ότι ένας μήνας είναι πολύ λίγο χρονικό διαστημα για να μπορεσεις να το ξεπερασεις εντελως.
Εχω ξεκινησει να το αντιμετωπιζω απο το το καλοκαιρι (Αυγουστος) και μεχρι σήμερα έχω παρατηρησει μεγαλη βελτίωση, ειδικα όταν φευγω.
Στην επιστροφη μου επισης έχω παρατηρησει βελτίωση αλλα επισης εχω παρατηρησει πως καποιες φορες μου είναι αδύνατον να είμαι συνεπης οποτε και "επιστρεφουμε" μερικα βήματα πισω.
Τιποτα δεν θα εξαλειφθει ώς δια μαγείας.
Συνεχισε να είσαι συνεπης σε αυτα που κανεις και θα δεις σύντομα βελτιωση.
