Πάντως, πρέπει να αναθεωρήσουμε τον τρόπο που αντιδράμε στους διάφορους "άσχετους" (στα μάτια μας) που ετοιμαζονται να πάρουν έναν σκύλο που νομίζουμε ότι θα κακοπεράσει μαζί τους...
Και για να εξηγούμαι:
Πέτυχα στον δρόμο τον τύπο που πήρε εκείνο το δύσμοιρο μπήγκλ. Ήταν με την μικρή κορούλα του και άρχισε να παίζει το μπηγκλ με την Λάρα μου.
Το σκυλάκι είναι μια χαρά, η κορούλα του τύπου παίζει ατελείωτες ώρες μαζί με τον σκύλο, κάνει 3-4 βόλτες την ημέρα, και έχει "εκπαιδεύσει" ο σκύλος μια χαρά όλη την οικογένεια στις ανάγκες του.
Αυτό που μου άρεσε ακόμα περισσότερο, είναι ότι η κορούλα του που είναι ηλικίας περίπου 7 χρονών, πλησίασε εντελώς άφοβα την Λάρα, την χάιδευε, έπαιζε και μαζί της, ενώ... πριν πάρουν το Μπήγκλ ο τύπος μου είχε πει πως η κόρη του έβλεπε σκυλιά και χεζόταν πάνω της!!!
Δεν θυμάμαι άλλο παιδί πλην τα δικά μου, να πλησίασαν την Λάρα τα τελευταία χρόνια!!!
Αντί λοιπόν να παίρνουμε από τα μούτρα όσους δεν είναι κατάλληλοι υποψήφιοι ιδιοκτήτες, να εμπιστευτούμε ότι οι σκύλοι, για χιλιάδες χρόνια τώρα, έχουν καταφέρει να μας κάνουν να τους αγαπάμε και να ικανοποιούμε τις ανάγκες τους, προσφέροντας μας τις υπηρεσίες τους, στο κυνήγι, στην φύλαξη ή απλώς αυτό που εισπράττουμε σαν αγάπη εκ μέρους τους.
Μετά από διάφορες φάσεις, αναγκάστηκε ο τύπος και ήρθε στα ίσα του!!!
Άλλωστε, κι εμείς από άσχετοι ξεκινήσαμε την σχέση μας με τους σκύλους μας.