Χαίρετε.
Σας γράφω ως «αφανές» μέλος του φόρουμ – από αυτά που διαβάζουν και έχουν μάθει πολλά από εσάς, μα αντιμετωπίζουν μια σχετική αναπηρία όσον αφορά τα social media, και έτσι δεν αρθρώνουν κουβεντούλα. Και πολύ λυπάμαι που το πρώτο ποστ για δικό μου σκυλί, θα γίνει για πρόβλημα υγείας.
Έχω, λοιπόν, μπουνταλά σκύλο 5μισι ετών, από ράτσα in-the-mix-pitbullοειδές (ναι, από αυτά της «μοδός», δυστυχώς), τον λένε Ποκ, ο οποίος ταλαιπωρείται ο δυστυχής κανά 15ήμερο τώρα… Όλα ξεκίνησαν όταν σχεδόν «κατάπιε» ένα τύπου recreational bone– από αυτά τα καπνιστά των pet shop αν δεν απατώμαι. Την ίδια μέρα ο δύστυχος δεν μπορούσε να φάει, πήγε και μια διάρροια σύννεφο. Μιλάμε με γιατρό, που μας είπε πως δεν χρειάζεται να πολυανησυχούμε, μας λέει Zantac για κανα 3ήμερο, ρύζι με κοτόπουλο με το σταγονόμετρο, ίσα-ίσα να μη το βγάζει, μέχρι να σφίξουν τα κακά. Όλα ωραία, δίνουμε το γενόσημο του Zantac, μαγειρεύουμε και τα ρύζια, ψιλο-ισιώνει ο Ποκ, μετά την 3η μέρα, με το που σταματάμε τα Zantac, να πάλι εμετούς, πάλι διάρροιες. Ξαναμιλάμε με το γιατρό, μας λέει επανάληψη, 5 μέρες, και ραντεβού μετά. Με τα πολλά, ο Ποκ δεν ανταποκρίθηκε ποτέ, κλείνουμε και το ραντεβού, του κάνουμε μια ακτινογραφία επιτόπου, και παίρνουμε και αίμα για εξετάσεις – να σημειώσω εδώ ότι είχε φάει κάτι κουταλιές ρύζι/κοτόπουλο το πρωί και το μεσημέρι, το βράδυ πήραν αίμα. Η ακτινογραφία δεν έδειξε τίποτα τρομερό: ένα κενό στομάχι – ο γιατρός είπε πως τα τοιχώματα του φαινόντουσαν κάπως χοντρά – ίσως λέει σημάδι χρόνιας γαστρεντερίτιδας. Μας μιλάει για καμιά αλλεργία – αλλά επιφυλάσσεται μέχρι τα αποτελέσματα των εξετάσεων.
Την επόμενη μέρα (χθες δηλαδή) παίρνουμε τα αποτελέσματα των εξετάσεων και είναι πολύ κακά: ουρία ανεβασμένη και κρεατινίνη στο 7… Ο γιατρός μας μιλάει για ουραιμία, ότι έχει καταστραφεί μέρος της λειτουργίας των νεφρών, θέλει να τον κρατήσει 2 μέρες για οροθεραπεία, να κάνει υπέρηχο στα νεφρά, εξέταση για καλαζάαρ και επανάληψη εξετάσεων αίματος.
Τα έχουμε κοινώς λίγο χαμένα, παιδιά, δεν σκαμπάζω από νεφροπάθειες. Αύριο πρωί θα τον πάμε στο ιατρείο, γενικώς από ότι διαβάσαμε γονατίσαμε από το άγχος, όποιος έχει παρόμοια εμπειρία, μπορεί να προσφέρει κάποια συμβουλή, είναι ευπρόσδεκτος. Εν τω μεταξύ ο βλάκας, δεν έχει καταλάβει σχεδόν τίποτα, είναι ο συνηθισμένος του ενεργητικότατος, μπουνταλένιος εαυτός.
Ίσως θα ήταν φρόνιμο να σημειώσω κάπου, ο γιατρός μας ρώτησε για πολυδιψία – πολυουρία, εμείς είπαμε μάλλον ναι, αλλά δε ξέρω, δηλαδή, ο σκύλος πάντα έπινε αρκετό νερό (πρόκειται περί ενεργητικότατου, ανεκπαίδευτου, και πολύ αγχωμένου σκύλου γενικώς, οπότε μετά από άσκηση πλακωνόταν), και όταν μετακόμισε σε διαμέρισμα (5 μήνες τώρα), με το που έβγαινε βόλτα κατούραγε δηλαδή, κάμποσα δευτερόλεπτα, διψήφιο αριθμό, δε ξέρω, θα έπρεπε να έχουμε ανησυχήσει πιο νωρίς; Υπήρχαν κάτι σκόρπια περιστατικά πριν από κάτι μήνες που έκανε κάτι εμετούς τύπου regurgitation, έβγαζε όλη τη τροφή μόλις είχε φάει, του αλλάξαμε τροφή και προσέχαμε μη τον ταΐζουμε μετά από άσκηση, ψιλοσταμάτησε το πρόβλημα και δεν το ξανασκεφτήκαμε: όλα αυτά τα αναφέρω, γιατί μουτζωνόμαστε, γενικώς, για όλα τα λάθη που έχουμε κάνει, γιατί δεν είχαμε πάει για προληπτικές εξετάσεις, γιατί ο,τιδήποτε…
Σας γράφω ως «αφανές» μέλος του φόρουμ – από αυτά που διαβάζουν και έχουν μάθει πολλά από εσάς, μα αντιμετωπίζουν μια σχετική αναπηρία όσον αφορά τα social media, και έτσι δεν αρθρώνουν κουβεντούλα. Και πολύ λυπάμαι που το πρώτο ποστ για δικό μου σκυλί, θα γίνει για πρόβλημα υγείας.
Έχω, λοιπόν, μπουνταλά σκύλο 5μισι ετών, από ράτσα in-the-mix-pitbullοειδές (ναι, από αυτά της «μοδός», δυστυχώς), τον λένε Ποκ, ο οποίος ταλαιπωρείται ο δυστυχής κανά 15ήμερο τώρα… Όλα ξεκίνησαν όταν σχεδόν «κατάπιε» ένα τύπου recreational bone– από αυτά τα καπνιστά των pet shop αν δεν απατώμαι. Την ίδια μέρα ο δύστυχος δεν μπορούσε να φάει, πήγε και μια διάρροια σύννεφο. Μιλάμε με γιατρό, που μας είπε πως δεν χρειάζεται να πολυανησυχούμε, μας λέει Zantac για κανα 3ήμερο, ρύζι με κοτόπουλο με το σταγονόμετρο, ίσα-ίσα να μη το βγάζει, μέχρι να σφίξουν τα κακά. Όλα ωραία, δίνουμε το γενόσημο του Zantac, μαγειρεύουμε και τα ρύζια, ψιλο-ισιώνει ο Ποκ, μετά την 3η μέρα, με το που σταματάμε τα Zantac, να πάλι εμετούς, πάλι διάρροιες. Ξαναμιλάμε με το γιατρό, μας λέει επανάληψη, 5 μέρες, και ραντεβού μετά. Με τα πολλά, ο Ποκ δεν ανταποκρίθηκε ποτέ, κλείνουμε και το ραντεβού, του κάνουμε μια ακτινογραφία επιτόπου, και παίρνουμε και αίμα για εξετάσεις – να σημειώσω εδώ ότι είχε φάει κάτι κουταλιές ρύζι/κοτόπουλο το πρωί και το μεσημέρι, το βράδυ πήραν αίμα. Η ακτινογραφία δεν έδειξε τίποτα τρομερό: ένα κενό στομάχι – ο γιατρός είπε πως τα τοιχώματα του φαινόντουσαν κάπως χοντρά – ίσως λέει σημάδι χρόνιας γαστρεντερίτιδας. Μας μιλάει για καμιά αλλεργία – αλλά επιφυλάσσεται μέχρι τα αποτελέσματα των εξετάσεων.
Την επόμενη μέρα (χθες δηλαδή) παίρνουμε τα αποτελέσματα των εξετάσεων και είναι πολύ κακά: ουρία ανεβασμένη και κρεατινίνη στο 7… Ο γιατρός μας μιλάει για ουραιμία, ότι έχει καταστραφεί μέρος της λειτουργίας των νεφρών, θέλει να τον κρατήσει 2 μέρες για οροθεραπεία, να κάνει υπέρηχο στα νεφρά, εξέταση για καλαζάαρ και επανάληψη εξετάσεων αίματος.
Τα έχουμε κοινώς λίγο χαμένα, παιδιά, δεν σκαμπάζω από νεφροπάθειες. Αύριο πρωί θα τον πάμε στο ιατρείο, γενικώς από ότι διαβάσαμε γονατίσαμε από το άγχος, όποιος έχει παρόμοια εμπειρία, μπορεί να προσφέρει κάποια συμβουλή, είναι ευπρόσδεκτος. Εν τω μεταξύ ο βλάκας, δεν έχει καταλάβει σχεδόν τίποτα, είναι ο συνηθισμένος του ενεργητικότατος, μπουνταλένιος εαυτός.
Ίσως θα ήταν φρόνιμο να σημειώσω κάπου, ο γιατρός μας ρώτησε για πολυδιψία – πολυουρία, εμείς είπαμε μάλλον ναι, αλλά δε ξέρω, δηλαδή, ο σκύλος πάντα έπινε αρκετό νερό (πρόκειται περί ενεργητικότατου, ανεκπαίδευτου, και πολύ αγχωμένου σκύλου γενικώς, οπότε μετά από άσκηση πλακωνόταν), και όταν μετακόμισε σε διαμέρισμα (5 μήνες τώρα), με το που έβγαινε βόλτα κατούραγε δηλαδή, κάμποσα δευτερόλεπτα, διψήφιο αριθμό, δε ξέρω, θα έπρεπε να έχουμε ανησυχήσει πιο νωρίς; Υπήρχαν κάτι σκόρπια περιστατικά πριν από κάτι μήνες που έκανε κάτι εμετούς τύπου regurgitation, έβγαζε όλη τη τροφή μόλις είχε φάει, του αλλάξαμε τροφή και προσέχαμε μη τον ταΐζουμε μετά από άσκηση, ψιλοσταμάτησε το πρόβλημα και δεν το ξανασκεφτήκαμε: όλα αυτά τα αναφέρω, γιατί μουτζωνόμαστε, γενικώς, για όλα τα λάθη που έχουμε κάνει, γιατί δεν είχαμε πάει για προληπτικές εξετάσεις, γιατί ο,τιδήποτε…
