Το αγόρι μου έφυγε....Καρκίνος..

[sofia st]

Το αγόρι μου έφυγε πριν 1 μήνα στα 16 του χρόνια... εκει που κουταβίζαμε.. ξαφνικα μέσα σε 10 μέρες, τον έχασα..

καρκίνος!! δαίμονας|!!

10 μέρες πριν αρρωστήσει είχαμε κάνει γενικές εξετασεις που ηταν τέλειες εκτός από τα λευκά αιμοσφαίρια που ήταν λίγο ανεβασμένα και τις πρωτείνες που ήταν αρκετά ανεβασμένες και παίρναμε αντιβίωση καθώς ο γιατρός είπε ότι μάλλον περνάμε μια λοιμωξουλα...

την πρώτη μέρα ξύπνησε στο κρεβάτι μου με μια ανησυχία έκανε τσίσα και κακά και μετά δεν μπορούσε να πάρει τα πόδια του... τρέξαμε στον κτηνίατρο επαναληψη εξετάσεων, τα λευκά ακόμα πιο ανεβασμένα μεσα σε 10 μέρες και χαμηλός αιματοκρίτης.. ακτινογραφία, υπέρηχος κατι έδειξε στο συκώτι... μη χειρουργήσιμο..

συνεχίσαμε με κορτιζόνη.. συνήλθε καναδυο μερες μετά παλι τα ίδια.. ωστοσο καθε 2 μερες καναμε εξετασεις για ενα δεκαημερο, τα λευκα να ανεβαινουν, ο αιματοκριτης να πεφτει..

ο γιατρος ειπε οτι ο καρκινος καλπαζει.. την πρωτη μερα που κατερρευσε μαλλον ο ογκος εκανε ρηξη και εχανε αιμα εσωτερικα..

τις τελευταιες δυο μερες δεν σηκωνοταν καθολου... και αρχισε δυσκολια στην αναπνοη.. για φαι ουτε λογος, λιγο νερο με το ζόρι.

ευθανασια ..

θάνατος..

απουσία..

ΤΙΠΟΤΑ..

 

[Yorkaddict]

Λυπάμαι πολύ Σοφία για τον Άρη σου.

 

[Μάρθα & Σίλβα]

....

 

[ΜΑΡΙΑ1962]

Λυπάμαι πραγματικά...στις περιπτώσεις αυτές τα λόγια δεν είναι αρκετά να περιγράψουν το συναίσθημα της απώλειας...

 

[haviharakennel]

Πόσο λυπάμαι!
Συμμερίζομαι τον πόνο σου. Εμείς ζήσαμε τα ίδια τον Ιανουάριο. Η Barbie μας ήταν ΜΟΝΟ 6,5 χρόνων
Αχ, αυτή η κ....αρρώστια!!!!!!!
Να σκέφτεσαι μόνο ότι ήταν ευτυχισμένος μαζί σας και πόσες όμορφες στιγμές περάσατε μαζί.
Όσο τα θυμόμαστε ζουν για πάντα στις καρδιές μας...

 

[medusa]

Λυπαμαι πολυ! Να σκεφτεσαι οτι εζησε πολλα ομορφα χρονια και δεν ταλαιπωρηθηκε στο τελος και να θυμασαι τις ομορφες στιγμες σας!

 

[Tri]

Κουράγιο.
Εύχομαι το αγόρι σου να πήγε σε ένα καλύτερο μέρος, όποιο και αν είναι αυτό.

 

[zerom0]

Eζησε όμορφα ο Αρης κι αγαπήθηκε! Από ευτυχία ήταν κούταβος ως και τα γεράματα. Σοφία ακριβώς στην ίδια ηλικία (16) έζησα τα ίδια πράγματα με ίδιου τύπου σκυλί. Κουράγιο, ο χρόνος μόνο βοηθάει. Ο Αρης ξεκουράζεται ευτυχής κι ευγνώμων. Αυτό να σκέφτεσαι. Και πάλεψε την σκληρότητα του μικρού τους κύκλου ζωής, όπως εσύ νιώθεις καλύτερα, όπως εσύ νιώθεις ότι μπορείς.
Στο τέλος πάντα η εξίσωση λέει πως έχουμε πάρει μακράν περισσότερη ευτυχία σε όσα έχουμε ζήσει από την πίκρα της απώλειας..

 

[ioanna a]

Λυπάμαι πολύ.

 

[l.Kyveli]

Αν έπαθε ρήξη ο όγκος και καρκίνος να μην ήταν το ίδιο θα συνέβαινε. Στο λέω γιατί προλάβαμε στο τσακ όγκο καλοήθη από ότι αποδείχθηκε μετά στην βιοψία από το σπάσει και να χάσουμε τον σκύλο.
Κουράγιο και να σκέφτεσαι ότι έζησε πολλά και όμορφα χρόνια.

 

[sofia st]

καλημέρα σας. Σας ευχαριστώ πολύ όλους για τα υπέροχα λόγια σας.. Νομίζω μόνο ο χρόνος απαλύνει τον πόνο, ο καθένας βιώνει το πένθος διαφορετικά.. χωρίς να θέλω να παρεξηγηθώ, τολμώ να πω πως είναι το ίδιο με την απώλεια ανθρώπου.. Εξάλλου ο Άρης μου δεν το ήξερε ότι ήταν σκύλος.... μακάρι η ψυχούλα του να νιώθει πόσο τον αγαπήσαμε και τον αγαπάμε ακόμα...

 

[Amaliaz]

Λυπαμαι πολυ. Εισαι πολυ τυχερη γι αυτα τα 16 χρονια.. πιστεψε με και ας μη το νιωθεις τωρα λογω του πονου...

 

[Yorkaddict]

Νομίζω μόνο ο χρόνος απαλύνει τον πόνο, ο καθένας βιώνει το πένθος διαφορετικά.. .

Όντως ο καθένας βιώνει τον πόνο διαφορετικά.
Με βάση αυτό, παίρνω το θάρρος να σας πω πως ο χρόνος σε μένα το έκανε χειρότερο. Δυστυχώς είμαι από εκείνους που το έχουν περάσει αρκετές φορές και δεν είχα πάντα την δυνατότητα να παίρνω εγώ τις αποφάσεις. Οταν πλέον μεγάλωσα και αναπόφευκτα ήρθα αντιμέτωπος ξανά με τον ίδιο εφιάλτη, άφησα το συναίσθημα να με καθοδηγήσει.
Εβαλα άμεσα στην ζωή μου 4 νέα πατουσάκια και διαπίστωσα με έκπληξη πως ούτε για ένα λεπτό δεν μπήκα στην διαδικασία της σύγκρισης, ούτε για ένα λεπτό δεν ένοιωσα πως "πρόδωσα" τον σκύλο εκείνο που μέχρι πριν λίγες μέρες ήταν όλη μου η ζωή - όπως μου έλεγαν όσοι είχαν έρθει αντιμέτωποι με την ίδια απώλεια.
Οι αναμνήσεις σαφώς υπήρχαν και υπάρχουν ακόμα και σήμερα (δεκαετίες μετά). Διαπίστωσα όμως πως ο "νέος" όπως και κάθε σκύλος, είχε την ολόδική του προσωπικότητα, με έκανε να νοιώθω ξανά παιδί και να χασκογελάω με τις κουταβίσιες τρέλες του - παρά την απώλεια - και τελικά με έκανε να μετατρέψω την θλίψη σε μια γλυκιά ανάμνηση.
Έκτοτε υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μην μείνω ποτέ ξανά χωρίς σκύλο, ούτε για ένα δευτερόλεπτο.

Ολα αυτά τα λέω από την καρδιά μου, χωρίς να θέλω να με παρεξηγήσετε - ειδικά τέτοιες ώρες που καταλαβαίνω πως νοιώθετε.
Να είστε καλά.

Μιχάλης

 

[sofia st]

Όντως ο καθένας βιώνει τον πόνο διαφορετικά.
Με βάση αυτό, παίρνω το θάρρος να σας πω πως ο χρόνος σε μένα το έκανε χειρότερο. Δυστυχώς είμαι από εκείνους που το έχουν περάσει αρκετές φορές και δεν είχα πάντα την δυνατότητα να παίρνω εγώ τις αποφάσεις. Οταν πλέον μεγάλωσα και αναπόφευκτα ήρθα αντιμέτωπος ξανά με τον ίδιο εφιάλτη, άφησα το συναίσθημα να με καθοδηγήσει.
Εβαλα άμεσα στην ζωή μου 4 νέα πατουσάκια και διαπίστωσα με έκπληξη πως ούτε για ένα λεπτό δεν μπήκα στην διαδικασία της σύγκρισης, ούτε για ένα λεπτό δεν ένοιωσα πως "πρόδωσα" τον σκύλο εκείνο που μέχρι πριν λίγες μέρες ήταν όλη μου η ζωή - όπως μου έλεγαν όσοι είχαν έρθει αντιμέτωποι με την ίδια απώλεια.
Οι αναμνήσεις σαφώς υπήρχαν και υπάρχουν ακόμα και σήμερα (δεκαετίες μετά). Διαπίστωσα όμως πως ο "νέος" όπως και κάθε σκύλος, είχε την ολόδική του προσωπικότητα, με έκανε να νοιώθω ξανά παιδί και να χασκογελάω με τις κουταβίσιες τρέλες του - παρά την απώλεια - και τελικά με έκανε να μετατρέψω την θλίψη σε μια γλυκιά ανάμνηση.
Έκτοτε υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μην μείνω ποτέ ξανά χωρίς σκύλο, ούτε για ένα δευτερόλεπτο.

Ολα αυτά τα λέω από την καρδιά μου, χωρίς να θέλω να με παρεξηγήσετε - ειδικά τέτοιες ώρες που καταλαβαίνω πως νοιώθετε.
Να είστε καλά.

Μιχάλης

Μα προφανώς και δεν θα σας παρεξηγήσω για όνομα του Θεού... εξάλλου "once with dog always with dog".. δεν γίνεται διαφορετικά για μας που έχουμε βιώσει αυτού του είδους την αγάπη.. το πιστεύω απόλυτα.. ευχαριστώ..

 

[vrmode]

Kαλό του ταξίδι...
Είσαι πάρα μα πάρα πολύ τυχερή που έφυγε 16 ετών.

 

[Orilis]

Οκτώ μήνες... Λείπει οκτώ μήνες. Κατά γενική ομολογία θυμάμαι μόνο τα όμορφα. Νοσταλγία υπάρχει πάντα, αλλά νόμιζα ότι δεν υπάρχει λύπη πια. Μέχρι τώρα που διάβασα για τον Άρη σου... Και κλαίω όπως πριν οκτώ μήνες...

 

[sofia st]

Οκτώ μήνες... Λείπει οκτώ μήνες. Κατά γενική ομολογία θυμάμαι μόνο τα όμορφα. Νοσταλγία υπάρχει πάντα, αλλά νόμιζα ότι δεν υπάρχει λύπη πια. Μέχρι τώρα που διάβασα για τον Άρη σου... Και κλαίω όπως πριν οκτώ μήνες...

Οκτώ μήνες... Λείπει οκτώ μήνες. Κατά γενική ομολογία θυμάμαι μόνο τα όμορφα. Νοσταλγία υπάρχει πάντα, αλλά νόμιζα ότι δεν υπάρχει λύπη πια. Μέχρι τώρα που διάβασα για τον Άρη σου... Και κλαίω όπως πριν οκτώ μήνες...

Αχ βρε Orilis..αχ.. Τα αγγελουδάκια μας τα χνουδωτά μας νιώθουν.. δεν μπορεί.. Η αγάπη δε χάνεται.. θα ξανασυναντηθούμε!! ε??

 

[Orilis]

Είναι φορές που τον νιώθω ακόμα μαζί μας. Σίγουρα θα συναντηθούμε ξανά

 

[Albertakosm]

Το αγόρι μου έφυγε πριν 1 μήνα στα 16 του χρόνια... εκει που κουταβίζαμε.. ξαφνικα μέσα σε 10 μέρες, τον έχασα..

καρκίνος!! δαίμονας|!!

10 μέρες πριν αρρωστήσει είχαμε κάνει γενικές εξετασεις που ηταν τέλειες εκτός από τα λευκά αιμοσφαίρια που ήταν λίγο ανεβασμένα και τις πρωτείνες που ήταν αρκετά ανεβασμένες και παίρναμε αντιβίωση καθώς ο γιατρός είπε ότι μάλλον περνάμε μια λοιμωξουλα...

την πρώτη μέρα ξύπνησε στο κρεβάτι μου με μια ανησυχία έκανε τσίσα και κακά και μετά δεν μπορούσε να πάρει τα πόδια του... τρέξαμε στον κτηνίατρο επαναληψη εξετάσεων, τα λευκά ακόμα πιο ανεβασμένα μεσα σε 10 μέρες και χαμηλός αιματοκρίτης.. ακτινογραφία, υπέρηχος κατι έδειξε στο συκώτι... μη χειρουργήσιμο..

συνεχίσαμε με κορτιζόνη.. συνήλθε καναδυο μερες μετά παλι τα ίδια.. ωστοσο καθε 2 μερες καναμε εξετασεις για ενα δεκαημερο, τα λευκα να ανεβαινουν, ο αιματοκριτης να πεφτει..

ο γιατρος ειπε οτι ο καρκινος καλπαζει.. την πρωτη μερα που κατερρευσε μαλλον ο ογκος εκανε ρηξη και εχανε αιμα εσωτερικα..

τις τελευταιες δυο μερες δεν σηκωνοταν καθολου... και αρχισε δυσκολια στην αναπνοη.. για φαι ουτε λογος, λιγο νερο με το ζόρι.

ευθανασια ..

θάνατος..

απουσία..

ΤΙΠΟΤΑ..

Συ

Είναι φορές που τον νιώθω ακόμα μαζί μας. Σίγουρα θα συναντηθούμε ξανά

Συλληπητηρια για το αγόρι σου σε νιώθω απόλυτα εχασα κ εγω το δικό μου αγόρι πριν 3 μήνες απο καρκίνο κ εγω στα 14 του χρονια..οτι κ να σ πω ειναι λιγο ακομη κλαιω μεςα απο τν καρδιά μου πραγματικά μακαρι να ξαναβρεθούμε ολοι μια μερα με τα αγγελούδια μας..

 

[sofia st]

Συ

Συλληπητηρια για το αγόρι σου σε νιώθω απόλυτα εχασα κ εγω το δικό μου αγόρι πριν 3 μήνες απο καρκίνο κ εγω στα 14 του χρονια..οτι κ να σ πω ειναι λιγο ακομη κλαιω μεςα απο τν καρδιά μου πραγματικά μακαρι να ξαναβρεθούμε ολοι μια μερα με τα αγγελούδια μας..

Συλλυπητήρια και σε σένα..Να ζησουμε να τα θυμόμαστε τα μωράκια μας..